Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Blaðsíða 22

150
nuek fcam tnet> $ér til bjá $f&ofpbi? ©á,
fem ccfett tií ýeitta banDa ftnrnic, DetDuc aD
t»era ttOðDar 09 boöuftu* laué, 09 ec ©rott*
iná*foifací bœDi cio ftnn ^onútjg 08 oíd ftmt
©ud. — ^éc! — tafio fjenna tcúar«níö!nð og
fleppiD fjionura «ooo faDma Djúpt ofaní betð*
t>etfa*ðiác, frá áfpnD fólatinnar, fera falift
f>ann, og fé fétfjoerr bané niDji arftnlega úu
lœður úr QSoru oelDi/ foo aD 0t?‘þj&b á ftutt*
utn t:ma fplltA ecfi ófceflfjura!"— ©00 bauD
^onúngur ábolpb — €n— náfeluc, raáDauúi
00 l)ijfa jtóD bút afjfúmiD manna. $ólf*.
iD fnftifl eptir aD ðrfpa bantt, og fiótti bonum
raep einljoecium œDioFénnDura feðnuDi, ti{ fcam*
9ЫmDac flcajfftní. ©00 meðnt batuc, en unD*
ir einé foo litla meDaumfun, jafnoej t epmD?
inm, finnur oanftacflœtiftné fePt!
©ÍDan bauD ^onúnauc aD fcrra fér banD-'
ínajann. «5>ann aécf ttm, boerFi jfoBtleður né
beiouc Dró bann raeD pcœlOíeðu oíDraóti mcD
féc járnblecfi fína. $an$ útlit oac ófetmiEw
ftDfamt, en niDucfíeðiD; ecft ooðaDi bann aD
beiour, Jjegar batm náíceðDifl, aDIítaupp eDa
*ui}lit Jjefá ^jerca frnO, f>oeí’ti battn b«IDt ftg
(Ipððt bafa.
áíémur $ú nú — fagDi jtonúnður— fram
fytir mið, til fttii aD brtyla fcínum ðrima oim
fpcir ránglceti bané boDa ?— föleffaD fé faD
boDorD — anfaDi Paluee r- fem unnir mér enn
þá einufintti aö itta mmé ^erra náDarfuDa
•ugiit! ©npggíega Icit bamt fíOan oio, ag f«