Tíminn - 15.08.1962, Blaðsíða 2

Kossar hafa sína
sögu að segja
Hefðbundin
Auðvitað er hægt að ráða miklð
um konur eftir þvi hvernig þær
kyssa. Að minnsta kosti segja
Fransmcnn þa«ð. Og myndimar
hér á síðunni eru gerðar af
Frakka, teiknaranum Morez. —
Þær eru eins konar vísindalegar
leiðbeiningar fyrir þá, sem vilja
leggja st>und á þessi fræði, að
lesa sakpgerð út úr kossum, og
það er sagt að niðurstiMurnar
séu byggðar á miklum og lang-
varandi athugunum.
Hæversk
Of sfutt
Nærsýn
I góðu iafnvægi
Feimin
Stjórnsöm
Systematisk
Var hann saklaus dæmdur?
í fjögur ár hefur fangi
einn í Marseille borið sig upp
undan dómi sínum. Hann
hefur dag hvern hrópað —
off með nakta múrveggina og
gluggarimlana sem eina
áheyrendur — að hann væri
saklaus dæmdur. Og svo
lengi og svo sannfærandi
hefur hann hrópað „dóms-
morð", að á endanum hefur
heyrzt til hans. Innan
skamms verður mál hans tek
ið fyrir aftur, og það rt\á bú-
ast við að upphefjist réttar-
höld, sem fylgzt verði með í
fleiri löndum en Frakklandi
einu.
Fanginn heitir Francesco Ar-
ancio og hann er ekki meðal guðs
beztu barna. Hann er dæmdur
fyrir manndráp, en er hann raun
verulega sekur? Hann kemur frá
skuggalegu umhverfi, þar sem
slík afbrot þykjá ekkert tiltöku-
mál, en er hann sekur fyrir það'?
Einn septembermorgun 1958,
þegar Arencio var 22 ára gamall,
var gullsmiður einn í Marseille
drepinn í búð sinni. Morðingjarn-
ir óku á brott í svörtum bíl, og
lögreglan er þeirrar skoðunar.
að Arencio hafi verið einn þeirra.
Hann neitaði, en var dæmdur fyr-
ir manndráp. Og hann heldur
áfram að neita, þrátt fyrir dóm-
inn.
Fortíð hans og umhverfi tala
gegn honum. Og kannske geymir
’inmitt þetta umhverfi sannleik-
ann einhvers staðar. Á þessum
slóðum er fólk vant að halda sér
saman. Tortryggni og ótti við
yfirvöldin setja glöggt mark á
andrúmsloftið Afbrýði, hefndar-
ótti, svik og ofbeldi eru horn-
steinar þeirrar þagnar, sem um-
lykur málið.
Arencio hefur orðið skar á
þessum fjórum árum, sem hann
hefur setið inni. Hárið hefur fall-
ið af honum í flyksum, tennurn-
ar hafa losnað ein af annarri.
Öðru hverju myrkvast skilningur
hans af byrjandi bijálæð'i. Þetta
á sinn þátt í að málið er tekið
fyrir aftur. Forhertur þorpari
myndi tæplega breytast í sköll-
óttan, tannlausan ræfil, hálfgeð-
veikan, ef hann vissi sig sekan.
Aðalvitnið gegn honum, Mi-
chele, var ástkona hans, en hafði
fundið hann í önnum annarrar
konu. Kannske vitnaði hún gegn
honum til að hefnast. Kona gull-
smiðsins, sem áður var viss um
að hafa þekkt hann sem morð-
ingjann, er ekki lengur jafn
ákveðin. Skriftafað'ir hans, sem
er bundinn þagnarskyldu, hefur
lagt fram ýmsa hluti, sem geta
bent til þess, að um dómsmorð
sé að ræða. Og ónefndar heimild-
ir í hafnarhverfinu, sem Arencio
kemur úr. hafa komið fram með
heimildir ,sem knúð'u fram end-
urtöku málsins.
Það er ákaflega sjaldgæft að
glæpamál séu tekin fyrir aftur
eftir fjögur ár. Og meðan Aren-
cio nálgast brjálæðið i fangaklefa
sínum, bíða Frakkar með óþreyju
eftir að eitthvað gerist í málinu.
