Tíminn - 29.07.1961, Síða 16

ÞURRKDAGUR I ÖLFIISI
Það er brakandi þurrkur.
— Um allt Suðurland er
hey á hverju túni, hey í
fúlgum og göltum, görðum
og flekk, nýslegið hey og
þurrt hey. Það er eins og
allt snúist um hey, og ekk-
ert sé til nema það. Ilmur
þess fyllir vitin, Golan
feykir stráum í föt manna
ag hár. Grænt og angandi
hleðst það upp í hlöðum og
görðum, hugur bóndans
fyllist sigurgleði og þeim
friði, sem fylgir vel unnu
verki.
Geysimikið hey liggur flatt
á túninu og þornar óðum í sól-
inni. Það hefur verið slegið í
gær eða fyrrakvöld og verður
orðið þurrt í kvöld, ef það er
það ekki nú þegar. Hér er be:p-
sýnilega ekki neinn kotbúskap-
ur, því að flekkurinn nær yfir
3—4 hektara.
Á annaiTi spildu hefur stór
Þennan þurrkdag erum við
stödd undir Ingólfsfjalli, nánar
tiltekið á bænum Nautaflötum
í Ölfusi, sem er eitt af 7 nýbýl-
um, sem standa þar fram með
fjallinu.
Hér búa 3 bændur, Pétur
Þorbergsson ásamt konu sinni,
Vigdísi Eyjólfsd., og synir
EFRI MYND: Hér sést hrífan moka upp á vagninn, en annar bræðr-
anna tekur á móti og hagræðir hlassinu.
NEÐRI MYND: Hús á Nautaflötum eru hin glæsilegustu. Votheys-
turn gnæfir þarna yfir fjós og hlöðu, og yit í röðinni er véla- og
verkfærageymsla.
Hjónin á Nautaffötum, Vigdís Eyjólfsdóttir og Pétur Þorbergsson,
með lítinn dótturson sinn, sem var í heimsókn hjá afa og ömmu.
múgavél nýlokið við að sópa
saman heyinu í garða. Þar eru
yngri bændurnir að verki með
2 dráttarvélar. Önnur dregur
heyvagn mikinn, en hin er búin
tröllaukinni hrífu eða klóru á
sterkum kjálkum, sem fest:'ír
eiu á vélina og stjórnað þaðan.
Hrífan mokar heyinu upp á
vagninn í stórum dyngjum og
’fljótt gengur á garðana. Á
minna en 10 mínútum eru 15
—20 hestburðir komnir á vagn-
inn og vélin leggur af stað
heim að hlöðu.
— Við erum miklu fljótari að
hlaða úr fúlgum, segir Pétur.
— Svo tökum við saman og
sætum með klórunni líka. Auk
þess er hægt að festa ýmis önn-
ur verkfæii á kjálkana, t. d.
skóflu. Þannig mokum við fjós-
hauginn og líka möl og sand,
þegar við þurfum á því að
halda.
„Ryksuga" viS hlöSuna
Heima við hlöðuna er tækn-
in ekki síðri. All hátt er upp í
hlöðuopið, en það kemur ekki
að sök. Bændurnir kasta heyinu
af vagninum niður á hlaðið,
þar sem það sogasrt inn í trekt
eina mikla. Liggur hún upp í
hlöðuna og þangað er heyið
komið á næsta augnabliki.
— Þetta er nú ryksuga, segir
Pétur. Annars heitir það hey-
blásari. Hann er tengdur við
sérstakan mótor, en líka er
hægt að nota dráttarvél til þess
að knýja hann. Það gerum við
þegar við flytjum inn í fjárhús-
hlöðuna hérna uppi á túninu.
Svo látum við hann líka blása
votheyinu upp í turninn, lengj-
um hann bara svolítið.
Vagninn hefur tæmzt á undra
skömmum tíma, og fremst í
hlöðunni er heyið komið upp
(Framhald a 15 siðui.