Alþýðublaðið - 21.05.1944, Blaðsíða 8

ALÞTOUBLAÐtÐ
Smuindagiiui 21. maí 1944.
Viðsjárverðar konur
(Dangerous Blondes)
Bráðskemmtilegur amerískur
sakamála- og gamanleikur.
Allyn Joslyn
Evelyn Keyes
Edmund Lowe
John Hubbard
Sýnd kl. 7 og 9
Bönnuð fyrir börn ingri en
12 ára.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Mánudag:
FegurSardísir
Hello Beautiful)
Amerísk gaman- og músík-
mynd
George Murphy
Ann Shidley
Carole Landis
Benny Goodman og
hljómsveit hans
Dennis Day útvarps-
söngvari.
sfraumi öriaganna
ÞURFTI LAG TIL.
HANN kom heim kl. 4 um
nótt og hafði djúpan skurð á
hægri augabrún. Konan hans,
sem var ýmsu vön, spurði hann
hvað hefði verið á seiði.
„Skollans óheppni, kæra mín,
ég beit mig“, sagði hann.
„Beiztu þig? Hvernig gaztu
bitið þig í augabrúnina?“
„Það var nú líka — hikk —
ekki vandræðalaust — hikk —,
ég varð að klifra upp á stól til
þess.“
tr * *
SÆMILEGAR HORFUR
Bóndi (í heimsókn í höfuð-
staðnum til sonar síns, sem er
listamannsefni): „Nú . ja-ja,
drengur minn, en eru nokkrar
skuldir, sem á þér hvíla?“
Sonunnn: „Nei, pabbi! Að ‘
minnsta kosti ekki meiri en svo,
að með iðjusemi, sparsemi og
alvarlegri sjálfsafneitun mun
þér takast að komast fram úr
þeim.“
* * *
ÞEKKTUR maður hefir sagt:
„Allar skyssur eru afsakanlegri
en aðferðir, sem upphugsaðar
eru til þess, að leyna þeim.“
sj: sþ %
AUGLÝSING.
Á heimili austur í sveit vant-
ar stúlku sem getur mjólkað kýr
og ungling.
að vera, að þér auðnizt að gera
eittihjvað fyrir mig.
— Flori hefir rétt fyrir sér,
svaraði ég. — Okkur tekst að
fá hann látinn lausan, heldurðu
það ekkt Jón? Þú verður að
dveljast með okkur. Elf til vill
er þetta aðeins formsatriði. Ef
til vill er það bara gert í vernd-
arskyni eða eitthvað þess hátt-
ar. Við munum korna öllum öfl-
um á hreytfingu til að fá hann
látinn lausan hið bráðasta.
Við vissum öll, að þetta var
helber þvættingur, en á þess-
ari stundu vildum við triúa því.
Þegar Flori vafði Klöru örmum
til að kyissa hana að skilnaði,
óttaðist ég, að hann myndi
missa vald á sér, fara að gráta >,
og valda ógurlegu uppnómi. En
ekkert siíkt skeði. Að jatfnaði
var hann ákaflega orðmargur.
En nú var hann stuittorður og
gagnorður. Austurríkismenn
eru viðkvæmnir á ytfiriborðinu,
en þegar á reynir eru 'þeir stælt-
ir sem stál. Hann kyssti Klöru
og Renate, tók á höndina á Jóni
og hneigði sig fyrir mér.
— Þökk tfyrir allt, Marioh,
sagði hann. — Auf Wiedersehen.
Kysstu hönd þína. Þökk, herra
Sprague. Mér þyikir leitt að hafa
valdið yður svona mikilli fyrir-
höfn — með svo óskemmtileg-
um árangri. Griiss Gort. Au
revoir.
Hann sneri sér að litla, feita
manninum. — Hatfið þér nokk-
uð á móti því, að ég taki mér
önnur föt, og nokkrar skyrtur?
spurði hann. Ég geri ráð fyr-
ir, að þér viljið koma með mér,
þegar ég fer inn í herbergi mitt
til að láta niður nærtfötin mín,
herra — hvert er natfn yðar?
— Það skiptir ekki máli * *--
tautaði litii, feiti maðurinn.
Hann hneigði sig einnig fyrir
okkur. — Ég harma að hafa vald
ið yður ónæði við morgunverð-
in, sagði hann. Hann vísaði
Florián Rieger út um dýmar.
— Á eftir yður, herra barón —
— sagði hann með lotningu i
mélrómnum. Tveir menn aðrir
biðu fyrir utan dyrnar. Þeir
voru ekki einkennistbúnir, en
svipmót þeirra og vaxtarlag
minnti á tfangaverði.
