Tíminn - 22.11.1962, Blaðsíða 2

um, hafði auðsjáanlega orðið und
ir bíl, því að bæði læri og lendar
hennar voru brotnar, svo að bein-
línis stóðu út úr í gegnum bæði
hold og skinn, Þangað hefur hún
af sjálfs sín rammleik alls ekki
komizt eins og hún var útleikin,
heldur hefur sá hinn helðarlegi
bílstjóri (kannski með hjálp far-
þega sinna) dregið hana í gegnum
girðingu, yflr djúpa laut og þýfðan
móa niður í mýri, svo að hún
skyldi alls ekki sjást frá veginum,
eins og hann vlldi helzt að hún
kveldist sem lengst. Hefði hann
látið Kápu liggja við veginn hefði
hún bráðlega fundlzt, og þá hefði
verið hægt að stytta kvalastundir
hennar. En það þóknaðist ekki
þelm góða mannl, heldur fer hann
með kindina svona limlesta alveg
í hvarf. Þar hafðl hún legið lengi,
það sýndi hrúga af saur, sem þar
var. En þegar sulturinn svarf að
henni, fór hún að dragast til með
með kraftl, sem hún átti eftir 1
framhluta kroppsins, til að ná i
stráin, sem nálæg voru, og kropp
aðl þau niður í mold. Þannig hafði
hún dregizt 3 faðma. Lengra komst
hún ekki, en þar hafði hún lifað
i nokkra daga, það sýndi saurinn,
sem þar var hjá henni. Loksins hef
ur kvalizt úr henni lífið eftir
marga daga og miklar þrautir.
Okkur er ekki grunlaust, hver
bílstjórinn var, því að svo hagar
tit, að hvora leiðina sem bíllinn
ekur, ef hann er með Ijósum, þá
skín Ijósið inn í sum herbergln
í húsinu sem búið er í, og oft verð
ur manni á að líta út í gluggann
til að sjá hvort bíllinn er stór
eða lítill; sumar bílategundir
þekkjast lika bæði á Ijósum og
hljóðinu. Og ef bíll stanzar á veg
inum, þá er það alltaf af einhverri
orsök, en þær orsakir eru auðvitað
margar.
Ég vil mælast til þess, að alllr
bílstjórar, sem verða fyrir því ó-
happi að limlesta skepnur (því ó-
happ kalla ég það, þvf enginn held
ég að gerl það með vllja), gangl
hreint að verki og aflífi skepn.
una, en feli hana ekki lifandi, já,
ég undirstrika að fela hana ekki,
en helzt fari heim á næsta bæ og
játi óhapp sitt. Það gerði maður
hér I sumar, sem keyrði á lamb,
en það var líka heiðarlegur mað-
ur.
í október 1962
Þorsteinn Erlendsson,
Árbakka, Landssveit".
Þessi mynd var tekin, þegar Strikið var opnað fyrlr fótgangandi fólk.
Striklð hefur raunar verið göngugata áður, þrjá slðustu dagana fyrir
jól á hverju árl, en nú á það að verða til frambúðar. Hátíðahöld voru
mikil og bærinn skreyttur.
HÉR ER SÖGÐ ófögur saga um
níðingshátt við dýr:
„Mig langar til að blðja blaðið
að blrta fyrlr mig smásögu, ef
sögu skyldi kalla. Hún er ekki fög
ur, en hún er sönn, og ef hún gæti
orðið elnhverjum tll vlðvörunar,
þá hefur hún náð tllgangi sinum.
— Hér hagar þannig til, að það er
frekar sléttlent, og akvegur liggur
vlð túnið og þar í olnboga, og sést
þvi umferðin vel tll beggja handa.
