Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 28.10.1934, Síða 5

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 28.10.1934, Síða 5
ALÞÝÐUBLAÐIÐ 5 M Ó ð Í T Í n . Saga eftir Efim Zozulya. Hún var grönn og kyik á fæti eins og strákur., en Nastya, dóttir hiennar, v.ar sterkbygð stúlka, komin vel á giítíngaraldur, prek- iin um mjaömirnar. Það var kvöld. Dóttirin hraðaðí sér að pvo íbúðina, eitt herbergii og eldhús. Móðirin stóð í miíðlju' herberginu, bar höndina upp að veðurteknu enninu og inöldraði: — En að ég skyldi ei^a svona skoffín. Þú leggur mig í gröfina fyrir ttmiann. En bíddu við, piran tími k'Cmiur. Þú kemst að raun um pað síðar meir. Hún nöldrar meinfýsin. Húm er mjög æst, en Nastya skiftir sér ekkiert af henni. Húin lagar gluggatjöldin, íingrar við misiitt pappírskögur á brúnu driagkist- umni og strýkur rykið af mynd- unum ,S'em flugurnar hafa sett fangamark 'sitt á. Myndirnar eru af ungum mönini- jum í prúðimanmlegum stellingum, en andlitsdrættirmir eru ekki eins og peir ciga að,sér. Menn eíu venjulega pvingaðir á myndurn. Enginn hafði séð hann. Hanin er 'ekki maðal hinna látnu. Alt í leíniu kemur ungur veðimaður hlaup- andi og segir móður: „Ungatoq er Á fjöllunumf1 Kasapi hrópar: „Ég strengi pess heit að ná ho:nUm!“ Ungatoq er á flótta yfir fjöllin. 1 faðmi sér ber hann lítinn son sinn. Það gránar fyiir degi. Ka- sapi færist nær„ og Ungatoq, sem er særður og getur ekki baríst, á að eins einn kost. ’ Hann horfir um stund á ljós_ hærðan drienginn, sem hvílir í faðmi hans. Svo hvfslar hann: „Vertu sæll, sonur minn!“ og hann peytir baminiu fram af há- Um hömrum ofan í hyldýpið. Kasapi sér pað og hleypur pangað, sem litla Ifkið liggur. Hatrið síður í blóöi hans. Hann driegur hníf sinm úr slíðrum og sker af litla iikinu annan haind- legginn. Hann, veifar honum kiing um sig, starir upp á fjöilin og hrópar: „Ég mun beldur ekld gleyma hinum handlegignum, Unr gatoq!“ Ungatoq flýr limgt morður yfir fjöll, f fjarðarbotni byggfr hann sér kofa. Þama hafðist Ungatoq við ein- mana í niokkur pung og myrfc á. siinini. Mie(nn haras hafa sótt konur t'-l l yg anir aíUðurmeði landi. Aítur til bygðanna með landi. Og aftur leika glaðvær börn við strönd- Efitn Zozulya er fœddur i Moskwa 1891, Hann er einn af jjnganigur í leldhúsinu. Það er kerÞ hintim fáu kýmnishöfundum Rússa. Hann gékk i skóln í Odessa jmg ag ppa um Sjg a bekknumi. og lagði stund á heimspeki og fagurfræði. Vegna byltingasiarf- Nastya sezt nær Iakov Grígor semi sinnar hefir hann oftar en einu sinni fengið að skoða sig rLeviitclr oig strýkur hatt han.s af um í fangelsunum. mikilili tilfinnmgu, og rneð meirí i _ innilieik en áður hvísiar hún að Um ieið og Nastya strýkur ryk- ið af myndunum ásamt pes.su^ sem flugurnar. hafa skilið eftir, verður henni ósjálfrátt starsýnt á myndimar, Höndin, sem hieldur á ryktuskunni, hnígur niður með hliðinni. Hún er hugsi. — Já, hiorfðu á p'essa porpara, rymiur sú gamla. — Sko ! pöngufi- ha'usinn pinn. Hefði pabbi pinn verið á lífi, gæti skeð að eitt- hvað hefði orðið úr pér. En við hverju er, nú að búast. Nú tekur dóttirin til máts. — Hvað á petta spangói að pýða? Haltu pér saman — ef pú getur. Rieyndar langar hana til pess að segja eitthvað meira, en nú er barið að dyrum. Einhver segijr með miestu kurteisi: — Má ég korna inn? íakov Grigorievitch kemur i _ dyragættina. Hann heldur á há- um hatti; hárið er vel , sniurt. Hann er biðill Nastyu, og ekki sá fyrsti. — Ha! ha! hæ! Nastya heilsar . honum með uppgerðar-hlátri. 