Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 27.08.1939, Blaðsíða 6

6
ALÞÝ©¥BL4|>«©
HEIMILIÐ. KONURNAR OG BORNIN

; Ýms góð ráð fyrir \
i ’
húsfreyjuna. [
Látið aldrei grænmeti í súpur
fyrr en þér hafið tekið alla froðu
ofan af. Froðan festist í græn-
metinu og næst ekki úr því aftur.
Það er oft vont að ná flísum
undan nöglum. Hreyfið ekki flís-
ina, en fyllið fingurbjörg af
Olíu og látið hana sitja á fingrin-
Uim um stund. Þegar þér takið
bana af, er auðvelt að ná flísinni
burt.
Léreft, sem orðið er gult, hvítn-
ar aftur sé það lagt í bleyti í áfir
og þvegið úr þeim og síðan þvegið
á venjulegan hátt.
Gamla ullarkjóla eða kápur má
nota í púða. Klippið bakið úr og
teiknið í það og saumið.
Þegar þér saxið pétursselju, er
gott að láta hana í þurrt lérefts-
stykki og nudda hana í því, hún
klessist þá ekki saman þegar á að
strá henni yfir kartöflur eða ann-
að, sem þér ætlið að nota hana til.
Ef þér hafið ekki nógu mörg
herðatré í klæðaskápnum undir
buxur, er ágætt að festa slá inn í
skápinn, vefja hana með lérefti eða
einhverju efni og hengja síðan
buxurnar á hana.
Þegar skorinn er laukur er gott
að hafa nokkrar eldspýtur milli
tannanna og láta brennisteininn
snúa út, þá svíður minna í augun.
Til þess að hreistrið ekki fari út
um allt þegar þér afhreistrið fisk,
skuluð þér halda honum niðri í
vatni á meðan.
Saumur á skinni.
Það er nauðsynlegt að kunna að
sauma skinn, svo að þér standið
ekki ráðalausar ef þér ætlið að
láta nýjan skinnkraga á kápuna
yðar í haust eða máske sauma úr
gamalli skinnkápu af yður kápu
á dóttur yðar.
Skinn má aldrei klippa með
skærum. Leggið skinnið þannig
að hárið snúi niður, afmarkið síð-
an nákvæmlega með krít hvernig
þér ætlið að sníða, haldið í skinn-
ið með vinstri hendi og skerið með
hægri, hafið til þess hárbeittan
hníf. ágætt er að nota rakvélar-
blað, sem stungið er í korktappa.
Litla skinnbúta má auka saman
og nota, aðeins sé þess gætt að
sami litur sé á þeim og að eins
liggi í hárunum. Skinn er saumað
saman á úthverfunni þannig, að
aðeins er tekið í annað borðið í
einu og varpað svoleiðis þétt með
fínni saumnál eða sérstakri nál.
sem notuð er eingöngu til að sauma
skinn með. Berið vax á þráðinn.
Meðan þér saumið skuluð þér gæta
þess, að ýta hárunum niður með
nálinni, svo þau komi ekki upp í
gegnum sauminn á úthverfunni.
Ef þér saumið skinnkraga, eiga
hárin alltaf að liggja út til beggja
hliða frá miðjunni að aftan. Alltaf
á að vera saumur á skinnkrögum
að aftan. Þegar þér hafið saumað
saman alla búta og eruð búnar að
sníða stykkið eins og þér ætlið yð-
ur, þá sníðið arinað eins úr ein-
hverju mjúku efni, t. d. flúneli eða
vatti og fóðrið með því, þræðið það
á úthverfuna með löngum sporum.
Saumið síðan jaðarband með öllum
jöðrum á skinninu, svo ekki komi
flái í saumana. í jaðarbandið má
svo sauma fóðrið eða sjálfan kápu-
kragann.
og prjónið prjónin til baka að
hálsinum. Á næsta prjóni prjón-
ið þér aðeins Vs af lykkjunum,
snúið við, takið fyrstu lykkju ó-
prjónaða og prjónið prjóninn
út. Nú fellið þér allar lykkj-
urnar af í einu og axlaaffelling-
in verður jöfn og falleg.
Blómkálsbúðingur.
75 gr. smjörl.
57 gr. hveiti.
Vz 1. mjólk.
2 lítil eða eitt stórt blóm-
kálshöfuð.
3 egg.
Salt.
Múskat.
