Alþýðublaðið - 18.04.1942, Blaðsíða 8

KURTEJSI I STRÆTIS-
VAGNI.
AÐ BR OFT þröngt í stræt-
isvögmmma um þessasr
m’imdirr. Vng stúlka tók hérna
w daginn 25-eyring úr belg
sbmm Ul að borga fargjaldið
með, en var svo óheppvn, að
hún missti skildinginn á gólfið
og valt hann aQ fótum manns
noklmrs, sem Vmði er roskim
og spikfeitur. Hann svipaðist
um eftir peningnum, en honum
var ómögulegt að beygja sig
eftir honum, bæði vegna
þrengslanna og svo þess, hve
feitur hann er. Hann lagði því
ekki í það, en hneppti frá sér
frákkanum og tók 25-eyríng
upp úr vestisvasa sínum og
fékk stúlkunni og hún tok
þakksamlega við.
Þetta var Jcurteislega gert af
manninum, en stúlkan var lika
nærgætin.
•fi
SÝSLUMANNSEFNI í
MÚLASÝSLU
RIÐ 1 8 44 sótti danskur
maður, sem Peder Beder
hét, um sýslumanmembættið í
Norður-Múlasýslu. Hann hafði
20 árum áður tekið lítilfjörlegt
lagapróf, en verið ráðsmaður á
búgarði nokkrum um hríð og
var nú hættur því. Rentu-
kammerið mælti með mannin-
um, en þó var honum sagt að
læra fyrst eitthvað í íslenzku
og fór Beder nú að nema mál-
ið, því að nokkru síðar skrif-
aði hann eftirfarandi umsókn-
arbréf:
Til konungs,
Eftir boð yðvart, herra kon-
ungur, hef ek (um hokkurn
tíma) uppfræðing sokt í ís-
lensku tún gu(og) ekki sparit
(þar til) iðni né (atorku), né
heldur kostnað (eg hefi og)
uppgefit (þess vegna) athæfi
(þat) sem uppheldi var mins
og minna.
Dykkist ek núna hafa feng-
it kunnleika nokkurn sem all-
semnáðarsamr verðr að sia á
qviði þessum (ok bið ek því
at) . allsemnáðarsamr . slácka
mer til sýslumanns . Norður-
Multtsyslu (og líka sem eg þar
með yrði) ofluckalegr (þann-
im vona eg einnig) þar til að
finnast vvrðulegr.
Roskilde hinn 20ga Octbr. 1844
Allsemuntirdániligr.
Beder.
Beder fékk ekki embættið.
1*.
194&
aði og rocid hans kannaðist
hún vel við. Hann er aS hvessa
á suðvestan, aagði Godolphin.
— Þar var slsemt, að þú skyldir
ekki fœra skipið íipp í ána og
leggja því þar við öruggar
festar. Þeir lenöa í vandræð-
lím í fyrramálið, ef vindinn
lægir ekki.
Það var þögn, og Dona fann,
hvemig hjarta hennar barðist
ofsalega. Hún bafði stein-
gleymt Godolphin og því, að
hann var iriágur Philip ítash-
leigh’s. Hún hafði drukkið te
á heimili Godolphins fyrir viku
síðan, og nú var hann þarna í
þriggja feta fjarlægð og var að
hrista öskuna úr pípu sinni.
Nú datt henni í hug hið
heimskulega veðmál up skegg
hans, og nú var hernri það Ijóst,
að ræningjaforinginn hafði vit-
að, að Godolplrin myndi verða
þarna þetta kvöld, og hann
hafði ákveðið að sníða af honum
skeggið um leið og hann tæki
skip Rashleigh’s.
Þrátt fyrir ótta sinn og eft-
irvæntingu, brosti hún í laumi,
því að þetta var vissulega
heimskuleg fífldirfska, að
hætta lífi sínu og skipshafnar-
innar fyrir svona lítilfjörlegt
veðmál. En hugsunin um þetta
kynnti undir ást hennar.
