Tíminn - 17.04.1962, Blaðsíða 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Tómas Árnason Ritstjórar Pórarinn
Þórarinsson (áb). Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriðí
G. Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson Auglýs
fngastjóri: Egill Bjarnason Ritstjórnarskrifstofur i Eddubúsinu;
afgreiðsla. auglýsingar og aðrar skrifstofur i Bankastræti 7
Símar: 18300—18305 Auglýsingasimi 19523 Afgreiðslusími
12323. Áskriftargj. kr 55 á mán. innanl. í lausasölu kr. 3 eint.
— Prentsmiðjan Edda h.f. —
B-listinn í Reykjavík
' - \' \
Framsóknarmenn í Reykjavík hafa nú ákveðiS fram-
boðslista sinn við borgarstjórnarkosningarnar í Reykjavík.
Var listinn samþykktur einróma á fundi fulltrúaráðsins
á laugardagskvöldið og er birtur á forsíðu blaðsins i dag.
Þórður Björnsson, sakadómari, sem setið hefur í borg-
arstjórn Reykjavíkur sem fulltrúi Framsóknarflokksins
s.l. 12 ár var nú ekki fáanlegur til þess að vera lengur.
Þótt mikil eftirsjá sé að Þórði úr bæjarstjórninni, er varla
sanngjarnt annað en verða við tilmælum hans eftir svo
langt fulltrúastarf. Það er á allra vitorði, sem með borgar-
málum hafa fylgzt hin síðari ár, að Þórður hefur gegnt
störfum bæjarfulltrúa með alveg sérstökum ágætum, svo
vakið hefur athygli langt út fyrir raðir Framsóknarmanna.
Hefur þar farið saman einstakur dugnaður við að kynna
sér borgarmálin og markviss og skelegg málafylgja, hörð
og rökföst gagnrýni en þó umfram allt jákvæður og fram-
sýnn málflutningur. Eiga borgarar í Reykjavík Þórði mikl-
ar þakkir að gjalda, því að þrátt fyrir andstöðuna hefur
barátta hans orðið mörgum nytjamálum til framdráttar.
Nú er eðlilegt að skipta um, og í tvö efstu sæti lista
síns hafa Framsóknarmenn nú valið unga atgervismenn,
sem þó hafa þegar áunnið sér mikið traust. í efsta sætinu
er Einar Ágústsson. Hann er Reykvíkingum að góðu kunn-
ur, skipaði annað sæti á lista Framsóknarmanna við al-
þingiskosningarnar, og hefur nokkrum sinnum tekið sætí
á þingi og átt þar góðan hlut að málum. Hann er spari-
sjóðsstjóri Samvinnusparisjóðsins við óskorað traust og
vinsældir. Hann hefur. og.starfað mjög að félagsmálum
Framsóknarmanna í Reykjavík.
I öðru sætinu er Kristján Benediktsson, kennari. Hann
hefur starfað að kennslumálum í Reykjavík á annan ára-
tug og þekkir þarfir og málefni æskunnar mjög vel, enda
tekið mikinn þátt í félagsmálum. Hann á sæti í mennta-
málaráði, hefur starfað mikið í samtökum kennara og
opinberra starfsmanna og hvarvetna getið sér ágætisorð.
Hann -var einnig formaður Sambands ungra Framsóknar-
manna um skeið og hefur undanfarið verið formaður full-
trúaráðs Framsóknarfélaganna í Reykjavík.
Með þessum mönnum fá Reykvíkingar tvo unga og
glæsilega borgarfuiltrúa, sem þó eru um leiö kunnir sem
farsælir og traustir menn, og hafa þegar mikla og hald-
góða þekkingu á þörfum og áhugamálum borgaranna.
Þriðji maðurinn á listanum er Björn Guðmundsson,
fvrrverandi forstjóri Áburðarsölu ríkisins. Hann er kunn-
ur Reykvíkingum, meðal annars fyrir afskipti af bæjar-
stjórnarmálum. Hefur.hann oft setið bæjarstjórnarfundi
og jafnan látið að sér kveða með athyglisverðri mála-
fylgju. Björn nýtur alveg einstakra vinsælda og trausts
sem hreinskilinn og ódeigur baráttumaður góðra málefna.
