Tíminn - 30.12.1961, Blaðsíða 7

Tíminn - 30.12.1961, Blaðsíða 7
Þegar pósturinn kemur með blöðin, eru hátíðisdagar hjá mér, og raunar mun engan undra það, þar sem ég hef orðið fyrir því óhappi, að missa heyrnina alveg. Og vilji ég fi'æðast um dægurmál, þá verð ég að sækja þann fróð- leik í blöðin. Nú er það kunnara en frá þurfi að segja, „að öllu að trúa ekki er gott, engu hálfu verra“. Maður verður því að „láta grön sía“, þegar lesin eru bl'öðin, því að lestur þeirra vei'ður engum tæm- andi fróðleikur, sökum þess hvað þeim hættir til að_ vera ósammála. Nýlega las ég í ísafold blaðavið- tal við nafngreindan bónda úr Rangárþingi. Ég hef líka lesið um margar fundarsamþykktir frá hóp- fundum bænda víðs vegar að af landinu, um sama málið sem bóndinn úr Rangárþingi gerði að umtalsefni. Ályktanir bændafundanna eru undantekningarlaust einróma um það, að verðlagsgrundvöllur land- búnaðarvara, sem nú er í gildi samkvæmt úrskurði yfirdóms, sé algjörlega óviðunandi, og bændur verði að fá honum breytt sem allra fyrst. Bóndinn úr Rangár- þingi telur aftur á móti, að bænd- ur megi vel við hann una, enda hafi „hagur þeirra batnað“. Senni- lega á hann við það, að hagur þeirra hafi batnað í tíð núverandi ríkisstjórnar. Ég er þar í sveit, sem bændur verða eingöngu að sætta sig við Jramleiðslu sauðfjárafurða, sök- hm þess, að markaður fyrir neyzlu mjólk er ekki til staðar. Og engin vinnslustöð fyrir mjólkurafurðir er nokkurs staðar nálægt. Þegar þannig er ástatt, þá mætti engan undra það, þótt manni verði lítt skiljanleg þessi fullyrðing rang- eyska bóndans, um batnandi hag. Samanburður á árs- reikningum Fyrir nokkrum dögum fann ég í blaðadóti mínu viðskiptareikning minn frá seinasta ári vinstri stjórnarinnar. Mér þótti ekki ó- fróðlegt að bera hann saman.við viðskiptareikninginn frá þessu ári. Við þennan samanburð kom í ljós, að sauðfjárafurðir hafa hækkað um 15% frá því 1958. En svo að Bréf um daginn og veginn, þar sem m. a. er minnzt á verðlag, verðbólgu, hermanna- sjónvarp, bráðabirgðalög o batnað? Þetta er svo augljóst mál, ab annaðhvort hefur hann stór- aukið framleiðslu sína á búvörum, án þess að kosta neitt meira til en áður, eða þá að hagur hans hefur stórversnað frá því sem var. Mér skilst á fundasamþykktum bænd- anna, sem ég gat um hér á undan, að þeir séu á sama máli. Hver er orsökin? Mikið er nú rætt um það í blöð- unum, hverjum sé að kenna sú óðaverðbólga, sem hér skall á á síðastliðnu sumri. Sum blöðin kenna þetta því, að Sambandið og kaupfélögin sömdu við verkafólk um 11% hærra kaup en áður, nú á s.l. sumri. Rangæski stéttar- bróðir minn kemur einnig inn á þetta mál, og er ekki myrkur í tilsvörum. Mig furðar það nokkuð, að bóndi uppi í sveit, sem á alla afkomu sína „undir sól og regni“ og þar næst undir kaupgetu verkafólks og launþega bæjanna, skuli vera svona hvassyrtur út í Sambandið og kaupfélögin, því. að það þarf víst alveg sérstaka skarp- skyggni til að sjá, hvernig þessir samningar S.Í.S. hafa getað hleypt þeirri verðbólguskriðu af stað, sem nú ætlar allt í kaf að keyra. Ég ætla ekki að eyða fleiri orðum um það mál. Það má vera alveg blindur maður, sem ekki sér, hvað satt er í þessu efni. Ég les það í blöðunum, að nú sé verið að reyna að finna leiðir til að bæta hag togaranna. Sumir óttast, að ríkisstjórnin ætli að hleypa þeim inn í landhelgina. En ,því trúi ég ekki. Nóg var nú samt, þegar þeir leyfðu dragnótina, sem aldrei skyldi verið hafa. Ég kom inn í frystihús s.l. sumar, og ætl- aði að kaupa í soðið fyrir heimili nokkur dæmi séu tekin: Kjarna-j mitt, og þar var úr nógu að velja. áburður hefur hækkað um 40%.'