Alþýðublaðið - 31.03.1944, Blaðsíða 4

ristmtagur SL mntrs. t9M4„
wjrr9miMn*»

Rltstjóri ðtefáa PÖU»r«*a.
: Siaiar ritstjóroar: 4904 og 4002.
Ritstjórii o* afgreiösla i Ai-
þýOuhúsinu viS Hverfisgötti.
Ötgefsnði: Atþý&aUokáwrinn.
JHmar afgreiöstu: 4908 eg 4808.
Verð i tausaaötu 40 aura.
AlþýSuprentsrfliBjan h.l
Guðmundur I. Guðmundsson;
Hviiikuir jsósia-
listaflokkur!
LANGT inn í raðir Sósíal-
istaflokksins hefir menn
sett hljóða yfir framkomu Þjóð-
viljans í umræðunum um ör-
yggismál sjómanna. Þeir hafa
getað skilið, að Morgunblaðið
þegði um slík mál eða reyndi
með alls konar útúrsnúningum
að spilla fyrir því, að nokkur
árangur yrði af rannsókn Þor-
móðsslyssins og hinum alvar-
legú niðulrstöðum sjódóms |af
henni. Þeir hafa jafnvel getað
skilið, að núverandi dómsmála-
ráðherra reyndi að eyða málinu
með því, að liggja á skýrslu
sjódómsins í um það bil hálft
ár og birta hana því næst aðeins
í útdrætti, þar sem flestum
þýðingarmestu atriðunum er
sleppt, en önnur þannig rang-
færð, að nærri stappar hreinni
og beinni fölsun skýrslunnar.
En þeim er ómögulegt að skilja,
hvernig Þjóðviljinn og for-
sprakkar Sósíalistaflokksins
geta léð aðstoð sína til slíks
verks.
En hvað um það: Staðreynd-
unum verður ekki neitað. Þjóð-
viljinn þagði, eins og Morgun-
hlaðið, þegar dómsmálaráðherr-
ann varð uppvís að tilraun
sinni til þess að leyna almenn-
ing öllum þýðingarmestu nið-
urstöðum sjódómsins. Hann
þagði, eins og Morgunblaðið,
þegar tveir alþingismenn kröfð-
ust þess, að skýrsla sjódóms
yrði birt óbrjáluð. Hann birti
skýrsluna ekki fyrr en seint og
síðar meir — mörgum dögum
eftir að hún var komin í Al-
þýðublaðinu og Vísi. Og þegar
Álþýðublaðið krafðist þess, að
dómsmálaráðherrann yrði lát-
inn víkja úr embætti fyrir fram-
komu sína í þessu máli, tók
Þjóðviljinn upp hanzkann fyrir
hann og taldi þá kröfu ekki al-
varlega takandi! Svo hundflatur
liggur Þjóðviljinn fyrir dóms-
málaráðherranum og útgerðar-
auðvaldinu í þessu máli!
*
En það leynir sér ekki, að
Þjóðviljinn er nú farinn að
finna þá fyrirlitningu, sem hann
hefir bakað sér, jafnvel langt
inn í raðir síns eigin flokks,
með slíkri framkomu; því að í
gær sér hann ekki önnur ráð
til að afsaka hana, en að ráðast
beinlínis á sjálfa rannsókn og
skýrslu sjódómsins, eins og
Gísli Jónsson gerði í Morguix-
blaðinu í byrjun vikunnar!
Þjóðviljinn segir: „Hann hef-
ir _ sent frá sér þokukennda
skýrslu, sem lítið segir og senni-
lega leiðir aldrei til neins gagns
fyrir öryggismál sjófarenda i;
Með slíkum sleggjudómi á að
afsaka þögn Þjóðviljans og
þjónkun við dómsmálaráðherr-
ann og útgerðarauðvaldið!
Með öðrum orðum: Þjóðvilj-
anum finnst það litlu máli
skipta þó, að sjódómsrannsókn-
in leiddi í ljós, að Þormóður
var, þrátt fyrir skipaeftirlitið,
langt frá því að fullnægja sett-
um reglum um haffæri skipa
hér við land, og fékk þ ó haf-
færisskírteini með þeim hörmu-
legu afleiðingum, sem öllum
Trúin á róginn og óttinn við dómslólana.
Kommúnistar og endurskigulagníngin á
fyrirtækjum fulllrúaráðsins.
H
AIJSTIÐ 1940 birtust í Þjóð
viljanum nokkrar dólgsleg
ar greinar í garð Alþýðuflokks-
ins og einstakra Alþýðuflokks-
manna í tilefni af ráðstöfun Full
trúaráðs verkalýðsfélaganna á
Alþýðubrauðgerðinni og Iðnó. I
greinum þessum var fullyrt að
Alþýðuflokksmenn hefðu svift
verkalýðsfélögin í Reykjavík
þessum eignum til hagsbóta fyr-
ir sjálfa sig. Allar voru greinar
•þessar einn vefur ósanninda og
hlekkinga og þegar rökstudd
skýrzla hafði birzt í Alþýðublað
inu um málið iþagnaði Þjóðvilj-
inn.
