Alþýðublaðið - 31.03.1944, Blaðsíða 8

Fðstadagtur 31. nxazz 1944,

SrMRNARBlðSS
Allf fór það vel
(It All Caœe True)
Bráðskemmtiieg amerísk
mynd.
Ann Sheridan
Jeffry Lynn
Humphrey Bogart
Felix Bressart
Sýnd ki 5. 7 og 9
I
BRA UÐMATURINN —
JÓN er madur nefndur. Hann
var matgírugur og matmaður
með afbrigðum. Einu sinni
buðu honum nokkrir gárungar
til kvöldverðar og var smurt
brauð á borðum, ásamt öli og
öðrum smekkbæti.
Nú var setið lengi að krásun-
um og lauk svo viðureign Jóns
við brauðið, að sextíu brauð-
sneiðar og tíu bjórar sukku í
hyldýpi maga hans.
Þegar rætt var um að slíta
samkvæminU'Og ganga til hvílu,
segir Jón allangurvær:
„Andskoti er hann yndir-
stöðulítill, allur þessi brauð-
maður, ætli það væri ekki mun-
ur, ef maður ætti nú eins og
hálft hangikjötslæri til þess að
sletta í sig undir svefninn.“
* * *
KOSS —
HEIMSFRÆGUR vísindamað
ur var einu sinni að lýsa því,
hvað skeði, þegar tvær persón-
ur kysstust. Komst hann að
þeirri niðurstöðu, að það eina,
sem gerðist væri, að þær neru
saman efri meltingaropunum.
* * *
TIL LESENDANNA
SENDIÐ skrítlur, skopsögur,
lausavísur og spakmæli til birt-
ingar hér í dálkinum. „Heyrt
og séð“ þiggur allt slíkt efni
með þákklæti.
* * *
EINS og dagurinn, sem vel
er varið færir sætan svefn,
þannig færir vel notuð ævi sæl-
an dauða.
Leonardo da Vinci.
meinlaust gaman, þó að hann
sneri við þessari auglýsingu.
Hann haranar þetta mjög, er
ekiki svo Mikael?
— Jú, mjög einlæglega, sagði
Mikael að baki mér. Majórinn
hlustaði á þetta kurteislega og
brosandi, en mér varð orðfall.
En ég gerði þó nýtt áhlaup.
— Hans Streit, ungi liðsfor-
inginn — hann var ekki neitt
við þetta riðinn. Þvert á móti.
Hann ámælti syni mínum fyrir
það og varaði hann við að leika
það aftur. Gerði hann það ekki,
Mikael?
—- Vissulega, hann gerði það,
sagði Mikael, og mér þótti vænt
um, að hann skyldi styrkja mig
í ósannindunum.
— Ég veit ekki, hvað þér,
herra majór, sögðuð við Hans
Streit. En ég veit, að það kom
honum alveg úr jafnvægi, hélt
ég áfram máli mínu. — Þér
hljótið að skilja, að mér og syni
mínum þætti ákaflega leitt, ef
saklausum áhorfenda eins og
Hans yrði refsað fyrir yfirsjón,
sem við gerðum. Mistök, vil ég
leyfa mér að segja, sem virðast
vera svo smávægileg svo sak-
laus og svo afsakanleg, sérstak-
lega, þegar þau eru framin af
útlendingum eins og okkur-------
Þá er nú svona komið, hugs-
aði ég og hlustaði með óvild á
mínar eigin afsakanir. Majór-
inn rokkaði til höfðinu, undr-
andi og óánægður. Hann tók
iblóm úr vasa á borðinu og tók
að velta því milli fingra sinna,
hugsandi og íbygginn. Þetta var
dalalilja, ræktuð í gróðurhúsi,
fíngerð og veikbyggð og laut
höfði. Majórinn reitti af henni
blöðin.
