Alþýðublaðið - 20.08.1942, Blaðsíða 8

/A FlTTlNG ENP FOR
Widt World fcaturts
( BUTPOOR
WltBUR...THB
INNOCENT
PUPEHAPTD
.SUFFERiTOOÍ

/SMASH6P
TOATOMS!
The laI'Idslipe srAftreo ev wlsur cAeees
0OTH HIM ANP THE TRAILER OVEE THE CUFF.
A WARPED MINP,.. LET’S 1
HOPE THAT THE S6CRETOF
HISINFERNAL MACHINE T'
'“TPIED VYITH HIM ! )—

ALÞÝPUBLAÐIÐ
Fímmtudagur 20. ágúst 1942.
’JARNARBfÓ!
Eg bjóst við að Charles
Lady Hamilton
Aðalhlutverk:
Vivien Leigh
Laurence Oliver
kl. 9.
kl. 5 og 7.
FLÓTTI EIGINMANNSINS
Aðalhlutverk:
Ingrid Bergman og
Leslie Howard.
Sala aðgöngumiða hefst
kl. 11 f. h.
Ekki hægt að panta í síma.
>
[Ujl' \
oi mFi n n cni *
t/yrco 9* *1 J
TT ÁKARLASKIP af Strönd-
* um hreppti norðanveður
mikið á Húnaflóa. Hleypti það
til lands og var lagzt þar við
stjóra í landvari. Veðrið herti
enn meira. Mælti formaðurinn
þá: „Eg held við förumst. Biðjið
þið fyrir ykkur, piltar. Ég reiði
mig á stjórann“.
Vm þetta kvað Guðmundur
Ketilsson:
Lá við stjóra lengi í stórum ’
voða
bátsformaður einn, sem að
ávarpaði menn og kvað:
„Feli drottni, fyrr en þrotnar
ævi,
járnaþórar jafnt hver sig,
en ég á stjórann reiði mig“.
Maðurinn hefur hinum eflaust
meður
girnzt að njóta guðs hjálpar,
en góð viðbót í stjóranum var.
*
KLERKUR nokkur, sem
stundum hafði átt í brös-
um við sóknarböm sín, var að
halda skilnaðarræðu í söfnuði
sínum.
„Vel mæltist honum, blessuð-
um“, sagði einn kirkjugestanna
við djáknann. „Ræðan átti svo
vel við tækifærið.“
„Finnst þér það?“
„Já, hann gat ekki valið fal-
legri texta: „í húsi föður míns
eru mörg híbýli. ... „Ég fer að
búa yður stað.“
„En vitið þér, hvert prestur-
inn fer og hvert starf hans verð-
ur?“ spurði djákninn.
„Nei,“ sagði kirkjugesturinn.
„Hann verður fangelsisprest-
ur í höfuðborginni,“ sagði djákn
inn og brosti kuldabrosi.
mundi ávíta mig, en það gerði
hann ekki. Það hefði verið
miklu betra en hið sorgbitna
augnatillit hans. Eg vissi, að
hann var mjög hryggur, og ég
hafði áhyggjur út af honum. Ég
taldi sjálfri mér trú um, að ég
hefði aðeins gert skyldu mína,
en hjarta mitt sagði, að ég hefði
gert rangt. Eg ætlaði að vera til
altaris í morgun, en ég var
hrædd um að drottinn mundi
refsa mér fyrir guðlast, ef ég
gerði það. Svo mundi Charles
gera mig afturreka í augsýn alls
safnaðarins.
Hún fól andlitið í höndum
sér og grét. Berta hlustaði á
hana, en harmur hennar sjálfr-
ar var svo þungbær, að hún gat
ekki skilið annarra harm. Ung-
frá Glover leit upp, rauð í fram-
an og társtokkin.
— Svo gat ég ekki þolað þetta
, lengur. Eg vissi, að ég mundi
aldrei geta fyrirgefið sjálfri
mér, ef ég bæði þig ekki fyrir-
gefningar. Ó, Berta, fyrirgefðu
mér það, sem ég sagði. Eg bjóst
við að verða að hitta Eðvarð
hérna í dag og mér óaði við því
að þurfa að auðmýkja mig fyrir
honum líka. En hugsaði þó, að
ég ætti það skilið. En ég var
fegin þegar Jóhanna sagði mér,
að hann væri ekki heima. Ó,
Berta, hvað get ég gert til að
öðlast fyrirgefningu þína?
