Tíminn - 15.08.1962, Blaðsíða 7

fífnmra —
Utgefandi: FRAMSOKNARFLOKKURINN
Framkvœmdastjóri Tómas Árnason Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson <áb). Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson Auglýs-
ingastjóri- Sigurjón Davíðsson Ritstjórnarskrifstofur í Eddu-
óúsinu. afgreiðsla. auglýsingar og aðrar skrifstofur 1 Banka.
stræti 7 Símar 18300—18305 Auglýsingasími: L9523 Af.
greiðslusimi 12323 - Áskriftargjald kr 55 á mánuði innan-
lands í lausasölu kr. 3 eintakið. — Prentsmiðjan Edda h.f. —
Ofremdarástand
í vegamáium
Verkefni í vegamálum á íslandi mega teljast næsta
óþrjótandi. Á undanförnum áratugum hefur verið gert
mikið átak í vegamálum. 1924 voru akfærir vegir hér á
landi taldir 612 km„ en í árslok 1958 voru þeir taldir
10.726.3 km. Ástand margra vega er þó svo slæmt, að
óviðunandi má kalla, þótt þeir séu taldir akfærir. Víða
er og búið við algerar vegleysur. Um 30% þjóðvega eru
aðeins ruddir vegir, en ekki lagðir og um 9% þjóðvega
ófærir bifreiðum. Um 19% af sýsluvegum og um 35%
af hreppavegum eru algerar vegleysur og um 40% ruddir
vegir af þeim, sem akfærir eru taldir.
Síðan núverandi stjórnarflokkar tóku við völdum hef-
ur dragið stórlega úr framlögum til vegagerðar og vega-
viðhalds. Síðan 1950 hefur bifreiðaeign landsmanna hins
vegar meira en tvöfaldazt og þörfin fyrir auknar fram-
kvæmdir vex með hverju ári sem líður. Árið 1951 eru
framlög til vegamála t. d. 11,4% af ríkisútgjöldunum, en
á árinu 1960 eru þau 6.9% og á síðasta ári aðeins 6.8%.
Sé tímabilið 1949—1954 athugað kemur í ljós, að
framlög ríkisins til vegamála á þessu tímabil hafa verið
allmiklu hærri en tekjur ríkissjóðs af bifreiðum og rekstr-
arvörum til þeirra. Á síðasta ári er hins vegar aðeins rúm-
um helming af tekjum ríkissjóðs af bifreiðum og benzín-
sölu varið til vegamála. Af þessum staðreyndum má ljós-
lega sjá, að hér stefnir að algerri kyrrstöðu um nýbygg-
ingu þjóðvegakérfisins. Hér eru verkefni svo mörg og
brýn, að algert lágmark verður að telja, að framlög til
vegamála vaxi í samræmi við aukningu umferðarinnar.
en síðan núverandi stjórnarflokkar hafa farið með stjórn
þessara mála, hefur fjárveitingum til vegamála stórlega
hrakað, þrátt fyrir gífurlega aukningu tekna ríkissjóðs
af umferðinni. ^
Framsóknarmenn hafa á undanförnum þingum flutt
frumvarp um vega- og hrúasjóð, er annaðist viðhald og
r.ýbyggingu þjóðvega og skyldi ákveðinn hluti af tekjum
ríkisins af umferðinni, þ. e. innflutningsgjald af benzíni
og þungaskattur af bifreiðum renna í sjóðinn. Á þetta
gat stjórnarliðið ekki fallizt og frumvarpið er marg
fellt og stimplað sem ábyrgðarlaust og óraunhæft.
Fyrir skömmu talaði einn af ritstjórum stjórnarblað-
anna og þingmaður í „viðreisnar“-liðinu um daginn og
veginn í útvarpið. Hann taldi mikla nauðsyn á auknum
framkvæmdum í vegamálum. Benti hann m. a. á þá leið
að láta tekjur ríkisins af benzíni og bifreiðum renná í sé'
stakan vegasióð, sem annaðist þetta verkefni! Þessi sami
maður hafði átt hlut að því, að tillögur Framsóknarmanna
voru hunzaðar á Alþingi og kallaðar ábyrgðarlausar!!
— Hvernig getur þessu vikið svona við? — Jú, það
eru bhigkosningar á næsta vori og þá fer sá tími í hönd.
að stjórnarþingmenn fara að tala um, að framkvæmdir
í vegamálum séu allt of litlar og brýn nauðsyn sé ;
auka þær. Það er þó töluvert lærdómsríkt, þegar einn
oddviti þeirra. sem stóðu fyrir þvi að úthrópa tillögur
Framsóknarmanna sem ábyrgðarlausar, lýsir því yfir, að
þessar tillögur hafi í raun verið réttmætar og raunhæfar
og hreint ábyrgðarleysi að ganga ekki til móts við þá
miklu þörf, sem hér þurfti að bæta úr.
En þó vei hafi þessum þingmanni mælzt i útvarpið, er
þó ekki fullvíst enn, hvort afstaða hans til frumvarps
Framsóknarmanna verður breytt á næsta þingi. Orð eru
ekki sama og athafnir og orðum þingmanna stjórnp’'
flokkanna er varhugavert að treysta Það hefur revnslan
marg sannað. í næstu kosningum verða stjórnarflokkarn-
ir dæmdir af athöfnum sínum.
