Tíminn - 31.12.1961, Blaðsíða 2

t
Áðu
lagt
i bílferð á
Allt of mörg slys í umferS-
inni á svellhálum vetrar-
vegum stafa af skorti á viS-
vörunum og leiSbeiningum í
akstri aS vetri til og ekki síS-
ur af vanþekkingu manna á
þeim möguleikum, sem þrátt
fyrir allt eru þó til staSar til
að bjarga sér út úr skyndi-
hvað öðrum kvnni að detta í hug
að segja um það. Enn fremur
verða dekkin að v.era eins báðum
megin að aftan og báðum megin
að framan. Grófmunstruð snjó-
dekk koma því aðeins að gagni,
að þau séu notuð í lausum snjó
og regnvotum vegum, en aldrei,
þegar vegir eru ísaðir.
Rúðusprautur á bifreiðum
Lítið eftir giuggaþurrlcurun-
um. Takið eftir, hvort gúmmíið á
þeim er hreint og mjúkt. Hart og
slitið þurrkugúmmí hreinsar ekki
rúðurnar, einá og það á að gera.
Ef menn hafa ekki rúðusprautur
á bifreiðum sínum, ættu þeir að
fá sér þær hið fyrsta. Þær eru til
ómetanlegs gagns í rigningar-
veðri og slyddu, ekki sízt þegar
ekið er á eftir bifreiðum, sem
spýta aur aftur undan sér. Þá er
ekki að efa, að margur yrði feg-
inn að geta brugðið sprautunni á
rúðurnar. Ekki skaðar að hafa
aurhlífar.
Þessa dagana sitja áreiðanlega
margir á bak við stýrið og rýna
út um lítinn auðan blett á fram-
legum hæftum í umferðinni. rúðunni, og vegna frostrósanna
Það væri því ekki úr vegi fyr- og daggarinnar verður heldur
. ... ^ . .11. ekki mikið seð ut um hinar ruð-
ir okumenn, hversu sn|allir urnar Ef ekki er annað ráð fyrir
sem þeir annars þykjast hendi, verða menn einfaldlega að
vera, að gefa gaum þeim ráð-
leggingum, sem hér fara á
eftir.
Það ættu ekki að vera neinum
tormelt sannindi, að fyrsta skil-
yrði þess að vera öruggur á vetr-
arvegunum er, að bifreiðin sé í
öllu tilliti í fullkomnu lagi. Við
getum t. d. byrjað á því að nefna
ljósin. Skortur á fullkomnu ljós-
kerfi getur auðveldlega komið
ökumanninum í hinar erfiðustu
aðstæður. Hann getur blindað
ökumann, sem hann mætir, og
hann getur blindazt sjálfur.
Það hefur þráfaidlega komið í
ljós, að mikið vantar á, að bif-
reiðaeigendur láti athuga ijósa-
útbúnað farartækja sinna, svo
sem þyrfti. Við víðtæka athugun,
sem gerð var nýlega í Danmörku,
kom í ljós.'að á 80% þeirra bif-
reiða, sem rannsukaðar voru, var
eitthvað í ólagi við ljósaútbún-
aðinn. Ekki var ástandið öllu
betra með annan öryggisútbúnað,
því að á 80% rannsakaðra bif-
reiða var eitthvað i ólagi við
hemlana, og á 70% bifreiðanna
var' ólag á stýrisútbúnaði.
Réitur loftþrýstingur
Séu hemlarnir ekki rétt stilltir,
lúra slysin í leyni á næstu grös-
um. Hvað komið getur fyrir, ef
sjálfur stýrisútbúnaðurinn er
ekki í lagi, þarf engan sérfræð-
ing til að geta sér til um.
■Það er ekki til nein afsökun
fyrir því, að bifreiðin er ekki í
íullkomnu lagi tæknilega séð.
Bæði lögfræðilega og siðferði-
lega séð, er ábyrgðin algjörlega
ökumannsins og eigandans.
Ekki cr síður mikilvægt fyrir
ökumenn að hafa örugga vissu
um að dekkin séu ekki of slitin
og að gerð þeirra sé rétt. Enn
fremur verður að gæta þess, að
réttur loftþrýstingur sé í dekkj-
unum, þ. e. a. s. sá loftþrýstingur,
sem gefinn er upp í leiðarvísi
þeim, sem bifreiðinni fylgir.