—• Eg hefi þegar gleymt þessu
öllu saman, sagði Berta og
brosti þreytulega. — Ef fyrir-
gefning mín er einhvers virði
þá fyrírgef ég þér af öllu hjarta.
Tómlæti Bertu særði ungfrú
Glover, hún leit á það sem refs-
ingu, réttláta refsingu.
— Og Berta, mér þykir
vænna um þig en nokkra aðra
manneskju, að undanteknum
Charlesi. Þótt þér hafi verið al-
vara um daginn, þykir mér
samt vænt um þig og vona, að
guð þíði hjarta þitt. Við Charles
skulum biðja fyrir þér dag og
nótt og ég vona að guð almátt-
ugur gefi þér annað barn í stað-
inn fyrir það, sem þú misstir.
Trúðu mér, guð er miskunn-
samur og hann mun veita þér
ósk þína.
Bert rak upp lágt vein. —
Eg get ekki eignazt annað barn.
Ramsay læknir segir, að það sé
ómögulegt.
— Ó, Berta, það vissi ég ekki.
Ungfrú Glover tók Bertu í
faðm sér og kyssti hana eins og
lítið barn.
— En Berta þerraði tár sín.
— Nú skaltu lofa mér að vera
ein, Fanney. En komdu fljótt
aftur og fyrirgefðu mér, ef ég
hefi verið vond. Eg er mjög ó-
hamingjusöm og verð aldrei
hamingjusöm framar.
Fáum mínútum síðar kom
Eðvarð aftur glaður, hraustleg-
ur og vingjarnlegur.
— Þá er ég kominn aftur,
hrópaði hann. — Þú sérð, að ég
var ekki lengi. Nú skulum við
fá okkur te.
Hann kyssti hana og hag-
ræddi henni á hægindinu.
— En bve iþað er gaman að
sjá þig hérna niðri aftur. Helltu
nú í bollann fyrir mig. Og við-
urkenndu nú að það var flóns-
legt að láta svona út af því, að
ég þurfti að skreppa frá, því að
ég mátti til, ekki satt?
XX.
En ástin, sem tekið hafði
Bertu slíkum heljartökum, varð
ekki sefuð með fljótteknum ráð-
um. Þegar hún styrktist og
hresstist blossaði ást hennar
I upp aftur með margföldu afli.
Henni var það ljóst, að ást hans
var ekki eins heit og hennar.
Hún hafði þráð að finna í Eð-
varð konung drauma sinna, og
hún sá hann þannig í óskum
sínum, þegar hún leyfði ímynd-
unaraflinu að svífa. En alltaf
hafði hún þó hinn beiska veru-
leika á tilfinningunni. En svo
virtist sem bilið milli hjónanna
breikkaði æ meir eftir því sem
ást hennar varð heitari og ofsa-
fengnari. Nú leið alltaf
skemmra á milli deilnanna og
hvert rifrildi skildi eftir ör í
sálu Bertu. Hún varð auðvitað
miklu erfiðari viðfangs þegar
henni varð það ljóst, að Eð-
varð gat ekki endurgoldið henni
hina heitu ást hennar, og hin
hlýlegu smáatlot hans, sem gátu
gert hana alsæla á fyrstu dög-
um hjónabandsins veittu henni
nú engan fögnuð, henni fannst
S NÝJA BIÖ ■
„Hit Parade“
Fjörug og skemmtiieg
músikmynd.
Aðalhlutverkin leika:
Kenny Baker
Hugh Herbert
Mary Boland
og munnhörputhljómsveitin
fræga undir stjórn
Borrah Minevitch
Sýnd í dag kl. 3, 5, 7 og 9.
ASgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. hád.
þau vera eins og ölmusa.