— Þetta er afleitur misskiln-
ingur, sagði hann, — Mjög leið
ur misskilningur. Þau afskipti
sem ég og yfirmenn Streits
kunna að hafa af máli hans,
snertir vissulega ekki yður eða
son yðar hið minnsta. Þér eruð
gestur í þessu landi og hafið am
erískt vegabréf. Yður er full-
komlega heimilt að haga yður
á þá lund, sem yðar eigin smekk
ur og háttvísi ákveður. Við er-
um gestrisin þjóð, eins og allur
heimurinn veit. Ef syni yðar
finnst það skemmtilegt og fynd
ið að henda gaman að þeim regl
um, sem settar eru í því landi,
þar sem hann er gestur og veit-
ir honum kost á fullkomnustu
fræðslu, sem völ er á, þá verða
engar hömlur á það lagðar og
honum ekki einu sinni gefin á-
minning. Við viðurkennum, að
ykkur Ameríkumönnum er öðru
vísi farið-----
—• Herra majór — — ég
reyndi að grípa fram í fyrir
honum, en hann stöðvaði mig
með handhreyfingu, líkt eins og
þegar hljómsveitarstjóri þaggar
niður í hljómsveitinni.
— Aðeins augnablik, sagði
hann. — Ykkur Ameríkumönn-
um er mikið í mun að dansa
negradansa eftir negrahljómlist.
Þið látið ykkur einu gilda, 'þó
að þið fetið ykkur aftur á bak
niður til negranna. Sleppum þvi.
Hnignun siðmenningarinnar ger
ir ávallt boð á undan sér með
samskonar hávaða. Ég minni yð
ur á fall Rómaveldis. Á ólifnað
inn, sem var undanfari frösku
byltingarinnar. En Ameríka er
sjálfráð gerða sinna í þessu efni.
Þið getið haft ykkar jass. Við
erum ánægð með að vera land
Beethovens, Bachs, Wagners.
Við búum að óþrotlegri auðlegð
þjóðkvæða og þjóðdansa. Við
óskum ekki eftir, að þeirri upp-
sprettu sé spillt.
— Herra majór, sagði ég. —
Er raunverulega nauðsynlegt að
leggja þunga á alla lífsskoðun
nazismans vegna svona Iítil-
fjörlegar yfirsjónir? Þetta var
afmælisgildi. Unglingarnir voru
kátir og hamingjusamir — þetta
eru aðeins börn, sjáið þér það
ekki? Ef til vill hafa þau drukk-
ið heldur mikið af kampavín-
inu — meira en hollt var fyrir
háttvísi þeirra — en ég fullyrði:
Hans Streit aðhafðist ekki neitt,
er geti bakað honum refsingu.
— Það er yfirmanna hans að
kveða á um það, sagði majór-
inn og ég kenndi skipunarhreim
Prússanna, þar sem ávallt var
ætlazt til sama svarsins: ,Til
þjónustu reiðubúinn.“ —■ Á þess
ari stundu tölum við ekki um
Streit. Við spjöllum vinsamlega
um hugmyndafræði ykkar Am-
eríkumanna, sem andstæðu okk
ar eigin lífsskoðana. Þið eruð
Ameríkumenn--------sagði hann
og sneri allt í einu höfðinu og
leit framhjá mér og á Mikael,
sem stöðugt hélt um stólinn
minn. — Eðfe eruð þið það ekki?
Er ekki nafn yðar Tillmann? Jú
Ég hélt það. Það er gott og gilt
þýzkt nafn, ef mér skjátlast
ekki. Þér talið líka mál okkar
undra vel. Ég minnist þess að
hafa heyrt orðróm um, að þér
séuð fæddar í Þýzkalandi, enda
þótt þér kallið yður ameríska.
Þér yfirgáfuð þetta land á
skuggalegustu stundum þess,
þér og synir yðar. Og nú komið
þér aftur með fulla vasa fjár
til að kaupa fyrir ofurlítið af
sannri menningu og til þess að
henda gaman að okkur og gróð-
ursetja hugmyndir stjórnleysis-
ins 1 ihugum æskumanna okkar.
En yður mun ekki heppnast það.
Þetta vissi ég alltaf, að þeir
myndu hafa grafið upp öll okk
ar leyndarmál, hugsaði ég. Ég
þori að veðja, að þeir vita, hvað
er í ferðatöskunni minni, hvað
ég les, og ef ég tek inn hægða-
lyf. . . .