Hann er svo traustur og hreinskiptinn forsjármaður hvers
þess starfs, sem honum er til trúað, að haft er alveg sér-
staklega á orði, eins og komið hefur greinilegast fram í
áiiti manna hvaðanæva um stjórn hans á Áburðarsölu
ríkisins,
Þannig mætti halda áfram að ræða um það úrvalsfólk,
sem skipar önnur sæti B-listans, en hér skal staðar numið.
Framisknarmenn eiga hiklaust að geta fengið tvo bæj-
arfulltrúa kosna. Við næstsíðustu alþingiskosningar nægði
atkvæðamagnið rúmlega tveim fulltrúum og við síðustu
alþingiskosningar vantaði aðeins um hundrað atkvæði.
Flokkurinn hefur jafnt og þétt bætt við sig í hverjum
bæjarstjórnarkosningum.
Stuðningsmenn B-lisfans munu því vinna einhuga að
því að fá tvo borgarfulltrúa kjörna og vita, að til þess
þarf aðeins herzlumun. Með þeim ásetningi hafa þeir nú
fylkt liði og hefja kosningabaráttuna.
De Gaulle sveigir til vinstri
Val hins nýja forsætisráðherra þykir benda eindregið til þess
I
ÞAU tíðindi hafa komið ýms-
um á óvart, að de Gaulle hefur
notað fyrsta tækifæri eftir að
hann samdi við sjálfstæðis-
hreyfinguna í Alsír, til að
skipta um forsætisráðherra. Yf
irleitt hafði Michael Debré
þótt reynast de Gaulle vel sem
forsætisráðherra og fylgja trú-
lega fram sjónarmiðum hans,
þótt hann væri þeim sennilega
oft ekki sammála. Þannig er sú
lausn Alsírmálanna, sem nú er
ráðin, engan veginn í sam-
ræmi við þær skoðanir, sem
Dehré hélt fram áður en hann
varð forsætisráðherra. Hann
stóð þá miklu nær þeim Bi-
dault og Soustelie.
f orði kveðnu er látið heita
svo, að Debre hafi látið af emb
ætti vegna þess, að hann hafi
lagt til að þegar yrði efnt til
þingkosninga, því að flokkur
de Gaulle hefði nú góða kosn-
ingaaðstöðu, en de Gaulle hafi
hafnað því og Debré dregið sig
þá í hlé. Vel má vera, að þetta
sé rétt, svo langt, sem það nær.
Álit flestra er hins vegar það,
að de Gaulle hafi gjarnan vilj-
að losna við Debré vegna þess
að hann ætli sér nú að taka
upp, vinstri sinnaðri stefnu í
innanlandsmálunum, en þar
telji hann sig ekki geta stuðzt
við Debré, sem er íhaldssam-
ur. Að minnsta kosti bendir
margt til þess, að de Gaulle
hafi nú í huga að ná stuðningi
vinstri sinnaðra manna annarra
en kommúnista, enda samrým-
ist það bezt þjóðfélagslegum
skoðunum hans. Valið á þeim
manni, sem hann hefur kjör-
ið sem eftirmann Debré bendir
líka til þess. Georges Pompidou
er talinn flestum líklegri, á-
samt Joxe Alsírmálaráðherra,
til þess að ná stuðningi hinna
lýðræðissinnuðu vinstri afla.