Á árinu 1942 fóru fram þrenn-
ar kosningar hér í Reykjavík
og vaknaði þá áhugi Þjóðviljans
á ný fyrir ráðstöfunum Fulltrúa-
ráðsins á brauðgerðinni og Ið-
nó. Umhyggja Þjóðviljans fyrir
hagsmunum verkalýðsfélaganna
í samtoandi við þessar eignir
var þó algjörlega bundin við
dagana rétt fyrir kosningarnar
og að þeím afstöðnum virtist á-
hugi blaðsins fyrir málinu falla
niður.
Eftir að Alþýðusambandsþing
inu lauk haustið 1942 fengu
kommúnistar yfirráðin í Full-
trúaráði verkalýðsfélagahna í
Reykjavík í sánar hendur og
gátu gert hverjar þær ráðstaf-
anir, sem þeir vildu til að end-
urheimta þær eignir, sem þeir
höfðu fullyrt í Þjóðviljanum og
einkaviðtölum, að Alþýðuflokks
menn hefðu svift verkalýðsfélög
in á ólöglegan hátt og með svik
semi. Er engin ástæða til að ef-
ast um að kommúnistar hefðu
látið það verða sitt fyrsta verk
eftir að þeir fengu yfirráðin í
Fulltrúaráðinu að höfða mál til
endurheimtu hinna seldu eigna,
ef þeir hefðu sjálfir trúað því
að salan á eignunum væri ó-
lögmæt eða sviksamleg. Máttu
menn og vita að dómstólarnir
myndu ekki láta standa á sér
að afhenda Fulltrúaráðinu aftur
eignirnar þó ekki nema brot
af því, sem Þjóðviljinn hafði
sagt reyndist rétt. En kommún-
istar vissu manna bezt sjálfir,
að allar fullyrðingar þeirra um
ólögmæti og sviksemi í sam-
bandi við ráðstafnir Fullrúaráðs
ins á Alþýðubrauðgerðinni og
Iðnó voru lygar einar og blekk-
ingar sem ekki þoldu að berast
undir dómstólana og voru fram
komnar í þeim tilgangi einum
að skapa tortryggni í garð Al-
þýðuflokksins. Þess vegna að-.
höfðust kommúnistar ekkert í
málinu í nær tvö ár eftir að þeir
fengu yfirráðin í Fulltrúaráð-
inu.
Ein helzta sönnunin fyrir því,
hversu innilega kommúnistam-
ir voru sjálfir sannfærðir um,
að allar fullyrðingar þeirra í
sambandi við sölu eignanna
væru lygar einar og blekkingar
er sú staðreynd, að eftir að sal-
an fór fram haustið 1940 mættu
kommúnistarnir í umboði Full-
trúaráðsins og einstakra verka-
lýðsfélaga á aðalfundi Alþýðu-
húss Reykjavíkur h.f., sem hafði
keypt Iðnó, og Alþýðubrauðgerð
arinnar h. f., sem hafði keypt
torauðgerðina. Á fundum þess-
um tóku þeir þátt í umræðum
og afgreiðslu mála, án þess að
víkja að því einu orði, að í
þeirra huga væri til nokkur efi
í því, að á allan hátt hefði ver-
ið löglega að farið við sölu eign-
anna. Myndu þeir herrar ekki
hafa hegðað sér þannig, ef þeir
hefðu sjálfir trúað einu orði af
þeim rógi og illmælgi, er þeir
höfðu látið útbreiða um Alþýðu
flokkinn í sambandi við þessar
eignir.
*
í ríkisútvarpinu og öllum dag
blöðum bæjarins var fyrir nokkr
um dögum birt auglýsing um,
að fund ætti að halda í Full-
trúaráðinu og myndi þar tekin
fyrir tillaga um ráðstöfun
„eigna“ Fulltrúaráðsins. Aldrei
hefir fundur verið auglýstur
jafnvel trúnaðarráðinu, og regl
ur þess gera síður en svo ráð
fyrir slíkri auglýsingastarfsemi.
