Alþýðublaðið - 26.01.1944, Qupperneq 8

ALPYPUBLAÐIf* *
VOU ARE PERHAP5 i
SURPRISED TO SEE.ME \
HERE, EH ? m P05ITION '
IS A LITTLE DIFFERENT,
ANID I ASSLlRE VOU X HAVE
A MUCH FREER HAMD/
SO 5HE DID/
BUT AS VOU
SEE, r WA5
■7 LUCKY/__
X THOUGHT
VOUR WIFE
SHOT VOU
BEFORE VOUR
PLANE GOT
-7 AWAY/ r—'

ÖRN: ,,Ég hélt að konan yðar
hefði skotið yður, áður en þér
sluppuð brott í flugvélinni."
TODT: „Svo að þér hélduð það.
HOWEVER, LIEUTEMANT,
En eins og þér sjáið, þá slapp
ég. Öðru máli gegnir með yð-
ur. Ég er hræddur um að þér
verðið ekki svo heppinn.“

Miðvikudagur 2G. janúar 1944-
IRYNDA* TODT: „Jæja, ungi. vinur. Ég
held að kominn sé tími til að
IAGA við tökum málin fastari tökum.
Þér eruð kannske dálítið undr-
andi yfir því að sjá mig hér.
Aðstaða mín er nú töluvert
breytt og ég fullvissa yður um
að ég hefi nú frjálsari hendur.“
iTJARNARBlðl
LAJLA
Kvikmynd frá Finnmörk
eftir skáldsögu A. J. Friis,
leikin af sænskum leikur-
um. \
Aino Taube
Áke Oberg
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
mögulegt, hugsaði hún. Mér
tekst iþetta ebki. Það verður kom
ið myrkur áður en ég kemst til
sæluhússins að Arli, og ihvað þá?
Það er bezt að snúa aftur heim-
leiðis o.g gleyma þessu ævintýri,
hugsaði hún. En þegar hún leit
til baka yfir ■ jökuibreiðuna, sem
hún var búin að fara yfir, virt-
ist hún vera endalaus og fjall-
ið ákaflega f jarlægt. Hins vegar
virtist Grauhorn vera örskammt
framundan. Hún reyndi að
draga andann rólega og kallaði
einu ‘sinni enn. En henni barst
ekkert svar nema bergmálin
fjögur. Hún lokaði augunum, því
að henni reið á. að þau væri
örugg og hvöss, ef hún ætti gð
geta fundið síóðina. Bak við
lokuð augnaiok hennar biðu
hennar fagrar hillingar. Hún sá
Kristófer ganga yfir þennan
sama jökul eins og hún hafði
séð hann gera þegar þau gengu
saman. Harm þrammaði á und-
an henni öruggur og rólegur
eins og hann væri alls ekki á leið
yfir flughálan og hættulegan
jökul, þar sem bláar jökul-
sprungurnar voru allt um kring,
'heldur á göngu um velræktaða
og flauels'mjúka grasfleti ætt-
lands síns, Englands. Þessi sjón
var svo greinileg og skemmti-
Xeg, að Marion brosti að henni
með lokuð augu og hélt jafnvel
áfram að brosa eftir að hún
hafði opnað þau. Hún reyndi
að öðlast jafnvægi á ný. Þegar
hún svipaðist um af háum ís-
hrygg, sá hún slóðina fyrir neð-
an sig. Þangað gat ekki einu
sinni verið tuttugu metra vega-
lengd, en það voru tveir ís-
hryggir og jökulsprunga milli
hennar og slóðarinnar.
Það var þegar Marion var á
leið yfir jökulspöng, að grund-
völlurinn sveik hana allt í einu.
Það, sem að höndum bar, skeði
svo skyndilega, að hún áttaði
sig naumast á því. .Hún fann,
að hún féll niður í gegnum jök-
ulspöngina og fálmaði í kring-
um sig eftir handfestu, en ísinn
brast undan höndum hennar.
Hún hélt áfram að falla. Eitt-
hvað hvítt og kalt, áþekkt snjó,
þyrlaðist umhverfis andlit
hennar, og hún fann einhvers
staðar þrennandi sársauka. Öx-
in var rifin úr hendi hennar af
einhverri viðspyrnu. sem var
sterkari en tak hennar. Hún
hélt áfram að falla, falla. Það
virtist vera endalaus vegalengd
niður í iður jökulsins. Að lok-
um var fall hennar stöðvað af
hörðum krystallsvegg, er skaut
upp á móti henni. Hún kenndi
sársauka, en settist upp.
