Alþýðublaðið - 02.09.1942, Blaðsíða 8

8 ALÞYmJBLAÐIÐ
■ ...-. ...- ..- ~ — — ......... r-
Miðvikndagiu* 2. september 1942
mrjARNARBló!
Vængjoð sfeip.
(Ships with Wings)
Ensk stórmynd úr ófriðnum.
Tekin að nokkru leyti um
borð í H.M.S. ARK ROYAL
Aðalhlutverk:
John Clementz, Leslie Banks,
Jane Baxter, Ann Todd.
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Sala aðgöngumiða hefst kl. 11
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang. _ ^ ____^___

h| rco ÍÍÍÍN * -o~\ 7 psa
ÞÓRÓLFUR
TÁLKNFIRÐINGUR
ÞÓRÓLFUR hét maður Jóns
son. Hann bjó að Litla-
Bakka og Arnarstapa í Tálkna-
firði. Þórólfur var hagmæltur
og þótti ákvæðaskáld. Hann
komst í kvennamál svo mikil,
að lífleysi lá við, enda var tekið
mjög hart á slíkum sökum um
þær mundir og farið beint eftir
Stóradómi. Þá er málið hafði
verið tekið fyrir, sá einn heima-
manna Þórólfs hann reika ein-
an úti eitt kvöld og heyrði, að
hann kvað vísu þessa fyrir
munni sér með miklum áhyggju
svip:
Þú, sem hefir gæzkugeð,
guð, til þinna vina,
í kulinu norðan komdu með,
Kristur, Hollendina.
Um kvöldið rann á norðanbyr,
og lagði hollenzk dugga inn á
fjörðinn. Þessa nótt hvarf Þór-
ólfur, og höfðu menn fyrir satt,
að hann hefði komizt í dugguna.
*
FÁTÆKUR piltur kom til
Brynjólfs biskups Sveins-
sonar (d. 1674() og sagði við
hann: „Gef mér eyri“. „Veiztu
það ekki,“ spurði biskup, „að
ágirnd vex með eyri hverjum?“
„Þá áttu marga ágirndina“, svar
aði pilturinn. Biskupi líkaði
svarið svo vel, að hann tók
piltinn til sín og mannaði hann.
hefði skroppið í kaupstaðinn
einn dag.
— Guð minn góður, hvað ég
gat verið vitlaus!
Allt í einu datt henni í hug
að snúa við. Væri það ekki
betra? Hún fann, að það var
erfitt að hitta hann. En nú var
ekki um neinar lestir að gera.
En svo kom henni til hugar,
að gruna hve óánægð hún hlyti
að verða, og ef til vill mundi
hann hafa hætt við förina.
Kannske var hann heima í
Court Leys og beið. Hún sótti í
sig kjark og sá nú fyrir sér
nýja endurfundi. Hann mundi
standa í hliðinu. En hve það
mundi verða mikill léttir! En nú
komu þau að hliðinu, og ekki
var hann þar, að útidyrunum,
og ekki va rhann þar. Berta fór
inn, bjóst-við að hitta hann í
forstofunni eða dagstofunni,
vegna þess, að hann hefði ekki
heyrt til vagnsins. En hann var
hvergi og vinnufólkið sannaði
það, sem stóð í bréfi hans.
Húsið var tómlegt og óaðlað-
andi, loftið í herbergjunum inni
byrgt, húsgögnum illa fyrir
komið. Eðvarð hafði látið
breiða hlífðardúk yfir stólana,
og Berta svipti þeim af, hverju
á fætur öðru, og snaraði í tóm-
an arinann, þernunni til mikill-
ar undrunar. Ennþá fannst
henni ómögulegt, að Eðvarð
væri fjarverandi. Hún settist
við kvöldborðið og bjóst við,
að hann kæmi á hverri stundu.
En hann kom ekki.
— Ó, að ég hefði aldrei kom-
ið!
Hugur hennar hvarflaði til
baráttunnar síðustu vikurnar.
