Tíminn - 05.02.1961, Blaðsíða 13

13
TÍMINN, sunnudaglnn 5. febrúar 1961.
Allir hafa þörf fyrir vítamín
— Þér lítið aðeins vel út að yður líði vel —
Vítamín-baS með froðu
Setjið einn skammt af BADEDAS
undir vatnsbununa . Og baðkerið
mun fyllast af froðu Baðtím: u.
þ b. 15 mínútur. Nuddið líkam-
ann á meðan vel með góðum
svampi.
Notið BADEDAS ævinlega án
sápu. Veniuleg sápa minnkar hin
hressandi og hreinsandi áhrif
BADEDAS og einnig hin nærandi
og verndandi áhrif þess á húðina.
Sérstaklega athyglisverður eigin-
leikj BADF.DAS er sá, að engin
dökk óhreLmndarönd kemur í bað-
kerið, ef notað er BADEDAS og
sparar það bæði tíma og erfiði.
Eftir Badedas Vítamín-batí mun yíur lítía sérstak-
lega vel. — Skinn ýíar mýkisi og vertiur ferskt
og líflegt, og bló^icS rennur e'ðlilega um líkamann.
Ef Jiér fariíS afteins eftir Badedas baíi atSfertS, þá
er batSitS fullkomlega VítamíneratS.
Ekkert skrum — aÖeins sannleikur.
Fæst í snyrtivörubúftum og vííar.
HEILDSÖLUBIRGÐBR: H. A. TULINIUS
Pompeji
(Framhald af 9. síðu.)
Heimspekingurinn Annaeus
Seneca er eini rómverski rit-
höfundurinn, sem fordœmt
hefur hinar blóðugu skemmt-
anir fólksins.
í skóla
Á skólabyggingu er letrað:
Valentinus og nemendur hans
óska þess, að Sabinus og Rúf-
us nái kosningu. Maður get-
ur varla ímyndað sér, að Val-
entínus skólastjóri hafi ekki
kunnað að stafa, svo að lík-
lega' hefur hann látið ein-
hvern nemandann gera áletr-
unina. Stafsetningin er nefni
lega heldur bágborin. Og
kannske hefur nemandinn
verið að hefna sín á ströng-
um kennara með því að vinna
verk sitt ekki alltof vel.
Prakkaraskapurinn virðist
ekki hafa riðið við einteym-
ing. Strákar valda tjóni utan
bæjar með því að klifra upp
í ávaxtatré. Þeir gera mönn-
um líka gramt í geði með
hlaupum á götunum. Og
margt fleira ber til: „Asni
var drepinn á götu, essrekinn
missti annað eyrað í grjót-
kasti.“
Neró syngur
Neró var tengdur Pompeji,
því að kona hans, Poppea,
var þaðan. Hann kom oft til
bæjarins, og þegar hann boð-
aði til frægrar sönghátíðar í
Napólí, flykktust Pompeji-
búar þangað.
Eirihvern tíma var uppi
etrúsk prinsessa, Canace, sem
átti barn me'ð bróður sínum,
en barnið æpti nýfætt og
kom upp um hana, svo að
•hún fyrirfór sér. Eitt atriðið
á sönghátíðinni í Napólí var
túlkun á þessum atburði.
Væri spurt, hvers vegna Neró
engdist svona, var svarið:
— Hai>i er að ala barnið!
Síðasta daginn sem hann
söng varð jarðskjálfti en Neró
varð hans. ekki var. Hann hélt
áfram að syngja en fólkið
ruddist út úr leikhúsinu. En
hann var of nærsýnn til þess,
að hann sæi hvort áhorfend-
ur væru margir eða fáir. Svo
kom annar kippur og hálf
byggingin hrundi. En Neró
hugði þetta tákn um þa'ð, hve
hann væri guðunum þóknan-
legur. Hann samdi því sér-
stakan þakkarsálm. í Pomp-
eji varð ekkert tjón, og íbú-
arnir hjuggu nýja áletrun á
vegg: Til minningar um, að
Neró frelsaðist úr jarðskjálft-
anum.
Það er fullyrt, að Poppea
hafi dáið af því, að Neró
sparkaði í kviðinn á henni
vanfærri. En hún var lýst
guðdómleg eftir dauða sinn.
