Tíminn - 25.07.1963, Blaðsíða 9

/

"W!

ii n.i..!U ~ «imni'HMa!

Við hneykslumst oft á því ís-
lendingar, hve fáfróðir flestir
útlendingar eru um okkur, og
nóg er af því. En við skulum
samt ekki heldur halda það í
alvöru, að við vitum allt um aðr
ar þjóðir. Einna leiðinlegast
verður það að við kunnum oft
skammarlega lítil deili á þeim,
sem næst okkur standa, t. d.
Pæreyingum.
Mörgum hér var allt að því
hulinn leyndardómur, að þessir
frændur okkar skyldu eiga
myndlistarimenn, sem vert væri
um að ræða, fyrr en efnt var
tíl hinnar stóru færeysku mynd
iistarsýningar í Listasafni fs-
lands í hitteðfyrra. Flestum
varð þar starsýnt á hinar stór-
brotnu myndir eftír málarann
Geymsla eftlr lugálv av Reynl,
■
(Hér skýtur
því inn, að Ingálvur sé svo hlé-
drægur, að hann hirði ekki að
teija upp allan þann frama sem
honurn hafi hiotnazt, t. d. er
mynd eftir hann í eigu kon-
ungs. Það kemur heim, að Ing-
álvur kærir sig ekkert um að
hafa orð á því).
— Er mikill áhugi fyrir mynd
list í Færeyjum, Ingálvur?
— Já, við þurfum ekki undan
því að kvarta, að fólkið sýni
okkur tómlæti. Aðalsýning árs-
ins, sem altír málarar mega
taka þátt í, er haldin á þjóðhá-
tíðinni okkar, Ólafsvöku. Síðast
sóttu sýninguna um eitt þúsund
gestir, sem þykir gott í ekki
stærri bæ.
— Ég spyr nú, af því að þú
hefur komið hér fram sem ein-
söngvari í þessari íslandsferð;
eru margir færeyskir málarar,
sem eru efcki við eina fjölina
felldir?
— Ég hef alltaf haft gaman
af tónlist, fór alltaf í óperuna
árin, sem ég var í Kaupmanna-
höfn. En ekki tel ég mig nú
neinn tónlistarmann. Annars
hafa þó nokkrir málarar verið
hneigðir fyrir aðrar listír. Að
ég nú ekki tali um William
Færeyskir listamenn ekki
við eina fjölina felldir
Mildnes, sem hver þjóð mættí
vera stolt af að eiga. Þar voru
lfka forkunnargóðar myndir eft
ir listakonuna Ruth Smith, sem
lézt í blóma lífsins fyrir fáum
árum. En af verkum hinna
yngri þátttakenda sýningarinn-
ar fannst mörgum mest til
koma mynda eftir þá Stefan
Danielsen og Ingálv av Reyni.
Hvorugur þeirra var viðstadd-
ur sýninguna hér í október
1961, en hér var fyrir skömmu
staddur Ingálvur av Reyni, sem
kom þá í ljós að var meira til
lista Hfet en að mála myndir,
því að 'hingað kom hann sem
elnsöngvari með söngflokk, er
ferðaðist hér nokbuð um land-
ið og söng andleg lög á kristi-
legum samkomum. Og raunar
voru hér feðgar á ferð, því að
með i söngflokknmuum var son
ur Ingálvs, Kári av Reyni, 16
ára piltur, sem líka hefur feng
izt við að mála í tómstundum.
Ég hittí þá að máli stutta
stund áður en þeir héldu heim-
leiðis, Ingálv av Reyni og farar-
stjórann, Pétur Háberg, sem
starfar sem vátryggingafor-
stjóri í Þórshöfn, en hann er
alkunnur hér, af því að hann
hefur komið hingað nokkrum
sinnum áður og dvalizt hér um
tíma.
— Hefur þú komið hingað
áður, Ingólfur?
— Nei, þetta er í fyrsta
skipti, sem ég heimsæki ísland,
en vonandi ekki það síðasta.
Aftur á móti var faðir minn all-
kunnugur hér og margir hér