1—- Þú kemur mátulega til pess að sjá möimmiu í uppnámi. Hugs- aðu pér! Hún er afbrýðissöm vegna pín. Hún klappar saman iófunum og endurtekur pessa fyndni fimm sinnum. Iak'ov Grigorievitch, skrif'stofu- maður nneð Jftinn og snotran skegghýung, brosir auðmjúklega, hneijgir sig djúpt fyrir gömlu koin- umni og tautar. — Já ,slíkt þer stundum við. Gamla kónan snýr sér við, gfengur pöigul fr.amj í eldbúsið og siezt par á bekk. Sfðan er pögn í h'O'num æfintýrum um stúdfentana: og hvernig pieir geii hosur sín- ar griæhar'fyrir henni. Eri pað er af Jakov Grigorievitch að segja, að hann tekur utan um hana og byrjar að kyssa hana. Síðan kyssast pau langa hríð og hvíslast á. Stundum hvíla pau sig og hlusta á eirðarlaust bröltið i kerlinigun'ni i eldhúsinu, og horfa árvökum augium á éldhúshurð- ina. Svo byrja pau á nýjan Ieik. — Að vita af pes.su í sínu eigin liúsi, heyra pau að gamla konan segir. —- I sínu eigin húsi. Svívirðing! Hneyksli! Betra væii að ég hefði alclrei átt pig. Á raánudaginn fer ég á vimnustöðv- arnar. Ég fæ vinnu sem vöku- kona. Það verða fimrn rúblur á mánuði, og pá get' ég keypt te og sykur fyrir míina eigin pen- inga: Ég vil ekki eiiga svona böra. ina. En líf Kasapis er autt og tómt og myrkur grúfir yfir sálu hans. Hatrið brennur í hjarta hans. Áiiir Islendingarrir voru drepnir —- mema einn. Og vordag einn fer hann i langferð og heldur norður á bóg- inn. Hann ætlar sér að1 finna Un- gatoq. Síðla sumars finnur hanin kofa sfðasta fslendingsins. En pá er Ungatoq flúinn. En:n leitaði Kasapi Ungatoqs í prjá langia vetur og sumur, en ár- angurslaust. Kyrlátt smnarkvö.ld fann Kasa- pi hinin foraa vin siimn. Ungatoq Ifggur sofandi við fjörð niokkurn við hlið kajaks síns. Kasiapi stendur lengi' yfir honum og í huga hams koma mimningarniar frá peim ánum, er peir vora vit ir. Harrn hafði >aldnei skilið hvers vegna Ungatoq hafcjl drepið konu hans og bara. Ungatoq vaknar og sér Kasapi standa yfir sér með skutulinn. „Kasápi!“ segir hapn loksins. „Ungatoq, ég man eftir pví, er ég kom t:l pín og sat við hlið pér. Þú sagðir mér, atb pú værir vinur mimn og pú gafst mér dýiv mætar gjafir. Ég gteymi pví aldi'- ei! En ég gleymi pví heldur ekki' að pú myrtir lronu mína og bara.“ Ungatoq brosti beizklega og pagði. Og Kasapi kom fram'hefnd sinni. fimlri miinútur. Nastya tekur háa hattinn af Iakov Grigorievitch, strýkur börð- tn eins oig hún gæli við hann og byrjar að segja frá pví, að hún hafi en;gan frið fyiir strákunum á götunni, að stúdent nokkur, sem leigi hjá ekkjunni, systur sinni, sé að fara á fjörurmar við sig, og að ekkjan sé afrbrýðissöm vegna pessa leigjanda. Þá segir hún honum frá pví, að einn bið- illinn hafi skotið sfg, annar rofið' heit við unnustuna og priðji hlaupið frá konunni. Alt var pað hennar vegma. Nýskeð hafði eimn skrifað henni og boðið henni á bíó, annar .... En inú heyrist rödd móðurinmar úr eldhúsinu, illgirnLsleg og nöld- urleg. — Vertu ekki svona hraðlýgin, fíflið ipit't, Þessu dettur engum í hug að trúa. Nastya hoppar á fiætur og starir ráðpxiota í kringum sig. Hún blygðast sín. Iakov er pöguil og bregðuB sér ekki við neitt. Hann bnosir Ijúfmannlega. Rödcl móður- innar heyrist úr eldhúsinu. — Biðill! Stúdentspiltiur! Bíó! Alt saman flagarar! Þ^eir vilja fá sitt, o:g svo er draumurinn búiun. Sú gamla rausar léi gi við sjálfa s'i|g, en Iakov og Nastya gefa pvf enigan gaum. Þau eru farin að venjast pessu. Að hálftíma liðnum heyrist fyr- Gamla konan hættir ekki nöldr- iinu, en pau gefa pví engan gaum. Nastya er hamingjusöm. Hún andvarpar og faðmar unnusitanin áf frjálsum og fúsum vilja. En keriingin er ekkerit upp á pað komin að pola petta liepgur. Hún bröltir á fætur, sveipar sig sjali og hverfur frá pessu húsi. Hún ætlar að gista hjá hinri| dótturinini, ekkjunri. Ekkjan hefir tvö herbergi og eldhús. Anriað herbergið befir hún ■nýtega Jeigt manni nokkrum, fá- séðUm fugli. Hitt herberjgið hefir (ekkjan. f eldhúsinu er rúm handa vinnukonu, en paö stendur autt. Þegar gamla konan klifrar upp vind'ustigann, heyiif hún upp- gierðarhlátur, eins og í Nastyu, og upphrópanir dótturinnar. — Svo pér finst ég undarteg? Ha! ha! hæ! Á hvern hátt er ég undarieg? — Þú ert bæði undarleg og töfrandi koma, svarar karlmainns1- rödd. ..Ha! ha! hæ! Hláturinn pagn- ar skyndilega, pegar móðiiin kemur inn. Leigjandinn, preytuiegur mað- ur, komimri af æskuskeiði, stendur í dyrunum og hvílir upp við Frh. á 6. síðu. Dýrasli málmurinn isem pekki'st í heiminum, heitir actinium og kostar únzjau 200 púsund' steriiingspund.

x

Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/53

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.