Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Síða 111

119
amft veiPja Bvíc, foo at) í)onum fem ðcttfam*
oftann 09 loacanleðönn friö unDicgengjufl:. «£)aft
fjófti annaré ^acöfijóri niifill unt fína tiDr
þoaD um alÐic j)afDt íoÐaD óduc oiÐ (Batt>a«
ttfíe IDrotcnaca, enDa fyafDt í)önn oiD scimmt/
t>ölDiD/ upp&laupafamt 09 ðcófftDaD fólf þar at>
fpfla, Ijoerju uact rnun annaD íjentaD fjafa entt
þacbftjócn. «£)ann fann paD oe( fjálfuc 09 fagDt
opt: „ X?eit eg cD átlenDac þjdDic faúa og
„ þalDa mig ^aröjljóca, en, nú fem fíenDuC/
„ fientac 5\táfTum minum e<fí annaD, en þeg*
„ ac þeic fíDafl fcamac, þucfa þeic minni
„ þ0cCu uiD. " $£il þefS aD eoDa gamaDi rag*
mennfFu ^úffa, en innbtáfa þetm DetjumóDi,
le't í)ann fjelDa Dwmanna fjrœfja fratnaní a(l<»
þá, fem í bacDegum unDan runnu áDut en Deit
ffothic ucDu, bauD aD fFjóta Dttcn, fem fjecfaD*
03 etnö fíg, ef (>ann foo gjecði. «&acía Daní
fecf áíaó, þegac fyaun íf,t Ðt«P« ^ammecbecca
íÐcottníngac ftnnac iTlónu, og bauD aD fleng*
ja ©pftuc fjaníl, fttn oac 4°fTp“ áRatcinar,
11 Snút0íb0ggum — fpcic SSIútmteft þeicca,
fem alla dtti aD leðum aD cacDa Itfíjlraffí—«
(fjá^íócuí ita«&eftt blf. 125). ^prirbón 2\ct«
tínac áoann ecfcct fpcíc f)ann, en ^offcúacinn*
«c flcajfí íeœgDi bann 6 Dðflgum, fem b<tnn þí
bauD t oinDtnn aD flá, til \>otté um b»aD pícD*
fuieaD \>œci, en eilÐi ómegulega (áta ©tóp*
wenni eDcum fcamac ó&egnbaT ©egi jlDar eii
XTlóne oac báíéljeggoin, feprDi pótur J&ac bjái
mtv> SDtPtmmgu fína, ^oas t f ^gní patáftegi*