Alþýðublaðið - 17.05.1942, Page 8

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Sujjjiudagur 17. maí 1942.
TVÆR stúlkur voru að tala
saman í Skálanum: —
>rHún sagði mér, að þú hejð-
ir sagt henni leyndarmálið,
sem ég sagði þér, að þú mætt-
ir ekki segja henni.“
„Bannsett tófan! Ég sagði
henni þó að segja þér ekki, að
ég hefði sagt henni það.“
„Jæja, en segðu henni þá
ekki, að ég hafi sagt þér, að
hún hafi sagt mér það.“
*
ÓTT verzlanirnar í gamla
daga þættu harðdrægar,
einkum við smælingja, hliðr-
uðu flestir kaupmenn sér við
því að neita mönnum um út-
tekt í jarðarfarir.
Einu sinni kom maður í verzl-
un hér í Reykjavík og fékk að
taka út til jarð'arfarar bams
síns, sem lá fársjúkt og talið
dauðans matur. Var honum.
leyfð þessi úttekt af því, að
svona stóð á, en annars stóð
hagur hans illa í verzluninni.
Nokkru síðar kom maður
þessi aftur í búðina og var þá
líka spurður um heilsufar og
líðan á heimili hans.
„Ja, þótt skömm sé frá að
segja, þá lifir barnunginn jenn
þá,“ svaraði hann.
* .
ARL nokkur lenti í sjáv-
arháska og sagði hann
síðar frá þeim atburði með eft-
irfarandi orðunt:
,t,Ég bað og ég tilbað: drott-
inn guð almáttugur, kom hér,
lasm, en það var ekki að meina,
ekki heldur en gull, ekki. held-
ur en glóandi gull. Sumir á-
kölluðu þennan Jesús, en það
geri ég aldrei.“
*
1iÚN GERÐI SITT GAGN.
AUPMAÐUR nokkur setti
svohljóðandi auglýsingu
út í búðarylugga sinn:
„Hér fæst ferirtax hángikjet
og Kinda-gæfa.“
Málvöndunarmaður sá aug-
lýsinguna og fór inn til • kaup-
mannsins og benti honum á rit-
villurnar í henni.
„Hefir enginn bent yður á
þetta fyrr?“ spurði hann.
„Jú, jú, mikil ósköp,“ svar-
aði kaupmaður rólega. „Fjöldi
manns hefir skammað mig fyrir
auglýsinguna. En hver einasti
hefir keypt eitthvað h'érna í
búðinni um leið og þeir komu
inn til að kvarta.“
Rockingham.
— Það er tilgangslaust, sagði
Rockingham. — Og það er
hvergi ljós. Það er líka þreif-
andi myrkur í eldhúsinu.
Bjöllunum var nú hringt í
þriðja sinn. Eustick krossbölv-
aði, stóð á fætur og skaut slag-
brandinum frá.
— Þetta hlýtur að vera einn
af mönnum okkar með fréttir,
sagði Rashleigh. — Einhver,
þeirra, sem voru á verði í skóg-
inum. Einhver hefir ljóstað
upp leyndarmáli okkar og bar-
daginn er byrjaður.
Hurðinni var hrundið upp
og Eustick stóð á þröskuldin-
um og hrópaði út í myrkrið: —
Hver á erindi til Navronhúss?
— Jean-Bennoit Dubery,
yðar þénustu reiðubúinn, var
svarað utan úr myrkrinu og
franski ræningjaforinginn gekk
brosandi inn með sverð í
hendi. — Hreyfið yður ekki,
Eustick — og enginn ykkar. —
Standið kyrrir, þar sem þið er-
uð. Sá fyrsti, sem hreyfir sig
fær kúlu. í höfuðið.
Og Dona, sem stóð uppi á
svölunum, sá Pierre Blanc með
sína skammbyssuna í hvorri
hendi og Edmond "Vacquier við
hlið hans, en í eldhúsdyrunum
stóð William, náfölur með
saman bitnar varir, en annan
handlegginn lafandi máttlaus-
an. í hinni hendinni hélt hann
á hnífi og miðaði honum á háls
Rockingham.
