Alþýðublaðið - 08.02.1944, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 8. febrúar 1944
TJARNARBIÓI
Glæfraför
(DESPERATE JOURNEY)
I '
Errol Flyim
Ronald Reagan
Raymond Massey
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn innan
16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
MÓÐURN AFNIÐ.
Með öllum þjóðum er móður-
najnið í heiðri hatf. Með flest-
um þeirra eru til orðtæki, sem
hljóða á þessa leið: „Ein móðir
á hægara með að ála önn fyrir
sjö börnum, en sjö börn að sjá
fyrir einni móður“.
„Trygg móðurást blómgast og
vex ný og fersk á hverjum
degi“, segja Þjóðverjar.
ítalir segja: „Móðir, móðir!
Hver, sem á móður, kallar á
hana, en hver, sem ekki á hana,
saknar hennar“.
Tékkar segja: „Móðurhöndin
er mjúk, þótt hún slái“.
* * *
í TRÚNAÐI.
írski rithöfundurinn Richard
Sheridan hafði fengið tilkynn-
ingu um arf, i það mund, er
von var gesta, Creevey nokk-
urs og konu hans. Sheridan og
kona hans voru í góðu skapi
vegna arfsins, sem nærri má
geta. — Þegar frúrnar voru
farnar inn í aðra stofu, dró
Sheridan Creevy með sér út í
horn og sagði:
„Við höfum fengið arf — og
lofað hvort öðru hátíðlega að
trúa engum fyrir því, og — ég
mundi alls ékki segja þér frá
því, ef ég væri ekki sannfærður
um, að konan mín er einmitt
núna að trúa konu þinni fyrir
leyndarmálinu.“
* * *
Flestar konur álíta sig þess
umkomnar að standa andspænis
hættu. En nálega æfinlega
reynist það að vera ímyndun.
Compoamor.
slraumi örlaganna
— Lögreglan, sagði hann
kjökrandi. — Lögreglan, og hún
er að leita að honum. Ég veit
það. Þeir eru að leita að hon-
um. Ég heyrði þá segja það, þeg-
ar ég hlustaði við gluggann.
Mamma, láttu þá ekki ná í hann,
gerðu það ekki, viltu gera svo
velj ,
Ég átti mjög erfitt með að
róa drenginn, og um nóttina
varð ég að fara tvisvar út til
að líta efir honum, því að hann
hljóðaði í svefninum og martröð
ásótti hannl Lögregluþjónarnir,
sem komu með vélbátnum frá
Anzbach, fóru fram hjá húsinu
okkar og héldu áleiðis til skíða-
skálans uppi á Watzmann. Ým-
iskonar getgátur fylgdu í kjöl-
far þeirra.
— Þessi ungi náungi, sem
kom fyrst, er það unnusti þinn?
spurði Max Wilde mig hvöld
nokkurt, þegar við vorum að
mála skurðmyndirnar okkar.
—Þú ert heimskingi sagði ég.
—• Hann er tengdur mér. Hann
er sá eini, sem er á lífi af ætt-
mennum mannsins míns. Það er
þess vegna sem ég verð að líta
til með honum.
— Þú hefir tekið of mikið á
þig vegna þessa manns, fyrst
svona er, sagði Max. Honum
hefði geðjast illa að Hellmuth
frá því að hann leit hann fyrst
augum. Við fáurn lögregluna á
hálsinn áður en við vitum af,
og ef þú hefðir vott af heil-
brigðri skynsemi í kollinum,
rækir þú hann á dyr það snar-
asta.
— Hann er á sumarferðalagi
eins og aðrir, sagði ég. — Hann
hefir lagt hart að sér við nám
og þarfnast hvíldar og góðrar
mjólkur. Lögreglan á ekkert er-
indi við hann.
— Jæja? Hvers vegna sendi
hann þá vini sínum skeyti um
það, að loftið væri hreint? Ég
þekki lykt af rottu, þó að þú
gerir það ekki.
— Hver sendi hverjum
skeyti? spurði og lézt vera
heimskari en ég í raun og veru
var.
— Ég skal segja þér eitt, móð-
ir. Það er um hann eða mig að
að ræða. Ef þú ekki rekur haxm
á dyr, fer ég. Ég vil ekki vera
undir sama þaki og hann. Hann
er svo hræddur. Hræddir menn
valda öllum vandræðum í heim-
inum. Það eru hræddir menn,
sem koma af stað styrjöldum.