Efnahagslíf Japans iiefur tekið
stórkostlegum stakkaskiptum
En bilið milli fáiækra og ríkra er óvíða breiðara en þar.
TOKÍO lítur út einmitt eins
og vera ber um höfuðborg þess
lands, sem hefur orðið aðnjót-
andi efnahagslegs kraftaverks.
Umferðin streymir um gatna-
kerfið að deginum til, en á
kvöldin ljóma fljóðljósaauglýs-
ingarnar á stórbyggingum við
aðalgöturnar og lofa hvers kon
ar munaði og vellystingum ólg
andi næturlífs.
Þegar rökkva tegur fyllast
gangstéttirnar af gangandi
fólki í milljónatali. Það streym
ir upp úr göngum neðanjarðar-
brautanna og hliðargöturnar
við Ginza verða að einskonar
þverám, sem auka á magn aðal
fljótsins. Þúsundir ölstofa,
kaffihúsa og lítilla veitinga-
staða soga fólksstrauminn til
HUGTAKIÐ lokunartími þekk
ist ekki. Þar sem megin-fólks-
straumurinn feliur um, beita
búðirnar Ijósa- og litadýrð til
að lokka hann tii sín. Það er
selt og selt, meðan nokkur
fæst til að kaupa. Hinar geysi-
stóru fjölverzlanir Tokíóborgar
taka þátt í dansinum umhverf-
is gullkálfinn fram eftir allri
nóttu.
Það, sem ekki tekst að selja
á virku dögunum, hverfur á
Fyrri hluti.
sunnudögum, því að sunnudag-
urinn er mesti veltudagur fjöl-
verzlananna. Japanir setjast
þar einfaldlega að og krefjast.
þess, að þeim sé skemmt. „Við
gerum allt, sem við getum, til
þess að halda í þá“, sagði einn
deildarstjórinn í fjölverzluninni
Sogo. Sumar fjölverzlanirnar
hafa upp á Ieikhús að bjóða,
mjög stórar veitingastofur,
leikvelli fyrir börn og jafnvel
dýragarða.
FÁRRA VIKNA dvöl í Tokío
hlýtur að koma því áliti inn
hjá ferðamanninum, að Japan
sé land mikillar velmegunar.
Einkabíllinn — helzt banda-
rískur — er tákn um lífskjör-
in. Golfklúbbar með takmark-
aðri meðlimatölu og óheyri-
lega há.u árgjaldi eru mjög í
tízku.
Ef spurt er með gát og var-
færni kemst spyrjandinn að
því, að það kostar sem svarar
900 dönskum krónum á mánuði
að hafa stæði fyrir bílinn sinn
á nýju neðanjarðarbílastæðun-
um i Tokío. Ferðaskrifstofurn-
ar upplýsa, að það sé nauðsyn-
Iegt að tryggja sér far með
margra mánaða fyrirvara með
hinum nýtízku hraðlestum, sem
ganga upp í fjöllin og á hvera-
svæðin. í gistihúsunum þar
hafa öll herbergi verið upp-
pöntuð síðastliðna þrjá mán-
uði.
Næturlíf Tokíóborgar er
kafli út af fyrir sig. Japahir
leggja sjálfir til starfsfólk og
skemmtikrafta nálega undan-
tekningalaust. Verðlagið er
þannig, að ef framkvæmda-
stjórar slikra stofnana í höfuð-
borgum vesturlanda kæmust í
kynni við það, hlyti þeim að
finnast, að þeir hefðu sjálfir
ekki annað gert en að stunda
góðgerðastarfsemi.
EN JAPANIR verða fljótt til
þess sjálfir, að vekja útlending
inn af þeim draumi, sem á hann
Hamai san — sonur borgarstjórans i Hiroshima — cr svo hepplnn
að fá að sofa á svefnlofti verksmiðjunnar.
rennur í Tokío. „Við erum að-
eins gestir í sölum kapítalist-
anna“, sagði Japanskur vinur
minn, þegar við gengum út úr
Sogo-fjölverzluninni við Ginza.
,,í raun og veru erum við allir
fátæklingar saman borið við
ykkur í Evrópu."
Það er álit æskufólksins í
Japan, að þeir séu í raun og
veru ákaflega fáir, sem njóti
yfirborðsvelmegunarinnar. —
Hamai-san, sem er 27 ára gam
all sonum borgarstjórans í
Hiroshima, getur ekki komið
auga á, að þjóð hans sé rík.
Hann stundaði nám við háskóla
í fjögur ár, en að því loknu
fékk hann stöðu við tilrauna-
stofur tannsápuverksmiðjunnar
Sunstar. Síðan hefur hann ekki
lifað fyrir annað en tilraunir
með tannsápu, en sem betur
fer er honum þetta áhugaefni.
Bókstaflega talað lifir hann og
hrærist í sætu piparmyntu-
andrúmslofti Sunstars-verk-
smiðjanna, því að hann sefur
í einu af svefnherbergjum verk
smiðjunnar, sem ætluð eru ein
hleypum starfsmönnum. Hamai
san hefur, ásamt tveimur starfs
félögum sínum, búið þarna í
fjögur ár í herbergi, sem er
Frarnhald á 13 síðu
ÞaS er japönsk dyggð að vera nægjusamur — og það er bráðnauðsynlegt líka, því að launin eru lág.
I*
T í M I N N. miðvikurlaeurinn 15. áffiíst 19fi2.
z