.Þar voru stórar kasir af lófastór- Kalí um 12% og þrífosfat um 45 %. Benzín úr kr. 2,70 í 4,20. Vara- hlutir í vélar um 50—80%. Og svona mætti lengi halda áfram að telja. Hvernig má það vera, ef framleiðsluvara, sem bóndinn hef- um kolum og smálúðum, sem mundu hafa verið hæfileg 2 soð- stykki hver. Þar voru örsmáar ýsur og þorskar og alls konar ung- viði af fiskitegundum. Mér blöskr- aði svo, þegar ég sá þetta, að ég ur fyrir sig að bera, hækkar um; hætti við að kaupa í soðið. Mér 15%, en allt, sem hann þarf til bú' varð hugsað til þess ástands, sem rekstrarins að leggja, hækkar umlmundi vera í landbúskapnum, ef 50—80%, að þá geti hagur hans svona væri búið að ungviðinu þar. Nýr bátur til Ólafsvíkur Frá fréttaritara Tímans í Ólafsvík. Nýr bátur kom hingað til Ólafs- víkur á fimtudagsmorgun. Er hann eign bræðranna Víglundar og Tryggva Jónssona. Báturinn hef ur fengið nafnið: Jón á Stápa, en einkennisstafir eru S.H. 215. Bát- urinn heitir eftir föður þeirra bræðra, Jóni Sigurðssynui, er bjó lengst á Araarstapa á Snæfells- nesi. Báturinn er smíðaður í Sví- þjóð, hjá sömu skipasmíðastöð og smíðaði Stapafell, sem er eign Víglundar. Þetta er hundrað og tuttugu lesta bátur, úr eik, en öll yfirbygg- ing úr léttmálmi. Beitingaskýli er aftur á og upphitað. Lest er þilj- uð aluminium og f henni er kæli- útbúnaður. Aflvélin er June Munk- tell, 515 hestafla með forþjöppu. Hjálparvél er Lister, 30 ha. Þá er Jón á Stapa búinn fullkomnum fiskileitartækjum, svo og ratsjá. Þá eru í bátnum öll nýjustu og fullkomnustu siglingatæki og hjálp artæki, enn fremur kraftblökk. Mannaíbúðir eru aftur á og rúm þar fyrir átta menn. Frammí eru fjögur rúm. Báturinn er hið glæsiilegasta skip í alla staði. Gekk ferð'in heim mjög vel, og var skipið fimm sólarhringa á leiðinni. Fór það að jafnaði tíu sjómílur. í reynslu ferð var ganghraði tólf mílur. Guð mundur Jóhannsson, skipstjóri af Seltjarnarnesi, sigldi bátnum heim, en hann hefur siglt mörg- um nýjum bátum til landsins. Skipstjóri • á Jóni er Tryggvi Jónsson. Með Jóni á Stapa bætist gott skip í fiskibáta Ólafsvíkur. Er óhætt að fullyrða, að fáir staðir á landi hér hafi fleiri nýrri og fullkomnari fiskibáta, miðað við fólksfjölda, en Ólafsvík, enda er sá fjörkippur, sem atvinnulíf Ól- afsvíkur hefur tekið á síðustu árum, mest þessari þróun að' þakka. Hins vegar er ömurlegt að horfa upp á þá hafnaraðstöðu, sem þessum stóra flota er hér búin. A.S. Það er umhugsunarvert, hvað skammsýnin og stundargróðinn getur leikið hroðalega á menn, sem eru þó í sjálfu sér skynsamir og góðir drengir. En sé það nú meiningin, að hleypa nú togurunum inn í land- helgina, ofan á dragnóta-skrapið og útlendu togarana, þá mun skammt yfir í „ördeyðu á öllu yesturhafi" og þó raunar á öllum íslands miðum. „Þá sést, hverju er búið að týna.“ Hermannasjónvarp Ég sé, að nú er verið að ræða um það að gefa Bandaríkjamönn- um leyfi til að reka hér sterka sjónvarpsstöð, og að utanríkisráð- herrann muni þegar vera búinn að leyfa þetta á eindæmi. Þeim fjölgar stjórnaraðgerðunum, sem ráðherrar þessarar stjórnar leyfa sér án þess að spyrja aðra ráða. Það skal fyllilega játað, að ég hef enga reynslu af sjónvarpi, hef aldrei séð slíkt. En mér skilst, að það sé gífurlegt áróðurstæki, hvort heldur er til góðs eða ills. Við höfum nú í 30 ár haft eigin útvarpsstöð. Ég ætla ekki að segja neitt msijafnt um þau áhrif, sem hún hefur haft á landsfólkið. En slík tæki, og ekki síður þau, sem máttugri eru, eins og sjónvarpið ktað vera, munu því aðeins verða til góðs landi og lýð, að fullkom- lega þjóðlegir og samvizkusamir menn.