Skotin hlaupa of fljótt úr byss-
um hræddra manna. Og hræddir
menn þurfa alltaf að reyna að
láta líta svo út, sem þeir séu ekki
hræddir.
— Hefir þú aldrei verið
hræddur? spurði ég.
— Vissulega hefi ég verið það,
móðir. Vdssulega hefi ég orð-
ið hræddur, sagði hann, og kyn-
leg svipbrigði komu í ljós á
hrukkóttu andliti hans. Þú get-
ur ekki ímyndað þér, hvað ég
hefi orðið hræddur einu sinni
eða tvisvar. Það er það versta,
sem fyrir mann getur komið, að
vera hræddur. Ég skal segja þér
ofurlítið: Það eru milljónir leiða
til að verða hræddur, en aðeins
ein leið til að vera hugrakkur.
Hugrekki er það, þegar maður
er komin á það stig að segja við
sjálfan sig: Ekkert getur orðið
að mér. Það er - ailt, sem þú
Iþarft að vita: Ekkert getur orð-
að þér. Það er allt, sem máli
skiptir.
Hann lagði frá sér myndina,
sem liann var að mála og seild-
ist eftir hnífnum sínum. Ég
ibjóst við, að hann ætlaði að
fara að skera út mynd, en hann
tálgaði bara talsverðan viðar-
bút niður í ekki neitt, og ég
sá, að hann var mjög f jarhuga.
— Hvað áttu við, ekkert get-
ur orðið að mér? spurði ég. —
Ég veit um marga hluti, sem
fyrir geta komið — og suma
mjög óskemmtilega meira að
segja.
— Óskemmtilega! Það er
ekki það, sem ég er að tala um,
sagði hann óþolinmóður yfir
hinu kvenlega skilningsleysi
mínu. — Ég á við, að þegar
maður veit, að ekkert getur orð-
ið að manni, þá er lífið ákaf-
lega einfalt. Það er á þessa leið,
móðir: Hvað sem fyrir kemur,
þá getur það aðeins endað á
tvo vegu. Annaðhvort lifir mað-
ur það af, og það er gott, éða
þá að maður deyr — og er næst-
um því enn betra. Skilurðu mig.
Náttúran er góðlynd að þessu
leyti. Engum er lögð þyngri
byrði á herðar en svo, að hann
geti risið undir henni. Gerum
ráð fyrir, að þú sért veik, líðir
slíkar þjáningar, að þú getir
ekki afborið þær. Hvað skeður
þá? Annað hvort líða kvalirn-
ar frá, þú verður heilbrigð og
heldur iífi, og þetta gleymist
alit saman, eða þá að þú deyrð
og losnar við kvalirnar fyrir
fullt og allt. Gerum ráð fyrir,
að þú værir húðstrýkt, ég á við
raunverulega húðstrýkt, eins og
fólk er húðstrýkt í Kína. Þú
heldur lífi eða þú deyrð. í styrj-
öld þegar þú verður fyrir skaða;
þegar húsið þitt brennur til
gruna og börnin þín brenna
inni, þegar þú verður undir bif-
reið, þegar þú hefir orðið fyrir
óhamingju í ástum, hvaða sár-
sauka, sorg, mlissir eða tjón,
sem þú verður að afbera. Það
er svona, annaðhvort geturðu
afborið það eða það er þér um
megn. Annaðhvort lifirðu það
eða þú missir lífið. Þess vegna
er þetta svona einfalt móðir,
er það ekki? Þetta er það, sem
ég er að segja bömunum á
(SEVEN DAYS’ LEAVE)
Lucille Ball
Victor Mature
Mapy Cortes
Sýnd klukkan 7 og 9.
SÍÐASTA SINN
NYJA BIO 5 E2GAMLA BlÖ
Til vígsföðvaima
,To the shores of Tripoli'
Gamanmynd í eðlilegum
litum.