Godolphin hallaði sér ennþá
út í gluggann og hún heyrði
þungan andardrátt hans og
geispa, og hún minntist enn þá
orðanna, sem harm hafði sagt
viðvíkjandi skipinu, um að færa
það upp eftir ánni. Nú var
glugganum lokað.
Skyndilega tók Dona ákörð-
un. Hún gekk að dyrunum
hröðum skrefum og hringdi
bjöllunni.
%
Um leið og hringingin
heyrðist, fóru hundarnir að
gelta og hún heyrði fótatak og
slagbrandi var skotið frá. —
Henni til mikillar undrunar
stóð Godolphin í dyrunum, —
hár og þrekvaxinn. — Hvað
viljið þér? spurði hann reiði-
lega. — Vitið þér ekki, hvað
klukkan er? Það er komið
fram yfir miðnætti og allir eru
háttaðir.
Dona hrökk til baka út í
skuggann, til þess að láta hann
ekki þekkja sig. — Ég var
sendur eftir herra Reshleígh,
sagöi hún. —- Skípstjórinn víli
endilega láta færa skipið, áð-
ur en veðrið versnar meára.
— Hver er þetta? hrópaði
Rashleigh. Hann var nú kom-
inn fram í gættina og allir
hundarnir þyrptust utan um
hann, en hann sparkaði þeim
frá sér. — Komið þér inn fyr-
ir, drengur minn.
— Nei, herra, ég er renn-
blautur, ef þér vilduð gera svo
vel og segja herra Rashleigh,
að það hafi verið sent eftir
honum frá skipinu. Hún færði
sig enn þá fjær, því að hann
starði á hana, eins og hann
hefði fengið einhverjar grun-
semdir. Philip Rashleigh kall-
aði.aftur og var nú orðinn reið-
ur: — Hver fjandinn er þetta?
Er það Don Thomas eða er
það Jim litli?
— Yður liggur ekki á?
sagði Godolphin og lagði hönd
sína á öxl Donu. — Herra
Rashleigh vill fá að tala við
yður. Eruð þér Jim Thomas?
— Já, herra, sagði Dona og
greip þetta hálmstrá, sem
hann rétti henni, fegins hendi.
— Og það verður að hafa
hraðann á. Skipstjórinn sagði
mér, að herra Rashleigh yrði
að koma strax um borð, því að
mikið lægi á. Sleppið mér,
því að ég hefi fleiri skilaboð
að flytja. Ég verð að flýta mér
til læknis.
Nú reif Dona sig lausa og
hljóp af stað, en kallaði til
þeirra, að þeir yrðu að flýta
sér. Hún hljóp niður á bryggj-
una, en einn af hundum Rash-
leigh’s elti hana, geltandi.
Hún leitaði sér skjóls í kofa-
dyrum einum við bryggjuna,
því að nú sá hún mann standa
þar, sem ekki hafði staðið þar
áður, og maðurinn starði út á
höfnina. Hann hélt á Ijóskeri í
hendinni, og af því réði hún
það, að þetta væri næturvörð-
urinn í borginni og væri á sinni
venjulegu varðgöngu. En henni
fannst það kynlegt, að hann
skyldi staðnæmast þarna á
bryggjunni. Hún þorði ekki að
hreyfa sig fyrr en hann væri
farinn, og hún vissi, að Pierre
myndi hafa lagt frá, meðan
varðmaðurinn stæði þarna.
tm NVlA BiA ■
í JaðMMJMim
(Eartkbound)
Áhrifamikil sérkenni-
leg kvikmynd.
Aalhlutverkin leika:
WARNER BAXTER
ANDREA UEEÐS
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
■Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
Hún stóð kyrr þarna í dyr-
unum, og horfði á varðmann-
inn og nagaði neglur sínar í
eftirvæntingu og kvíða. Og
enn þá stóð varðmaðurinn kyrr
og horfði út á víkina, eins og
hann hefði séð eitthvað þar,
sem hefði vakið athygli hans
eða jafnvel grunsemdir. Allt
í einu fylltist hún skelfingu. Ef
til vill hafði árásin ekki geng-
ið eftir áætlun. Ef til vill voru
ræningjarnir enn þá að svamla
■Akmla wo ■ .;
Oogi IðvsMia.
