Alþýðublaðið Sunnudagsblað


Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.03.1939, Qupperneq 3

Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 05.03.1939, Qupperneq 3
ALÞÝBUlLABIi S Anægð og hamingjusöm hiélt ég hleilmillei:ðis, frá teknaskólanum og via'r aö hiugsa um hin ý|ir(3iu, 'á- htugalmiál lííá tmiíns: náinið fyrir- lestrana, konsiertainia — hinm mnga! Læk:na-.s;tudient, islem mér féll' betiur í giéð len aillir áðrir og spm gát, |ef til vildi — ja, hver viet niemá hamn yrði lemhviertímia miáð|urinn minn? Eftir miðldegiSiskattinin fcallö'ði faðir niinin niig Smn í slkrifls'tiofh s’íma og tilkynti mér, mjlög alivan legur á svip, a'ð vierzl'un ;sin væri é'l't af að ttaipia og ég jyrði 'piví a'ð hætta námi mlíniu við hiáisbóla'nn. Sér hefði h|oð‘i,Sit staffsisv'ið suður í Aflrífciu, • og |ef ég viidi giæ’ti ég fa'riið plánjg- að með isiér. Ef lefcfci ... pá Igæti 'ég leita'ð mér iað aitvxninlu hér heinia — éðiai pá gift mig. Leitað mér atvináu? Ég, siem; engan undirhúining hafði er gerði in!ig hæfa í noklmrri stöðu, Og gifting? Það var 'aninialð úrræð'- iið-! En hvar gæti ég swona alt í einu funidilð' maininsiefniið? Mig haföi dneymt urn frjiálst, óhiáð líf «g um mögulieika til gíiftingar piegar skóiaviraur miinin hafði Jok- ið læknisfræðiniámlniu, . . Svei! — ég fcastaði frá mér lalllri róim- antík, og byrjaði riegliubuinidna lieit 1 ilálkum daghláðanma að auglýsingum uttni gifti'ngar- möguleika. Hana nú pá, piairna fciemur pað sem ég leitaði að: „Mrnie. Duvai Dienisi -áhyrgist fljóta og farsæla giftingu. Tiutit- ugu ára reymsila. Lögleg gifting aðieins“. Jæja, ég sætti mig við pi&'ta,. Muruli. gera mig ánægða mieð inokkurnvieginin „sikynisamilega'1 giftingu og að eyða æfid,ögu:> lum siemi góöi ko,na og mób'ir. Ég klieö upp fimm stigahæðir Ætð heligidónii Mmie. Duval, og par fók á möti mér ijióishærið' og lag- Iieg ung stiúl'kav siem amðsjáanliega) 3xafði ekki ienn motfært sér hjá'lp- siemi frúarinmar. — í biösafflnum sa't bónda-efni, stiuttiskeggj'áður máumigi rnieð ýstru, sietnn kinkaði kolli áð mér. Amnar „skjó'Lstæð- lngur“ va'r par lífca, gráhærður luppgja'fia hiermaður. Þ'alr.na viar feninfi|emiur ung blómairós í gr;æn- tum, punnlulm s'illkiikjóll, og var „im!amma“ í íýlgd xnieð hienini — Þar slem alt pietta fólfc valr plalrna Staitt samkvæ'mt tímábiunidiinini á- Ibvörðlun, átti pað fiorgaingslrétt ;Bið návist fjnúiarinnair og ég eyddi timanum við áð laga mig ögn, tiL áð líta siem biezt út, og viö að yfirvega nákvæmllega brionz- styttu ástalr|guð|s, ler piarna ®tóð Dg lieit við mér mieð uppörfandi bro.'i. • • Mér vair sivo vísað inin til Mrnie. ileit Duval — búliduliei'trar og rjóðirar koniu . „Þér lieitið alð biónidaiefni? Auð- vitaÖ!