Tíminn - 07.01.1962, Side 3

Safnaðarformaðurinn spyr brúðhiónin hvort þau vllji eigast. — (Ljósm. TÍMINN, GE).
MADUR
961: KENN
Þegar John Fitzgerald
Kennedy varð forseti Banda
ríkjanna, sagði hann einu
sinni við vini sína: „Vissu-
lega er þetta erfitt starf. En
ég veit ekki um neinn, sem
gæti gert það betur en ég.
Þetta verður svona næstu
fjögur árin og það verður
alls ekki afleitt. Það er nóg-
ur tími til að hugsa — og
svo eru launin heldur ekki
slóðaleg."
Hið heimsþekkta bandaríska
vikurit „Time“, hefur nú að
venju valið mann ársins. í þetta
skipti var það Kennedy, sem
varð fyrir valinu. Tímaritið
gerir ofangreind orð Kennedys
að nokkurs konar lýsingu á hon-
um, þessum unga manna í
einni ábyrgðarmestu stöðu
heimsins, sem hefur fært alveg
nýjan anda í Hvíta húsið.
Öruggur með sig
Kennedy — maður ársins
1961 — lagði óhemjulega orku
í að ná forsetatigninni. Það
fékk ekki hið minnsta á hann,
hversu litlu munaði á honum
og Nixon, keppinauti hans.
Sjálfstraust hans hefur haldizt
þetta ár hans í forsetastóli, en
hann hefur líka lært margt. Og
hann hefur gert árið 1961 að
vrðburðarikasta ári í forseta-
sögu síðari ára Bandaríkjanna.
Einn sá vinsælasti
Kennedy hefur alltaf kunnað
að eiga við fólk. Tungutak hans
með írska hreimnum, fram-
koma, þolinmæði og þekkingar-
áhugi auk vinnuþrælsins í hon-
um hcfur gert hann að einum
vinsælasta forseta Bandaríkj-
anna. Vinsældir hans eru sam-
bærilegar við þjóðhetjur á borð
við Franklin Delano Roosevelt.
78% þjóðarinnar finnst hann
standa sig vel, að því er nýjustu
Gallup-tölur segja.
Áður en Kennedy kom í
Hvíta húsið hafði hann valið
sér Franklin Delano Roosevelt
að fordæmi. Hann var alltaf
hrifinn af hæfileika Roosevelts
að gera hluti og fá hluti gerða.
Kúba reyndist seig
Kénnedy hefur lent i mörg-
um darradansimim á þessu
fyrsta forsetaári sínu. Kúbu-
ævintýrið reyndist honum erf-
iðast, en menn segja, að það
hafi hann erft frá fyrirrenn-
ara sínum, Eisenhower. Áður
en Kennedy kom til valda, var
búið að semja nákvæma áætl-
un um útrekstur Castro frá
Kúbu.
„Vona að þú haldir henni"
Samstarfsmenn hans segja,
að fundur hans með Krústjoff,
forsætisráðherra Sovétríkjanna,
r Geneve, hafi haft mikil áhrif
á hann. Viðstaddir segja, að
framkoma beggja hafi þar ver-
ið kurteis en kuldaleg. Einu
sinni tók Kennedy eftir orð'u
Framhald a 15 síðu
Vottum
í gær fór fram hjónavígsla
í loftsal Edduhússins. Þar
voru gefin saman í hjónaband
ungur Dani, Paul Heine Ped-
ersen, og brúður hans, Violet
Estrada frá Californíu, bæði
meðlimir í trúarsöfnuði Votta
Jehóva.
Vottar Jehóva í Reykjavík voru
; viðstaddir athöfnina. Safnaðarfor-
maðurinn, Laurits Rendboe frá
! Danmörku, gaf þau saman. Fyrr
I um daginn höfðu þau Violet og
Paul verið gefin saman í löglegt
Iijónaband á skrifstofu borgardóm-
ara í Reykjavík.
Athöfnin hófst með því, að söfn-
! uðurinn söng við píanóundirleik.
Síðan gengu brúðhjónin inn og
tóku sæti framan við ræðustólinn
innst í salnum. Safnaðarformaður-
inn sté i stólinn og lýsti tilefni
samkomunnar og hóf síðan að
ræða um hjónabandið. Hann vitn-
aði í biblíuna um sköpun konunnar
úr rifi mannsins: að maðurinn
væri höfuð konunnar og maðurinn
j ætti að elska konu sína og konan
að vera manninum undirgefin. Þá
talaði hann um skyldur hjóna-
bandsins.
Er formaðurinn hafði lokið ræð-
unni, kallaði hann brúðhjónin upp
að ræðustólnum og spurði þau á
ensku, hvort þau vildu taka hvort
annað til ekta. Þau svöruðu því
játandi, og formaðurinn bað þau
að snúa sér að söfnuðinum. Söfn-
uðurinn klappaði fyrir brúðhjón-
nnum, píanóleikarinn settist við
hljóðfærið, söfnuðurinn reis á
fætur og fórmaðurinn stjórnaði
söngnum. Síðan var brúðhjónunum
óskað til hamingju með handa-
böndum.
