Tíminn - 02.03.1963, Blaðsíða 7

Utgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjöri: Tómas A.mason Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Auglýs-
ingastjóri: Sigurjón Davíðsson Ritstjórnarskriístofur í Eddu
húsinu. Afgreiðsla, auglýsingar og aðrar skrifstofur i Banka
stræti 7. Símar: 18300—18305. - Auglýsingasími: 19523 Ai-
greiðslusími 12323. — Askriftargjald kr. 65.00 á mánuði innan-
lands. í lausasölu kr. 4.00 eint — Prentsmiðjan Edda h.f. —
Launamál opinberra
starfsmanna
Það er ástæða til að fagna því, að ríkisstjórnin hefur
tekið þá ákvörðun að vísa ekki launamálum opinberra
starfsmanna strax til gerðardóms, heldur freista þess tvær
næstu vikur að ná samkomulagi við samtök opinberra
starfsmanna.
Eins og kunnugt er, er liðinn alllangur tími síðan sam-
tök opinberra starfsmanna lögðu fram tillögur sínar um
launagrundvöll og launakjör. Ríkisstjórnin lagði fram
gagntillögur sínar alllöngu síðar og var þar gengið svo
skammt til móts við tillögur opinberra starfsmanna, að
ekki var annað sjáanlegt en að stjórnin væri ákveöin í
því að láta málið ganga til gerðardóms og samkomulag
yrði aðeins reynt til málamynda. í samræmi við það, lét
ríkisstjórnin nær engar viðræður fara fram við fulltrúa
opinberra starfsmanna.
Það gerðist svo samtímis, að blöð-ríkisstjórnarinnar,
einkum þó málgagn fjármálaráðherrans, hófu hinar ófyrir
leitnustu árásir gegn einstökum forystumönnum í sam-
tö'kum opinberra starfsmanna. Þessu hefur svo verið
haldið áfram meh’a og minna í stjórnarblöðunum. Sein-
ast á sunnudaginn var, veitist Bjarni Benediktsson dóms-
málaráðherra mjög hastarlega í Reykjavikurbréfi Mbl
gegn tillögum opinberra starfsmanna og stimplar þær
þátt í viðleitni Framsóknarmanna og kommúnista til að
eyðileggja grundvöll efnahagskerfisins. Bjarni veit þó
manna bezt, að innan samtaka opinberra starfsmanna
hefur verið full samstaða um þessar tillögur, án minnsta
tillits til pólitískra skoðana, og að þær njóta þar ekkert
síður stuðnings stjórnarsinna en stjórnarandstæðinga.
Sem betur fer, hefur ríkisstjórnin nú séð, að þetta voru
ekki heppileg vinnubrögð. Hún hefur því ákveðið að
lengja frestinn til viðræðna um hálfan mánuð, en annars
hefði hann runnið út nú um mánaðamótin. Þess ber
að vænta, að ríkisstjórnin noti þennan tíma til þess að
bera fram nýjar tillögur, þar sem óskum launafólks er
mætt með meiri sanngirni en gert var í upphaflegum
tillögum hennar. Það er staðreynd, sem taka verður til-
lit til, að seinustu 30 árin hafa opinberir starfsmenn
verið að dragast aftur úr öðrum í launakjörum, þótt
mest hafi kveðið að þessu allra seinustu misserin. Það
er og nauðsynlegt þjóðfélaginu, að ríkið sé vel sam-
bærilegt við aðra í launakjörum og taki fullt tillit til
sérmenntunar og ábyrgðar, sem fylgir mikilvægum
c-mbættum.
Iðjukosningin
I dag og á morgun fer fram stjórnarkjör 1 Iðju, félagi
iðnverkafólks. Þessar kosningar eru frábrugðnar fyrri
kosningum þar að því leyti, að lýðræðissinnaðir vinstri
menn bjóða nú fram 1 fyrsta sinn. Ræður þær, sem fram-
bjóðendur þeirra héldu á Iðjufundmum í fyrrakvöld,
birtust hér í blaðmu í gær. í þeim voru málin lögð fyrir
hóflega og öfgalaust, en jafnframt mörkuð glögg stefna
í málum Iðju og verkalýðshreyfingarinnar yfirleitt. Af
þeim má vel ráða. að það væri ekki aðeins ávinningur
fyrir Iðju, heldui verkalýðshreyfinguna alla, að lýð-
ræðissinnaðir vinstri menn fengu góðan byr i Iðjukosn
ingunum. í verkalýðshreyfingunni þarf vissulega nýtt
af1 að koma til sögu, ef hinn pólitiski hildarleikur íhalds
ins og kommúnista innan hennar á ekki alveg að koma
henni á kné.
r í M I N N, laugardagur 2. marz 1963. —
ELD0N GRIFFITHS: “ r
i fæðingu er ný Evrópa, sem
ekki vill lúta amerískri leiðsögn
Hlnir nýju Evrópumenn eru ekki „Atlantshafssinnaðir”
ÞEGAR ferðazt er um þver
Bandaríkin, verður maður var
mikillar gremju gegn de
Gaulle. Forsetinn franski er
nefndur „einræðisseggur-1,
„valdasjúkur“ og „málþófs-
maður".
