Tíminn - 30.04.1963, Blaðsíða 2

Palliser „gætir hagsmuna" landhelgisbrjótsins á hafinu sunnan íslands.
HERSKIPSTJORINN LET SM YGLA
TOGARASKIPSTJÓRANUM JNDAH
MB-Reykjavík, 29. apríl.
Þag koin fram í viötali við
Þórarin Bjömsson, skipherra á
Ó9nl ,a3 þaS var Hunt skiipherra
á Pallfser, sem sjálfur lét smygla
skipstjóranum á landhelgisbrjótn-
um yfir í annan brezkan togara,
þótt samkomulag væri áð'ur komið
á milli skipherranna um það, að
Hunt og hans menn héldu Smitli
uppi í brúnnii. Hafði Smith hótað
aS henda sér í sjóinn að öð'rum
kosti, — og gegn slíkum afarkost-
um stóð floti hennar hátignar ráðá
laus.
Varðskipið Óðinn lagðist að
bryggju um klukkan hálf ellefu í
kvöld. Blaðamenn frá Tímanum
brugðu sér um borð og ræddu viS
Þórarin Björnsson, skipherra á
varðskipinu Óðni.
— Þið hafig haft stranga útivist?
— Ojæja.
— Sennilega lítið um svefn?
— Já, því er ekki að neita.
— Hvernig bar töku togarans
að höhdum?
— Það var svarta þoka og við
komumst nálægt honum, án þess
að hann yrði okkar var. Hann var
að hífa, er við komum að, og herti
enn á og þegar pokinn einn var
eftir, skar hann á allt og sigldi
beint út. Við skutum þá fljótlega
að honum þremur lausum aðvör-
unarskotum, en hann sinnti því
engu. Skömmu eftir að við hófum
eftirförina, rákust skipin svo á.
— Hvernig vildi það til?
— Skipin sigldu samsíða og
skyndUega beygði MUlwood á
stjórnborða. Við tókum þegar í
stað aftur á bak og tókst þannig
að forða árekstri að mestu. Þó
ra'kst stefni Óðins á afturenda tog
arans, stjórnborðsmegin og
skemmdi nokkuð bátapall hans.
Smávegis lcki kom bæði að togar-
anum og Óðni, en ekki svo, að
við gætum ekki haldið okkar ferð.
— Virtist togarinn ætla að sigla
á varðskipið?
— Já, það varð ekki annað séð.
Hann hefði sennilega siglt á okk-
ur miðja.
— Af hverju fenguð þið ekki
að skjóta föstum skotum á hann?
— Það er alltaf reynt að forð-
ast það, þar til í lengstu lög.
— Hvernig atvikaðist það, að
skipstjóranum var smyglað um
borð í Júniper?
—■ Við höfðum gert samkomu-
lag um það við Hunt skipherra,
að hann færi fyrst yfir í Millwood
og reyndi að sansa Smith skip-
stjóra og menn hans fiyttu áhöfn
togarans yfir í Palliser. Hunt og
menn hans ætluðu meðal annars
Framhald á 3. síðu.
ÞRJATiU KLST. UM
BOITOGARANUM
JG-Reykjavík, 29. apríl.
Klukkan laust fyrir 23.00 lagð-
ist togarinn Millwood A-472 að
síðu Óðins við Austurgarð. Þar

VarSsktpsmenn á leiS um borS i Millwood. Þar töidu þelr vfst að þeir hefSu hendur f hári lögbrjótsins, en þegar
til kom var fuglinn floginn. — Skipherrann á Palliser hafSi látið smygia honum frá borði, tll þess að hann
fleygði sér ekkl í sjóinnl i
um borð voru sjö skipverjar af
Óðni. Sem kunnugt er að framan
sögðu, þá fóru velflestir skipverj-
ar úr brezka togaranum yfir í HMS
PALLISER. Voru aðeins tveir vél-
stjórar og tveir hásetar eftir um
borð í Millwood. Kom það því í
hlut landhelgisgæzlunnar ag stýra
skipinu til hafnar.
Um borð í Millwood voru eftir-
taldir varðskipsmenn:
Leon Carlson, 2. stýrimaður,
sem fór með skipstjóm;
Bjarni Guðþjörnsson, 2. véistj.
Sigurður Bergmann, liáseti
Guðmundur Hallvarðsson, háseti
Óli Kleln, háseti,
Andrés Bertelsen, háseti
Halldór Gunnarsson, hásetii.
