Tíminn - 05.02.1961, Qupperneq 14

14

TÍMINN, sunnudaglnn 5. febrúar 1961.'
— Að sjálfsögðu. Eg verð
uppi.
Hún fór út og lokaði dyr-
unum að baki sér.
— 'Jæja, lögregluforingi,
sagði Philip.
— Eg veit þér eruð önnum
kafinn, og ég skal ekki tefja
yður lengi. En ég get tjáð yð-
ur í trúnaði aö grunur okkar
hefur verið staöfestur. Faðir
yðar dó ekki eðlilegum dauð
daga. Lát hans orsakaðist af
of stórum skammti af physi-
ostigmin, — sem er þekktara
undir nafninu eserin.
trúverðugur herbergisþjónn.
Við höfum engan grun á
Johnson.
— Eg skil, svaraði Philip
dauflega.
— Viljið þér segja mér ljós
lega um athafnir yðar daginn
sem faðir yðar lézt, hr.
Leonides.
— Sjálfsagt, lögreglufor-
ingi. Eg var hér, í þessu her
bergi, allan daginn, — að
máltiðum undanskildum.
— Hittuð þér föður yðar
nokkuð?
— Hvað gerðuð þér?
— Eg hringdi upp lækninn,
en engum virtist hafa dottið
það í hug. Hann var ekki
heima, en ég lagði boð fyrir
hann að koma eins fljótt og
hann gæti. Síðan fór ég upp
á loft.
— Og svo?
— Faðir minn var bersýni-
lega mjög veikur. Hann dó
áður en læknirinn kom.
Engin geðshræringarmerki
heyrðist í rödd Philips. Hann
lýsti aðeins staðreyndum.
á llfinu. Og síðan þá — í
fyrsta skipti birtist dauft
bros á vörum Philips — hef-
ur hann orðið gegnum ýmis|
viðskipti j afnvel enn auðugri1
en hann var áður.
— Bæði þér og bróðir yðar
fluttust hingað til búsetu.
Það var ekki vegna fjárhags-
örðugleika?
— Alls ekki. Það var aðeins
þægilegra. Faðir minn sagði
ævinlega að okkur væri vel-
komið að búa hér. Það var
mjög haganlegt fyrir mig af
ýmsum heimilisástæðum.
Philip laut höfði. Hann lét
enga sérlega geðshræringu i
ljós.
— Eg veit ekki hvort það
segir yður nokkuð, hélt
Taverner áfram.
— Hvað skyldi það hafa að
segja? Mín skoðun er að fað-
ir minn hafi tekið inn eitrið
af misgáningi.
— Álítið þér það virkilega,
hr. Leonides?
— Já, mér finnst það vel
mögulegt. Þér vitið að hann
var kominn fast að níræðu
og orðinn mjög sjóndapur.
— Svo hann hellti augn-
meðalinu yfir í insulinflösku.
Finnst yður það raunveru-
lega trúleg lausn, hr. Leon-
ides?
Philip svaraði ekki. Andlit
hans varð jafn vel enn óhagg
anlegra en fyrr.
Taverner hélt áfram: —
Við fundum flöskuna undan
augnmeðalinu tóma — í rusla
körfunni. Enginn fingraför
voru á henni. Það eitt er kyn
legt. Ef allt hefði verið með
felldu ættu að vera fingraför
á henni, eftir föður yðar,
kannski eftir konu hans eða
herbergisþjón ....
Philip Leonides leit upp.
— Hvað um þjóninn, sagði
hann. Hvað um Johnson?
— Haldið þér að Johnson
geti verið morðinginn. Hann
hafði vissulega tækifæri til
að fremja verkið, — en varla
tilefni. Faðir yðar greiddi
honum launauppbót á hverju
ári, og hún hækkaði árlega.
Faðir yðar gerði honum ljóst,
að þessar greiðslur kæmu í
staö þess að hann yrði arf-
leiddur að einhverri upphæð
ella. Eftir sjö ára starf er
uppbótin talsvert fé og hefði
enn hækkað árlega. Það er
bersýnilegt, að Johnson
hafði hag af því að faðir yðar
lifði sem lengst. Auk þess féll
þeim vel hvorum við annan,
og fortíð Johnsons er flekk-
laus, — hann er mjög fær og
Agatha Christie:
RANGSNÖID
— Eg bauð honum góðan
dag eftir morgunverð eins og
vani minn var.