Mikið af þessari gagnrýni á
rétt á sér. En Bandaríkjamönn-
um yrði mikil skyssa á, ef þeir
teldu hindrun de Gaulle allt í
einu rutt úr vegi með þvf einu,
að hann hyrfi sjálfur af svið-
inu og kæmi ekki aftur.
Það er bláköld, miskunnar-
laus staðreynd, að tugir millj-
óna Evrópubúa miklast í laumi
yfir þeirri tilhugsun, að þessi
ráðríki, gamli Frakki skuli
bjóða valdhöfunum í Washing-
ton birginn. Vaxandi uppreisn-
aranda gegn forustu Banda-
ríkjanna gætir ekki aðeins í
Frakklandi de Gaulles, heldur
einnig í Ruhr og á Norður-
Ítalíu.
SUMIR uppreisnarmannanna
eru gamaldags andstæðingar
Bandaríkjanna, sem eiga bágt
með að gleyma Súez, Kongó og
Nýju-Guineu. Flestir þeirra
eru þó harðskeyttir, ungir
menn, vaxnir upp eftir stríð.
Þeir fagna endurreisn megin-
lands Evrópu, og eru jafn á-
fjáðir og nánustu fylgismenn
Kennedys, að láta til sín taka
í héiminum.
Þessir nýju Evrópumenn eru
sem óðast að taka við ábyrgð-
arstöðum. Margir þeirra eru
mjög vel settir í því kerfi auð-
hringa, verkalýðssamtaka og
embættismannahópa, sem
teygja sig í allar áttir út frá
evrópsku kola- og stál-sam-
steypunni Euratom og Efna-
hagsbandalagi Evrópu. Ætt-
jarðarást þeirra snýst ekki
framar um hin fornu þjóðríki,
sem de Gaulle heldur fram að
séu „hinar eðlilegu einingar"
IEvrópu. Þjóðhollusla þeirra
nær til Evrópu sem heildar.
SATT að segja er að verða
til ný gerð Evrópumanna. Þessi
mantegund er jafn ný og sér-
stæð og Ameríkumennirnir.
sem stofnuðu Bandaríkin á
átjándu öldinni. En það er
mesti misskilningur, að þessir
nýju Evrópumenn séu eitthvað
„Atlantshafssinnaðir" þó að
þá kunni að greina á við de
Gaulle hershöfðingja um eitt
og annað. Því er þvert á móti
svo farið, að þeir eru jafn sann
færðir og de Gaulle um. að
nú sé ejnmitt kominn tími til
að Evrópa skipti um hlutverk
og komi fram með sína frelsis
yfirlýsingu.
Þegar horft er á fljótabátana
flykkjast eftir Rín, eins og
bílalest á fjölförnum þjóðvegi.
eða háar byggingar þjóta upp
í Mílanó, er auðvelt að skilja
tilfinningar þessara Evrópu-
manna, þó að maður fallist
ekki á rök þeirra. Sameinuð
framleiðsla Evrópu er þegar
meiri en framleiðsla Banda
ríkjanna af stáli og kolum
Gullforði hennar og efnahags
leg gróska er tvöfalt meiri en
| í Bandaríkjunum
J ÞEGAR Evrópa hefur öðlazt
þenna efnahagslega styrk, er
stutt í þá kröfu hínna nýju
Evrópumanna, að meginland
þeirra hætti að lúta leiðsögn
annarra þjóða. Vegna þessa ma
Evrópa til með að koma sér
upp sínum eigin kjarnorku-
vopnum Þetta er aðeins að
nokkru leyti til varna gegn
Rússum. Megintilgangurinn er
að tryggja, að Evrópa verði
ekki framar háð Bandaríkjun-
um um öryggi sitt (þar sem
hagsmunir þeirra þurfi ekki
ávallt að fara saman).
Þegar Norður-Ameríka varf
;æranieg með rússneskum eld-
rlaugaárásum, hættu margir
hinna nýju Evrópumanna af
trúa því. að forseti Bandartkj
anna yrði alltaf reiðubúinn að
hætta á að fórna Ameríku til
þess að verja Rín. Og þegar
þeir eru hættir að trúa bessu
sjálfir, efast þeir auðvitað um
að valdhafarnir í Kreml trúi
því —• og þar með er hin
bandaríska hindrun orðin enn
ótrúlegri.
BANDARÍKJAMÖNNUM hef
ur ekki tekizl að samræma við-
horf sin því ástandi, sem þess-
ar skoðanir hafa í för með sér
Það er vegna þess, hve þær
eru andstæðar því, sem ástand-
ið hefur verið fram að þessu
De Gaulle hershöfðfngi hefur
ekki einungis kontið auga á f
bessar skoðanir heldur hefor f
honum ekizt — bæði af eðlis- |
Framhalci a tá siðu
1