Reiði, stolt og skynsemi hafði
togazt á við ástina, og ástin
hafði sigrað. Hugsunin um Eð-
varð hafði sjaldan horfið henni
og mynd hans birtist í öllum
draumum hennar. Bréf hans
höfðu valdið henni undursam-
legri óþreyju, hún titraði þegar
hún sá rithönd hans, og hún
þráði að sjá hann. Hún vaknaði
á nóttunni við að henni fannst
hann kyssa sig. Hún bað hann
að koma, en hann vildi það ekki
eða gat það ekki. Loks braut
þráin af sér öll bönd, og þennan
sama morgun, þegar hún fékk
ekki bréfið, sem hún hafði þráð,
hafði hún ákveðið að láta alla
andstöðu niður falla. Hana
skipti það engu þótt frænka
hennar hlægi og Eðvarð ynni
sigur. Hún gat ekki lifað án
hans. Hann var enn líf hennar
og ást.
— Ó, bara að ég hefði aldrei
komið!
Hún minntist þess, hve heitt
hún hefði óskað þess, að Eðvarð
gæti elskað hana eins heitt og
hún hann. Hinn mikli harmur
eftir missi barnsins læknaðist
fljótt, og í eymd sinni og ein-
stæðingsskap hafði hún öðlazt
nýja trú. Trú kemur og fer hjá
sumum án nokkurrar skynsam-
legrar ástæðu, hjá þeim er ekki
um sannfæringu oð ræða, held-
ur tilfinningu, og Bertu fannst
betra að biðjast fyrir í kaþólsku
kirkjunum en í hinum fábreyttu
samkomuhúsum, sem hún hafði
vanizt. Hún gat ekki flutt bænir
á ákveðnum tímum ásamt þrjú
hundruð manns, þá drógu ,til-
finningar hennar sig í hlé. í
París fann hún kyrrlátar kap-
ellur, þar sem hægt var að hvíla
sig hvenær sem var, til dæmis
þegar úti var bjart og heitt, en
þarna inni var þægilega skugg-
sýnt.
Og á kvöldin þegar dimmdi,
var kyrrðin og róin mjög fró-
andi. Þá baðst Berta innilega
fyrir og bað fyrir þeim báðum,
Eðvarði og sér.
En Eðvarð vildi ekki láta
elska sig. Tilraunir hennar
reyndust árangurslausar. Ást
hennar var gimsteinn, sem hann
mat ekki að verðleikum, en kast
aði frá sér og lét sig engu
skipta, þótt hann glataðist. En
hún var svo vansæl, svo niður
brotin, að hún gat ekki verið
reið. Hvað stoðaði það? Hún
vissi, að Eðvarð sá ekkert at-
hugavert við það, sem hann
hafði gert. Hann mundi koma
heim í góðu skapi og ánægður
með sig, útsofinn og ekki hafa
hugmynd um þá sorg, sem hann

NÝJA BIO
Kemur ná kerl-
ingin aftur.
(“There’s that Woman
again.”)
Fyndin og fjörug gam-
anmynd. Aðalhlutverk-
in leika:
Melvyn Douglas
Virginia Bruce
Aukamynd:
STRÍÐSFRÉTTAMYND
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA Blð
Dnnusta sjóliðans.
<A Girl, a Guy and a Gob)
Lueille Ball
George Murphy
Edmond O’Brien
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. 3V2-6V2.
VILLIDÝRAVEIÐAR
(Jungle Cavalcade)
hafði bakað henni.
— Ætli það sé ekki ég, sem
hefi rangt fyrir mér. Eg er víst
of smámunasöm. Eg get ekki að
því gert.
Hún .kunni ekki að elska öðru
vísi og þetta var víst röng að-
ferð: — Ó, ég vildi, kveinaði
hún, — að ég gæti farið aftur —
um aldur og ævi.
Hún reis úr rekkju og snæddi
morgunverð alein. Eðvarð hafði
skilið þau boð eftir, að hann
mundi verða kominn heim, og
setti hann ekki sóma sinn í það
að standa við orð sín? En óþol-
inmæði Bertu var nú öll fokin
út í veður og vind, hún var
helzt að hugsa um að fara út á
skemmtigöngu, veðrið var svo
gott, en svo hætti hún við að
fara, af því að hún bjóst við að
Eðvarð mundi koma á meðan.
