Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Qupperneq 85

f?i3
mtt Pítri t&ift SjcfOi 'cö brepta ©óíací
gcngtntun, er &nnn bauÐ óriD 1700: oD 2lc
|ki'í birjo ffplöi j&anti ita 3anúai’ii (fjá Blu
í8s)j oct l/t þá balDa tnifla Slöainéta
þar fcm £ó efalauft ttceci, aö<BuÖ
þeföj i ©eptembtt beimtíí [Bapab. píeitt: fi)t«
trbattb )þt>t »703 olluni SíúnBum bfe£ ogptfta,
ttcma bo<rc Slbóti SepfDi f»ctm, 05 ábprgDift
a 111 í>»aD ftcii’ tituDu, emö og fjáífur ajort befDi,
en íje'lDt iölúnPum t J^laujlrum, tíl ftatfumi.
íþoí gaf bantt 6t jjá urn alDíc Hafnfrœgu 1\e&
lugjíiö fycit’ Zxíaujldn, jpann 3141 3anúar,
1724, um ft0cf rnúnEð og Hunna í fseim,
alla niDurflPipun, inntefu t |au, ftjórn og tíl*
flótt í fþeim. Zvatcftt S)rottnín3 lót útlenDa
$anDDeiFémenn Fónna tKunnum banDpDnic 05
ðD oinna |íart fori ftg og .fjojfóIFiD, €ttðun?
©eifílegum— nenta fftúnfnm og fðiffupum —
Veittujl bcauD, án þefð þeír giptti jtg, eit eng*
inn jiptur bóttDi cDa IjermaDut máttí SjJúnFuc
perDa, nema meD ítejfaraná lepjt, enginn nema
fulIorDínn oel (fjá blf. 184)/ 09 fjocrc 50?únf*
ttc átti oD nema fcanDcetf 03 |>jóna að
foí. ©em lútanDi aD feffum efnrnn get eg Ikc
fjefó: aD pótri gjar pacD ffðmmu femna leftö
fiticFi úr bófinni: í£njfí ©Foöarínn (the »ng-
lisb fye&ator), i l)oerju bonum 03 fcoDrtíf XIK
ScánföcSftð ^onúngt oar jafnaD faman, en
pótur þó toltnn bonuttt fremci, ,, £c£t |cU>
eg tttig bonum ftðftici — mælti pátuc —
m þeppoari s?ari? eg jjonum í pvi, aö fó|a