kannast við, Jens á Reyni. Fyrst
fór hann hingað til að kynnast
landinu 1928 og 1929, og aftur
snemrna á stríðsárunum, og þá
í erindum fyrir lögþingið okk-
ar. Honum þótti vænt um ís-
land, og það get ég vel skilið
eftir þau stuttu kynni, sem ég
Ingálvur av Reyni
hef af því haft. Ég vonast til,
að það verði ekki langt þangað
til ég kem hingað aftur, og þá
til að vera lengur hér.
— Er ekki algengt i Færeyj-
um að kenna sig við bæ og taka
sem ættarnafn?
— Þó nokkrir hafa gert það.
Fyrir löngu gaf danskur prest-
ur ættfólki mínu nafnið Jensen,
en pabbi lagði það niður og
tók sér nafnlð „á Reyni"
sem ættarnafn, og síðan berum
við böm hans það og okkar
börn o.s.frv.
— Byrjaðir þú snemma að
mála?
— Ég hef haft það fyrir
stafni síðan ég var strákur. Svo
þegar ég var 17 ára, árið 1938,
fór ég til Kaupmannahafnar og
settist í listaháskólann, ætlaði
að vera þar í þrjú ár, en varð
þar innlyksa meðan á stríðinu
stóð og kom ekki heim fyrr en
1945.
— Hafðirðu íslendinga fyrir
skólabræður þar?
— Það var t.d. Sigurður Sig-
urösson listmálari, og mikið
hafði ég gaman af að hitta hann
hér aftur eftir 18 ár, á heimili
hans í Kópavogi um daginn. Við
vorum í sama skóla 1 Höfn, en
höföum hvor sinn kennara, ég
var hjá Axel Jörgensen, en
kennari Sigurðar var hristian
Iversen, Meira en tíu árum á
undan okkur var landi minn
Miikines í þessum skóla, en
kennari hans var Einar Nielsen.
— Hefurðu stundað málara-
listina síðan þú laukst námi í
Höfn?
— Já, ég hef ekki getað fellt
mig við annað starf. Faðtr minn
var kaupmaður í Þórshöfn, en
ég var ekkl hnelgður fyrir verzl
unarstörf. Um tíma hafði ég ver
ið á sjóhum, en helzt kaus ég
að mála og það hef ég gert síð-
an.
— Eru tnargir færeyskir lista
menn, sem lifa af myndlistínni
einni?
— Þeir eru nú líklega flmm,
sem stunda það og ekki önnur
störf. Einn þeirra er mynd-
höggvarinn Janus Kamban, eini
myndhöggvarinn í Færeyjum,
og Svo eru málararnir Sámal
J. Mikines, Sigmundur Peter-
sen; Hanus Hansen; Stefan
Danielsen; óg og Sakarias
Heinesén. Hann er sonur
William Heinesen, og var hér
við nám i tvo vetur, nú í Kaup-
mannahöfn og leggur áreiðan-
lega ekki stund á annað að
loknu námi.
— Hefurðu haldið sýningar
víða?
— Nei, ekki víða. Það hefur
alltaf verið til skiptis í heima-
bæ mínum Þórshöfn og svo í
Kaupmannahöfn, haldið þar
eina einkasýningu og verið boð-
ið að sýna með á samsýningum
hjá De Frie og á Chariotten-
borg.
Heinesen, sem er mikill rithöf-
undur, en að auki teiknari, tón
skáld, leikari, leikstjóri og gerir
yfirleitt hvað sem er. Og svo
ég nefni tvo, sem byrjuðu að
mála um aldamótin, Joen Waag
stein, sem var bæði málari og
tónskáld, og Kristinn í Geil rit-
stjóri Tingakrossins, hann var
málari og leikritahöfundur.
— Málarðu oft abstrakt, Ing-
áivur?
— Nei, yfirleitt geri ég það
ekki, þótt óg um tíma fengi
mikla örvun af abstraktlist. En
það eru margir, sem halda, að
Framhalo / 13. siSu
Stúlka, eftlr Ingálv av Reynl
T í M I N N, fimmtudagurinn 25. júlí 1963. —
9