Tíminn - 09.12.1962, Blaðsíða 3

„Til árs og friðar ætti að blótaw
sjaldan yfir þá vík þangað sem
skáldin teljast vera.
— Nei, ég er ekki skáld.
— Það er ekki víst að skáldin
séu alltaf bezt umkomin að dæma
blutlægt sín eigin verk. Hver er
skáld og hver er ekki skáld? Það
er nokkuð erfitt að rökstyðja að
maður sé skáld. Hitt sdcal ég segja
þér, að mann þekki ég, vel mennt-
aðan mann í virðingarstöðu. Stund
um verður honum það á að bragða
tár. Og bá or það sem hann þrífur
Þingeysk Ijóð fram úr bókaskápn-
um og les upphátt fyrir alla við-
stadda, meg klökkri rödd — Þórð
í Þröng. Og víst er um það að þessi
ágæti maður telur þann sem orti
Þóið í þröng, skáld.
— Þórður í þröng, já.
— Hvernig voru eiginlega þau
stvik, sem orsökuðu tilkomu Þórð-
ar í þröng?
Ja, það var nú svoleiðis að ég
átti að greiða fjárupwhæð til Bún-
aðarbankans, en átti ekkert til að
greiða með. Þetta var á kreppuár-
unum og ég hafðj tekið lán í
„ . . . átti að blóta, — okkar kæru
ríkisstjórn“
Hún er farin að ganga tvö klukk
rn, þegar við stöndum upp frá
þessu ágæta borði í Nesi. Við
þetta borð hafa í kvöld verið fram-
reiddar góðar veitingar, bæði and-
legar og efnislegar. Hér væri hægt
nð una í alla nótt. En allir þurfa
að sofa. Og minnugir þess, bezt er
hætta hverjum leik, þá hæst stend
ur, þá afráða komumenn, að bezt
En meðan vig förum í frakkana
faum við að heyra eina ágæta
þorrablótsvísu, sem fæddist í
fyrra:
Mætti landi og lýð til bóta
leggja að mörkum nokkra fórn.
Til árs og friðar ætti að blóta
okkar kæru ríkisstjórn.
Þeir neituðu að hafa asklokið fyrir
sinn himin.
Það er á bæjarhelluni að Karl
skýtur því að mér, að ég hafi ekk-
ert spurt Steingrím um kennslu-
störf hans.
við orðræður kemst maður að raun un, sem algildust er talin á ís-
um að það er engin b^ekking. Hitt landi í dag. Þeir velgdu ekki skóla
er annað að þessi menntun er ekki i bekki þessir menn. En þeir lásu,
á sama hátt til orðin og sú mennt-1 lásu að loknu striti dagsins. Og
þeir lásu at því að þeir þráðu
i-ð verða þroskaðri og víðsýnni ojf
neituðu að hafa asklokig fyrir
sinn himin. — K.I.
FRAMFARIRNAR ERU ÖRAR
' 'j ^ 'v J r w > , f \

Kreppulánasjóði. Þegar kom
gréiðsludegi átti ég ekkert, eins
og fyrr getur, en kunni þó betur
við að láta eitthvað til mín heyra,
og „sendi“ Þórg í þröng með skila-
boðin um ástandið.
— Og Búnaðarbankinn hefur nú
hlotið að kvitta fyrir Þórð með ein-
hverjum skáldalaunum þér til
handa, segir Karl.
— Nei, sjálfur bankinn gerði
það ekki. Hins vegar slapp ég við
arsvexti og komst að því síðar að
starfsfólk bankans hafði greitt
vextina. Stend ég enn í þakkar-
skuld við þag ágæta fólk.
Og við fölum kvæði hjá Stein-
grími, en hann færist undan. —
Eg er nræddur um að það sé að
íð fara í geitarhús ag leita ullar,
að leita skáldskapar hiá mér, segir
Steingrímur. í þessari brúnu bók
eru mest vísur eftir aðra.
— Já, an átfu ekki affra brúna
bók? spyr Karl.
— Jú, Steingrímur á aðra brúna
bók. Og í þeirri bók er margt
Ijóða. Karl flettir bókinni þögull,
en segir loks: Hér er margt góðra
kvæða. Það er mestur vandinn að
veija.
— Það er nú varla orð á því ger-
andi, svarar hann — auðvitað
hiýtur það að vera í skömm og
óþökk allra réttindakennara, að
ég réttindalaus skuli vera búinn
að fást við barnakennslu öll þessi
ár.
— Eg svara því til að í kvöld
sé bezt ag sleppa öllu tali um rétt-
indi og ekki réttindi, mig langi
meira til að vita hversu lengi hann
sé búinn að kenna.
— Eg er vist búinn að kenna síð-
on ég var 26 ára, og er nú orðinn
69. Og hefur líkað kennslan vel.
— Enginn er ég samt skólasetu-
maður, sat einn vetur hjá Bene-
dikt heitnum Björnssyni í ung-
lingaskóla á Húsavík, þegar ég
var unglingur. Þag var afbragðs
vetur.
Námsferili Steingríms í Nesi
<?r að mörgu eyti táknrænn fyrir
þá kynslóð, sem nú færist upp eft-
ir árastiganum. Hver sá sem situr
andspænis .aeingrími hlýtur að
hafa það á tilfinningunni að hann
sitji gegnt menntuðum manni. Og
ER NÝJA SYNTETISKA
ÞVOTTADUFTIÐ. HAFIÐ
ÁVALLT VIÐ HÖNDINA OG
LÁTIÐ LEYSA VANDA
ÞVOTTADAGSINS. ÁNÆGJAN
VEX EF ÞÉR NOTIÐ
3