Deilurnar milli þeirra sýndu
það ljóslega, að ekki þarf tvo til
að deila. Eðvarð var alltaf sönn
fyrirmynd í skapgæðum og jafn
lyndi. Hann komst aldrei út úr
jafnvægi, hversu reið sem Berta
var, hann þóttist skilja, að liún
væri enn ekki búin að ná sér
eftir missi barnsins og að enn
væri heilsa hennar ekki komin
í samt lag. Hann hafði oft teklð
HJALTI HJALPFÚSI
öll einum munni: „Vertu sæll
og blessaður, Hjalti, og þökk
fyrir gestrisnina. Við sjáum þig
vonandi áður en langt um líð-
ur.“
Hjalti stóð og veifaði til
þeirra, þangað til þau voru horf
in úr augsýn. Þá snéri hann
inn í húsið sitt. Og þar var nú
ekki allsstaðar sem prúðast um
að litast! Fötin út um allt gólf
og upp um borð og bekki! Borð-
búnaðurinn frá miðdegisverð-
inum óþveginn! Gluggarnir
voru tjaldlausir, og hann sótti
gömlu, upplituðu gluggatjöldin
og setti þau upp fyrir nóttina.
Hjalti andvarpaði mæðulega.
Honum fannst fjarska einmana-
legt, þegar öll börnin voru far-
in, og hann átti eftir að anna
svo mörgu.
Meðan þessu fór fram, stóð
Benni við húshornið heima hjá
Isér og horfði heim til Hjalta.
Hann néri saman höndunum á-
■ GAMLA Blð ■
Það skeði
aftur.
(Remember?)
ROBERT TAYLOR
GREER GARSON
LEW AYRES
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. 3Í4
til 6%.
Hinir seku afhjúpaðir
(Numibered Woman)
Sally Blane og
Lloyd Hughes.
Börn fá ekki aðgang.
eftir því, að kýr gátu orðið mis-
lyndar eftir burð og eru þær þó
engar vansillingarskepnur.
Hann reyndi áldrei að skilja
þessar skapbreytingar Bertu,
og hin ofsalega ást hennar
fannst honum jafn heimskuleg
og hin tíðu reiðiköst. Sjálfur
var Eðvarð alltaf hinn sami, og
ánægður með heiminn og tilver-
una og sjálfan sig.
Eðvarð var sanngjarn maður
nægjulega. Það sauð í honum
meinfýsnin „Húrra!“ hugsaðl
hann með sér. „Hjalti fær alls-
ekki konunginn í kaffi til sín.
Það verður gaman að sjá öfund-
arsvipinn á honum, þegar hann
sér hinn gullna vagn konungs-
ins staðnæmast fyrir utan:
hliðið hjá mér!’ Svo stígur
konungurinn virðulega niður úr-
vagninum, horfir fyrirlitlega á.
niðurnítt húsið hans Hjalta og
allt ruslið, sem sést inn um
gluggana, svo gengur hann heim
til mín, brosir og lætur aðdá-
unarorð falla, þegar hann sérr
hvað allt er þrifalegt og vel hirt
og skreytt heima hjá mér“.
„Eg verð að flýta mér“, hélt
hann áfram hugsunum sínum„
„að fara í nýju gull- og silfur-
saumuðu fötin mín. Það yerður
heldur en ekki sjón að sjá mig!“
En Hjalti nágranni hans gaf
sér engan tíma til að hafa fata-
skipti. Hann setti á sig stóra
svuntu og fór að sópa gólfið.
//
QjO&COt
'tfwitfwi/rvna,
Skriðan, sem Vilbur setti af
stað, grípur hann með sér og
lendir á bíl Dumartins.
Örn: Molaðir mélinu smærra!
Lillí: Þetta er hræðilegt!
/W£LL,THERE'S NOTHIN6 W6 >
CAN DO HERE.1 LET’5 6ET<SOIN6'
THE AUTH0RITIE9 AT ARIAð WILL
WANT TO KMOW ABOUT THI9/r'
- ■». _ -----vi—t-----L
Örn: Við skulum vona, að
leyndarmálið um vélina hans
hafi dáið með honum.
Tóni: Vesalings Vilbur.
Örn: Við skulum halda af
stað, við getum ekkert gert. Yf-
irvöldunum í Arías mun þykja
fróðlegt að vita um þetta.