— Þetta er heimskulegt,
sagði hún upphátt og var mjög
ströng við sjálfa sig. Nú reið
henni á að vera ströng og láta
ekki óttann, sem hrapið hafði
vakið, ná valdi yfir sér. Hjart-
að barðist í br.jósti hennar og
hún hríðskalf. Draga djúpt
andann! skipaði hún sjálfri sér
og hlýddi skipuninni. Að fáum
mínútum liðnum — eða kannske
það hafi aðeins skipt sekúnd-
um -— hafði hún náð valdi yfir
taugakerfi sínu og tók að vega
og meta kringumstæður sínar.
Augu hennar voru nú tekin að
venjast hinum kynlegu Ijósa-
skiptum þarna niðri, og hún
svipaðist um. Það var skrítið
— og alveg eftir Marion — að
það fyrsta, sem henni hvarflaði
í hug, var: Hvílík fegúrð!
Hversu ólýsanlega og ótrúlega
fagurt! Það næsta, sem hún
gerði, var að stinga hendinni í
vasa sinn og draga þaðan upp
vindlinga. Hún sogaði að sér
reykinn og fór að hlæja. ■—
Þetta er það skrýtnasta, sem
fyrir mig hefir komið, sagði
hún upphátt. — Þú ert meiri
þvaðrarinn, stúlka mín, sagði
hún. — Þú talar við sjálfa þig.
Gerðu það ekki. Hertu upp hug-
ann.
Hún herti upp hugann og tók
að vega allar aðstæður. Þetta
horfði ekki eins illa eins og
hún hafði haldið, meðan hún
var að hrapa. Henni hafði virz.t
þetta viðlítka eins og hún hefði
hrapað ofan af efstu hæð Em-
pire State Building og til jarð-
iar. En þegar hún leit upp fyrir
sig, sá hún. að brún jökulsprung
unnar var ekki ýkjalangt í
burtu. Fjarlægðin frá ísbrík-
inni, sem hafði stöðvað fall
hennar, og upp á yfirborð jök-
ulsins var ekki meiri en fjar-
lægð frá gólfi herbergis og upp
að loftinu. Himininn var dimm
ur og mjög nálægur. Sólargeisli
náði að skína niður í jökul-
sprunguna og féll á vegginn
gegnt' Marion. Það var einhver
ákveðin fullvissa og hughreyst-
ing í þessum sólarbjarma, sem
hún gat næstum því snert.
Hins vegar var það ekki ánægju
leg sjón að líta niður í koldimmt
gímald jökulsprungunnar fyrir
neðan hið hættulega hásæti
hennar.
Marion varð órótt í skapi,
þegar hún sá leið axarinnar
sinnar þarna niður. Eggin hafði
markað far í sprunguvegginn í
um það bil þrjátíu 'feta vega-
lengd niður ,en þar breikkaði
sprungan mjög og varð að blá-
svörtu gímaldi. Það var sýni-
lega engin von um að heimta
öxina aftur. Það er því bezt að
kyssa hana í kveðjuskyni, hugs
aði Marion. og lagði hart að sér
til að líta björtUm augurn á
slys sitt. Hún reykti vindlinginn
og slökti eldinn í stúfnum á
ísnum, áður en hún kastaði hon-
um niður í sprunguna. Þetta var
bersýnilega_ mjög skemmtilegt.
HABAKUK BOÐIÐ TIL
SÆTIS.
Skozkur prestur hajði getið
ítarlega allra stóru spámann-
anna og voru sumir í söfnuð-
inum farnir að dotta, þegar
röðin kom að minni spámönn-
unum.
„Og nú er röðin komin að
Habakúk,“ sagði prestur hátíð-
lega. „Hvar eigum við að skipa
honum í sæti?“
Reis þá upp einn syfjulegur
safnaðarmeðlimur og sagði:
„Hann getur fengið sætið
mitt, því að nú fer ég heim.“
* * *
VORKULDAR.
Þann 12. júní kom norðan
með frosti og fjúki, svo snjóaði
í byggð, en tók haga á byggðar-
fjöllum. Það hélzt við þrjá daga
sunnanlands, viku fyrir norðan,
svo fé dó, en fyrir nautpening
var snjór af mokaður. Eyddust
bæir fáeinir um vorið í Þist\l-
firði næst Langanesi. í Stranda
sýslu var varla sauðgras á Jóns-
messu. Dóu af vesöld nokkrar
manneskjur fyrir norðan.