Blómkálið er hreinsað og lagt í
kalt vatn með dálitlu ediki, svo
að sniglar og ormar skríði út úr
því. Skerið kross í stilkinn og lát-
ið kálið í heilu lagi ofan í sjóð-
andi saltvatn, látið sjóða þar til
það er orðið meyrt. Tekið upp úr
og vatnið látið renna vel af. síðan
er kálinu skipt í smávendi. Smjörið
er brætt, hveiti hrært út í, þynnt
út með mjólkinni. Þetta er látið
sjóða vel, tekið síðan af eldinum
og látið kólna dálítið, þá er eggja-
rauðunum hrært saman við einni
og einni í senn, og að síðustu stíf-
þeyttum hvítunum. Eldfast fat eða
mót er smurt og dálítið af sósunni
látið í, síðan blómkálið og síðast
það, sem eftir er af sósunni. Mót-
ið er svo látið í heitan ofn og þetta
er bakað í V2—% klst. Hrært smjör
er borið með. Þennan rétt á að
borða strax og hann kemur út úr
ofninum, annars verður hann vond-
ur, því deigið lyftist af eggjahvít-
unum, sem í því eru, og er því
hætt við að það falli ef það bíður.
-----------------------------♦
Sængurver og koddaver, sem
hvorki á að valta eða strjúka.
Sængurver og koddaver er gott
að hafa úr efni, sem hvorki þarf
að valta eða strjúka með heitu
járni. T. d. er bómullar-,.erep“ fyr-
irtaks efni. Þurrkið þvottinn úti
ef þér getið komið því við, og ef
þér látið hann svo á rúmin beint
af snúrunum, angar af honum úti-
lyktin, sem alveg hverfur ef hann
er strokinn eða valtaður.
Hann: Ó, ég er svo þyrstur.
Hún: Þér getið fengið vatn.
Hann: Þér misskiljið mig, ég er
þyrstur, en ekki óhreinn.
*
Jón: Hvað gengur að þér Páll
minn?
Páll: Ég týndi hundinum mín-
um.
Jón: Því auglýsir þú ekki eftir
honum?
Páll: Hann kann ekki að lesa.
*
Tveir ungir flokksforingjar voru
boðnir í veizlu, þar sem var dans
á eftir, þar komu þeir auga á feita
og gilda stúlku, sem þeir gerðu
grín að sín á milli, og annar þeirra
sagði hátt:
— Uss, þetta er eins og skúta.
Síðar tóku þeir eftir því, að
stúlkan dansaði óvenju vel, annan
þeirra langaði þá til að dansa við
hana.
Hann gekk því til hennar og
bauð henni upp, en hann varð mjög
skömmustulegur, þegar hún svar-
aði með hæðnislegu brosi:
— Nei, þakka yður fyrir, flokks-
foringi. Það þarf skipstjóra til að
stýra skútu.
*
Ef regnblettir koma á sokka,
„filt“-hatta eða annað, má ná þeim
úr með því að halda þeim yfir
gufu.
Sé vont að ná skrúfuðu loki af
glösum eða öðru, er bezt að taka á
því með sandpappír.
5 prjónareglur.
1. Vindið ullargarn ávalt mjög
laust, annars teygist á því og
þá hleypur flíkin í fyrsta
þvotti.
2. Prjónið alltaf peysubakið fyrst.
Verði það minna en fram-
stykkið, gerir það ekkert til. Ef
þér prjónið nýtt prjón er einn-
ig bezt að byrja á bakinu, því
að sjaldan prjónar maður eins
jafnt, þegar maður byrjar og er
því betra að það komi á bakið.
3. Takið alltaf fyrstu lykkjuna ó-
prjónaða á hinn prjóninn, þá
verður kanturinn jafn.
4. Þegar þér fellið af í háls og
handvegi, þá prjónið ávalt 2
síðustu lykkjurnar saman í stað-
inn fyrir 2 fyrstu, eins og
stendur í flestum prjónafyrir-
sögnum.
5. Þegar þér fellið af á öxlurium,
þá prjónið fyrst % af lykkju-
fjöldanum frá hálsinum að öxl-
inni. Látið einn þriðja hlutann
verða eftir á prjóninum, snúið
við fyrstu lykkjuna óprjónaða
Niðursoðinn rabarbari, sem
er eins góður og niðursoðnir
ávextir.
1 kg. af púðursykri á móti 1 1.
af vatni.
Rabarbarinn er skorinn í
tveggja cm. langa bita, sem raðað
er í niðursuðuglös þannig að þeir
standi upp á endann.
Vatnið soðið með sykrinum þar
til hann er vel runnin, síðan er
þessum legi hellt yfir bitana í glös-
unum og þau látin standa opin til
næsta dags. Þá eru glösin soðin þar
til lokin eru föst eins og venju-
legt er.
Þetta er svo borðað eins og nið-
ursoðnir ávextir, annaðhvort með
þeyttum eða óþeyttum rjóma.
— Hafið þér fengið nokkrar
skipanir meðan ég var í burtu?
— Já; það kom maður með
byssu. sem skipaði mér að opna
peningaskápinn.
Það er staðreynd, að Skotarnir
hafa fundið upp að hlægja ó ann-
arra kostnað.
Þægilegt málband.
Ef þér hafið ekki málband við
hendina, þegar þér t. d. þurfið að
mæla handveginn á peysu, sem
þér eruð að prjóna, er ágætt að
nota bara eldspýtú. Hún er venju-
lega 5 cm. löng.