Lika sést vel til skepna, bæði frá
bænum og úr húsgluggunum. —
Hér var ær, sem við kölluðurp
Kápu. Hún var svört með hvíta fæt
ur, hvitan kvið og lítið eitt hvít
upp í síðurnar. Hún var því auð-
þekkt nokkuð langt að. Ég sá hana
oft i sumar af túninu og hér úr
glugganum. Sjaldan var hún langt
i burtu, þó hvarflaði hún burtu við
og vlð. Hún var með tvö lömb (eins
og hún var oftast), grátt og svar't
Þegar fór að líða á sumarið, hættl
ég að sjá Kápu, og fannst mér
það hálf einkennilegt, en'allt gat
það vorið eðlilegt. Svo var smal-
að til að láta lömb til slátrunar,
en þá kemur Kápa ekki i rétt, en
lömbin hennar koma Aftur er
smalað; þá finnst rytjan af Kápu
niðri í mýri, 40 faðma frá vegin-
Einræðisfrumvarpið
Það er auðséS, að rítstjórnin
og Mbl. eru svolítið uggandi
um það', hvernig þjóðinni get-
ist að einræðisfrumvarpinu
svonefnda — stjórnarfrum-
varpinu, sem nú fer gegnum
þingið með afbrigðum — og
fjaiiar um heimild fyrir ríkis-
stjómina til að taka 240 millj.
kr. lán erlendis en JAFN-
FRAMT SKAL LÖGBJÓÐA,
AÐ RÍKISSTJÓRNIN SKULI
EINRÁÐ UM SKIPTINGU
FJÁRINS TIL FRAM-
KVÆMDA. Það er þetta sem
or EINRÆÐISÁKVÆÐI og
alveg óvenjulegt, að ríkis-
stjórn fari fnam á það að Al-
þingi afsali sér viðtcknum og
skýlausum rétti til ráðstöfun-
ar á ríkisfé og ríkislánum. —
Mbl. er augsýnilega orfPið dá-
lítið smeykt við þetta og þá
gagnrýni, sem fram hefur kom
ið og slíkri lagasetningu og því
fordæmi, sem með því skap-
ast. Mbl. segir í gær:
„AuðVitað hljóta það að
verða stjórnarflokkarnir, mciri
liluti Alþingis, sem úrslitaráð
hefur um ráðstöfun fjárins“.
Þetta er auðvitað hárrétt, og
enginn hefur mælt því í gegn,
að réttmætt sé að meirihluti
Alþingis ráð'i, þó að lýðræði
mæli með því að taka cðlilegt
tillit til minnihluta. En það
væri ekkert einræðisbragð at?
frumvarpinu, cf ráð væri fyrír
þessu gert, því að þá fengl
ráðstöfunin þinglega af
greiðslu .En Mbl. getur ekki
snúið sig svona auðvcldlcga út
úr þessu, því að frumvarpið
gerir cinmitt ráð fyrir hinu
gagnstæðá, að RÍKISSTJÓRN-
IN cn ekki ÞINGMEIRIHLUT-
INN fái lögverndaðan ráðstöf-
unarrétt.
Áhending fil þingmanna
Það er bezt að Mbl. og rík-
isstjórnin gcri sér það ljóst, a®
þótt ráðstöfun þessa fjár sé
sjálf mikilvæg, er hitt ef til
vill enn mikilvægara, að koma
í veg fyrir það', að farið sé út
á þá braut að lögfesta ríkis-
Framh á 15 síðu

Strikið er þekktasta um-
ferðargata Kaupmannahafn-
ar, og mynda hana margar
smærri götur. Allir íslending
ar, sem verið hafa í Kaup-
mannahöfn, þekkja lesðina
um Strikið frá Kóngsins
Nýjatorgi að Ráðhúsinu, eða
öfugt. Þetta er hættuleg og
erfið leið fyrir fótgangandi
fólk, því að gangstéttirnar
eru mjóar og göturnar eftir
því, SVO að hœtta er á árekstr A hlnu virðulega Amagertsrgi var tvlstað af iifi 09 sál í kringum hinn umdeilda gosbrunn þar, og það
um og slysum af völdum bif- var ekki einungis unga fólkið, sem brá á leik.
reiða og strætisvagna.
