Tíminn - 09.03.1961, Síða 8

8
TÍMINN, fimmtudaginn 9. marz 1961.
VETTVANGUR ÆSKUNNAR M
RITSTJÓRI: JÓN ÓSKARSSON

UTGEFANDi: SAMBAND UNGRA FRAMSOKNARMANNA

Þröstur ÓJafsson:
VIÐ MUNUM LEITA HEFNDA
gott og blessað, en það er
furðuleg rökfærsla að halda
því fram, að við þurfum að
kaupa það, sem við eigum og
alþjóðalög heimila okkur að
taka. Þennan rétt gátum við
(notfært okkur hvenær sem
við vildum og þurftum alls
ekki að spjrrja Breta að
neinu.
Á landhelgisfundi vinstri
félaganna í Háskólanum fyrir
stuttu, flutti Þröstur Ólafs-
son, stud. oecöh. framsögu-
erindi af hálfu Félags frjáls
lyndra stúdenta. Xar erindi
Þrastar bœði skörulegt cg
skorínort og þykir rétt að gefa
lesendum Vettvangsins kost
á að kynna sér það. Erindið i
heild fer hér á eftir:
í fyrradag gerðist sá vá-
legasti og fáheyrðasti atburðí
ur ,er gerzt hefur á seinustu
tímum á fslandi. Við munum
glöggt úr sögunni eftir árinu
1264, er íslendingar sviku
fyrst sitt eigið land. Og nú
1961 gera þeir það aftur. —
Aldrei hefur þjóðin verið
blekkt eins hroðalega og nú.
Aldrei hefur jafnmikið af
fögrum loforðum og glæstum
fyrirheitum verið forsmáð á
svo skömmum tíma sem nú.
Ég hygg að engin ísl. ríkis
stjóm' hafi nokkurn tíma
svikið eins marga og svikið
eins illa og sú stjórn, er nú
er við völd. Ég ætla mér ekki
hér að rekja alla þá rauna-
sögu, sem við þessa stjóm er
tengd, en anúa mér að ■ því
máli, sem hér er á dagskrá.
Forsaga þess máls er flest
um gjörkunn, og hygg ég ekki j ^‘^híSSrTtfætóíu
ÞRÖSTUR ÓLAFSSON,
stud. oecon.
En það atriði frumvarps-
ins, sem hættulegast er og
um leið óskiljanlegast,
er afsal á rétti íslenzku þjóð
landhelgi með einhliða á-
kvörðunum. Með þessu verða
lögin frá 1948 um vísinda-
lega vemdun landgrunns-
ins raunverulega numin úr
gildi, því eftir slíka samninga
geta íslendingar aldrei fært
út landhelgi sípa framar,
nema biðja Breta leyfis, en
við þekkjum hve fljótvirk að-
ferð það yrði. Að reka mál
fyrir Haag-dómstólnum tek-
ur a.m.k. 3—4 ár. Það yrði því
ekki skjótvirkt, og úrslitin öll
á huldu, því dómaramir
dæma yfirleitt eftir þeim
venjum, sem ríkja í þeirra
heimalöndum í svona mál-
um. Með þessari eilífðarskuld
bindingu hætta íslendingar
að vera forustuþjóð. í land-
| helgismálunum hefur ísland
verið forustuland síðustu ár-
in, þeir ruddu veífinn fyrir
| aðrar þjóðir. Nú verður tím
1 inn að taka við af okkur, og
við verðum að fylgja þróun
hans. Það er þetta atriði, sem
allir ættu að athuga. Þettá
er í fyrsta sinn í sögunni, sem
íslenzkt innanríkismál er
fengið í hendur erlendum að-
ilum til ákvörðunar. Svo geta
allir séð, hve mikill stórsigur
þetta er fyrir okkur. Eg get
hefðu í hendi sér ákvörðunar
vald í máli Hjaltlandseyja. —
Þannig eru öll þeirra verk.
Greinargerð sú, sem ríkis-
stjórnin hefur látið frá sér
fara, er sleip sem áll og loðin
sem sauðkind.
Þar segir: „Bretar viður-
kenna nú þegar 12 mílna fisk
veiðilandhelgi íslendinga.“ En
í orðsendingu utanríkisráðh.:
„Ríkisstjórn Bretlands falli
frá mótmælum sínum gegn
tólf mílna fiskveiðilögsögu."
Það er ekki það sama að „við
urkenna“ og „falla frá.“
Ég hef ekki getað fundið
nema eitt atriði í þessu plaggi
sem er sannleikanum sam-
kvæmt en það er: „enda fall-
ist Bretar á þessa lausn.“ Já,
það er víst engin efi á því.