“ slagðii hún. Kvaiðst hafa hiunidrúð á skrá hjá isér og geta fullnægt aiLlra simiefck. Miuinidi tmér geöjast hljóimiræöáingur? — Einin slíkan hefði hún- á sfcrá; hainm byggi nú m|eð móðiur siinni; — eða iælmir? —- nú, já Lasknar voru iíika hieimtiufriekir, viLdú fá 500,000 fralnka hieimiaimiuinld — of miijkið fyrir miiinin Jétta sjóö. Ég horgaðii svo sk'rásetniingiam- gjiálid miitt og niafn miitt var fiært linn í bækur Mmie. Duval. Svio var imér Leyft að Líta yfir mynidaislafn hleranar og slíkt lx;ka siafin. Var piað niöguliegt, áð svonia miárgir væru í íkioniuiliei't á piesjslu'm siðtustui og vierstu tímum'? hiugsáði ég. Næsta dag hitti ég pianin er ég hiafði váliið mér,, rauðh;erðan og Ipglegan un|gian mamin; hiajnn var ékkert gáfulegur á að líta, en s[vo hafði ég ás0tt mér áð vieria, ekki of vandlát. Frúiin yfingaf okklur s'vo mieðian viö vorum1 áð kynn- laís/t. Ungi maðiurinn háfði rniik- ið að siegjia uim fiaigra fraimitíð sina, sín fögnu áfiorrn; hvað sér geðjaðiast, biezt og hvaö niiöur, sagðist hafia lallan vilja á að láta konu síina verða sem ánægðiásitla. „Jæjia“, mæiti Mmie. Duval p|eg- ar hanin var fiarinn. „Hawn virðist viera all-geðmgar, svaraði ég. „Takið hoinlum lekfci ef pér lítið svona á“„ mælti frúin, „pví í hjónabanidi ier ásft og ábugi ó- missandi." Jæja, svo Mmie. Diu- val ábyrgðist mér pá ásitúðliega giftingu, samkvæmt fyrirskiptm eðia negliugerð siinini. Næst Léitaði ég til Mme. Le- gendxte, siem sltofiur hafðii á isijötta gólfi. Á ,leið mi'nmi upp stigana gékk ég fr,aim hjá liagiiegum ung- lum ínaniii mieð greindö'riiegt út- Lit, ier drió áð sér athlugli miíinia. Gait pað veriö' að hiainn væri að leita sama staðar og ég? Ég fór áð hiugsa xnér miig í jfiajðmi pessa úngu manns... ihilus'íia|ndi á tilboö hans mieð „velpófcnium og áhuga". Við komium ,s|amtix'mis iun í sltof- ur TVJme. Legendrie og var honuxn samsitundis ví'sáð- inn til hienwar. Þiegar áð mér koim hliusitiáði ég með iítilli eftirtiökt á þaíð, siem Mnie. Legenidre hafði áð segja qg ljeit naiuma'st á myntíimiair, s|em húni sýndi mér. Loks herti ég upp hugunin og spúrði Um úága manninn Jjós.hærðia, s|am' nýfarinn var. Þiessi hierraimaðiur! ójá, hainjn var igamall skjóilstæðingur Mme. Legendre, hann hafði búið í hamingjusöimu hjónuhjánidi Um tvö ár, en v,ar nú að lieitái að manns.ef.ni hainlda ungri sysitiux simni — pví nxiðiur! Næstu daig hélt ég áfnaim leit rninni og fór að hjeimsiælíja hefð- arfrú á landsietri hianmár, slanx- kvæmt mieðmiælium viukonu minin|a,r. Þetta hieimili hiennar, pótt Litið væri og húsimuinir gamalidiajgs, lieiit mjög virðiulega út. — B-ar- óniessiain, smávaxin, ölldruð1 kona, klædd slnyrtiliegum búningi anléÖ tízkusiniðii frá pví fyrir stríðið kom sjálf til móts við mig. Hún bauð mér að spila „bridge“, slem ég pó áfpakkáði, en skýfði fyrix liienmi áðalierinidi hie'iímsókjnáir minnar. Hún neitaði pví la|5 hún gæfi s’ig „iembættisíliaga“ við gift- ingamáluim', pó hún vijð og við hjálpiáði vinúm siímum' oig greiididi fraim úr siíkum málum... „Mumdi hipu vilja taka á sig ómök fyrif mjg“? — Já, pví' lelcki pað! . . . Riétt inúrna hafði álitliegur unigur hlerfioringi bieÖi/ð hana áð útviega sér toonu. . . „Og órnaks féð?