Tíminn - 30.07.1961, Síða 14

14
T f M I N N, sunnudaginn 30. júlí 1961.
— Mikið var. Samt viltu'
ekki að hann sofi hjá þér.
— Hann hefur aldrei vilj-
að það. Og sætti mig vel
við það.
— Jæja, heillin. Þá tölum
við ekki meira um það.
— Þú ert ekki reiður við
mig, fóstri minn?
— Nei, blessuð vertu. Ég
sló þessu fram, vildi sjá til
vegar. Myrkrið er mikið, jafn
vel meira en ég bjóst við. En
ég hef gaman að tvísýnu út-
liti. Það skerpir athyglisgáf-
una. vekur mann upp úr hvers
dagsleikanum. Vertu blessuð
og sæl.
Ásdís gekk á veg með Ás-
rúnu.
— Gerðu þér ekki miklar
vonir, Ásrún mín. Ég kenndi
í brjósti um Óskar, þegar
hann gekk að eiga þig. Og ég
var hrædd um hjónabandið.
Þetta, sem skeður nú að Sjáv
arbakka, gat skeð miklu fyrr.
Óskar er í eðli sínu góður mað
ur. Minnstu þess nú, hve mik
ils þú hefur notið með hon-
um. Og ef þú gerir honum
ekki of erfitt fyrir, mætti svo
fara, að hjónab'and ykkar yrði
miklu betra eftir en áður.
Allri hörku fylgir alltaf illt.
Sá tapar oftast meiru, sem
undirtökin hefur, þó að hann
vinni sína hryggspennu, tap-
ar hann að sama skapi
meiru sem byltan er harðari,
sem andstæðingurinn fær.
Það nær engri átt að skella
skuldinni á unglingsgrey eins
og Hallfríði. Hún er barn,
þótt hún sé að verða átján
ára. Þú verð hana freisting-
um, sértu henni góð og þá
gerir þú líka sjálfri þér gott.
Og Óskar metur það við þig,
sannaðu til. Ég held þú hefð-
ir ekkert gert manni þínum
og hjónalífi ykkar betra held-
ur en það, að láta það vera að
kalla valdsmennina yfir höf-
uð hans. Þó að hann hafi
bent þér á það, gæti ég trúað
því, að með því hafi hann vilj
að sannprófa þig. Heldur þú
ekki, að þinn hlutur hefði ver
ið betri, hefðir þú sagt: —
Þetta geri ég ekki, Óskar. Við
verðum að jafna ágreining
hjónabandsins. Við tvö ein.
Ég legg ekki heimilislíf mitt
undir úrskurð annarra. Heimj
ilið er okkar sameign og ríki.
Við skulum ráða málefnumi
þess ein. eins og við höfum!
alltaf gert áður, án utan aðj
komandi áhrifa. í þaðj
minnsta alls ekki kalla aðraj
fram. Heimilið er okkar helgi
dómur. Engum öðrum er það
slíkur helgidómur sem okkur.
Þess vegna látum við ekki
aðra hræra í okkar einkamál
um, og eiga það þá eins víst,'1
að þeir tæti allt í sundur. —
Ásdís þagnaði.
— Þú hefur alltaf setjð á
friðarstóli, fóstra mín, sagði
Ásrún og reyndi að bæla sár-
indi sín. — Svo erum við ekki
heldur skaplíkar. Ég veit bú
vilt mér vel. Mér þykir vænt
um heimili mitt. Og þess
vegna þoli ég þar engan ó-
þrifnað. Hallfríður verður að
fara. Á mínu heimili má það
um sinnum Að bún léti bann ’
fótum troða sig og forsmá?
Það hefði aldrei skeð. Það
hefði verið gaman að s1á
framan í þá stúlku, sem helði
reynt að táldraga bónda henn I
ar. Sjálfsagt hefði Ásdís ekki
verið orðmörg, en svipur og
fas og framgangan öll hefði
verið slík, að ekkert nema
undanhald og uppgiöf hefði
komið þar til greina.
Ásdís er gengin í barndóm.
BJARNI ÚR FIRÐI:
ÁST í MEINUM
20
ekki ske, að hún táldragi
bónda minn. E f ég á að þola
þær hörmungar, þá verður
það að gerast annars staðar
en á Sjávarbakka. Ásrún var
orðin æst.
—- Þú mátt ekki reiðast
mér, Ásrún mín. Ég er orðin!
gömul og kann sjálfsagt ekki
ráð að gefa. En það, sem ég
hef sagt, er sagt af velvildar-
hug, sagði Ásdís.
— Ég veit það, Ásdís, og ég
er þér ekki reið, sagði Ásrún.
