Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Síða 55

183
fíátm: banbamanna/ fóc pátuK Sjat cc, meö aU
itÐ fi’Qtn mifiunt umbiitíngunt og fiöatíipum
cg oatD f>aníS einfa ttúnaDat * maDut út þoí
^utftitm t“nenstt'off/ fem fcá umfomuíitlum
bafacaí Drengt mcD, tegna fpricafö gáfna og
DugnaDac fúté, gurftí, en funni þó íjoecfi aD
lefa ni ffcifa, fóc (engi oel nteD en ognbcúfaDt
jþó á flimDum tígtt og iucfu ffna, en bac ftB>
en oanlucfu, fem oituc ntaDuc (fjá (Dt,i>0lö»,
1. p. blf, »294 — 323). p/tuc €jac leit —
riD fcanta til gmbœtta — einúngré á DugnaD
pg fjjónufiu tiD, og á oecuiegann fcama og
unninn lœrDóm oiD utmtfctDic; íét fec úc fot
annt um^ aD betca og laga aílt í Sítfi ffnu.
SœcfaDí ©tócntettna Dcambog pftclœti; fiíptaDi
Tjkentoerí: og @fóía f beijtu fioDunt Óifftfiné;
let innfœca tnecg . uppbpggiíeg £Rtt; MDi í út»
ttovtié fiDum eíná gjora Kúffa ftna ófcáletta
eDcum 0íoi'DuclanDa ftDuDum JjjóDúm. SíDuc
fefnuDu feic brfngu*ffc« fffggi, og gengu, á
StufiucíanDa íjátt, joeipaDtc inn t ffóffDa, ofDa
floppa. pftur íagDí Jjúngann ffaít á l>vert«
toeggja, bauD Jjeim aD cafa fíg, og flceDafl iíFt
eDrum ‘DTorDurlattDa fjóDum. £ii ftefó aö
Jkj]u pt'Di íjlpDni fúnD, fettt fxmtt út pid e>ll
©taDar»povtinn ©fógc|i,aEat,ö og Sfrc'Dcta,
pá fprci til aD naitDvaEa aíla, fem ecfí piiDu
jíattittn gjalDa, fef[a til oD ffólia ne'. iit af
floppum |>e>rca og fttíDa jþá nc<JuD la, íej.ac
upp, þegar út eDa njn um- pcrtin foe u. i;
fctta f fpaugi, cn oot |ó wunat: í tau.tt <■ -