“ spiurði ég hálf fieímnisliega. — Hún leiit til míin mjög sinúðiugliega úg lét í ljós að sín eiina hugsjóin væri :sú, að styöja iaö ánægjú vina sinna. . . Að víslu meitlaiði hlún ekkii táfeni um piaktoliætisr viott vina pieirra, er hún gætí orðið áð liöi . . . sivio siem svarta loðfieldsprýði, falliegt blúndiuvlefk eða siLfurniunir. . . Ég hiugsaði míeð sjálfri mé:r, að Uuglýstar hjónabanids-hjálpiardísir væru vægari í fcröfium, og flýtti mér að sUta samtaliniu við- hairóiniess- uraa og að komiast slam, fyrst frá liienini. Mig lundraði mjög, er hairóin- essan skrýdd silfurrefs loðífieLds- storau'tji (páktolætistáknl að sjiálf- sögðiu), heimsótti mig næsta diag. Hún sagðisit ekki halfia geíiad slofið niei'tt nóttina áður vegna á- hyggju út af mér og 'bauðst nú til að komia míér í ikýnni við hinm uniga heri'oringja, siem hún hefði minst á. Ég meðfeehdx fyrir henini, að Helen Kernel eg fiengi lengan heimaimiuinld. Eóf baiúniessan pá óðara áð mjialfea siér nær dyruinum, ien tovaðst á- rniöanlega Juilla mig í fóini bráð- liega, leiinh'vierii næsta daginn. — Ég heyrði aldnei frá hienini aftiur, * •Stofiurnár hjá Mrnie. Laimairi voru einísifeanair húsgainga isýn- inga'rsitöð og verðilag húsmiun- auna fiesit við hyeiin hllut. Ég póttist sjá að frúxn hefði tvienin's- feoniar sitarfia með hönidium. Þiegar bónda oða tooniuiefinijð var fieangið, liajgðii h'ún leinmig til húsmiuini í hexmilið. Meðan ég heið efitir að há tali af Mmle. Laimairi fiull- vissaði isessunautur miun — snyrtilega máluð, öLdruð tooina — mig !um að Mmie. LiaJmairi væri hreinásti slniLIn|gur í iðn, isiiinjnú — hún hefði útvegað :sér p,rjá bændiur og væri nú í ieit eftir pieim fjórða. * Á skiltinu hjá Mmie. FideLis inátti liesa: „Engiin fyrirfram borgu,n“ iog ég afréð pví áð Leita áðs'to'ðar, líjá henn'i. Umhverfið hjá Mme. Fidelis var friemur ó- 'ásjálegt: ljósar hieugjur fyrir gllugigum og biðsalurinn mieð samtínings húsmunum. Mmie, Fiidielis — vislin miey- feerling — gaf mér völ á ‘bákára bg lögmanni, sá síiðarnefnidi 61 áfs gamall. En hvað lurni pað, ha'nn vilidi fá tunga feoniu, ekki eidri ien itottugu og fimrni ára — karLarnir voru æfiniega svona, pví elidri siem pieir væru, piesis effiðiara væri að pðknásit pieim, Ég fyiti út umsófeniarskjal, riegliuliega ;sikrifta-ræðu — aldur, lýsiwg á ættingjum, efnahag, trúárbrögðum, hvaðá kostum bóndaiefni mitt yrði að vera bú- inn, útlit, starf, lefnáhlajgur. . : . Máðiur mér gsðjpekkur myndi vissiuliega feoma í teitimlar exn- hvem idaginn, stafhæfði Mme. Fidielis. * Mme. Baylac — hjónabainds- miðiii og ispákonia í stetnn — geisl- áði af suðrænni ánægju við á& sjá mig. — Hundráð frainika gja’.d aðieinis,, bóndaefinið legði 'Lil uppbótina. . . . Læfenir? Vissu* * lega! Og svo vis'si liún um ainn- • Frh. á 6. siðu.

x

Alþýðublaðið Sunnudagsblað

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/53

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.