^áði,þ3f,,niestu um, hvað út samþykkja eftir á. Þótt kannske sé hægt að segja, að landhelgis- samningurinn við Breta hafi ekki verið ákveðinn með bráðabirgða- lögum, var það á alþjóðarvitorði, að stjórnin bæði fæddi og karaði þann óheillakálf. Þetta er nú allt lýcvræðið. Fulltrúar næstum því helmings af þjóðinni eru gjör- samlega hundsaðir, hversu réttan málstað sem þeir hafa. Og svo er landinu stjórnað af mikilli óvizku með bráðabirgðalögum. Ég hef fylgzt með því, sem sagt hefur verið í blöðunum um Efna- sem líður nú löngunum núverandi valdhafa. Sakna JjjótSrækní og orftheldni Ég fer nú að nálgast sjötugsald- urinn; og það verð ég að segja, að margt hefur breytzt til batnaðar hér á landi, síðan ég man fyrst. Efnahagur fólksins er miklu betri, bæði til lands og sjávar. En það er sérstaklega tvennt, sem ég sakna. Og það er þjóðræknin og orðheldnin. Við aldamótaungling- arnir fylgdumst af miklum áhuga með hverju spori, sem stigið var í áttina til sjálfstæðis. En nú horf- ir fólkið sljóum augum og tómum hug á það, þó að leikið sé með þetta fjöregg þjóðarinnar, og það af mönnum, sem reynslan hefur sýnt, að ekki skirrast við að svíkja það í dag, sem þeir hátiðlega lof- uðu í gær. Orðheldni er einhver bezti og æskilegasti eiginleiki hvers manns. Þeim mönnum á að refsa, sem svíkja gefin loforð, hagssamvinnustofnun Evrópu.: hvort sem það er stjórnmálamað- Furðar mig, að til skuli vera þeir i urinn óbreyttur einstaklingur, menn hér á landi, sem líta slíkt1 að sé það ekki gert, þá ganga girndarauga. Þá værum við íslend-: siiiíir oþokkar a lagið og gjora það ingar fyrst illa farnir, ef til slíks afíur‘ er. ser kæmi, eftir því litla viti, sem ég; fíere§§ þjóðarinnar. að trúa svik- hef á þeim málum. En vonandi siimum fyrir málum hennar. er, að því verði þó afstýrt, hvað G. E. SEXTUGUR: er sent'J^.sggi það alveg satt. Ég vantreysti útlendingum til að reka slika starfsemi hér á landi. Og satt að segja finnst mér það stappa nærri fullkomnum landráð- um, að afhenda öðrum þjóðum réttinn til slíkrar starfsemi. Og svo er þa’ð áburtSurinn Ég hef séð það í blöðunum, að nú sé landbúnaðarráðherra búinn að leggja niður Áburðarsölu ríkis- ins. Hvað skyldi honum hafa gengið til þess, þeimygóða manni? Það er ekki mjög langur tími síð- an ég las það einhvers staðar, að sú stofnun, sem nú á að taka við þessari sölu, var ekki alveg ámæl- islaus. Og sé það satt, að áburðar- verksmiðjan hafi haft stórfé af bændum undanfarin ár, framyfir það, sem lög mæla fyrir, þá get ég ekki skilið í, að það sé gert bænd- anna vegna, að rétta henni alla höndina, þar sem hún hefur mis- þyrmt þeim fingrum, sem hún hafði áður. Já, „margt er skrítið í kýrhausnum", sagði karlinn. Stjórnaft meS brá'Sa- birgtJalögum Og nú höfum við búið við „hið fullkomna lýðræði" á þriðja ár. Eins og fólkinu var sagt fyrir síð- ustu kosningar. Og hvernig hefur svo þetta „fullkomna lýðræði" verið í framkvæmdinni? Þing- mennirnir eru 60 að tölu, þar af hafa 28 þingmenn verið gjörðir svo gjörsamlega áhrifalausir á þjóðmál, að þeir hafa ekki komið fram einni einustu