ÝMSIR kynnu að halda, að
Georges Pompidou væri hag-
fræðingur að mennt, þar sem
hann hefur um skeið verið yf-
irbankastjóri við banka Roths-
childanna. Svo er hins vegar
ekki, heldur er hann bók-
menntafræðingur að menntun
og var kennari í bókmenntum
við menntaskóla í Marseille fyr
ir styrjöldina. Hann heldur sig
enn að bókmenntum í tóm-
stundum sinum og hefur ný-
lega gefið út úrval franskra
ljóða. Það á ekki sizt þátt í vin-
áttu þeir de Gaulle og Pompi-
dou, að de Gaulle, sem er mik-
ill bókmenntamaður, telur
skemmtilegra og fróðlegra að
ræða við Pompidou um þau
mál en flesta aðra. De Gaulle
er sagður líta svo á, að bók-
m<^mta- og söguþekking sé
nauðsynleg hverjum þeim, sem
eigi að hafa heildarstjórn og
þarfnast því mikillar yfirsýn-
ar, en þröngsýnir sérfræðing-
ar geti reynzt hættulegir í slík
um sessi. Pompidou er hér hon-
um sammála, en eftir honum .
er haft, að þrennt sé líklegast
til að eyðileggja efna'hag
manna, eða konur, spil og sér-
fræðingar og þó einkum hag-
fræðingar. Konur geri það á .
skemmtilegastan hátt, spil á
fljótlegastan hátt, en hagfræð-
ingar á öruggastan hátt. Ekki
verður dæmt um það hér,
hvort þetta sé rétt eftir honum
haft, enda bersýnilega blandað
GEORGES POMPIDOU
gamni og alvöru, en hann er
sagður manna skemmtilegast-
ur í viðræðum og tilsvörum og
honum því eignaðar réttilega og
ranglega ýmsar vel sagðar setn
ingar.
GEORGES POMPIDOU er
fimmtugur að aldri. Hann var
meðal þeirra fyrstu, sem skip-
uðu sér undir merki de Gáulle
á stríðsárunum Þá þegar tókst
með þeim vinátta, sem hefur
varað síðan og aukizt með ár-
unum, svo að enginn maður
hefur verið talinn \de Gaulle
handgengnari en Pompidou
seinustu árin. Hann fékk sæti
í stjórn de Gaulle í stríðslok-
in, en lét af því, er de Gaulle
dró sig í hlé og varð þá embætt
ismaður, fyrst sem einn af
helztu stjórnendum ferða-
lili: ^
*
POMPIDOU
— eins og hann kemur teiknur-
um blaðanna fyrir sjónir.
MWHBenmHMWM
mannamála, en síðar sem ríkis
ráðsmaður, en ríkisráðið dæm-
ir um ýmis frámkvæmdaatriði
varðandi rekstur og starfs-
mannahald ríkisins. Árið 1954
réðst hann í þjónustu Roths-
childanna og vann sér svo
fljótt tiltrú þeirra, að hann
náði þar æðstu trúnaðarstöðu á
skömmum tíma. Síðan de
Gaulle kom til valda aftur, hef-
ur hann þó verið heldur laus
við þar, því að de Gaulle hefur
haft hann fyrir helzta ráðu-
naut sinn í mörgum málum og
falið honum ýmis leynileg trún
aðarstörf, t.d. mun hann hafa
látið Pompidou hefja viðræður
við forystumenn Serkja í Alsír
löngu áður en hinar formlegu
viðræður hófust.
ÞAÐ ER fyrst nú, sem Pompi-
dou kemur verulega fram á
sjónarsviðið í Frakklandi, þótt
hann hafi um skeið verið á-
hrifameiri á bak við tjöldin en
flestir aðrir. Margir kunnir
blaðamenn telja það merki nýs
tíma í stjórnmálum Frakk-
lands. Með því hafi de Gaulle
sýnt, að hann hugsi sér Pompi-
dou sem líklegasta eftirmann
sinn, enda hafi hann til að bera
ýmsa þá kosti, er hann meti
bezt. Jafnframt hafi de Gaulle
sýnt með þessu, að hann vilji
hvorki láta völdin lenda hjá
hægri mönnum eða kommúnist-
um, þegar hann hverfur af
sjónarsviðinu, heldur hjá lýð-
ræðissinnuðum vinstri mönn-
um. En því miður eru þeir
mjög sundraðir í Frakklandi
og Pompidou verður að reyn-
ast vel, ef honum á að takast
að sameina þá, en það er þó
eina leiðin til að bjarga lýð-
ræðinu í Frakklandi. Þ. Þ.
S5
þriðjudaginn 11. apríl 196?