Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Síða 38

i66
//iD/ 09 pac aö epfca föt, fem eptic er crftnnar,
„$m<> ^átinnat: ftábara ðaöffa/ íegctur pe'c
/, ófFitDfnp á öa?, til uppfjel&iS." QSarfjan*
inn engínn ©tjótnftt ®íeD«biDin peture átiD
16S9 tptsr orDtnn, ncma 3»?«n btPDir bcmé,
öiD auDöciDt Dat af aD fomðft, mcD föí
aD láta 6<*nn baíDa SÍeDfljótnac nafnínu einu,
<n ftá jpöt bann DeÐDi 1696, ttfti petuc cinn,
oa fá í)ann flrpp 1689 meD gtimD mifiUi fptic
aD fct framtepiá prDí óljult, meD fot' aD láta
í»á Drepa fíeiti enn 3000 ©trelÍBaca * líDftnð,
!þetta liD oat-1- líft jfanitfcfjaca Sptf*
jlim — jafnan óftífiD 09 ótiDtaDanlegt, 09 átti
|átt mefíann f tnnanrífið uppblaupum.
metgD 03 fíérraDi oóru óttatcg; en petuc
Cjar fann upp uieDaltD íil aD aD flecfoa JjoC
03 unDirofa JfaD, oíD áDttrnefat tcefífceci, fjperð
tiícfni oat: aD b«nn fomijt l)afDi í funnmgéí
ffap oiD úngann ^)crftjóta ftá (Bmf í Scánfa*
ctfi, aD nafm Le Fon, fem oat í fpfgD Danjfð
0cnDiboDa oiD Jlúffa «£)of. @á bafDi í fhtg*
bafti nutitiD ^óffa túngUmál, talaDi fíeft SíovD*
utálfunnar fcrDuglcga, oar gleDimaDut mifilí,
ðeftnn fprtt elfaungum og munaDatlfft, einá og
Petuc €jar fjálfur, og féa bíttn foí pefflim
matta ocl í gée, foo éiarinn tóf Le Fort í
pjónufiu ffn«. .£)ann oac otDforuB mjeg, og
bat gott ffonbtaaD á ffefl; tijít Jtó í fáu D]úpt;
en f>ann fínnDi Pítci fprflur rétfart og betc*
aDa ^otDutáifumiar ©ttfDð * funnffar* oopnaí-
«ffnsa» ofl ^tjórnar-'rcflfur, fem ^ábáru lángt