Tíminn - 01.12.1961, Blaðsíða 16

Þeir eru hættir að éta hvern
annan í nýja Afríkulýðveld-
inu. Mannát er bannað í stjórn
arskránni. Og þar með opnast
miklir skreiðarmarkaðir. Það
ætti að vekja lukku uppi á ís-
landi, en sú lukka er dálítið
lævi blandin: Það eru ekki
allir með fyrsta flokks vöru.i
En blámennirnir eru góðu
vanir í mataræði og vilja ekki
nema það bezta. Og þar sem
gæði vörunnar hrökkva ekki
til og ráðherrabréf koma ekki
að haldi, þá dettur klókum út-
flytjendum í hug að bæta upp
það sem á vantar í vörugæð-
um með kvenlegum yndis-
þokka.
Af þessu verður mikil saga og
merkileg og raunar söngur og
músik líka og frá þessu segir í
revíunni Sunnan sex ,sem nú er
sýnd í Sjálfstæðishúsinu.
Andar sem unnast
Víst væri það freistandi fyrir
einn innkaupastjóra að gera við-
skipti við þá Jón Guðjónsson og
Böðvar félaga hans og eiga kost
á þeim Kristjönu, Kristínu og
Önnu í kaupbæti, þetta eru svaka
kroppar, syngja og dansa af hjart
ans lyst. En Búlúiaha og Tógó-
lúmba Múmba, viðskiptaráðherr-
ar 'hins nýja Afrikulýðveidis hafa
ýmis önnur sjónarmið.
Þarna koma líka við sögu
Eilífur miðill, sem er ráðinn til
forstjóra sölusamtakanna — sem
ritdómari! Jóni Gurinjónsson er
sem sé líka skáld í tómstundum
og er að gefa út ljóðabók og vill
tryggja sér góða krítik.
Það er Karl Guð’mundsson sem
bregður sér í gerfi Eilífar miðils
sem er með1 þei.m ósköpum gerð-
ur, að iifandi fólk kemur í gegn-
um hann engu síður en framliðn-
ir. Og er þá ekki að Karli að
spyrja, þeir ryðjast „í gegn“,
Rósinkranz. Kristmann, Vilhjálm-
ur Þ. og állir hinir.
Svo er Eilífur miðill ástfanginn
að auki, sár ekki sólina fyrir Að-
p'björgu, einkaritara Jóns Gunn-
jónssonar. Þarna eru vissulega
pndar sem unnast, en þó er galli
'í ejöf Njarðar, Aðalbjörg er sem
^é frelsuð sál, hefur verið í mann
-'t.utrúboðinu og er ekkert gefið
'm spíritismann.
'nfMrherma af sjálfum sér
í hléinu læddumst við niður í
1 úningsklefa og spurðum eftir
Karli Guðmundssyni, sem leikur
íHÍÍ'S#?
Eins og sagt var frá í blöðunum í gær, hafa Samvinnutryggingar
ákveSlo í tilefni að 15 ára afmæli sínu að heiðra þá bílstjóra, sem
hafa ektð bíl slysalaust í tfu ár samfleytt. Fór afhendingin fram í
gærkveldi og hlutu þá 361 bíieigandi verðlaunapeninginn, sem sýnd-
ur er hér að neðan. Þar á meðal var aðeins ein kona, Ólöf Rík.
harðsdóttlr, og blrtum við rnynd af henni hér tii hliðar. Vlð sama
tækifæri voru veitt heiðursverðlaun tll ökumanna, sem ekki hafa
valdið tjóni í fimm ár. Hér að ofan sjáum við nokkrar þeirra, sem
hlutu þann heiðurspening, og er Ólöf þar á myndinnl, önnur frá
hægri. Loks birtum við hér að neðan mynd af hinum duglega for-
stjóra Samvinnutrygginga, Ásgeiri Magnússyni.

UR M
vAKSTURyiÖ
Sennilega fer þetta gamia mann-
virki að hverfa sjónum Akureyr-
inga. . Þetta er grjótmulningsvél
bæjarins og hefur hún malað
margan steininn um dagena. Hef-
ur hún, þegar öllu er á botninn
hvolft, lagt drjúgan skerf til
uppbyggingar og framkvæmda á
llðnum árum. En hvort tveggja
kemur nú til, að hún hefur þegar
malað næstum alla klöppina, sem
hún stendur við og að hún verð-
ur að láta undan síga nútíma vél-
um og tækni. Ljósm.: G.P.K.
SUNNAN SEX
ag gretta sig, þeir yrðu hrukk-
óttir fyrir aldur fram. Já, þetta
sagði toúri arnma og kannski hafði
toún rétt fyrir sér. Samt brosti
hún alltaf í laumi þegar hún
heyrði vel hermt eftir. Hann
Bjarni Bjömsson var snillingur í
eftirhermum, hann málaði einu
sinni hjá okkur eldhúsið og var
alltaf að herma eftir Vestur-ís-
lendingum.
Ég byrjaði snemma ag herma
eftir. Sennilega enda ég sem eftir
herma af sjálfum mér. Ég held ég
sé alveg búinn að_ týna minni upp
runalegu rödd. Ég hermdi eftir
kennurunum í menntaskóla og
ekki varð það til þes's að hækka
einkunnirnari Ég teiknaði líka
skopmyndir af þeim.
(Framhaia á 2. slðn)
Eilíf miðil af þvílíkri list að þak-
ið ætlaði að rifna af húsinu.
— ■ Hann Kalli? Ætli hann sé
ekki í trans? Þið megið vara ykk-
ur á honum, þag er ekkert að vita
hver er hlaupinn í hann núna.
Það gæt,i alveg eins verið sjálfur
Tsjombe.
Það var Flosi Ólafsson leikstjóri
sem varð fyrir svörum, hann gekk
um með heimsmannslegu fasi og
vingsaði digrum gön'gustaf, Skúli
Skreiðar uppmálaður.
En ótti okkar reyndist ástæðu-
laus, Eilífur miðill er kominn til
fullrar meðvitundar eftir velheppn
aðan fund, hagræðir á sér gler-
augunum sem eru minnst tomma
á þykkt. Hann situr fyrir framan
spegilinn og er að hafa sig til
fyrir næsta þátt, svo hann gangi
nú í augun á ástinni sinni, henni
Aðalbjörgu, frelsaðri sálinni sem
hefur svo mikla óbeit á spíritisma.
— Hvernig finnst þér að leika
í revíum? spyrjum við.
—Mér finnst ágætt að leika í
Sunnan sex, svarar Karl, — þarna
hef ég þó hlutverk í leiknum með
þessar eftirhermur mínar. Eg er
ekki eins og halastjarna sem tran-
að er fram milli þátta, svona til
uppfyllingar eins og gull í tönn.
Gagnrýnendur kalla þetta „list-
ræna hagfræði" ag nota miðils-
hlutverkið handa mér.
— Hvenær byrjaðir þú að herma
eftir?
— Ég man það ekki. Eg man
það bara að ítoún amrna mín hristi
alltaf höfuðið þegar ég var að
herma eftir. Hún saigði að það
kynni ekki góðri lukku að stýra.
Hún sagði að þeir sem alltaf væru
l
/