— Gerið svo vel og fáið ykk-
ur sæti, her^amenn, sagði ræn-
ingjaforinginn. — Ég skal ekki
tefja ykkur lengi. Og frúin má
fara ferða sinna, en fyrst veið-
ur hún að rétta mér rúbín-
steinana, sem hún ber í eyrun-
um, því að ég hafði veðjað um
þá við káetuþjóninn minn.
Hann nam staðar íyrir fram-
an hana, hneigði sig og lék
sér að sverði sínu meðan tólf
menn störðu á hann reiðir og
hræddir í senn.
XIX. KAFLI
Allir voru sem steingerving-
ar og sátu eins og negldir við
stólana. Enginn talaði orð,. en
allir störðu á ræningjaforingj-
ann, sem stóð á miðju gólfi
brosandi og teygði fram hönd-
ina eftir gimsteinunum.
Þeir voru þama fimm gegn
tólf, en hinir tólf voru vopn-
lausir. Þeir höfðu drukkið fuil-
mikið og nú voru vopn þeirra
slíðruð. Eustick heldur enn þá
hendi sinni á hurðarhúninn, en
Luc Dumont frá Máfinum stóð
við hlið hans og miðaði byssu
milli rifja hans. Eustick lokaði
dyrunum með hægð og skaut
slagbrandi fyrir. Niður stigann
frá loftsvölunum kom Pierre
Blanc og félagi hans og þeir
tóku sér stöðu sinn hvorum
megin í hinum langa sal og
miðuðu á veizlugestina. Rock-
ingham hallaði sér upp að
veggnum og horfði á oddinn á
rýtingi Williams. Hann vætti
varirnar með tungunni, en
sagði ekki orð. Aðeins gestgjaf-
inn hóf glas upp að vörum sér
og horfði truflaður á það, sem
fram fór.
Dona skrúfaði rúbínuna frá
eyrnalokkunum og lagði þá í
lófa ræningjaforingjans.
— Nægir þetta? spurði hún.
Hann benti með sverðinu á
menið á hálsi hemiar og sagði:
— Viljið þér ekki rétta mér
þetta líka? Káetuþjónninn
minn verður ekki í rónni, ef
hann fær það ekki. Ég verð víst
líka að biðja um armbandið
yðar.
Hún losaði af sér hálsmenið
og armbandið og lagði hvort-
tveggja í lófa hans.
— Kærar þakkir, sagði hann.
— Ég vona, að þér hafið náð
yður eftir hitaveikina.
— Ég var að ná mér, en
koma yðar verður vafalaust til
þess, að mér hrakar aftur.
— Mér myndi þykja fyrir
því, sagði hann alvarlegur í
bragði. Ég myndi fá samvizku-
bit af því. Káetuþjónninn minn
þjáist af hitaveiki annað slag-
ið, en sjávarloftið er honum
mjög hollt. Þér ættuð að reyna.
það. Því næst hneigði hann
sig, stakk skartgripunum í vasa
sinn og snéri sér frá henni.
— Þér eruð Godolphin lá-
varður, býst ég við, sagði hann
og nam staðar stundarkorn. —
Síðast þegar við sáumst losaði
mm nýja bíó bs I EBS GAMLA BÍÓ B
ðriðo rðða. cnikilfengleg mynd samkv. i ' TsngiskíD i Buna
hinni viðfrægu sögu Back Street eftir Fannie Hurst. — (Möon Over Burma.)
Aðalhlutverkin leika:
CHARLES BOYER MARGARET SULLIVAN Dm'othy Lamour,
Sýnd kl. 5, 7 og 9. Robert Preston,
rf Baimasýning kl. 3: Preston Foster.
Iargentiskar nætur
1 með j Sýnd kl. 5, 7 og 9.
B Ritz-bræðrum cg
Andrews-systrum. jAðgöngumiðar að ölltun sýn-
HAðgöngumiðar að öllum sýn-| Singum seldir frá kl. 11 f. h.j jingum seldir frá kl. 11 f. hád.