íslenzk frelsishetja sagði
einu sinni: „Það eru ekki
Danir, sem eru okkur hættu
legastir, heldur þeir íslenzkir
menn sem svíkja okkur.“ —
Þetta sannast nú.
Við höfum látið allt; heið-
ur, málstað, rétttndi. Hvað
fáum við þess í stað? Þeir
segja: Frið eftir þrjú ár. En
'hver er tryggingin? Þá verða
' nýafstaðnar þingkosningar
og hafi sömu flokkar völd þá
og nú, sem Guð gefi að verði
ekki, munar þeim lítið, þótt
ein svikin bætist ofan á alla
þú súpu sem fyrir er.
Stúdentar! Eina ráðið til að
forðast svik, er að þekkja
þau og kynna þau þjóðinni.
Ég eggja ykkur lögeggjan,
I oft var þörf, en nú er nauð-
syn; beitið öllum löglegum
ráðum til að hrekja þá leppa
frá völdum, sem nú liggja
hundflatir við fætur þeirrar-
þjóðar, sem ein hefur sýnt
okkur ofbeldi og yfirgang.
Það er ekki ráð til að auka
þjóð vorri virðingu, að glúpna
undan erlendu stórveldi og
vegsama í auðmýkt og undir-
gefni ofbeldi hennar. Að
standa beinn og víkja hvergi
er leiðin. Þess vegna lýsum
við yfir megnustu fyrirlitn-
ingu á þessu síðasta „afreks-
verki“ hinnar íslenzku undir
lægju, og heitum því að ná
hefndum.
ekki komið auga á hann, —
að rekja hana. Sú saga var flSkTCmanctoeígtanar,"«í* aií Hvað skyldi brezkur almenn-
sigyrsaga. Hins vegar ætla ég ar þ-óðir hafa fært út sína ingUr- segja ef íslendingar
að mmnast á raunasogu
þessa máls og hin niðurlægj
andi endalok þess. Þessi þátt
ur hefst með loforði sem var
svikið. Hinn 5. maí 1959 lýsti
Alþingi einróma yfir því, að
bað myndi standa fast á rétti
fslendinga til 12 mílna og
hvika ekki um hársbreidd þar
frá. En nú er komið annað
hljóð í strokkinn, nú sjáum
við hvílíkt hald er í loforðum
íhaldsins og taglhnýtinga
þess. Samkvæmt samkomu-
lagi brezku og íslenzku ríkis-
stjórnarinnar, er Bretum
heimiluð veiði á fengsælustu
fiskimiðum fslendinga næstu
brjú árin. En í kjölfar Breta
fylgir togarafloti annarra
þjóða. Bretar mega flytja sig
Ríkisstjórnin hefur
brugðizt þjóðinni

Mótmæli stúdenta
í síðustu viku var haldinn
sameiginlegur fundur vinstri
félaganna í Háskólanum um
landhelgismálið. Fundarstjóri
var Björgvin Salómonsson,
stud. phil. og fundarstjóri HR
Már Pétursson, stud. juris.
Framsögumenn voru: Þröst-
I ur Ólafsson, stud. oecon., Har
til eftir fiskigöngum kringum ; aldur Henrýson, stud jur., og
landið og skrapa þannig upp Jóri Hannibalsson stud. jur.
friðun þá sem áunmzt hafði
með tveggja ára harðvítugrí A fundinum var samþykkt
baráttu. Brezka togaraflotan ályktun til að mótmæla vænt
um er því sigað á íslenzka anlegum uppgjafarsamning-
bátaflotann
Bretanna er
nærgætni við þá, á beztu veiöi |
slóðum bátanna. Þetta er því |
aðeins blekking ein að segja, j
að þeir fái aðeins að veiða á
Telur fundurinn, að rikis-
stjórnin hafi með þessu al-
gerlega brugðizt þjóðinni í
þessu mikilvœga máli. Skorar
fundurinn eindregið á Al-
þingi að hafna þessum samn-
ingi, þar eð með honum yrði
rœnt af oss þeim sigri, er vér
unnum við útfœrslu fiskveiði-
lögsögunnar 1. september
1958.
Enn fremur bendir fundur
inn á, að samningurínn, ef
samþykktur yrði, myndi tor-
og veiðisvæði um ríkisstjómarinnar viðj velda oibkur stórlega sókn að
valið af stakri Breta. — Fer ályktunin hér j þVf marki. *r friðvunriögin
á eftir. | frá 1948 settu. að friða land
I arv.nnið allt.
