Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Side 76

204
pív? -^eí&ut mun eg fjófa Utfeit&mg epf*
ic iní^ til Btjétmar, fí !?ann þefc nettHic,
enn pcnnt ácecöugönn ©on. iöettaöu þ»í'
e6t> þítt, fno þá uer&ugu!: uec&ti: aP ftjécn*
epttr mtnn Pcg, eUegac nettu tlKrnhn! '*
^rinfstm q?at{l oilja UlénPuf t?er6a, pec*
ur 0<>f í)cnitm 6 mdn.tPa frcft ti( «D fjuafa ftg
ttm, og fer.DaDí(?, fem fntr fcgír, famo óriD tif
^ránfarífie., 3 Ztötipmannaþofti r'ot't buit
ó (eitmni þángcD fefó VM'fari, aD ^rínftnn faftv
«Ds óiMlDarntennum fttmm aD fer, og bauD (>on*
utn þot a& fimut fta SífejcíuD fiúDi forft tíí
©utía ftné Carlo VI. i^ejfaca, og DulDift t'
XTún um f)tÍÐ, <n Fomft foo þoDan til nn»
poio borgat. p?trt (tóD ffiur grumtt af piéttci
þeim, FadcDi l)atm tíl t17of?áe |eim apturA
cg p?t f>onum gtiDum, ef gegnDi. fþrinfimi
fom þrt þángaD aptuc »7*8, og Pmir €jac
J’fa ti( aD fíraffa (jatm, í;afDi pó ecfi tií tTío<
fíá’o fomíD fíDan 1711. 4)«nn let oarpa
bonum ftac í fángein, gjðtDi í)ann f)átíDleg«
erfiíufann, en pfirípjlt aD @onuc finn ntcD
Satttnu /., aD nafní pftur peturefon (pe*
tcovDifcf;), rífja (ToíDi eptír fig. <©á DcpDt
1719. — pátur gjac íít ftDan ttarlega pfic»
besca %Um\9 fptíc ERetti, og frefja ál fagna
tttn pffír og áfornt l)aní. »pcnn játaDi: aö
CfríftafaDit finn JjefDi ecfi nettt funDiD aD fioí,
þó fiasm girntifi aD fpríf 0ma §#Duc fitt*
ttm <S5á Jlíerfur pac JM ptntanuc tíl fagna,
W §3r:nfú;» imCirjTvifaDi leFjlní $á i«tníngu-;