Setbergsannáll 1696.
Helgi Jónsson, til heimilis í
Öxnafelli í Eyjafirði, var eitt
sinn á ferð síðla dags með kú
í eftirdragi. Kunningi hans
mætti honum, og kvaðst hann
hafa haldið, að þar væri
draugur á ferð, er Helgi fór.
Helgi var hagorður og kastaði
þá fram þessari stöku:
Það er ei draugur, sem þú sérð
sveima um græna velli,
heldur er með Hjálmu á ferð
Helgi í Öxnafelli.
MEÐAL BLAIWIANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO i
félagamir þegar til óspilltra málanna með nýjum kröftum
og nýrri von. Veðrið varð aftur stillt og fagurt eins og verið
hafði.
Regnið vakti allan hinn sofandi gróður af dvala sínum.
Trén brutu brumknappa sína og blómin sprungu út. Fjöl-
margar jurtir komu í ljós, og mikill vöxtur hljóp í grasið.
Skógurinn skrýddist grænu flosi.
Wilson hafði borið fram þá tillögu, að þeir félagar ristu
upp moldina á dáiitlu svæði og sáðu þar því, sem þeir áttu
eftir af ertum. Og tillaga hans var samþykkt nú sem endra-
nær.
Hann og Páll voru einmitt í önnum við starfa þennan,
þegar Hjálmar, er verið hafði á veiðiferð úti á ströndinni,
kom hlaupandi allt í einu og bar hratt yfir.
^ — Viliimennirnir koma, hrópaði hann óttasleginn. —
— í mörgum bátum. Ég hefi þegar talið yfir tuttugu. —! Og
þeir stefna beint hingað.
Hvert skyldi erindi hinna innfæddu vera?
Komu þeir samkvæmt tilvísun kvennánna, sem höfðu
sézt hér á dögunum? Komu þeir til þess að hremma hina
ókunnu menn, sem komið höfðu sem óboðnir gestir og setzt
að á landareign þeirra? Myndu'hvítu mennirnir — sem voru
svo fámennir gegn ofureflinu — geta gert sér minnstu von-
ir um að veita viðnám, ef blökkumennirnir réðust til upp-
göngu á höfðann? Þeir félagar gátu að sönnu leitað til hell-
MOW, MY VOUNG
FRIEND, IT'STIME
FOR US TO TALK
BUSINESS/

SH NYJA BIÓ BS
Sogur frá Man-
haffan.
Rita Hayworth.
Ginger Rogers.
Henry Fonda.
Charles Laughton.
Paul Robeson.
Edward G. Robinson.
Og 46 aðrir þekktir
leikarar.
Sýnd klukkan 6.30 og 9.
Ellery
ræl^isr gátasmaB
Leynilögreglumynd með
Ralph Bellamy og
Margret Lindsay.
Sýnd klukkan 5.
Marion glotti. Hún hagræddi
sér, til þess að betur færi um
sig, og hugsaði ráð sitt. Það var
heppilegt að sprungan hennar
var aðeins fáein fet frá þeirri
leið, sem flestir þeir, er yfir
jökulinn fóru, völdu sér. Ef hún
kallaði í sífellu myndi heyr-
ast til hennar. Það voru fimm
menn á jöklinum einmitt nú.
Einhver þeirra hlyti að heyra til
hennar. Og einn þessara manna
var Kristófer. Henni virtist
langeðlilegast að hugsa sér, að
GAMLA BÍÓ !
Afbrýðissamar
konur
(The Feminine Touch).
Rosalind Russell.
Don Ameche
Kay Francis.
Sýnd klukkan 7 og 9.
FLOTTI UM NOTT.
Fly by night).
Richard Carlson,
Nancy Kelly.
Sýnd kl. 5.
Börn innan 14 ára fá
ekki aðgang.
einmitt hann myndi koma og
tojarga henni úr þessum torfær-
'um. Og ef ekki það, hugsaði
Marion. ef ekki, þá verð ég að
bjarga mér sjálf. Það verður
ekki auðvelt án þess að hafa
reipi, en það verður að gerast.
Augu hennar hvörfluðu ósjáif-
rátt um sérhverja ójöfnu í
sprunguveggnum, þar er vænta
mætti fótfestu eða handfestu.
Þetta væri barnaleikur einn, ef
ég hefði öxina mína, hugsaði.
Marion. Hún sá gerla, hvar hún