Tíminn - 24.04.1963, Blaðsíða 9

ðlafur Þór Zoega
flugmaður
Hann er ekki hér
en hann er upprisinn,
Lúk. 24. Kap. 6.
Þessi máttugu orð hljómuðu enn
I huga mér frá messu á páska-
dagsmorgun þá er ég spurði hel-
fregnina um að Hrímfaxi hafi far-
izt í aðflugi inn tíl Fornebu flug-
vallar.
Það mildaði þó sorgjna að trúa
þessum helgu orðum og trúa því
að starfsfélaginn lifir áfram, að-
e:ns í öðrum heimi. f huga mér
flugu ýmsai minningar um sam-
starfig á liðnum árum, minningin
um góða og greinda drenginn og
umfram allt minningin um prúð-
mennið Ólaf Zoega.
Ólafur Þór Zoega var fæddur í
Hafnarfirði 20. apríl 1935 og var
því tæpra 28 ára er hann féll
frá. Hann var sonur hjónanna Hall-
dóru Ólafsdóttur Zoega og Geirs
Zoega forstjóra. Nám stundaði
Ólafur í Gagnfræðaskóla Vestur-
bæjar og lauk þaðan landsprófi.
Var síðan um skeið í verzlunar-
sfcóla í Skotlandi. Að því loknu
velur hann sér lífsstarfið og lýkur
flugnámi hér heima vorið 1956.
Starfar svo sem flugmaður þá um
sumarið á síldarleitarflugvél fyrír
Norðurlandi. Til Englands liggur
svo leiðin, og þar lýkur hann fram-
haldsnámi i flúgi vorig 1957 og
ræðst þá til Flugfélags fslands.
Þetta eru hinir björtu dagar
unga mannsins og hann velur sér
'ífsförunautinn og í júní kvæntist
hann eftirliiandi konu sinni Elísa
betu Magnúsdóttir og eignuðust
þau tvö böm Halldór nú 4ra ára og
Ðagnýju 3ja ára. Það rikti gleði og
hamingja hjá fjölskyldunni og
ungu hjónin höfðu nú nýlokið við
að byggja sér hús ag Smáraflöt 28
og aðeins var eítir að flytja inn
þegar kallið kom.
Svo litlu er okkur mönnunum
þa ætlað að ráða hinn næsta dag.
Unga konan flutti inn á nýja heim
ilið með börnin og það, sem þeim
var kærast, minninguna fögru um
ástríkan eiginmann og föður.
Ólafur var mað'ur meðalhár
vexti, fríður sýnum, svipurinn
hreinn, snar í hreyfingum, undir
niðri álvörugefinn. í daglegri um-
gengni var hann hógvær en þó glað
vær og hafði jafnan til reiðu hnitt
in tilsvör. Ólafur var virkur þátt-
takandi í störfum stéttarfélags síns
m. a. hafði hann setið í saimninga-
nefndum F.Í.A. og átti sæti í trún-
aðaimannaráði félagsins fram á
hinsta dag. Hann tók hið vanda-
sama og ábyrgðarmikla flugmanns
starf sitt alvarlega og lét ekkert
fram hjá sér fara, sem aukig gat
á þekkingu hans þar um, enda
var hann viðlesinn í flugfræðileg-
um efnum.
Það duldist mér ekki fremur en
öðrum hversu vel hann var til
starfsins hæfur. Þess vegna er svo
erfitt að skilja þegar ungur og
efnilegur maður er burtu kallaður
á svo snögglegan hátt, maðurinn,
MINNING
Anna
leikkona
Hin dáða leikkona Anna Borg |
hefur verið lögg til hinztu hvílu
í Kaupmannahöfn, þar sem hún
lífifði og starfaði mestan hluta ævi
sinnar og þar sem hún vann flesta
sína stóru listsigra.