ég yður við skeggið. Það var
líka vegna veðmáls. í þetta
skipti get ég ef til vill tekiö
eitthvað, sem væri mér meira
virði en skeggið á yður. Hann
seildist eftir gullmeni, sem var
fest með borða á brjóst Goti-
olphins og sneið sundur borð-
ann með sverði sínu.
— Því miður þori ég ekki að
skilja sverð yðar eítir í yðar
vörzlu. Svo kippti hann sverði
hans úr slíðrum og fleygði
slíðrunum á gólfið. Ræningja-
foringinn hneigði sig aftur og
gekk til Philip Rashleighs. —
Gott kvöld, herra, sagði hami.
— Þér eruð ekki jafnæstur og
síðast, þegar ég sá yður. Ég
verð að þakka yður fyrir
Merry Fortuna. Það er ágætis
skip. Ég er viss um, að þér
mynduð ekki þekkja það núna.
Þeir eru búnir að setja nýjan-
SiATí SNATI
EINU SINNI var lítill
hundur, sem hét Snati.
Húsbóndi ha.ns var hvorki
meira né minna en sjálfur
kóngurinn í Álfheimum.
Snati var ljómandi fallegur
hundur, mjallahvítur á litinn.
Augun í honum voru fallega
brún, og hann gat dillað róf-
unni miklu hraðar en allir aðrir
hundar.
Kóngurinn átti engan annan
hund, enda var Snati feikna
upp með sér. Drottningin lét
allt eftir honum, og eldabusk-
an mokaði í hann góðgætinu.
Litlu kóngsdótturinni, henni
Ingibjörgu, þótti voða vænt um
hann, en hann var orðinn svo
feitur og latur, að hann nennti
ekki að leika við hana.
„Hundsneypan er að verða
svo latur og leiðinlégur,“ sagði
kóngurinn við drottninguna
einn góðan veðurdag. „Ég held
bara, að þú spillir honum með
eftirlæti, góða mín. Hann er
að verða svo latur og hjassa-
legur, að hann vill helzt að vjð
komum hlaupandi til hans', þeg-
ar hann geltir, í staðinn fyrir
það, að hann á að koma hlaup-
andi til okkar, þegar við blístr-
um!“
Snati heyrði vel, hvað kóng-
urinn sagði, en ekki datt honum
í hug að reyna að bæta ráð sitt.
Hann urraði bara fýlulega.
„Hvers vegna ætti ég að haga
mér eins og aðrir hundar?“ —
sagði hann við sjálfan sig. „Er
ég kannske ekki konunglegur
hundur og eftirlætisgoð drotín-
ingarinnar? Nei, ég held nú
bara ekki, ég fer ekki að hegða
mér eins og sauðsvartur almúg-
inn. Ég geri eins og mér sýn-
ÍSt. ;
Daginn eftir var Snata hálf-
kalt. Þá labbaði hann sig inn
í :svefnherbergi drottningarinn-
ar, því að þar var alltaf hlýtt
og notalegt. Hann hoppaði
upp í fína hægindastólinn
hennar og hreiðraði um sig í
/MAYBE THI5 GOOFé NOf éUCH
A CZACK-V ES6/ WITH A MKHANI5M'
THI6 ELA80RATE HE MIGHT ££ AbLÍ
TO 00 WHAT HE CLAIM5... PUU
\PLANE5 þUTOFTHESKY/ JSsSSm,
’ THERE'5 NOTHING INTHI5
ROOM I C.AN U6E/ LET'5
. 5EE VVHAT... WOW/
Örn skilur Lillí eftir til að
gæta Dr. Dumartins, en fer
sjálfyr inn í vagninn til að leita
að reipi.
Örn: Það er auðvitað ekkert
hér inni en ... . guð minn
góður!
Örn: Þetta karlfífl, Dr. Du-
martin, er ef til vill ekki eins
vitlaus og ég hélt!
Hver veit, nema hann geti
skotið niður flugvélar með
þessari undravél, sem hér er!!
OjeaVing lee to
6UA07 DI?.I3U/WARTINj
ðCCUCHY MA6
ENTEREPTHE
TRAILÉR TO LOOK
FOK ATOWROPE...