Stúdentafundur, haldinn í\
Háskóla ísla-nds miðvikudag-
stöku stöðum kringum land- inn l. marz 1961 mótmœlvr samni um vig Breta ger_
•ið. Það atriði, sem ríkisstjórn harðlega samningi þeim við .;riV)1prm hrvnfíiPf hiáfíjnvf na
in mun nota mest til blekk- Breta um fiskveiðilogsogu Is-
inga og yfirhylming á ódæð- j lands, sem ríkisstjórnin hefur
inu, mun vera grunnlínu- j nú lagt fyrir Alþingi til sam- j þykkja vantraust á ríkis-
stækkunin. Vissulega er það I þykktar. 1 stjórnina.
Landsins mesti loddari
ver
titil
sinn
Fundurinn álitur, að nú-
verandi ríkisstjórn hafi með
samningunum við
samlega brugðizt þióðinn.i og
í útvarpsumræðunum síðast
liðinn fimmtudag lét Ólafur
Thors gamminn geysa að vandu
og hrutu ýmsar perlur af munni
eins og oft áður. Til gamans öiri-
um við Lér nokkrar af þeixn
beztu. Sannaði Ólafur rækilega,
að hann ar enn mesti loddarj og
bezti trúður íhaldsins, þótt sam-
keppnin hafi verið hörð undan-
farið.
Bezt að bjóða þeim aftur í búrið
ti' að fá sér meira.
„að vestræn samvinna fær
aldrei naðizt ef stærsti bróð-
irinn brýtur upp búrhurð hins
minnsta, ieggur sér matarforða
hans/ii munns og skilur hann
eftir 4 svelti.“
Innbrotsþjófar i uppáhaldi.
„Hann Macmillan) sagði eitt-
hvað á oá leið, að þeir (brezku
togararaenr.irnir) væru kjarni
enska sjóliðsins og bessir
menn væru pví hans og margra
annarra v.ppahaid.“ — Og vænt
anlega ólafs Thors lika.
Brezku rökin ráða.
„þá rökstuddi nr. Maemillan
mjög vel það sjónarmið . .“
(þ. e. brezka sjónarmiðið).
„Mín ,"Ck skipta íslendinga
minna mali.“
Kökfimi Óiais.
„Ég tei aðgerðir íslendinga
reistar lögum og rétti. Að
minnsta kosti kann ég engin
lög og ergar reglur, sem banna
útfærsiuna En hvað sem því
líður, hvort sem mannanna lög
eru með okkur eða móti þá
eru Guðs lög með okkur.“ —
— Það e.tfði þa verið sýnu nær
að skjóta málinu til Guðs en
alþjóðidómstólsins
liöldum barattunni áfram???
„ . að orátt fyrir betta sam-
komulag munu íslendingar að
sjálfsögðu halda áfram barátt-
unni og hagnýta sérhvern
aukinn rétt, jafnóðum og hann
fellur tíl.“ (leturbr. Vettv.)
„íslendingar munu án efa telja
sér hagkvæmt að rasa ekki um
ráð fram “
Brezka sjónnrmiðið enn.
„Mitt mat er, að þeir (samn-
ingarniri séu okkur ósambæri-
lega mikiu hagstæðari heldur
en þótt okkur hefðu boðizt 12
mílurnar óskertar þegar í stað “
— Afstaða Ólafs og þeirra
kumpána var sosum kúnn en
játningin hefði mátt koma fyrr.
Lélegir business-menn
í Vinstristjórninni.
í vetur stögluðust íhaldsmenn á
því, að Vinstristjórnin hefði ætl
að leyfa Bretum að veiða inn
að 6 milna mörkunum í nokk-
ur ár, og býsnaðist Ólafur
Thors vfir því, að hún hefði
ekki æítað að fá neiit fyrir
Þótti honum það fáheyrð kaup-
mennska í útvarpsumræðunum
s.l. fimmtudag ítrekar Ólafúr
þetta og miklast af sinni verzl-
un við t'reta. Hann sagði:
„En pað, sem við nú fáum er
svo ósambærilega margfalt
meira en vinstri stjórnin oað
um, að, tæplega er samanber-
andi.“
ÖESu snúið víð
\
Síðastliðinn föstuda"g birt-
ist ofstækisfullur áróðurspist
ill í Morgunblaðinu eftir Jón
E. Raguarcon og Hörð Einars
son, Heimdellinga, undir nafn
inu Falsanir Þjóðviljans og
Tímans um stúdenta. Skrif
þes«i eru í svipuðum stil og
annar málflutningur Mbl.
um þessar 'mundir, hrokafull,
ósvifin og ósönn.
Tilefni þessa óhróðurs er,
(Fiamhaíd á J.3. siðu.>