— Voruð þið tveir einir?
— Hm — stjúpmóðir mín
var einnig í herberginu.
— Var hann eins og hann
átti að sér?
. Philip brá fyrir sig hæðni:
— Hann virtist ek’ti vita fyr
ir, að hann yrði myrtur þá
um daginn.
— Er hluti föður yðar af
húsinu alveg aðgreindur frá
þessum?
— Já, aðeins innangengt
um dyrnar í skálanum.
— Eru þær læstar að stað-
aldri.
— Nei.
— Aldrei?
— Eg hef aldrei vitað til
þess.
— Allir gátu farið frjáls-
lega á milli?
— Vissulega. Aðgreiningin
var aðeins til heimilisþæg-
inda.
— Hvernig heyrðuð þér
fyrst'um dauða föður yðar.
— Roger bróðir minn, sem
býr á efra lofti í vesturálm-
unni kom og sagði mér að
faðir minn hefði fengið
skyndile^* kast. Hann ætti
erfitt um andardrátt og virt-
ist mjög veikur.
— Hvar voru aðrir úr fjöl-
skyldunni?
— Kona min var í London.
Hún kom heim skömmu sið-
ar. Eg held, að Sofia hafi einn
ig verið að heiman. Yngri
börnin, Eustace og Josefina
voru heima.
— Eg vona þér misvirðið
ekki hr. Leonides, þótt ég
spyrji hver áhrif dauði föður
yðar hefur á efnahag yðar?
— Eg skil vel, að þér viljið
kynna yður alla málavexti.
Faðlr minn gerði okkur fjár-
hagslega sjálfstæð fyrir mörg
um árum síðan. Hann gerði
bróður minn forstjóra og aðal
hluthafa í Sameinuðum verzl
unum, sem var stærsta fyrir-
tæki hans, og fékk honum
alla stjórn þess. Hann lét mér
í té upphæð, sem ég taldi sam
bærilega — ég held hún hafi
numið hundrað og fimmtíu
pundum í verðbréfum og öðru
— svo að ég gæti notað féð
eins og mig lysti. Hann lét
einnig systrum mínum tveim
ur, sem nú eru látnar, eftir
mjög ríflegar fjárhæðir.
— En engu að síður var
hann sjálfur mjög auðugur?
— Nei, í raun og veru ætl-
aði hann sjálfum sér rjög hóf
legar tekj/ur. Hann sagði það
mundi halda við áhuga hans
Philip bætti við — að yfir
veguðu máli: — Mér þótti
líka mjög vænt um föður
minn. Eg kom hingað með
fjölskyldu minni 1937. Eg
borga enga húsaleigu, en
minn hluta af sköttum á hús
inu.
— Og bróðir yðar?
— Hann kom hingað eftir
að hús hans hafði eyðilagzt
í loftárás á London 1943.
— Hafið þér nokkra hug-
mynd um hr. Leonides hvem
ig faðir yðar ráðstafar eigum
sínum í erfðaskrá?
— Mjög ljósa hugmynd.
Hann gerði nýja erfðaskrá
árið 1946. Faðir minn var ekki
dulur maður, og hann hafði
mikla ást á fjölskyldu 6inni.
Hann hélt fjölskyldufund þar
sem lögmaður hans var einn
ig viðstaddur og lýsti fyrir
okkur ákvæðum erfðaskrár-
innar. Eg býst við, að þér
þekkið þessi ákvæði nú þegar,
hr. Gaitskill hefur eflaust
skýrt yður frá þeim. Um það
bil hundrað þúsund pund, að
skatti frádregnum, koma í
hlut stjúpmóður minnar auk
mjög ríflegrar fjárhæðar,
sem hún hlaut við giftingu.
Öðrum eigum hans skyldi
skipt í þrjá hluta, einn fyrir
mig, annan fyrir bróður minn
og hinn þriðja fyrir baraa-
böm hans þrjú. Eignirnar
eru miklar, en erfðaskattur
inn verður auðvitað mikill.
ÚTVARPID
Sunnudagur 5. febrúar:
8.30 Fjörleg músik að morgni dags.
9.00 Fréttir.
9.30 Veðurf.regnir.
9.35 Morguntónleikar.
11.00 Messa í Dómkirkjunni (Pirest-
ur : Séra Jón Auðuns dómpró-
fastur. Organl'eikari: Dr. Páll
ísólfsson).
