Alþýðublaðið - 19.04.1942, Blaðsíða 5

Satumðagtcr 19. aprQ 1942.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
OTTO STRASSER UM:
Ffamtið Þýzkalaads
OTTO STRASSER, lei&togi ,jvörtu fyllángarinn-
ar“ svonefndu, félagsskapar, sem á sínum tíma klofn-
aði út úr þýzka nazistaflokknum, á nú heima í Canada, og
hefir skrifað þessa grein um afstöðu þýzku þjóðarinnar til
Hitlersstjómarinnar.
Strasser er kunnur þýzkur flóttamaður. Hann hefir
meðal annars ritað bækumar „Þýzkaland framtíðarinnar“
og ,Jlitler og ég.“
EF TIL VILL eru aðeins
tveir menn, sem með vissu
vifca um hina geysilegu and-
stöðu í Þýzkalandi gegn naz-
istunum frá því Hitler ikom til
valda. Þessir menn eru Heinrich
Himmler, yfirmaður þýzku
leynilögreglunnar og ég. Frá
því árið 1933 hefir mátt skipta
þýzku þjóðinni í þrjár deildir.
Þá, sem eru harðsnúnir nazist-
ar <um 10 prósent) þá, sem eru
sannfærðir andstæðingar naz-
ismans <sem líka er um 10
prósent), hinir þriðju, um 80%,
eru ópólitískir, meira og minna
hollir stjóminni og þvælast með
Himmler, yfirmaður þýzku
leynilögreglunnar og leiðtogi
S.S.-manna, þýzka „jámvarðar-
ins“, hefir aðstöðu til þess að
vita betur en allir aðrir naz-
istar um styrkleika og veik-
leika nazistastjórnarinnar. Ég,
sem leiðtogi „svörtu fylkingar-
innar,“ hinnar bezt skipulögðu
og ef til vill stærstu 'andnaz-
istisku heyíingar í Þýzkalandi,
hefi mjög nákvæma þekkingu á
þessu frá gagnstæðum sjónar-
hóli. Víð vitom það báðir, að hin
80 prósent stjórnhollra Þjóð-
verja, sem nú heyja styrjöld-
ina, hafa enga pólitíska sann-
færingu. Það er aðeins sjálfs-
bjargarhvötin, sem knýr þá
fram. Þeir verða að fylgja hin-
um sterkari.
í hugum þessara áttatíu
hundruðustu ópólitískra Þjóð-
verja vakir minningin um
heimsstyrjöldina 1914—1918.
Þeir minnast þess, að þýzki her-
inn vann eirm sigurinn af öðr-
um, þangað til þeir biðu að lok-
um endanlegan ósigur. „Hinir
mörgu sigrar okkar gerðu okk-
ur veiklaða“ sögðu prússnesku
stríðssöguritararnir á árunum
eftir 1918. Þessi ótti er enn þá
ríkjandi í Þýzkalandi. Frétta-
ritarar þýzku blaðanna tala eklti
lengur um öruggan lokasigur.
Margir Þjóðverjar, einkum þeir,
sem láta sig hemaðarmálefni
að einhverju leyti varða, hafa
enn þá von um, að friður fá-
ist á þann hátt, að Þjóðverjar
fái að halda þeirri aðstöðu,
sem þeir hafa nú fengið á
meginlandi Evrópu, en verði
hinsvegar að hætta að láta sig
dreyma um landvinninga í
Afríku, Litlu Asíu og Suður-
Ameríku. Þó er þeim það jafn-
fram ljóst, að flokkurinn hvorki
óskar eftir slíkum friði, né
gæti fengið hann, þó að hann
vildi. Um þetta munu vera
skiptar skoðanir. Við þetta bæt-
ast svo afturhaldsöflin, hemað-
arklíkan, landeigendumir og
þungaiðj uhöldarnir. Þeir reyna
að minnsta kosti að bjarga sjálf-
um sér, ef ekki er hægt að vinna
stríðið.
*
í sambandi við þann atburð,
þegar Rudolf Hess flýði til Bret-
lands, birti ég frásögn af sund-
urliðaðri ráðagerð <sem ég fekk
í hendur í aprílmánuði í fyrra)
um það að komið yrði á hern-
aðareinræði í Þýzkalandi. Tak-
mark þessa hemaðareinreeðis
var, og er enn, að viðhalda
valdi Prússa í Þýzkalandi á
þann hátt að fórna Hitlersstjórn
inni og semja frið við England.