John Payne
Maurpen O’Hara
Randolph Scott
Sýnd kl. 5, 7 bg 9.
hverjum degi: „Verið aldrei
hrædd, það getur ekki neitt orð-
ið að ykkur.“
Þetta var bezta ræðan, sem
ég hafði lengi heyrt, en þrátt
fyrir það varð Max hræddur,
þegar annar hópur lögregluliðs
lét sjá sig og rannsakaði hvert
einasta hús í Einsiedel. Hann
varð mjög skelkaður og faldi
sig, fyrst í mjólkurkjallaranum,
en þegar óttinn heltók hann
læddist hann brott og hélt til
f jalla. Hins vegar voru þeir Hell
muth og Andrés, tveir vel rakað
ir og snyrtilegir og rólegir herra
Mafiilaysar 8c©wur
(Women Without Names) •
Ellen Drew
Robert Paige
Sýnd kl. 5.
BÖrn innan 16 ára fá ekki
aðgang.
BBnrananu
menn, spurðir spjörunum úr af
lögreglunni og skilríki þeirra
rannsökuð. Reyndust þau vera í
hinu ákjósanlegasta ásigkomu-
lagi og dvöl þeirra hjá mér virt-
ist vera hinn eðlilegasti og sak-
lausasti viðburður í heiminum.
Þetta var verulegur gamanleik-
ur, því að lögreglumennirnir
voru ifyrrverandi liðþjálfar úr
hernum en hinir tveir óvæntu
gestir mínir voru fyrrverandi
liðsforingjar. Allir höfðu þeir
tekið þátt í ófriðnum og töluðu
hið sérstæða mál, sem þeim var
eiginlegt. Það var slegið saman
J
cayarm
ft'*
'cwca
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
greipuni. Höfðingja kynflokksins hafði getizt svo vel að hin-
um fagra og karlmannlega vexti hans og glæsiieik öllum, að
hann hafði gefið honum líf með þeim skilyrðum, að hann
gengi í lið með sér og gerðist sinn maður.
Hann hafði gengið að þessu og dvalizt meðal óvinanna
í margar vikur.
En velgerðarmaður hans hafði fallið í herför nokkurri,
og þar sem hann var nú þess fullviss, hvaða örlög myndu
bíða sín, meðfram vegna þess, að hann hafði orðið þess var,
að yngri menn flokksins litu hann óhýru auga, hafði hann
1 eynt að bjarga lífi sínu með því að flýja
Daga og nætur ferðaðist hann um skóga og eyðimerkur,
unz hann fann löks kynflokk þann, sem hann átti erindi
við. Á heimleiðinni féll hann svo í hendur nýs floklcs.
Að þessu sinni hafði hann lent í hondum kynflokks, sem
stóð á mjög lágu menningarstigi. Þeir hugsuðu aðeins um rán
og gripdeildir. Hins vegar héldu þeir vel saman og höfðu
komið á hjá sér merkilegu skipulagi. Þeir fóru víða til veiða,
að minnsta kosti um alla norðurströndina.
Það, að hann var ekki strax tekinn af lrfi af þessum
blóðþyrstu mannætum, orsakaðist af því, að hann ásamt
hóp af stríðsföngum, átti að vera í haldi þar til regntíminn
væri um garð genginn. Þá átti að fórna honum.
©«/... ANP THIS
,5 TH6 /NN OF
THE OX/gOLLT/
50 THAT’S
\AJHAT tme
MARKS ON
TWE MAP
meant/...
IT‘& OOUBL-V CL&VEE' BECAUSE
IN SERMAN |T‘S "OCHS''..,.(l=
O'PAY HAPN'T SEEN THAT
PICTURE OUTSIDE.-/?/
,.. ANO TH£ o makks the
PISTRICT TOO.m GREáT GUNS/
IF THIS IS TH£ ÍTPOT WE‘i?£
SEAKCHING f=OR... SCoKCHY
MAT BS. MSE?s/...|
YNDA
SAGA
DAGUR: „Já, sjáið: O og svo
X. Hvað þýðir það? Vitanlega
Uxi — og þarna sjáið þíð mynd-
ina af nautshausnium. Skiljið
þið nú? Þetta er staðurinn.“
STEFFI: „Já, þetta þýða merk-
in á kortinu. Þetta er fjári
sniðugt, því að á þýzku er uxi
„ochs“.. Ef Dagur hefði ekki
séð merkið við dyrnar — og
svo O-merkið á kortinu, sem
sýnir staðinn. Drottinn minn!
Ef þetta er staðurinn, sem við
erum að leita að, þá er Órn.
hér!“