Þeir félagar fóru um borð í tog-
arann klukkan um 17.00 á sunnu-
dag og höfðu því verið um 30
klukkustundir þar um borð, þegar
lögreglan í Reykjavík leysti þá af
verði, eftir að þeir höfðu lokið
við ag binda.
Óðins-menn sögðu ferð sína hafa
verið tíðindalausa með öllu. Þeir
hefðu fengig sæmilegt veður og
skipið væri ágætt.
Millwood er gamall togari, um
200 lestir að stærð og hefur verið
endurbyggður. Hann er búinn góð
um siglingatækjum, að því er séð
verður.
Arangur, sem segir sex
Með stórri þrenningarmynd
af þeim Gunnari, ÓlafB og
Bjarna undir íslenzka fánanum
birtir Vísir í gær með bláu
stórletri sex meginstoðlr þess
árangurs, sem hann telur hafa
orðið af stefnu og athöfnum
núverandi ríbisstjórnar, og eru
þær þessar:
1. „FRELSI OG SJÁLFSTÆÐI
ÞJÓÐARINNAR TRYGGT“. —
Þessum árangri telur Sjálfstæð
isflokkurinn sig vafalaust hafa
náð með því að gera undanslátt
arsamninginn við Breta og
hleypa þeim aftur inn í fisk-
veiið’iiandheigina, og svo sem
til frekari „ti-yggingar“ sjálf-
stæði þjóðarinnar að vilja um
frain allt Innlima fsland í Efna
hagsbandalag Evrópu.
2. „VERZLUNIN GERÐ AL-
FRJÁLS“. Þessu mikla tak-
marki hefur auðvitað veriS náð
með því að fella gengið tvisvar,
svo að menn fengju sem flestar
krónur að kaupa fyrir og fá
vörukaupalán erlendis, sem
þarf víst aldrei að borga.
3. „12 MÍLNA LANDHELGI
VIÐURKENND“. Þetta var
gert með því að færa landhelgis
línuna inn um sinn og leyfa
Bretum að veiða í landhelginni.
Áður voru 12 mílumar bara
v.iðurkenndar í VERKI en ekki
f ORÐI, en auðvitag var það
engin viðurkenning, miklu
betra að snúa þessu vlð og Iáta
Breta viðurkenna hana f ORÐI
en ekfei f VERKI. Bretar féll-
ust á þessa „afarkosti" og
stjórnin vann glæsilegasta
stjómmálasigur lýðveldlsins —
bravó!
4. AUÐLINDIRNAR HAG-
NÝTTAR f ÞÁGU ALÞJÓÐ-
AR“. Um þetta hefur verið
gerð stómierk framkvæmda-
áætlun, sem nær alla lelð aftur
til ársloka 1963, en til frekara
öryggis fyrir hagnýtingu auð-
Jindanna i þágu almennings,
verður reynt að fá nokkra stóra
erlenda inn í fisklðnaðiinn. Hins
vegar alveg úrelt að byggja
nokkrar verksmiðjur eða vlrkja
fossa.
5) „FÉLAGSLEGT ÖRYGGI
TRYGGT“. Þessi árangur hefur
elnkum náðst með því að setja
gerðardóm á sjómenn, bændur
og fleiri, og fella gengið tafar
Iaust, þegar samið er um kjara-
bætur á frjálsum félagsgmnd-
velli.
6) „SKATTAR STÓRLÆKK-
AÐIR“. Þessi stórsigur hefur
unnizt með því að Iækka beina
skatta á þeim, sem hæstar skatt
fúlgur þurfa að greiða, og er
það sanngjamt og í anda jafn
aðarstefnunnar. Og i framhaldi
af þessu hafa óbeinir skattar
verið hækkaðir um einar 1400
mlllj. króna, þar sem ÓBEIN
SKATTAHÆKKUN er auðvit-
að eftir orðanna hljóðan, elns
og alliir sjá og skilja, sama og
BEIN SKATTALÆKKUN.
Það má segja, að þetta sé ár-
angur, sem segir sex, og að
þjóðin megi þakka stjórn sinni
glæsilegan feril. En raunar gæt
ir óþarfrar hlédrægni í þessarl
afrekaskrá stjómaninnar, því að
stórmerkln eru fremur sjö en
sex, þar sem Vísir gleymir
alveg kórónunni hans Gunnars,
sem sé tollskránni, sem er eins
og allir rita „stórkostleg, raun-
hæf kjarabót“.
2
TÍMINN, þniðjudaginn 30. aprfl 1963 —