Lifið um öxl
Nú eru uppi r'áðagertfir í
ríkisstjóminni ,að gera nýjar
ráðstafauir til að' draiga úr eft-
irspurninni og hialda fram-
leiðslunn'i niðri til ag koma í
veg fyrir auknar peningatekj
ur almennings, sem er hinn
mesti þyr.nir í augum þeirra
vandræðamanna, scm „ivi'ð-
reisninni“ stjóma. Þeir em
nefnilega sannfærðir um að
góðæri'5 sé að drepa „við-
reisn,tnia“ þeirra og hrópa:
OFÞENSLA, OFÞENSLA. —
Mönnum, sem Iesa Morgunblað
ið eins og biblíuna, er jafnvel
erfitt ag skilja þetta og farin
að Iæð'ast að þeím gmnur um
að þaig geti nú verið að hún
sé viðsjálverður gripur þessi
viðreisn, því að’ var Mbl. ekki
nýbúið að lýsa því yfir að góð-
ærið væri afleiðing viðreisn-
arinnar?
En áð’ur en ríkisstjórnin og
hagfræðingar „vi'ðreisnarinn-
ar“ Ieggja út í ný ævintýri er
rétt að spyrja þá að því, hvort
þeir hafi nú áreiðanlega ekk-
ert lært af atburðum síðasta
árs. Þá önuðu þeir bá'lreið'ir út
í algerlega tilefnislausa geng-
islækkun vegna þess að kauip-
gjaldsmál höfðu leyzt öðru vísi
en þeir höfðu reiknað með og
þeir héldu víst líka, að þeir
þyrhu að gera eitthvað t'il að
draga úr eftirspurninni —
eða það gat minnsta kosti ekki
gert annag en flýtt fyrir full-
komnun „viðreianarinnar“ að
skerða kaupgetu fjöldans. —
þeir uppskáru þó aðeins h’inn
mesta glundroða, sem ríkt hef
ur í launamálum á þessu ári.
Það er nefnilega ekki svo auð
velt að hóta og.hiæga fslend-
inga til undirgefhi. Þrælslund
er ekki svo rík mcð þjóSinni.
Og nú eru þeir „viðreisnar-
menn“ enn rei'ðir. Góðærið er
nefnflega meira en þeir höfð’u
„reik,nag“ með (Það er nú
reyndar ýmislegt fleira, sem
þeir hafa ekki „reiknað" alls
kostar rétt). En enginn vafi
er á þvf að mennirnir eru
reiðir. Það er víst til of mikils
mælzt, að biðja þá um að stilla
skap sitt — en í guðanna bæ.n
um lítig um öxl!
„Les guðsorðabækur
og MorgunblaÖið(t
Stjórnarblöðin em bæði á-
kaflega „guðrækin" í gær, en
guðræknin beinist þó mest að
ríkisstjórnin.ni og málgögnum
hennar svo sem vera ber í sam
ræmi við hin nýju trúarbrögð,
sem boðug eru í Iandinu um
a'ð „góðærig sé afleiðing v*ið-
reisnarinniar“, eins og ritstjórn
argrein Mbl. hét á dögunum.
f gær er þessi ágæta fyrir-
sögn á 2. síðu Mb'l. „LES
GUÐSORÐABÆKUR OG MBL
GLERAUGNALAUST". Fyrir-
sögnin ber með sér, að þeim
rítstjóru.m Mbl. finnst þetta vel
fara saman og að blað þeirra
sé jafnoki biblíunnar. Er þetta
ag sjálfsögðu réttur áfangi á
þeirri lei'ð að gem Morgunblað
ið að biblíu landsmanna í póli
tískum eínum, en ti*l þess er
nú ætlazt.
Geir betri
f hinu málgagni ríkisstjórn-
arinnar, Alþýðublaðinu, segir
cinhver bréfritari í gær: „Góð-
ur er guð, og víst er um það,
en þó liefur Geir reynzt mér
betur“, sagði gamli maðurinn
forðum. Það mætti víst segja
það sama um borgarstjórann
okkar. En mikig hugsar hann
illa um Lækjargötuna, gim-
__________Framh. á 15. síðu.
——IWI llllll'lll JMBSEMBjai
2
TÍMINN, miðvikudagurim 15. ágúst 1962,