— Yður mun ekki heppnast
það, sagði hann og sleit síðasta
blaðið af dalaliíjunni og kast-
aði henni því næst á gólfið. —
G3S NTJA BIO 9
„Gög og Gokke"
og galdrakarlinn
(,,A Hunting we will Go“
Fjörug mynd og spennandi
Stan Laorel,
Oliver Hardy og
töframaðurum Dante
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Af því að það eru tveir heimar,
sem aldrei verða sættir. Heimur
ykkar Ameríkumanna og pening
anna, öfganna, linkunnar og um
burðarlyndisins. Og við, vígð í
baráttunni fyrir tilveru okkar,
hert af aga, ung, sterk þjóð--
— Hárrétt, herra majór, sagði
ég. Ég fann sprenginguna nálg-
ast og vonaði til guðs, að ég
þrifi ekki kampavínsflöskuna og
hellti úr henni yfir höfuð hans.
Löngunin var svo sterk, að mér
var nálega um megn að standa
SS 6AMLA Blð E3
Þait hilfusf í Bombay
(They Met in Bombay)
Clark Gable
Rosoíind Russell
Sýnd kl. 7 Qg 9
Börn fá ekki aðgang.
Sirokafangamir
(Seven Miles from Alcatroz)
Sýnd kl. 5.
Börn fá ekki aðgang.
, .CTBatswgggigagssgiii awwwBRwaBgaBaaBBSM
gegn henni. — Hárrétt, sagðl
ég. — Hans Streit er gott dæml
um hinn nýja, þýzka æskulýð.
Hann er stæltur og vanur aga.
Hann dansaði engin bönnuð
spor. Og hann kvaðst mundi lú-
berja son minn, ef hann dans-
aði nokkru sinni framar foxtrot
við systur hans.
— Hann stóð hjá og hló,
þegar herra Tillmann svívirti
Ríkið með því að henda gam-
an að einni af þeim reglum.
sem við höfum sett okkur..
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Átti hann'að vekja félaga sína?
Honum varð litið á Bob, er lá við fætur honum, og hon-
um virtist hundurinn hafa róazt aftur. Hann varð því að
gera sér allt far um að sigrast á óróa sjálfs sín.
Hann bætir skíðum á eldinn og gengur fram og aftur
stundarkorn.
— Ó, Kaliano, Kaliano — örlög okkar eru tmdir þér
komin.
En — hvað var þetta?
Fyrst Bob var hinn rólegasti, gat engin hætta verið á
ferðum. Hugur Páls var í uppnámi, það er eftirvæntingin,
sem hefir altekið hann og gert hann sálsjúkan.
Loks bjarmar fyrir degi í austri. Með sólaruppkomunni
víkur óróinn úr hug Páls að vanda.
Nú ætlar hann að vekja félaga sína.
En honum vinnst ekki tími til þess að láta af því verða.
Allt í einu þýtur Bob á fætur, hvessir augum á vissan stað
í skógarj aðrinum og rekur upp hátt gelt. Þegar Páll aðgætir
þetta nánar sér hann þar hóp af blökkumönnum.
Áður en Páll hefir almennilega áttað sig á því, hvað um
var að vera, stóð hann fyrir utan kofadyrnar ásamt félögum
sínum. Þeir voru vopnaðir öllum þeim vopnum, sem þeir
höfðu yfir að ráða, og ráðstafanir í því að selja líf sitt sem
dýrast.
Hvað skyldu blökkumennirnir vilja, ef þeir væru ekki
í vígamóð?
iP Peatutcs
WE’RE OVER REFERENCE ^
FOINT 9/ ONE MORE T’IMG/
WE WANT TWO-POUND GTEAKS
WIT’ 0N10NS / NO FIELP
-^2- RATIONS / I
IT’5 THEM, ALL RIGHT/
THAT’S SAAAMV... X MEAN,
SGT. GOLDBERG.SIR/ LISTEN/
DUROCHER TO SPITBALL.
FOUR- OH-FOUR- FOUR/
r COMEIN, SPrrBALL/ ®
SAMAAY/ WE’RE ON THE
HOME-STRETCH / BETTER
START BUZZIN’ THE BASE.1
FLUGSTJÓRINN: „Sammy! Nú
erum við á leiðirmi heim. Það
er bezt að þú farir að reyna
að ná sambandi við bækistöð-
ma.
SAMMY: „Halló! Halló — Spit-
ball, Halló — Spitball, svar-
aðn! — Ágætt! Hér er Sammy,
' ■ ■ •. •■■M'? vli
ég á við Goldberg sergent.
Hlustið! Við erum staddir á 9.
leið. Bíðið! Við biðjum um
kíIó af steik. Það má alls ekki
draga af skamtinum okkar.“