Ég er enn þá sannfærður um,
að sendiferð Hess stóð í sam-
bandi við þessa ráðagerð. Hess
vonaði, að hann gæti fengið frið
við England og Rússlandi yrði
fórnað. En hann komst að raun
um, að Englendingar og Banda-
ríkjamenn geta ekki og vilja
ekki semja frið við nazista.
Að þessari niðurstöðu kom-
ust herforingjarnir líka, þegar
þeir sáu fram á, að Hess mis-
Siésolmrð á Miispm.
Verð á eftirtöldum tegundum af enskum VIRGINIA
vindlingum má eigi vera hærra en hér segir:
Commander
Elephant
De Reszke
May Blossom
Craven A
Players N/C n
í 20 stk. pk.
- 50 — ks.
- 10 — pk.
.20 — ■ —
. 20 — —
- 10 — —
.- 10 — —
_ _ _ 20 — —
Capstan —-------10 — —
Kr. 1,70 pakkinn
— 4,25 kassinn
— 0,85 pakkinn
— 1,80 —
— 2,00 —
— 1,10 —
— 1,15 —
— 2,20 —
— 1,15 —
Utan Reykjavíkur og Hafnarfjarðar má verðið vera 3%
hærra en að ofan greinir, vegna flutningskostnaðar.
Tóbakseinkasala rikisins.
heppnaðíst fyrirætlunin. Og
síðan hafa þeir haft mikinn við-
búnað, bæði heima í Þýzkalandi
og erlendis, að gera stjómar-
byltingu sína á heppilegri
stundu. Það er ekki auðvelt að
spá neinu um það, hvenær hin
rétta stund kemur. Hinir prúss-
nesku afturhaldsmenn munu
áreiðanlega ekki gera byltingu
fyrr en sýnilegur ósigur hefir
sannfært þýzku þjóðina um það,
að Hitler getur ekki unnið
stríðið. Þeir eru alltof hyggnir
til þess, að þeir láti bera sér
það á brýn ,að þeir hafi stungið
rýtingnum í bakið á Hitler-
stjórninni. Hinsvegar munu þeir
vilja láta líta svo út sem þeir
komi sem frelsarar Þýzkalands.
Þeir viljajafnvel forðast opinn
fjandskap við Gestapo, þýzku
leynilögregluna, svo lengi sem
kostur er á. Þeir eru í miklum
vafa um það, livað þeir eigi að
gera af Hitler. Aðalvandamálið
er það, hvort nauðsynlegt sé
að „yfirtaka“ hann eða ekki.
Eins og stendur er meiri-
hlutinn þeirrar skoðunar, að
það muni vera nauðsynlegt,
jafnvel þótt ekki væri af ann-
arri ástæðu en þeirri, að það
væri þénanlegt að láta hann
undirskrifa dauðadóm fyrrver-
andi vina sinna. í framtíðinni
hafa gömlu Prússarnir í hyggju
að endurreisa konungdæmi í
Þýzkalandi, ef til vill jafnvel
fleiri en eitt, því að það er á-
reiðanlegt, að þó að sumir
heimti konung af Hokenzollern-
ættinni, þá vilja aðrir konung af
ætt Habsburgara.
Þriðja lausnin á þýzka vanda-
málinu er til, og sú lausn er
einnig í undirbúningi. Það er
þýzka byltingin. Það er lausn-
in, sem þeir berjast fyrir þessir
10 prósent þýzku þjóðarinnar,
sem eru andvígir nazismanum,
mennirnir og konurnar, sem
hafa árum saman barizt gegn
Hitlerstjórninni og hinum
gömlu prússnesku afturhalds-
seggjum. Barátta þeirra fékk
nýjan þrótt við þá niðurlægingu
sem þýzka þjóðin hefir orðið að
þola af völdum Hitlerstjórar-
innar. Takmark þeirra var að
gera lífvænlegra í Þýzkalandi.
Þeir, vita, að þetta stríð, sem
nú stendur yfir, er háð tim það,
hvort lýðræði eða einræði eigi
að ríkja í álfunni. Þeir hafa
valið lýðræðið sem takmark.
Baráttan gegn Hitlerstjóminni
hlýtur því urn leið að vera bar-
átta gegn prússnesku stefn-
unni.