Þeir, sem heyrðu þessar fundar-
auglýsingar kommúnista hafa
án efa talið að nú ætluðu þeir
eftir nær tveggja ára aðgerða-
leysi að taka ákvarðanir um
málshöfðun út af sölu á „eign-
um“ Fulltrúaráðsins og sanna
almenningi þannig að öll stóru
orðin um ólögmæti sölunnar og
sviksemi í sambandi við hana
væri eitthvað annað en eintóm-
ur lygaáróður. Hinir, sem þekkja
starfsaðferðir kommúnista, voru
fains vegar ekki í neinum vafa
um, að þeim kæmi ekki til hug-
ar að afhjúpa sínar eigin lygar
og blekkingar í eignasölumálinu
með því að bera það undir dóm-
stólana, heldur væri hér um að
ræða nýja rógsherferð gegn Al-
þýðuflokknum. Tilefni slíkrar
herferðar var og ærið nú, þegar
kommúnistarnir eru farnir að
finna að tveggja ára seta tíu
fulltrúa þeirra á alþingi er far-
in. að opna augu almennings fyr-
ir markmiðum flokksins og því
nauðsynlegt að finna mál, sem
geta dregið athyglina frá þeim
sjálfum.
Þegar á hinum vel auglýsta
Fulltrúaráðsfundi sýndi það sig
strax, að ekkert var kommúnist-
unum fjær skapi, en þurfa að
láta dómstólana skera úr um
fullyrðingar þeirra út af eigna-
sölunni; sýndi þetta sig bezt er
Jón Axel Pétursson bar fram
tillögu um að bera málið þegar
í stað undir úrskurð dómstól-
anna. Snerust kommpnistar
heiftúðlega gegn þessari tillögu
og létu hana ekki koma undir
atkvæði.
'Hins vegar báru þeir fram og
létu samþykkja tillögu þess efn-
is, að eignasalan hefði verið ó-
heimil og verkalýðsfélögin
skyldu spurð um vilja sinn í mál
inu. Er tilgangurinn með þess-
ari tillögu bersýnilega sá, að
halda róginum áfram enn um
stund án þess að fá urskurð dóm
stólanna urn málið. Alþýðu-
KOMMÚNISTAR hafa oft haft það við orð, að gangast
fyrir málshöfðun af hálfu fulltrúaráðs verkalýðs-
félaganna út af sölunni og endurskipulagningunni á fyrir-
tækjum þeim, sem það stjómaði, árið 1940. En þegar tveir
Alþýðuflokksmenn háru fram tillögu þess efnis, á síðasta
fundi fulltrúaráðsins, að slík málshöfðun yrði ákveðin,
misstu kommúnistar kjarkinn og neyttu meirihluta síns á
fundinum til að hindra, að hún kæmi til atkvæða! Hins
vegar samþykkti það að hefja nýja rógsherferð í verka-
lýðsfélögunum út af fyrirtækjunum undir því yfirskini, að
þar skyldi rætt um það, hvort fara ætti í mál!
Út af þessu hefir Guðmundur í. Guðmundsson alþing-
ismaður og hæstaréttarlögmaður, sem er endurskipulagn-
ingu fyrirtækjanna, tilefni hennar og framkvæmd, manna
kimnastur, sent Alþýðublaðinu eftirfarándi grein.
flokksmenn munu hins vegar
ganga ríkt eftir því í verkalýðs-
félögunum er málið kemur til
þeirra, að þau láti kommúnist-
ana ekki komast upp með það,
að viðhalda slíkum rógi, án þess
að dómsúrskurðar verði leitað.
Er þess að vænta, að verkalýðs-
félögin skipi róg-berunum að
færa fram rök fyrir máli sínu
[ fyrir dómi eða standa ella af-
hjúpaður frammi fyrir alþjóð. Ef
v erkalý ðsfélögin fylgja slíkri
fyrirskipun eftir með nægilegri
festu ætti að mega treysta því
að kommúnistar leyfi sér ekki
að hafa það að engu á sama hátt
og þeir stungu undir stól tillögu
Jóns Axels Péturssonar í Full-
trúaráðinu um tafarlausa máls-
höfðun.
*
Á áðurnefndum fundi Full-
trúaráðsins lagði stjórn þess
þar fram svonefnda skýrslu um
sölur þær, er fram fóru á eign-
um verkalýðsfélaganna ’40. Inn
Frh. á 7. síðu
eru kunnar! Þjóðviljinn telur
ekki, að slíkar upplýsingar
geti orðið til „neins gagns fyrir
öryggismál sjófarenda“!
Nei, þær geta það að sjálf-
sögðu ekki, ef pólitískum
spekúlöntum og dragbítum ,
velferðarmálum sjómanna og
sjófarenda, eins og dómsmála-
ráðherranum, Morgunblaðinu
og Þjóðviljanum, tekst að
þagga niður þær háværu kröf-
ur, sem skýrsla sjódómsins hef-
ir fram kallað, -um gagngerða
endurskoðun skipaeftirlitsins til
þess, að koma í veg fyrir, að
saga Þormóðs endurtaki sig.