En eins og á stendur hefði ég
viljað vera laus við sáttaorð
þín. Þau geta hentað öðrum,
en ekki mér.
Þær kvöddust nú. Ásrún sté
á bak Skottu sinni og sló í.
En Ásdís gekk heim þreytu-
leg á svip, en virðuleg engu
að síður.
XXII.
Ekki fór hjá því, að Ásrún
hefði nokkurt umhugsunar-
efni á heimleiðinni. Þetta inn
legg Ásdísar fór ekki fram
hjá henni. En hún var Ásdísi
ósammála. Hún er að ganga í
barndóm, gamla konan. Ekki
mundi Ásdís hafa farið þann-
ig að, eins og hún ætlaði
henni nú, ef Ásmundur hefði
tekið fram hjá henni. Þessi
hæga, fastmótaða og virðu-
lega kona hefði þá óefað látið
um sig muna. Hún, sem með
fáum orðum gat sefað reiði
eiginmannsins og ofsa. Það
hafði Ásrún séð oft og mörg-
Á því var enginn vafi. Aðeins
að hún færi ekki að skipta sér
af málinu og draga úr Ás-
mundi. Hann, sem var eini
maðurinn þeirra manna, sem
Ásrún gat leitað til, sem var
á réttri hillu. Skildi allt og
vildi vel. Þannig hugsaði Ás-
rún og þokaðist í áttina heim.
Innlegg Ásdísar líkaði henni
því verr, sem hún hugsaði
meira um það.
Nú fór hún að velta því fyr-
ir sér, hvaða tökum hún ætti
að taka heimili sitt, til þess
að sýna það og sanna, að Hall
fríður yrði að fara. í því skapi
reið hún í hlaðið á Sjávar-
bakka.
En hafi skap hennar verið
úfið, þá versnaði það um all-
an helming við þá sýn, sem
bar fyrir augu, er hún reið í
hlaðið.
Nýi bærinn stóð opinn og
hópur barna kom þaðan
hlaupandi. Það varð fátt um
kveðjur. Hún spurði börnin
höstug í máli, hvar faðir
þeirra væri.
Pabbi og Óski eru frammi
í hesthúsi að gera við það,
sagði eitthvert barnið.
— Hvað eruð þið að gera
uppi í nýja bæ? spurði Ásrún.
— Við fórum að gamni okk
ar, var svarið.
— Þið eigið ekkert erindi
þangað. Ég fyrirbýð ykkur að
rápa til Hallfríðar, sagði Ás-
rún.
Stína, sem hlífðist aldrei
við að gera mömmu sinni
gramt i geði, sagði drýginda-
lega:
— Hallfríður gaf okkur öll-
um kaffi og lummur í gær.
— Hvað hefur hún að
gefa? Hvað á hún? Ekkert
nema sjálfa sig og lélegar
spjarir, sagði Ásrún. Meðan
hún verður i bænum, lifir hún
á okkur. En það skal aldrei
verða lengi úr þessu.
Börnin svöruðu engu og
dreifðust.
Hallur spretti af Skottu.
Svo brá hann sér á bak, tók
Jósafat og reiddi hann, en Ás-
mundur skellti sér á lendina.
Svo þrímenntu sveinarnir og
sungu við raust. Þannig var
Skotta flutt í hagann.
Óskar varð þess brátt á-
skynja, að ekki hafði skap-
lyndi Ásrúnar batnað við
kirkjuferðina. Þó kastaði
fyrst tólfunum um kvöldið,
er hún bannaði Jósafat litla
að sofa hjá Hallfríði í nýja
bænum. Drengurinn brást
illa við og Óskar heyrði mik-
inn grát.
Er hann kom að, var Ásrún
að berjast við að afklæða
drenginn.
Hann spurði, hverju það
sætti, að drengurinn megi
ekki sofa hjá Hallfríði, eins
og venjulega. Ekki hafi hún
haft á móti þvi fyrsta kvöldið,
er hann flutti þangað.
Hún svaraði því, að Hall-
fríður væri þar í fullri óþökk
sinni. Fyrst hún sé gengin úr
Sunnudagur 30, júlí:
8.30 Létt morguntónlist.
9.00 Fréttir.
9,10 Morguntónleikar: (10,10 Veður-
fregnir).
a) Þrjár partítur í F-dúr, A-
dúr og D-dúr eftir Von
| Dittersdorf. — Franski blás
arakvintettinn leikur.
b) Nan Merriman syngur
spænsk lög. Gerald Moore
leikur með á píanó.
c) „Sinfónía concertante" í Es-
dúr K364 eftir Mozart. Isaac
Stern leikur á fiðlu, Willi-
am Primrose á víólu ásamt
hátíðahljómsveitinni í Per-
pignan.' Pablo Casals stjórn-
ar.