breytingartil- lögu við þau mál, sem rædd hafa verið í þinginu. Hvað þá að þeir hafi komið nokkru heilu máli fram. Og sagan er ekki einu sinni öll með því, heldur hafa stórmál, eins og t. d. landhelgismálið og gengislækkunin síðari, verið til lykta leidd af stjórninni með bráðabirgðalögum, sem stuðnings- menn hennar hafa svo verið látnir Ólafur Þorsteinsson, verkstjóri, Akranesi Hann er Skagfirðingur að ætt og uppruna. Fæddur að Þrastar hóli á Höfðaströnd 30. des. 1901. Ólst að nokkru upp í Málmey hjá föðurbróður sínum Franz Jóna- tanssyni, er það bjó lengi myndar- búi. Dvaldi Ólafur þar nokkuð fram eftir aldri. Þar komst hann snemma í kynni við óblíða veðr- áttu og marga mannraunina, sem eyjabúskapnum fylgir, enda hefur hann lengst ævinnar unnið hörð- um höndum og hvergi hlíft sér. j Eftir að til Akraness kom stund! aði hann sjómennsku, en hóf síð- \ an störf hjá Akraneskaupstað og I þar hefur hann verið verkstjóri j s.l. 9 ár. Hann hefur einkum séð j um nýlagningu gatna og gang- stétta, holræsa og vatnsveitukerf- is, ásamt viðhaldi á þeim mann vir’kjum. Hafa þessi árin verið lagðir margir km. af nýjum göt- i um á Akranesi með tilheyrandi! holræsum og vatnsleiðslum. Eru þetta orðin mikil mannvirki. Víða j annars staðar koma störf Ólafs við! sögu í rekstri bæjarins. j hyggjusamur við þá verkamenn, Ef leiðslur gefa sig í götum, er sem hjá honum vinna, enda eru alltaf hringt til Ólafs. Ef vatnið mannaskipti ekki algeng hjá hon- frýs í heimæðum, er hringt í Ólaf. ‘ um. Ef krapastífla í Berjadalsá eða j Ólafur kvæntist eftir að hann frost lokar vatnsinntakinu til bæj- j kom til Akraness, Baldínu Kristj- arins, verður Ólafur og vinnufé- j ánsdóttur, en hún lézt eftir stutta lagar hans að fara af stað og ráða sambúð. Eignuðust þau einn son. bót á vandanum. Ólafur veit hvar Nokkru síðar_ hóf hann búskap allar leiðslur liggja í götum bæj- með Ólafíu Ólafsdóttur og eiga arins. Hvaða efni er í þeim og, þau eina dóttur. stærðina. — Þannig mætti lengi j Þettá átti ekki að vera ævi- telja. Dæmi þessi sýna ljóslega minning um Ólaf Þorsteinsson. Á hin fjölbreyttu verkefni verkstjóra j henni gerist ekki þörf strax. Held- hjá einu bæjarfélagi, sem að hönd- ur fáein þakkar- og viðurkenning- um geta borið fyrirvaralaust. Það er algengt á hverjum vetri að brjótast þurfi 8 km leið í vatns ból bæjarins uppi við Akrafjall — Stundum í stórhríð og nátt- myrkri — til að forða bænum frá vatnsskorti. Hafa Ólafur og félag- ar hans þar marga hildi háð við óblíða veðráttuna. Þá reynir á dug og karlmennsku. Er mikið í hættu, ef árangur næst ekki skjótt. Það kemur sér því vel, að Ólafur er jafnan reiðubúinn að leysa hvern þann vanda fljótt og vel, sem að höndum ber í starfi hans. Skjót- ráður og hreinskiptinn í allri framkomu, en nærgætinn og um- arorð við merkan áfanga í lífi hans. Efast ég um, að allir geri sér ljóst hve margþætt starf hér er unnið og hversu eiilsamt það er. Ég þakka Ólafi fyrir ánægju- legt samstarf, þann -tíma, sem ég var bæjarstjóri á Akranesi, og þá trúmennsku og samvizkusemi, er hann jafnan sýndi bæjarfélaginu og ég veit, að hann muni enn gera, hvernig sem allt veltur. Þakka honum umfangsmikið þjónustu- starf í þágu bæjarbúa, sem leyst var af hendi af lipurð og einlæg- um vilja. Því skulu honum sextug- um fluttar beztu heillaóskir. Dan. Ágústínusson TÍMINN, laugardaginn 30. desember 1961. 7

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.