En hver mundi hafa gert ráð
fyrir því, að sjá Þjóðviljann
og aðstandendur hans í fylk-
ingu dómsmálaráðherrans • og
útgerðarauðvaldsins á móti
kröfunum um aukið skipaeftir-
lit og aukið öryggi fyrir sjó-
mennina og sjófarendur við
strendur landsins? Hvílíkur só-
síalistaflokkur! Hvílíkur komm-
únistaflokkur!
W| ORGUNBLAÐIÐ minnist í
gær á stöðuval í stuttri
grein, sem nefnist „Framtíðar-
lifsstarfið". I grein þessari segir
meðal annars:
„Það er áreiðanlegt að margvís-
legar misfellur hafa fyrr og síðar
átt sér stað, er hin upprennandi
kynslóð tekur ákvarðanir sínar
um það, hvar hún ætli að skipa
sér á starfssviði þjóðarinnar. Vafa-
laust er margt gott hægt að gera,
er hinu unga fólki mætti verða til
ábendingar, í því erfiða vali, er
margur þarf að ráða fram úr í
þessum efnum.
í öðrum löndum hafa verið sett-
ar á stofn ýmsar stofnanir til þess
að leiðbeina hinu xmga fólki um
stöðuval. Og enda þótt starfshæfni
manna verði ekki til fulls mæld
eða metin til einna verka eða ann-
arra, sýnist þó augljóst, að kanna
mætti slíkt nægjanlega til þess að
gefa góðar vísbendingar.
Ef með slíkum leiðbeiningum er
hægt að koma í veg fyrir, að ung-
lingar lendi á rangri hillu í líf-
inu, er það ekki aðeins þeim sjálf-
um til góðs, heldur einnig þjóðfé-
laginu í heild, sem skipað verður
hæfari starfskröftum en ella.
Á alþingi, því, er lauk fyTir síð-
ustu áramót, var samþykkt eftir-
fara-ndi þingsálýktun um tilrauna-
stofu til athugunar á hæfileikum
manna til starfa:
„Alþingi ályktar að fela ríkis-
stjórininni að láta athuga mögu-
leika fyrir stofnun tilraunastofu,
þar sem prófaðir séu hæfileikar
manna til ýmissa starfa (psyko-
teknisk laboratorium). — Sé f því
sambandi athugað, hvort ekki sé
tiltækilegt að tengja slíka stofn-
un við háskólann, iðnskólann í
Reykjavík eða aðra opinbera stofn
un, sem heppileg þykir.
Verði iniðurstöður þessarar at-
hugunar lagðar fyrir næsta reglu-
legt alþingi".
Flutningsmaður þessarar tillögu
var Emil Jónsson, en þess er nú
að vænta að skriður komist á þetta
mál og ríkisstjómin vanræki ekki
að undirbúa málið eftir föngum,
áður en venjuleg þingstörf hefj-
ast aftur á næsta hausti.“
Hér er í sannleika um merki-
legt nýmæli að ræða, sem vel
mætti verða þýðingarmikið í
þjóðarupeldi okkar og þjóðlífi
í framtíðinni.
*
Blaðið Neisti á Siglufirði ger-
ir 29. f. m. „Sósíalistaflokkinn"
svokallaða stuttlega að umtals-
efni. Þar stendur:
„Sósíalistaflokkurinn er arftaki
Kommúnistaflokksins, hefur aðeins
breitt um nafn og áróðursaðferðir,
en takmarkið er hið sama.
Vegna breyttra áróðxu-saðferða
hefur flokkurinn öðlast nokkra
fylgisaukningu hin síðari ár. Brátt
líður þó að skuldadögunum. Kjós-
endum verður að gera skil gerða
sinna. Allt það, sem mest var á-
talið hjá Alþýðuflokknum áður, er
nú talið sjálfsagt sjá forustumönn-
um kommúnista.
Alls konar nefndarstörf, sem
ýmsir Alþýðuflokksmeinn gengdu,
voru nefnd hinum háðulegustu
nöfnum; „bitlingar", „mútufé" o.
s. frv. Engir eru gráðugri en komm
únistar nú, að ná í þessi sömu
störf, „bitlingana", „mútuféð“.
Jafnvel gera þeir bandalag við
íhaldið, þegar annað ekki nægir.
Verður ekki annað séð, en að þeir
geri sér nú mjög títt um „borgara-
lega virðingu“ og vilji láta taka
fullt tillit til sín. Þeir eru núna
flokkur „alþýðunnar" allrar al-
þýðu, ekki aðeins hins „byltingar-
sinnaða kjama“, sem Kommúnista
flokkurinn dáði mest, þegar hann
hafnaði „borgaralegri virðingu".
Þessari virðingu vilja þeir viðhalda
með því að telja sig nú flokk al-
þýðunmar og millistéttanna, „hirnx
eina sanna“. Áróður þeirra hinn
nýi hefur nokkuð dugað. Áramg-
Frfcu ó 7. siSu.