Tíminn - 22.07.1961, Blaðsíða 11

TÍMI N N, laugardaginn 22. júlí 1961.
11
H
UNICO EN EL
Hertoginn
af St. Kilda
opnar
sýningu
— Nei, þœr eru ekki til sölu
nema á einu bretti. Allt safniS
— 50 þúsund dollara. En mér
yrði ekki vel við þann mann
sem keypti það, ég færi að
hata hann.
Þannig mælti Karl Einars-
son Dunganon, hertogi af St.
Kilda, þegar fréttamaður
spurði um verðið á málverk-
um hans. Hertoginn var að
festa þau upp til sýnis i hinni
nýju listverzlun Guðmundar
Árnasonar á Bergstaðastræti
19. Hann festi þau á veggina
með hvítum teiknibólum og
sagðist hafa tekið þær með
sér frá Kaupmannahöfn.
— Ég hélt að ísland væri
svo fátækt, að það ætti ekki
svoleiðis bólur, bætti hann
við.
Þeir hertoginn og Guð'mund
ur hafa breitt strigapoka fyr-
ir gluggann, því hertoginn
ætlar að selja aðgang og
menn eiga ekki að vera að
gægjast fyrir ekki neitt.
— Útgang, leiðrétti hertog-
inn, þegar Guðmundur minnt
ist á þetta atriði. — Það er
útgangurinn, sem kostar tíu
krónur, því annars væri það
lokað.
Og á strigapokanum er á-
letrun: MUSEO DUNGANON,
og með smáu letri: uníco en el
mundo. Hertoginn hefur bréf
uppá það frá merkum aðilum
að myndirnar séu snilldar-
verk, og ljóðin kyngimögnuð,
það er allt bréflega sannað.
Hann yrkir — þrjú hundruö
kvæð'i á íslenzku á þrem mán
uðum og þrisvar sinnum fleiri
á frönsku og ítölsku og stimpl
ar málverkin Oracles Emar-
son Dunganon. ,
— Það var galdrafélagi sem
ég átti útí Brussel; hann skrip
aði það svona, Emerson. Ég
hef haldið bví síðan. Það er
svo erfitt að segja Einarsson
á frönsku.
— Hertoginn er ekkert unp1
næmur fyrir smávillum, segir
Guðmundur.
— Og ekki stórpm heldur,
bætir hertoginn við og blaðar
í möppu með mvndum. sem
hann á eftir að festa upp. j
— Heyrðu, ég hitti kellingu
í gær, niðuxfrá hjá Ragnari
Hún sat alltaf úti í horni í dýragarðinum, og ég hef afdrei elskað jafn heitt.
verið að komast að raun um.
að í málaralistinni er það
draumurinn sem gildir.
— Þú skýrir myndirnar?
— Nei, þær heita engum
nöfnum.
— Og birta aðeins draum-
sýnir?
— Flestar. Ekki allar. Hér
er ein. Sjáðu, héma stend ég
til hægri og mig úti Svfbióð
Ég var þar með frt'ki að taka
upp gulrófur. Það tók bær
upp á daginn. en ég g°rði bað
á nóttunni og dravi< kamna-
vin. Það var nóg k«mnavin
og ég hef stúra b’öðru b*
stærstu á Norðuri«ndnm. Svo
stend ég úti einp morgun
snemma og mig á b°tta bióvi
bví það var svo burrt o•
visið. Þá kemur út.ill tu íi c°-
fer undir bununa og hoppa’’
bar og bað'ar voono'irinum. cv
ég var lenai að þvl bað v°~
nóg í blöðrunni ein^og guu
á lit.inn. Og 11t.l i fuvMuu
hneigði sig begar ég var bú-
inn og sagði: — Þakka þé’-
fyrir.
— En hvaða b<°gi er þettp
efst á mvndinni?
— Það er revnVwvrinn
harmónera saman þessir
bogar.
— Og hvar ert þú slálfur?
— Ég er utan við mvnóiuo
Hvaða fi+nrefni notarð-"
í þescar mvndir?
— Uss. má ekki segia það
Hertoginn briqtj hðfvð»s*i
— Það er leyndar’uál. levnd-
armál.
Hevrðu. mér finnst h*
°°ttir að hrino-ia i fnrs°t.° f*.
Tands og Tv-mirn nð fnr_
setinn af St,.
halda sýningu.
Ki’da sé 3*
— Forseti af Rt Kjido'’
Maður hélt bú vcorir b«r
t.ogi af henni <>*q oreifj eð°
"ItthvaS svoleiðis.
— Ég er hertogi ng fnr<sot!
uka, og greifi <=n hað er barr
'vrir siálfan mig.
— Hvað
’engi opin?
verður sýningin
í Smára. Hún var svo hrifin
að tala við mig, og ég ætla að
senda henni ástarbréf. ,
— Það var frú Miller, aðal
forstjóri nútímalistasafnsins
í New York, segir Guðmund-
ur.
— Ég blikka hana, sagði
hertoginn. — Sko, hérna er
mynd af fugli, sem var kven-
maður. Hún blikkaði mig
alltaf og hafði svona stór og
fín melluaugu og löng augna-
hár. Hún sat alltaf útí horni
í dýragarðinum og ég hef
aldrei elskað jafn heitt. Svo
dó hún. Það sat rotta föst í
hálsinum á henni og hún
kafnaði. Þá var mikil sorg á
heimili mínu.
Hérna er annar kvenmað-
ur. Hún er með fjögur augu
og tvenns konar andlit.
Picassó hefði ekki gert þetta
svona vel.
getað það.
— Frá klukkan 10 til 10. *
örfáa daga, scnuilcga frarnA
þriðiudag. sagði Guðmundim
fljótmæltur.
í nokkra daga. sagði her-
Hann hefði ekki á veggnum. Goya málaði
svona myndir, og allir héldu, toginn. — Það er undir atvik-
- En hvað er þetta. Adam "5 if” 'f ",T(UBla5“r'”a"n "m k<>mii5'
, ___o sagði: — I<tuttugu ár hef ég •
og Eva og freistarinn?
— Eg mála enga svoleiðis
litterera vitleýsu. 'Þetta eru
allt draumamyndir einsog
hjá Goya. Hann dó í Bordó
fyrir 200 árum, þegar ég var
þar. Og þá fann ég ofaní kjal’
ara einhverja tusku með
málningarklessum. Ég setti
hana í ramma og skrifaði á
hana Draumur Goya, og þá
gat enginn vitað. hvort hún
var eftir Goya eða mig Það
var maður, sem ætlaði að
taka hana af mér. Fann náð^
taki á henni og sagði — nú
er hún mín. En þá sá han’-
°ð ég r°iddi upp hpefann. o"
svo lét hann mig hafa merge
kassa af brenni’dni fyrir Það
er lítil mynd af henni héma Hertoginn:
B.Ó.
Ég er utanvið myndina.