Anna Boig var fædd í Reykja-
vík 30. september 1903, dóttir
merkishjónanna Borgþórs Jósefs-
sonar bæjargjaldkera og hinnar
rómuðu leikkonu Stefaníu Guð-
mundsdóttur. Leiklistarhæfileik-
ana hlaut hún í vöggugjöf, enda
byrjaði hún þegar sem barn að
leika og lék fyrst Tótu í „Fjalla-
Eyvindi". Síðan lék hún nokkur
hiutverk hjá Leikfélagi Reykjavík
ur áður en hún fór utan til náms.
Meðal annars lék hún Prinsessuna
í „Einu sinni var“ eftir Drach-
mann á móti hinum fræga, danska
leikara Adam Poulsen, sem fljótt
sá hvað í henni bjó og hvatti for-
eidra hennar til þess að láta
hana fara utan til náms. Það varð
úr Anna fór til Kaupmannahafnar
og komst inn á leikskóla Konung-
iega leikhússins, lauk þaðan prófi
og „debuteraði" á Konunglega
leikhúsinu 1929 í „Gálgamaður-
inn“ eftir Runar Schilt og lék þar
á móti Pou! Reumert, er verið
hafði einn af aðalkennurum henn-
ar í leikskóianum, og sem hún gift
ict svo 1932. Lifðu þau í hamingju-
sömu hjónabandi í rúm 30 ár, eign-
uðust tvo syni, Stefán og Thorsten,
sem báðir eru nú fullorðnir mynd-
armenn. Það var sannarlega á-
Ingi G. Lárusson
loftsiglingafræðingur
Ingi Guðmundur Lárusson loft-
siglingafræðingur var fæddur í
Reykjavík 2. október 1939, sonur
hjónanna tngibjargar Láru Ólafs-
dóttur og Lárusar Karls Lárusson-
ar, fulltrúa hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur og var yngstur af
þremur sonum þeirra hjóna. Ingi
kvæntist fyrir fáum árum Álfheiði
S. Ólafsdótlur, og áttu þau tvö
börn, fjögurra og þriggja ára. Var
hjónaband þeirra mjög farsælt,
enda gagnkvæmt traust milli
þeirra.
Jngi lauk gagnfræðaprófi í
Reykjavík og stundaði eftir það
nám um tima í Englandi. Hugur
hans beindist fljótt að flugi og
eftir heimkomuna frá Englandi
hóf hann flugnám hjá Flugskólan-
um Þyt og lauk þaðan prófi at-
sér fyrir hendur, hvort heldur var
nám eða annað.
Hún hveifur héðan í blóma
iifsins, aðems 25 ára gömul, glæsi
leg og bjarnsýn ung kona meg lifið
fram undan að sinni ætlan og ann-
arra. J
En enginn veit hvenær kallið
kemur og okkar er að hlýða. En
vcn er til annars og. betra lífs og
með það í huga vil ég kveðja Helgu
og votta jafnframt foreldrum henn
ar og öðrum ættingjum samúð
mfna. L.
vinnuflugmanna og nokkru síðar
prófi í siglmgafræði.
Ingi var fjölhæfur piltur eins og
bann á kyi. dl og starfaði um tíma
sem blaðamaður, í flugumsjón hjá
Flugfélagi íslands og einnig um
tveggja ára skeið hjá Rafmagns-
veitu Reykjavíkur. Hann réðist
til Flugfélags íslands sem loft-
siglingafræðingur 15. marz 1961
og hafði á þeim stutta tíma, sem
hann starfaði hjá félaginu áunn-
ið sér traust allra, sem kynntust
störfum hans. Ingi var ljós yfir-
litum, fríður sýnum og hvers
manns hugljúfi. Hann var greind-
ur vel og listrænn.
sem stendur mitt í dagsins önn og
á svo margt ógert. Næstu daga
atti Ólafur að taka við starfi flug-
stjóra hjá F.Í., en þá er það sem
alvaldur hreytir áætluninni og
nú, vinur mi.nm, flýgur þú þær leið
ír. sem við hinir ekki þekkjum.
Eg þakka þér samstarfið, sem var
ánægjulegt en allt of skammt.