Nú hefur loksjns verið tekin
sú ákvörðun, að beina umícrð-
inni, sem þarna hefur verið' á
aðrar brautir. Fótgangandi fólk
hefur algjör umráð yfir Strikinu
seinni hluta dagsins, nokkrar
undantekningar eru gerðar fyr-
ir hádegi. Laugardaginn 17. nóv,
kl. 10,45 ók síðastl strætisvagn-
inn frá Kóngsins Nýjatorgi til
Ráðhústorgsins. Blómskreytt
vegslá lokaði Strikinu — í tvo og
hálfan mánuð til að byrja með
— ogihátíðarhöld vegfarenda hóf
ust. 30.000 mann voru viðstfldd-
ir; og u. þ. b. hundrað þúsund
íóru eftir Strikinu sama da’ginn.
Hin foi-miega opnun götunpar í
sinni nýju mynd hófst með því,
að borgarstjórinn, A. Warsard
Jörgensen, steig í ræðustólinn,
sem komið hafði verið fyrir á
Kóngsins Nýja torgi og gekk síðan
fyrir hljómsveit og skrúðgöngu
-og var hópur sá fyrsta fólkið, er
gekk eftir Strikinu friðuðu. Þetta
var mikill viðburður. Allar verzl
anir við götuna höfðu skrcylt hjá
scr með grenigreinum, alls stað-
ar blöktu fánar við hún, og á
Amagertorgi, þar sem hátíða-
höldin náðu hámarki með útiballi
hafð'i bærinn komið fyrir margs
konar blómskreytingum. •
Strikið er mjög gamalt og
gangi maður um hinar mörgu
götur, sem því tilheyra, verða á
manns leið margir sögulegir
slaðir. Frá Kóngsins Nýjatorgi
eftir Austurgötu tii Amagertorgs,
fram hjá Storkespringvandet og
í gegnum Vimmelskaftet, sem
stendur við Nýjugötu. Vinstri
hluti Nýjugötu endar í Nýjatorgi
og sú hægri í Gamlatorgi, sem
er clzta borg bæjarins. Sú síðasta
er Frederiksberggadc, sem ligg-
ur að miðpunkti bæjaiins, Ráð-
hústorginu.
..... ... .... , /
Siðan Martin Nyrop, árið 1905,
lauk við að byggja ráðhús Kauþ-
mannahafnar, sem Ráðhústorgið
heitir eftir, varð torg/þetta smám
saman miðpunktur bæjarins.
Þar er iðandi líf og fjör frá
morgni til kvöids. Þar er vinsæli
staður fyrir stefnumót og þar
eyðir ferðafólk miklum tíma í að
skoða þjóðlífið og taka myndir
af dúfunum, sem koma hópum
saman í leit að æti. Dúfur þess-
ar, sem enginn veit hvaðan koma,
kunna vel við sig innan um fólk-
ið. Þær fljúga í faðminn á því,
setjast á axlir þess og handleggi
og bíða i'ólegar eftir því að út-
rótt hönd sjái þeim fyrir fæðu.
Ráðhústorgið er ^orð'ið heimili
þeirra og þær eru þannig fastir
íbúar torgsins, sem ekki má
gleyma í lýsingu þess. Öðru máli
gegnir um hinar fínu dúfur, sem
búa á Ráðhústorginu. Þær eru
til húsa í hinum lokuðu görðum
ráðhússins, þar sem sórstaklega
er hugsað fyrir bústöðum handa
þeim. Um 250 dúfur búa í ráð-
husinu og eru þótta mjög virðu-
legar dúfur. Þær blanda sér t. d.
ekki saman við dúfurnar niðri á
torginu, taka heldur' sína líka
fram yfir þær. Það kostar ríkið
líka 3000,00 krónur á ári að
halda ráðhúsdúfunum uppi, og
það er líklega þess vegna, sem
þeim finnst þæi vera upp yfir
dúfurnar á torginu hafnar, sem
þurfa sjálfar að sjá sór fyrir mat.
Geir Aðils
GANGANDI FÓLK
2
T í M I N N, fimmtudagurinn 22. nóv. 1962.