12.15 Hádegisútvarp.
13.00 Afmæliserindi útvarpsins «m
náttúru íslands; XIII: Jarðhit-
inn (Jón Jónsson jarðfræð-
ingur).
14.00 Miðdegistónleikar.
15.30 Kaffitíminn: a) Þorvaldur Stein
grímsson og félagar hans
leika. b) Kór og hljómsveit
skemmta; Alexandrov stj.
16.00 Veðurfregnir.
16.25 Endurtekið efni: a) Myndir
frá Afríku; I. hluti (firá 25 f.
m.) — b) Svíta eftir Skúla
Halidórsson (frá 22. f.m.). c)
Kafli úr bókinni „Pabbi,
mamma og við“ eftir Johan
Borgen (útv. 26. f.m.)
17.30 Barnatími (Anna Snorradóttir),
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þetta vil ég heyra: Einar Th.
Magnússon velur sér hijóm-
plötur.
19.10 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir og íþróttaspjall.
20.00 Erindi: Þegar höfuðbong heims
ins var rænd (Jón R. Hjálm-
arsson skólastjóri).
20.15 Hljómsv. Ríkisútvarpsins leik-
ur. Sjórnandi: Bohdan Wodicz
ko. a) Fantasía f. sbrengjasveit
eftir Hallgrím Helgason. b)
Gamlir dansar og aríur.
20.45 Samtalsþáttur: Sigurður Bene
diktsson ræðir við útflytjanda
til Argentínu.
21.00 Einsöngur: Cesare Siepi syng-
ur ítölk lög.
21.15 Gettu betur! — spurninga- og
skemmtiþáttur undir etjóm
Svavars Gests.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög: Heiðar Ástvaldsson
velur lögin og kynnir.
23.30 Dagskrmárlok.
Mánudagur 6. febrúar:
8.00 Morgunútvarp}
8.30 Fróttir.
9.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
1*3-15 Búnaðarþáttur: Veðurfar og
gróðurfar (Lárus Jónsson bú-
fræðikandidat).
13.30 „Við vinnuna": Tónl'eikar.
15.00 Miðdegisútvarp.
18.00 FyrLr unga hlustendur: „For-
spil“, bernskuminningar lista-
konunnar Eileen Joyce; 14.
(Rannveig Löve).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tiikynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og ve^inn (Ólafur
Þorvaldsson þingvörður).
20.20 Einsönguc; Kristinn Hallsson
syngur. Við píanóið: Fritz
Weisshappel .
20.40 Leikhúspistill (Sveinn Einars-
son fil. kand.).
21.00 Tónleikar: (Hljómsv. franska
útvarpsins leikur).
21.25 Útvarpssagan: ,,Jómfrú ' elur
son“ eftir Wiiliam Heinesen;
síðari lestur (Sveinn Sigurðs-
son ritstójri þðir og les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (7).
22.20 Hljómplötusafnið (Gunnar
Guðmundsson).
23.10 Dagskrárlok.
•ft-
EíRÍKUR
VíÐFÖRLl
Hvíti
hrafninn
Menn Eiríks bjuggust -nú til bar-
daga. Skyturnar röðuðu sér við
borðstokkana og lyftubogunum.
Hin ókunnu skip nálguðust hrað-
an, en skyndilega hrópaði Eiiíkur
uppyfir sig: — Það er Ragnar
rauði! Skjótið ekki, það er Ragnar
rauði! Mennirnir létu bogana síga
óánægðir á svip. Hvað nú ef Ei-
ríki hefði missýnzt? En Eiiíkur
hafði rétt fyrir sér.
— Þetta eru skip Eiríks kon-
ungs! hrópaði Ragnar til sinna
manna. Hann þagði litla stund og
hrópaði svo: — Breytið stefnunni,
sláið undan! Andartak slöptu segl-
in en fylltust svo af vindi og skip
Ragnars fjarlægðust aftur.
Eiríkur horfði undrandi á þessai
aðfarir- — Er Ragnar að flja mig?
Hér br eitthvað undir sem ég skd
ekki, en ég á eftlr að komast að
raun um hvað það er.