Far þú í friði vinur. Ungu kon-
unni og litlu börnunum, sem sjá
á bak ástríkum eiginmanni og föð-
ur votta ég mína dýpstu samúð
og bði Gug að blessa ykkur minn-
ingu hins agæta drengs.
Jón R. Steindórsson
\
í dag verður gerð útför vinar
míns Ólafs Þórs Zoega, seni fórst
svo sviplega með flugvélinni Hrím
faxa á páskadag. Það er varla að
ég hafi skynjað til fulls að Ólafur
sé ekki lengur í tölu lifenda, enda
vandfundin þau rök, er fái sætt
mig við, að hann skuli vera horf-
inn okkur svo miskunnarlaust í
blóma lífs síns.
Ólafur var fæddur í Hafnarfirði
20. apríl 1935, sonur hjónanna Hall
dóru og Geirs Zoega, forstjóra.
Hann ólst app hjá foreldrum sín-
um og fluttist með þeim til Reykja
víkur 11 ára að aldri. Hann lauk
’.andsprófi árig 1951 og stundaði
um skeið nám i Menntaskólanum
i Reykjavík, en siðan í veizlunar-
skóla i G'asgow. Árið 1954 hóf
hann flugnám í Flugskólanum Þyt
og lauk atvinnuflugmanns- xog
olindflugsprófi árið 1956. Á árinu
1957 stundaði hann flugnám við
flugskólann Air Service Training
í Suður-Englandi og lauk prófi
þaðan árig 1957. Hinn 1. maí 1957
réðist hann til Flugfélags íslands
og starfaði hjá því síðan, fyrst sem
! íiugmaður a flugleiðum innanlands
en síðar iafnframt í millilanda-
| flugi.
Hinn 23. lúní 1957 kvæntist hann
Elísabetu Magnúsdóttur, dóttur
Framhald á 15. síðu.
nægjulegt að koma á hið fagra
heimili Reumerthjónanna og kynn
ast þeim heimilisanda, er þar ríkti
og byggður var á einlægri ást og
gagnkvæmri virðingu.
Listaferill Önnu Borg verður hér
ekki rakinn nema að mjög litlu
leyti. í Konunglega leikhúsinu lék
hún fjölda stórra hlutverka, má
þar meðal annarra nefnaMargaretu
í FAUST eftir Goethe, dóttur Indra
í DRAUMLEIKNUM eftir Strind-
berg, Guðrúnu í KJARTAN og
GUÐRÚN eftir Oehlenschlager,
Flisabetu drottningu í MARÍA
3TUART eftir Schiller, svo nokkur
þau helztu séu nefnd.
Starfssvið Önnu Borg var í Dan-
n.örku og svo miklu valdi náði
hún á danskri tungu, að hún fékk
eitt sinn verðlaun fyrir að tala
íegurstu dönskuna á leiksviði Kon
unglega leikhússins. En alla tíð j
var hún jafnframt hinn sanni ís-1
íendingur Hún kunni ógrynni af j
is.enzkum Ijóðum og sögum, og
ógleymanlegt verður mér er ég
hlustaði á hana segja sonum sín-,
um söguna um Fjalla-Eyvind,
! Höllu og Tótu litlu á fögrum vor-
degi uppi við Tröllafoss. Frásögn
hennár var lifandi og falleg, og
túlkun hennar rammíslcnzk og
innileg.
Þegar Þjóðleikhúsig hóf starf-
semi sfha, þótti mér sjálfsagt að
b.ióða Önnu Borg heim til þess að
ieika á sviði hins langþráða ís-
lenzka þjóðleikhúss. Eg vissi, af
kynnum mínum af henni, frá því
er hún kom hingað og lék í sýn-
íngum Noriæna félagsins 1948 í
REFIRNIR eftir Hellman og
DAUÐADANSINN eftir Strind-
berg, að það var óskadraumur
hennar að fá tækifæri til þess að
leika einhvern tíma á sviði Þjóð-
ieikhússins. Það var því gagnkvæm
gieði hjá oKkur þegar hún gat tek-
'ð boði mínu um að koma hingað
til þess að leika Heilaga Jóhönnu
í samnefndu leikriti eftir Bernard
Shaw. Síðarí hluta vetrar 1951
kom hún og lék þetta vandasama
ldutverk með miklum og ógleym-
anlegum glæsibrag. Sama vorið
iék hún svo Toinette í ímyndun-
aiveikinni eftir Moliere af óvið-
jafnanlegri kátínu og gleði.