í hinum litla bæ voru menn
stoltir af henni, einnig eftir
dauða hennar.
Vín og drykkja
Veitingakrárnar voru marg
ar — þrátt fyrir öll bönnin.
Og fólkið sótti þær sleitu-
laust.
Vínið var sagt gott til þess
að styrkja vöðvana, og kenndi
mönnum a'ð kyssast eftir regl-
um listarinnar. Gamlir menn
fóru að kyssa konur sínar,
þegar þeir höfðu hýrgað sig
á víni, enda fundu þeir um
leið á lyktinni, hvort þær
höfðu líka farið í ámurnar.
Annars var það kenning Kat-
ós, að menn ættu aðeins að
kyssa konur sínar í þrumu-
veðri.
Vínauglýsingarnar voru
margar. Frægir menn mæltu
með sérstökum víntegundum.
Af sumum fengu menn alls
ekki illt í maga. Öðrum var
hallmælt. Þau voru svo sæt,
að það varð að láta í þau
harix e'ða salt. Af öðrum var
reykjarlykt, eins og þau hefðu
staðið í smiðju. Þannig var
auglýsingastríðið í þann tíð.
„Og dömunum býð ég pers-
nesk vín, krydduð myrru“,
auglýsti einn.
En til voru þeir, sem þótti
víndrykkja viðsjárverð: Sum-
ir menn þvæla um erfða-
skrána sína, þegar þeir eru
drukknir. Aðrir segja alls
konar firrur, sém þeir verða
að éta ofan í sig. Sumir
stofna sér í vandræði. „Við
lifum á viðsjárverðum tímum
njósna. Mælgi drukkinna
manna hefur oft kostað þá i
höfuðið. Ég hef aldrei heyrt, j
að vinið vísaði mönnum leið- I
ina til sannleikans.“ ■
Og þó að drykkjumennirnir
týndu ekki lífinu, þá vildi
svo fara, að þeir sæju ekki
sólaruppkomuna. „Drykkju-
maðurinn lifir ekki þann dag,
að hár hans gráni, því að
hann deyr á góðum aldri.
Hann verður fölut og kinnar
hans þrútna, augun verða
döpur, og höndin tekur að
skjálfa, svo að hann hellir að
lokum víninu á gólfið, áður
en hann hefur borið bikarinn
að vörum sér.“
Hinar gömlu áletranir laða
einnig fram myndir af ást
ungra elskenda. Hræröum
huga lesum við nítján hundr-
uð ára gamla áletrun:
Meta frá Atekka, dóttir
Kóminiu, elskar Krestus. \
Megi hjarta Venusar í Pomp- i
ejí vera þeim báðum milt, svo
að þau fái lifað saman í ein-
drœgni til œviloka.
En stundum segir líka frá
sundurþykki elskenda og
tryggðarofum: Serena fyrir-
litur ísódórus.
Yfirleitt eru það þó heldur:
holdlegar ástir, sem birtast í
áletrunum í Pompeji — jafn-
vel þess eðlis, að ekki er um
talandi í dagblaði. Essrek-
arnir, eldastúlkurnar og þræl
arnir ástunduðu ekki svo
mjög fágún. Siðavendni var
ekki fyrir að fara í ástalífi |
þeirra, og það voru vissulegaj
fleiri í Pompeji, sem voru
sama sinnis. Menn kipptu sér
ekki upp við allt í því efni —
hvorki karlar né konur.
Fólk sem talaft er um
(Framhald af 5. síðu).
haft um 200 þús. dollara árs-
laun hjá Columbiafélaginu fyi-
ir fyrirlestra og viðtöl. Hann
fær rúmlega 20 þús. dollara
laun í hinu nýja starfi. Murrow
vann sér fyrst frægð á stríðsár-
unum er hann var fréttamaður
Columbíaútvarpsins í Bretlandi.
Orðstír hans er hins vegar
mestur vegna þess, að hann
var manna fyrstur til að ráðast
gegn MeCarthy og lét það ó-
spart koma fram í sjónvarþs-
þáttum sínum. Ilann hefur
vandað öðrum betur til þess
sjónvarpsefnis, er hann hefur
séð um, en það hefur eink-
am snúizt um félagsleg
vandamál og þó fyrst og fremst
alþjóðleg.