11.00 Messa í Dómkirkjunni í Reykja
vík (Prestur: Séra Jón Auðuns
dómprófastur; organleikari
dr. Páll ísólfsson).
12.15 Hádegisútvarp.
14.00 Miðdegistónleikar:
a) Þrjár prelúdíur og fúgur
op. 87 eftir Sjostakovitsj. —
Höfundurinn leikur á pí-
anó.
b) Kim Borg syngur lög eftir
Jean Sibelius. Erik Werba
leikur með á píanó.
c> Fantasía og Búrleska fyrir
fiðlu og hljómsveit eftir
j « Eugen Suchon — Aladar
Mozi leikur með sinfóníu-
hijómsveit útvarpsins í Bra-
tislava Richard Týnský
stjórnar
15.30 Sunnudagslögin — (16.30 Veð
urf.regnir)
, 17.30 Barnatími (Anna Snorradótt.
! ir);
a) Ævintýri litlu barnanna.
| b) Úrslit verðlaunagetraunar
innar um ljóð, lag og höf-
unda.
c) Framhaldssagan. „átúaer ,
litli“; sögulok.
18!30 Tónleikar: Kvöld í Vínar-
borg“. — Robert Stolz og
hljómsveit hans leika.
19.00 Tilkynningar. — 19.20 Veður-
fregnir. — 19 30 Fréttir.
■ 20 00 „Við höfnina" — dagskrá í
umsjá Sveins Skor.ra Höskulds
sonar magisters. Flytjendur
auk hans: Kristín Anna Þór-
arinsdóttir og Pétur Péturs-
son.
20.40 Kvöld i óperunni. Leiðsögu-
maður: Sveinn Eina.rsson.
21.20 Fuglar himins og jarðar: Dr.
Sigurður Þórarinsson jarð-
fræðingur spjallar um mör-
gæsir.
21.40 „Paradísarlíf“: Konserthljóm-
sveitin í Pa.rís leikur lög úr
söngleikjum eftir Offenbach.
Serge Dupré stjórnar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22,05 Dansiög. — 23,30 Dagskrárlok.
Mánudagur 31. júlí:
8,00 Morgunútvarp (Bæn: Séra
Kristján Róbertsson. —
8.05 Tónleikar. — 8.30 Fréttir.
— 8.35 Tónleikar. —10.10 Veð-
urfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilk).
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —
— 15.05 Tónleikar. — 16.00
Fréttir. — 16,30 Veður-
fregnir).
18.30 Tónleikar: Lög úr kvikmynd-
um.
18.55 Tilkynningar; — 19,20 Veður-
fregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Séca
Sveinn Víkingur).
20.20 Einsöngur: Elsa Sigfúss syng-
ur.
20.40 „Ferð til Jan Mayen“ — síð-
ara erindi (Freymóður Jó-
hannsson listmálari.)
21.00 Tónleikar: Divertimento fyrir
strengjasveit eftir Béla Bar-
tók. — Hljómsveitin Philharm-
onia Hungarica leikur. Antal
Dorati stjórnar.
21.30 Útvarpssagan: „VítahringUir“
eftir Sigurd Hoel; XXIV.
(Arnheiður Sigurðardóttir).
22,00 Fréttir, veðurfregnir og síld-
veiðiskýrsla.
22.20 Búnaðarþáttur: Heyskapur
fyrr og nú (Benedikt Gíslason
frá Hofteigi).
22.35 Kammertónleikar:
Strengjakvartett í cis-moll op.
131 eftir Beethoven. — Koec-
kertkvartettinn leikur.
23.15 Dagskráriok.
^TRÍKUR
VÍÐFFÖRLl
Úlfurinn og
Fálkinn
7
Nú heyrðist blásið í horn í skóg
inum. Eiríkur stirnaði upp, og
S'kömmu síðar voru hann og menn
hans umkringdir. Fyrirliði árssar-
mannanna spurði Eirík hvert hann
ætlaði. Eirikur gaf mönnum sín-
um merki um að hafast ekkert
að. Hann hafði grun um að þessir
menn væru fremur að verja sig
en að ráðast á þá. — Hvert ætlar
þú? spurði maðurinn aftur. Hann
hélt að þeir Eiríkur væru sjóræn-
ingjar. — Til Vogramskastala,
svaraði Eiríkur. — Hvað þá? hróp
aði maðurinn og hörfaði. — En
varúlfurinn!!
I