Þessi loftþrýstingur skal hvorki
vera meiri né minni en upp er
gefið, og það gildir, án tillits til,
_ 'mm

. Úí HH
aka með opna glugga. Að geta
séð hættuna, er fyrsta skilyrðið
til að geta forðazt hana.
Útlit vegarins
Það er enn einn hlutur á bif-
reiðinni, sem vert er að gefa
gaum, og það er höggfjöðrin.
Fæstir veita þeim hlut verðuga
athygli. En sé höggfjöðrin ekki í
lagi, geta orðið svo miklar sveifl-
ur á yfirbyggingu bifreiðarinnar,
að ökumaðurinn missi vald á
henni.
Gleymið heldur ekki að gefa
gaum að hemlum og kúplingu.
Yfirborð þeirra verður.að vera
óslétt, annars eiga menn á hættu,
að fóturinn renni af þeim, þegar
mest liggur við.
Þessa daga, þegar frost og
snjór og þíðviðri skiptist á, getur
verið skynsamlegt að verka öðru
hvoru snjó af aurhlífunum, sem
alltaf getur festst neðan í þær.
Nái snjókelrkir að frjósa fastir
við hlífarnar, getur það valdið
hömlum á snúningi hjólanna.
Þegar bifreið er lagt í frosti,
skulu handhemlar ekki notaðir.
Þeir geta frosið fastir. Þess í stað
skal setja bifreiðina í lágan gír.
Ýmsir vara sig ekki á því, hve
misjafnt getur verið að aka á
vegum, eftir því úr hverju þeir
eru gerðir. Það getur t. d. verið
örðugleikum háð að hemla á mal-
bikuðum götum í rigningu: Þær
geta verið jafn hættulegar og
svellhálar götur. Og gætið ykkar
á útliti vegarins. Vegur getur
virzt gjörsamlega þurr og hættu-
laus, en verið þrátt fyrir það þak-
inn þunnu íslagi. Aðalreglan er
sú, að ef akbrautin skiptir litum
á einn eða annan hátt eftir því
sem lengra er ekið, getur verið
um hálan veg að ræða. Einnig ef
sézt, að ljós frá öðrum bifreið-
um speglast i akbrautinni — þá
er hætta á ferðum og ástæða til
að draga úr hraðanum.
Beygt í hálku
Onnur mikiivæg regla er, sem
menn verða að leggja vel á minn-
ið. Menn mega ekki reikna með
að taka beygju og hemla um leið.
Sé stýrinu snúið, verður að
sleppa hemlunum, því að öðrum
kosti renna framhiólin og voðinn
er vís.
Ef um er að ræða að stanza
mjög snögglega, verður að rjúfa
tengslin og nota fóthcmlana, sem
verka á öll hjólin. Ef bifreiðin
tekur til að renna, verður að
standa á kúplingunni, sleppa
hemlunum og rétta bifreiðina af.
Sé komið að beygju, þar sem
vegurinn er háll, verður að
hægja mjög á ferðinni með því
að rjúfa tengslin og hemla áður
en beygjan er tekin, og sleppa
iii

síðan hemlunum í byrjun beygj-
unnar, þegar stýrinu er snúið.
Eftir beygjuna eru tengslin aftur
sett á, um leið og gasið er gefið
inn. Ef gasið er gefið inn, áður
en beygjunni er lokið er hætta á,
að bifreiðin renni til að aftan.
Fleiri ráð verða ekki gefin að
sinni. En það er öruggt, að
hversu snjall sem ökumaðurinn
er, þá eru ísilagðar brautir hættu-
legar, og fyrst og fremst verður
að gæta þess í akstri að haga
hraðanum eftir kringumstæðun-
um. Sé hraðinn of mikill, getur
farið illa, jafnvel fyrir hinum
snjallasta ökumanni.
Undirbúningur hvellhátíðar
Kínverjar urðu fyrstir þjóða til að skemmta sér við flugelda og sprengingar, enda draga þær nafn af þelm.