(Youug Man’s Fan«y),
Bnsk gamanmynd 'me
ANNA L3SE- og
GRWFITH JON®S
Aukamynd:
STYRJÖLDIN í KÍNA
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning
kl. 3k& og 6V2.
PÓSTPJÓFARNIR
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
í sjónum, eða mótstaðan á þil-
farinu hafði verið meiri en vM
var búizt, og næturvörðurm*.
heyrði hávaðann. Hún gat
ekkert hjálpað þeim og ef til
vill hafði hún meira að segjst
vakið grunsemdir með hátta-
lagi sínu. En meðan hún stóð
þarna í skjóli, heyrði hún fóta-
tak og mannamál og Rashleigfe
og Godolphin komu fyrir horn-
ið á húsinu og bar Rashleigfet
ar. Ég er ljónavörðurinn og ég
hefi aldrei séð önnur eins fer-
líkí. Frammi í vegninum er
karlljón, en aftur í kvenljón.
Þau eru einmitt banhungruð
núna, og ég bið yður þess, góði
maður, að þér leyfið okkur að
halda áfram þangað sem við
getum gefið þeim að eta.“
En Doninn glotti bara háðs-
lega og hreyfði sig ekki.
„Haldið þið, .að ég sé hrædd-
ur við tvo ljónshvolpa?“ sagði
hann. „Þetta er sjálfsagt eitt
herbragð óvina nrinna, að láta
þessi villidýr verða fyrir mér.
En þeim skal ekki verða káp-
an úr því klæðinu. Hleyptu
kvikindunum út, svo að ég geti
fengizt við þau.“
Sankó varð yfir sig hrædd-
ur og greip í handlegginn á Don
Díegó.
„Ó, góði herra,“ æpti hann,
„blessaður vertu reyndu nú að
fá húsbónda minn ofan af
þessu, annars tæta ljónin okk-
ur í sig.“
„Er húsbóndi þinn orðinn vit-
laus, eða hvað?“ spurði Die-
gó.
„Hann er ekki beint vitlaus.
heldur fífldjarfur,“ sagði
Sankó.
Diegó færði sig nú nær
riddaranum, sem var að pexa
um það við ljónahirðinn, að-
hann sleppti ljónunum út.
„Riddari góður,“ sagði Don
Diegó. „Hættu við þetta upp
átæki. Enginn riddari æðir
þannig út í opinn dauðann. Auk
þess eru Ijónin ekki send gegn
þér, heldur eru þau eign
kóngsins, og þú sýnir honum.
litla hollustu með því að fara
að ýfast við ljónin hans.“
„Herra minn,“ svaraði Don
Q. stuttlega, „skiptu þér ekk-
ert af þessu. Ég get bezt dæmt
um það sjálfur, hvort ég á að
berjast við þessi ljón eða
ekki.“
Síðan snéri hann baki við
Don Diegó og hvæsti að ljóna-
hirðinum:
„Opnaðu búrið strax, eða ég
brýt það upp með lensunni.**
MTffMMfti
-?AND œmVETHc
CONTENTS WfíHOUT
iEAV/N’ö A TRACEí!
/ WHAt S ðt«ANGE A80Ut
rtHAT? FR0SA3t-V' THROWN
l OUt 0>' t'Mf FOHCE CFHjfl
W -UriE .CRASH? tmadW
m .NO CEASH, HOWEVee
FREAKlíH,COULP MAKE j
A NEAT 61A6H UKE
'---r THIS/'r-v
-TH16
ÍUITCASC/
VOO’VE FOUND
<50METHINð?/.
' iy/s /s
PiCUUAR/,
örn: Þessá töskú.
Öro: Þetta et skrítíð!
LiIIi: Hefií- þ,Ú íéftt-
LíHí: Hvaö er einkennilegt
viS bana! Hún þefir kástazt
írá? þeÉéf 'ffagvÉHft hrífjtífói.
Örit: En hún hefði ánáþgu-
léga gefitS skririkt sVötfáí
Ötn: Og er alger
lega Horfíð)