Án efa mun sú stefna, sem
Bandaríkin og Bretland taka í
utanríkismálum, verða mikils-
ráðandi um lausn hins þýzka
vandamáls. En hvað sem á-
kveðið verður í London eða
Washington, þá er það víst, að
við erum ájkveðnir í því að
koma af stao hinni þýzku bylt-
ingu — jafnvel upp í opið geðið
á hernaðareinræði — vitandi
það méð vissu, að einungis
þýzk byJting getur gefið okk-
ur Þýzkaland aftur — og jafn- I
framt frið. I
Hvílíkt „ástandi
Gömul kvörtun, sem er í fuliu gildi. Bréf um árásina
á séra Jakob. Hvað gekk Morgunblaðinu til? Minnis-
merkin í bænum og vanhirðan á þeim.
MÉR ER SAGT, að einn af
knnningjum minum, bónði
utan af landi, sem les pistla mína
á hverjmn degi sér til mikillar á-
nægju, aS því er hann sjálfur
segir, hafi í gær sagt í Alþingis-
húsinu, að bréf það, sem ég hirti
í gær um f jósin og fleira til sveita,
væri 8 ára gömul kvörtun. Hún
er ekki alveg svo gömul, en það
er sama hve gömul hún er, aðal-
atriðið er, að hún er enn í fullu
gildi. Enn hefir ástanðið í þessu
efni lítið breytzt til batnaðar —
og er sú ,sköicm mcrki þeirra
manna.sem eiga að sjá um þessi
mál. Ég mun á næsta áratug minn-
ast á þetta við og við, ef það verð-
ur ekki lagað.
BR. K. skrifar mér eftirfarandi
bréf og birti ég það með ánægju.
Vildi ég meira að segja hafa skrif-
að það sjálfur. Bréfið er svohljóð-
andi: „Morgunblaðið birti á
föstudag (17. þ. m.) greinarstúf
um séra Jakob Tónsson, sem geng-
ur framar en flest annað í ódreng-
skap. Greinin er nafnlaus og er
því á ábyrgð ritstjórans."
„EINS OG KUNNUGT ER hefir
séra Jakob Jónsson haft með
höndum bamatíma útvarpsins
nokkrum sinnum undanfarið —
og virðist það vera tilefnið til
þessarar ódrengilegu og órök-
studdu árásar á hann. Séra Jakob
hefir í þessum bamaíímum sínum
ofið saman fróðleik við bama-
hæfi, léttiun sögum, sem hafa
miðað að því að göfga börnin, og
skemmtilegum lögum. Ekkert hef-
ir verið í þessum tímum prestsins,
sem getur hafa meitt neinn, eða
sært tilfinningar eða smekk
manna.“
„GREINARHÖFUNDUR segir.
að allmargir hlustendur kvarti
undan þessum bamatímum og
bætir svo við: „Nú er sannleikur-
inn sá, að síðan sr. Jakob var
troðið hér inn í prestsembætti í
bænum, gegn viljá safnaðarins,
þá á hann ekki miklum vinsæld-
um að fagna. Svo kvartanimar
undan bamatímum hans gátu
máske stafað að einhverju leyti
frá fullorðna fólkinu. En svo er
ekki. Séra Jakob nær ekki hylli
og eyrum baraamia, sem hann
talar til. Hann ætti ekki að ergja
unga og gamla með fleiri barna-
tímum.“
ÞETTA ERU SLAGORÐ og
sleggjudómar og hreint ekkert
annað. Það er áreiðanlegt, að
mikill fjöldi hlustenda þakkar
séra Jakob fyrir barnatíma hans,
þó að vel megi vera, að áðrir álíti
öðmm takast betur, .enda er það
ekki tiltökumál, því að smekkur
manna er misjafn. Það er líka
dálítið hjákátlegt, að útvarpsráðs-
fulltrúinn, Valtýr Stefánsson,
skuli birta slíka og þvílíka
sleggjudóma. Hann hefir, ásamt
öðrum, ráðið séra Jakob til þess-
ara starfa, og honum var og er,
innan har.dar að bera fram tillögu
í útvarpsráði um að annar taki
nú við bamatímunum en þessi
prestur. Það er því augljóst, að
með því að birta slíkan þvætting
í blaði sínu, er ritstjórinn að aug-
lýsa, að honum gengur annað til
en umhyggja fyrir bamatímunum
í útvarpinu. Það er verið að ráð-
ast á prestinn Jakob Jónsson.
ÞAÐ ER ALGER sleggjudómur,
að séra Jakob hafi verið settur í
Frh. á 6. síðu.