Hér er kínversk kona að undirbúa hvellhátíð.
Vel lukkast
Mvi9reisnfn“ ! !!
IHorgunblaðið og Alþýðublað
ið halda áfrani söngnum um
að aflasæld og þar af leiðandi
mikil atvinna og góðar tekjur
manna í sjávarþorpum úti um
land sé eingöngu „viðrcisninni“
að þakka. Þarna sjáið þið, segja
þeir, það er tóm vitleysa hjá
stjórnarands'töðunni, að „við-
reisnin“ leggi dauða hönd á
athafnalífið og dragi úr fram
le'iðslunni. Þessi mikla afvrana
sannar einmitt ágæti „viðreis.
arinnav“. — Aflinn væri víst
ekki mikill, ef hinir fjölmörgu
nýlegu og vel búnu bátar hefðu
ekki verið keyptir til landsins
fþeir voru allir pantaðir fyrir
„viðreisn") og afli þessara báta
væri áreiðanlega ekki nema
lítili hluti þess, sem liann er,
ef fiskveiðilandhelgin hefði
ekki verið færð út í 12 sjómíl-
ur 1958. Afvinnulíf væri ckki
með þeim blóma, sem það er,
ef ekki hefði verið fjárfest í
frystihúsum eg síldarverksmiðj
um víðs vcgar um landið.
„Pólitísk fjárfesting<(
Fjárfestingu í sjávarþorpum
úti um land hefur Sjálfstæðis-
flokkurinn kallað „póiitíska
fjárfestingu“ og tekið síldar-
verksmiðjurnar á Austurlandi
sem dæmi um sérstaka póli-
tíska spillingu. (Þjóðarbúið
væri nú hundruðum milljóna
fátækara, ef þessar verksmiðj
ur hefðu ekki verið fil staðar
í sumar). Eins og kunnugt er,
beitti Sjálfstæðisflokkurinn sér
gegn útfærslu landhelginnar
1958 og fullyrða m’á, að ekki
væri búið að færa út landhelg
ina enn þá, ef núverandi stjórn
arflokkar hefðu einir fengið
að ráða. Sterk rök má færa
fyrir því að afli væri enn meiri
og betri, ef stjórnarflnkkarnir
hefðu ekki minnkað Iavdhelg-
ina með svikunum í lanahelg-
ismáUnu.
Aldrei hefur verið eins erfitt
fyrir einstaklinga aff eignast ný
atvinnutæki og nú. Vaxtaokur,
lánasamdráttur og gengisfell-
ingar hafa sett mönnum stól-
inn fyrir dyrnar. Eðlilegur
vöxtur verður ekki í mörgum
sjávarplássum — húsnæðis-
skortur hamlar og menn geta
ekki • Iagt í byggingarfram-
kvæmdir við skilyrði viðreisn-
arinnar.
— Svo segja stjómarblöðin,
að aflasældin og atvinnan sé
„viðneisninni“ að þakka.
„Miklir menn erum við,
Hrólfur minn“
Sífellt eru stjórnarblöðin að
færa sig upp á skaftið í þess-
um lofsöng til „viðreisnarinn-
ar“ og með sama áframhaldi
líður ekki á löngu þar til þau
fara aff halda því fram, að
Gylfi hafi fundið upp kraft- .
blökkina, Emii endurbætt fisk-
sjána og Bjarni hafi barizt fyr-
ir því, að síldarverksmiðjurnar
voru reistar. Næsía stigið í
„viðreisnar“-tilbeiðslunni verð-
ur að segja, aff Jónas Haralz
hafi nú reyndar reiknað út síld
argöngurnar svona í ígripum
frá aðalstarfinu, sem er að
reikna út að vaxtahækkunin sé
síöur en svo baggi á útgerð-
inni. Svo verður á stórhátíðum
skýrt frá því, aff eiginlega sé
nú „viðreisnin“ fjárfestingar-
stefna. — Þá er skammt í \kosn
ingar, og nýja loforðaskkáin
„framkvæmdaáætlunin“, sem\á
að fleyta stjórnarflokkununU
yfir kviksymlið, komin í prenr-
un. — \

2