Bæði brúðhjónin eru vottar
Jehóva.
— Hvað ertu búinn að vera
lengi hérlendis? spyrjum við hann.
— Tvö ár.
Leynd hvílir yfir nýj-
um kjörum lyfjafr.
f landinu er að komast á
furðulegt ástand í launakjör-
um sérfræðimenntaðramanna.
í gær var skýrt hér í blaðinu
frá hinum nýstárlegu launa-
kjörum verkfræðinga. Lyfja-
fræðingar eru einnig komnir á
svipaðar buxur.
Lyfjafræðingar settu fram launa
kröfur snemma í sumar og samn-
ingaviðræður hófust í ágúst sl. í
september náðist bráðabirgðasam-
komulag um 13.8% launahækkun
frá 1. júií og jafnframt að lyfja-
fræðingar ynnu upp á væntanlega
samninga frá 1. okt. Samninga^
nefndir náðu síðan samkomulagi
um drög að samningum með fyrir
vara apótekara um samþykkt verð
lagsyfirvalda, sem ekki fékkst.
I fyrradag náðist svo samkomu
lag mcð sanvninganefndum lyfja-
fræðinga og apótekara um starfs-
kjör, og var það lagt fyrir fund
í lyjafræðingafélaginu seint í gær
dag. Um launakjör er hins vegar
ekkert opinbert samkomulag gert,
og virðist sá háttur verða upp
tekinn að forskrift ríkisstjórnar-
innar. Látið er svo heita, að'
gerður sé ráðningarsamningur við
hvern einstakan lyfjafræðing, en
einhverjar reglur munu þó verða
gildandi til viðmiðunar, en blað-
inu hefur ekki tekizt að afla sér
upplýsinga um það, hverjar þær
eru, virðast þær algert leyndar-
mál.
— Og líkar vel?
— Já, prýðilega. Gott land og
gott fólk.
— En þú, Violet. Hvað ert þú
búin að vera hér lengi?
— Þrjá daga, segir hún og lítur
brosandi a eiginmanninn.
— Og nú eruð þið gift.
—. Já, nú erum við gift.
— Og það hefur rignt alla þessa
þrjá daga, bætir Pedersen við.
— Er það betri eða verri rign-
ing en í Kaliforníu?
— Rigning er alls staðar eins.
— Þið eruð búin að þekkjast
lengi?
— Nógu lengi.
Þau stóðu þarna nýgift og bros-
leit, dökk yfirlitum bæði tvö. Hún
var íklædd óaðfinnanlegu brúðar-
skarti með rauðan rósavönd í þeirri
hendinni, sem ekki hvíldi á hand-
legg Pedersens.
— Og þið eruð vitanlega lukku-
leg.
Þá líta þau hvort á annað og
brosa.
— Ætlið þið að setjast hér að?
— Við ætlum til ísafjarðar, seg-
ir Pedersen. Ég hef verið þar áður.
— Hvað ætlarðu að gera þar?
— Ég er trúboði.
— Ætlarðu að boða guðsríki
meðal íslendinga?
— Já, mig langar til þess.
— Og byrja á ísafirði?
— Já, ég ætla að bjóða fólki að
koma á samkomur og kynna sér
trúna. Svo getur það gengið í söfn-
uðinn, ef það vill.
— Hvenær farið þið vestur?
— Kannske eftir fjórtán daga,
ef við fáum íbúð.
—- Hvar verðið þið þangað til?
— hjá kunningjafólki hér í
Reykjavík.
— Þið ætlið þangað á eftir.
— Já.
Börnin úr söfnuðinum voru að
sniglast kringum brúðhjónin, og
við bentum á litla, brosleita telpu,
og srpurðum, hvort þau langaði
ekki til að eignast lítinn anga.
— Ég ætla að starfa. Og'það er
erfitt að hafa börn, svo við viljum
reyna að bíða. En einhvern tíma
trúum við því, að guðsríki komi
hér á jörðunni og þá trúum við
því, að allir geti lifað hamingju-
sömu fjölskyldulífi.
Við óskum þeim þess, sem gengu
i það heilaga, að draumurinn ræt-
ist.
Fréttamenn höfðu tal af safnað-
arformanninum, Laurits Rendboe,
og spurðusi fyrir um starf hans
hér. Rendboe var sendur hingað af
samtökum Votta Jehóva árið 1957
og tók þá við safnaðarstjórn. Hann
var síðan í Bandaríkjunum, en er
nú setztur hér að. Söfnuðurinn hér
lók til starfa árið 1951, en áður
hofðu nokkrir einstaklingar starf-
að hér sem trúboðar. Söfnuðurinn
telur nú 50 virka meðlimi, þar af
eru nokkrir útlendingar.
Vottar Jehóva trúa því, að guðs-
ríki sé í nánd. í Mattheusarguð-
spjalli, 24. 14. stendur: „Og þessi
fagnaðarboðskapur um ríkið mun
predikaður verða um alla heims-
byggðina. til vitnisburðar öllum
þjóðum; og þá mun endirinn
(Framh. á 15. síðu.)
T f MIN N, sunnudagurinn 7. janúar 1962-
3