Þag var anægjulegt að kynnast
Önnu Borg og vinna með henni
þessa mánuði, sem hún starfaði
við Þjóðleikhúsið. Áhugi hennar,
eldmóður og vinnuþrek var ein-
stakt. Hún lifði sannarlega fyrlr
list sína og sló aldrei af. Þess
vegna náði hún líka svo langt á
þeirri braut. Það voru fyrir mig
bæði lærdómsrík og ánægjuleg
kynni.
Eg hitti Önnnu Borg síðast er ég
var í Kaupmannahöfn fyrir nokkr
um vikum og þá talaði hún um,
að sig langaði til þess að koma
snöggvast til íslands í vor til þess
að sjá son sinn og barnaböm og
aðra ættingja og vini og hún hlakk
aði til þess að koma og sjá gamla
landið í vorskrúði. En í stað gleði
funda á þessum sólríka páskadegi,
sem hún iagði upp í síðustu för
sína til íslands, bárust oss hingað
út sorgartíðindin um að þessi ó-
gleymanlega listakona og landi
vor væri ekki lengur í tölu lifenda,
hún hefði farizt ásamt nokkrum
Icndum vorum í flugslysi. Það
skyggði skyndilega þennan sól-
biarta dag, og í huganum ríkti
sorg og söknuður. Vér höfum misst
mikla listakonu, sem með starfi
sinu á ejlendri grund hafði borið
hróður íslands vítt um heim.
Guðl. Rósinkranz
Margrét Bárðardóttir
í dag fer fram útför Margrétar
Bárðardóttur, sem fórst svo svip-
lega með flugvélinni Hrímfiaxa
við flugvöllinn í Osló á páskadag.
Margrét var fædd 28. febrúar
1944 og var einkadóttir hjónanna
Unnar Arnórsdóttur o,g Bárðar
ísleifssornar, arkitekts. Hún var
því aðeins Í9 ára að aildri, þegar
hún kvaddi þennan heim, full til-
hlökkunar og hamingju yfir því
að hún var á leið heim til foreldra
sinna og ástvina til sumardvalar
eftir árslaniga útivist við nám og
starf í Danmörku. Það gat orðið
bið á því að fundum þeirra bæri
saman aftur, því að hún hafði heit-
bundizt dönskum pilti, Nils Knud-
sen að nafni, og þau höfðu ráð-
gert að giftast eins fljótt og að-
stæður leyfðu o,g setjast að i
Danmörku. Bréfin, sem bárust
frá henni, sýndu, að hún hafði
kynnzt góðu fólki, og fraimtíðar-
vonir hennar voru bjartar og
fagrar. En skyndilega dró ský fyr-
ir sólu þennan fagra páskadag.
Bjartar vonir brustu. Klippt hafði
verið á lífsþráð hennar, þegar
draumar hennar virtust vera að
rætast.
Ég á erfitt með að sætta mig
við það, að fá ekki framar að sjá
Margréti glaða og káta í vinahóp
eða lesa bréfin. frá henmi, sem
voru svo einstaklega lifandi og
full af þeirri kímni, sem henni
var svo tamt að beita. Margrét
var líka hvers manns hugljúfi,
sem kynntust henni.
Orð megna lítils á stundu sem
þessari. Sorg forelda, unnusta og
ástvina Margrétar er mikil. Megi
guð veita þeim styrk tQ að stand-
ast þessa mifclu raun.
Ég votta þeiim dýpstu samúð
mína.
Ó. R.
T í M I N N, miðvlkudagurinn 24- apríl 1963.
$