Galdrakarlinis glettni
andi út af hattmissinum. Heiða
var því fegnust, að hún losnaði
við broddgöltinn, því að hana
logsveið í fótleggina undan
broddum hans.
,,Nú held ég, að við ættum að
fara að litast um eftir bátnum“,
sagði Lalli. Svo héldu þau á-
fram ferðinni í gegnum jarð-
göngin, eins og álfurinn hafði
vísað þeim til. Þetta voru á-
kaflega kynleg jarðgöng. Alls
staðar glitruðu smásteinar og
vörpuðu birtu á veggi og gólf,
svo að börnin sáu nógu vel til
þess að komast áfram leiðar
sinnar.
Þau gengu göngin á enda og
komu að lítilli, niðandi á, sem
rann inn í langa hvelfingu. Við
árbakkann lá fallegur bátur, al-
veg eins og fiskur í laginu.
„Þetta hlýtur að vera bátur-
inn“, sagði Lalli. „Heldurðu
ekki, að það sé gaman að ferð-
ast með þessum bát, Heiða! Við
skulum fara um borð“.
,,Eg vona bara, að Ylfingur
gamli galdramaður nái ekki í
okkur“, sagði Heiða. „Eg kæri
mig ekkert um að verða súkku-
laðistöng og láta hann éta mig“.
,,Eg skal gæta þín“, sagði
Lalli. ,,Eg er strákur, og strákar
eiga alltaf að gæta stelpna, ef
þær eru í hættu staddar.“ ,
Þau stigu út í bátinn, sem í
rauninni var jafnframt lifandi
fiskur. „Flyttu okkur til kastala
galdramannsins,“ sagði Lalli
við hann. Báturinn fór óðara á
skrið niður eftir ánni og kom
brátt inn í hvelfinguna eða
göngin, sem voru koldimm. Und
ir eins og fiskbáturinn, sem við
skulum kalla svo, var kominn
inn í dimmuna kviknuðu ljós í
augum hans og lýstu fram fyrir
sig á ána. Sums staðar var hvelf
NOiNO/WE NEEC?
you/you’RE doino
VERy 600D WORK'
THI9 WA9TUSTA
7 WE FAIL? 15 \
NATIONAL DI5SRACE/’
GO BACK HOME MAKE
'VI HARA-KIRI-'j-----'
/VflEFORTUNETý
/TAKE THE 6UN 8ACK AND HIDE
IT CAREFULLy/ BE QJSE TO UGE
THE PROPER. T00L5 WHEN yOU,
AFARM” 50 N00NE SUSPECT9
yOU/ WE’LLGET WORD TOYOU
lWHENWEWANTHELPA6AIN! J
igí
ÍJ3Í
I G0GD?ey 1
5ETTINS ITON FIRE
YOU RUINED MY C
NNHOLE PLAN 0FI
OPERATION/ /
VOUSAY SHOOTPLANE
DONN! WE SHOCT- y'
PLANE POm/THÁTj
7 /5 NOT6009 ? fV
ft MU5T PERFECT A NEW PLAN...
AND QUICKLV... IF í AM TO BE
ABOARD one of those BOMBERS
WHEN THEY LEAVE TOMORROW
Wide World
Japaninn: Þú segist sikjóta
flugvél niður. Við skjóta flug-
vél niður. Það ekki gott?
Njósnarinn: Gott? Með því
að kveikja í henni eyðilagðir
þú allar áætlanir mínar.
Japaninn: Okkur misheppn-
ast. Þjóðarskömm. Ég fara heim
og fremja kviðristu.
Njósnarinn: Nei, nei. Við
þurfum á þér að halda. Þú gerð-
ir þetta vel, það var aðeins ó-
heppni ....
Bþ ~ -.i ..'í-u-...— - " . 1 •’ • ■ ■ ®
Farður með byssuna og feldu
hana. Gættu þess svo að fara
rétt að við búskapinn, svo að
engan gruni, að þú ert ekki
bóndi. Við látum þig vita, þegar
við þurfum á þér að halda.
■Njósnarinn: Ég verð að finna
ný ráð og það fljótt. Ef ég á að
komast um borð í eina af þessu
spengjuflugvélum, þegar þær
fara í fyrramálið.