Útvaldar smásögur - 01.01.1823, Síða 144

Scipio wr flá t úhn&cm? Bcfía Mómfl,
tir oa cngunt 6»uiHtm tálmaijuv, dttíá&ur ©tgrarr,
fpt ittá $cmta fisnit' fmnS yftr fjálfunt fe’r froegvi telja»
tnn fíbur vfit’ Cartíjago’a tteíöi, eba $á innieftt
Csrtfjagenii ©tsbav.. JpanS bpgb rarb etfi frelbue
claunub; $öt fá irngi áJVvini SíUúfins flaug, fettt frá
fér numinn af fsguubi, ttflr bygb og flórflafötngíegri
vaufn Scipio’s flentt t Isitb ftu, til ab túöfra’gia. fac
fufátúr fvo ebaEunbabg ©igurregara, og útbrópaöi*.
gagntefiut! af $acflátfemi: ,„cö ■« ©pánar t«n»
siírrí úngur fappi Fominn, fem, <gnt>umtm tíP-
«v, flgrabt frcmar ftlít met> bpgöftv íjíhs tnn>
i&ceíi og flór, raufnftilegum »etgjé>röum, enn me&
vopnum.1' Iþeffa oegna gaf fig alít Cettibera-lanb
fíjib HEbró ,fl)ótib á Spáni; unbir 'Kómft.-'ocf&x, etí
^viné ^Uuftus fl»arf fljóít apítit til Seipío’s, mc&
fagttabavflrópum 1400 útoaliná £Eibbaraíi&á, $*umtl
til flpt'fá t eptirfplfljanbi oruflum. Sil enn oarans
1egri minningar ftnnar fjacflátfemi, íét 2UIúi1us grafs
efntáhin $effarar ©can á Sitfur.fíjótb, fem fjanh
fEenfti Scipio, og máíti $attn ffenf tnrflu D$rm«£,
«rt og Begfamlfgri felja oílum fjárfjéöum flaná 05
fgurwnnt'ngum. fþeuna fTfjolb flafbi Scipio mcb fét>
fegat flann ftban féíbt beim apfnr til 'Xóma.-bovgör,,
en rnifli bann meb nocfru af sbrum oarnaöt flnutii
I fljótib fXþone v ‘tvánFaviFt, flá pfinim $aö fór,
■tþar lá flann, tmé neibimenn árib 1665 fl«>böu flaS
app t netum, og gepmifl bann ntí í £>vvgrip«<fftfiti
^onungs.