Þegar ég leit á Mikael eftir
að þeir höfðu farið brott með
Flori, só ég, að hann hélt á litla,
útskorna fanganum mánum
milli handa sinna. Hann hafði
brotið svera viðarbútinn í
tvennt, og tárin runnu undan
dökku gleraugunum hans. Jón
gekk til hans og klappaði á herð
ar hans.
— Hertu upp hugann, sonur,
sagði hann. — Hiertu upp bug-
ann. Er ekki tími til kominn
að við hypjum okkur úr ban-
settu öngþveitinu í Evrópu og
höldum heimleiðis, þegar þú nú
íhefir öðlazt þessa reynslu? Eða
fellur þér enn vel í geð að
vera hér?
11.
Það var mikil stund, þegar
Klara fann flösku með áfengi í
bakpokanum sínum. Hún hlaut
að hafa verið þar, í vasanum ut-
an á pokanum, síðan í síðustu
skíðaferðinni með Kristófer. Og
það kraftaverk hafði gerzt, að
hún hafði ekki brotnað, þegar
Marion féll í sprunguna. Það er
ekki til betra læknislyf í kring-
umstæðum sem þessum en þetta
áfengi, sem unnið er úr rótum
bláa Maríuvandarins, sem vex
í Alpafjöllum. Þegar Marion
hafði neytt nokkurs af innihaldi
flöskunnar, var allur dapurleiki
rekinn á brott og bjartsýnin
sezt að völdum í sál hennar á
nýjan leik. Ný hlýja breiddist
út um allan líkama hennar, og
varir hennar, sem höfðu verið
stirðnaðar, tóku að þiðna. Þetta
er fullkominn munaður, hugsaði
hún. Ég er skjóllega klædd, ég
finn ekki til í fætinum og hefi
nægilegt rúm til að hreyfa mig
og halda á mér hita. Sól er enn
á lofti, og Kristófer hlýtur að
vera farinn að leita að mér. Ég
hefi vindlinga og súkkulaði og
nú hefir þessi blessaða flaska
bætzt við, full af sjálfstrausti
og kjarki. Vindlingakveikjarinn
minn er í góðu lagi, og hérna í
vasa mínum er annar töfragrip-
ur, lindarpenninn minn. Ég get
skrifað vinum mínum bréf til að
stytta biðina. Ég get drukkið
helminginn úr flöskunni minni
og átt þó helminginn eftir til
þess að kveikja eld, ef mér biði
svo við að horfa. Gerum ráð
fyrir, að ég kastaði bakpokan-
um mínum í logann, ef mér yrði
kalt; ég gæti haldið eldinum
mínum lifandi klukkustundum
saman. Það væri góð hugmynd
að líta á skemmtilegri hliðar æv
intýrs míns. Það er furðulegt,
að engin ferðaskrifstofa eða
kaupsýslufyrirtæki skuli hafa
látið sér detta í hug að hagnýta
jökulsprungur í fjárgróðaskyni.
Það væri hægt að taka álitleg-
an skilding fyrir að lofa fólki
hingað niður til að líta á alla
þessa fegurð glitra. Aldrei á
ævi minni hefi ég séð slíka
sjón sem þetta krystaldjúp, sem
ég hefi hrapað niður í. Það er
nokkuð, sem ekki er hægt að
skera í tré, stúlka mín. Ef til
vill gæti Walt Disney gert eitt-
hvað úr því . . .
Marion kom sér nú fyrir í
þægilegar stellingar og tók að
fást við lindarpennann sinn.
-— Kæra Klara, skrifaði hún.
— Láttu þér það ekki á óvart
koma, þó að þú fáir bréf skrif-
að á beztu tegund af náðhús-
pappír. Ég fer aldrei til fjalla
án þess að hafa ofurlítið p'
ari nauðsynjavöru meðferðis,
NYJA BlÖ
Vðr'ðurinn vi* Rin
(,,Watdh on the Rlaine,,)
BETTE DAVID
PAULLUKAS
Bönnuö börnum yngri en 12
ára.
Sýnd kl. 4, 9,30 og 9.
Barnasýning M. 2.
Söngvaeyjan
BETTY GRABLE og
VICTOR MATUBE
QAMLA BIÖ
SeSnheppni
fréttarítarinn
(They Got Me Covered)
Spennandi og sprenghlægileg
gamanmynd.
BOB HOPE
DOROTÍIT LAMOUR
Sýnd Id. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11
og hún kemur að góðu haldi
einmitt núna. Ég hefi fallið í
jökulsprungu og mð eftir björg-
unarleiðangrinum, sem á að
draga mig héðan upp. Ég hefði
haft gaman af að senda þér
póstkort með mynd héðan, svo
að þú gætir séð alla þessa bláu
og grænu ævintýraliti, en ég
hefi ekkert annað en þennan
náðhúspappír. Það tfer ágæt-
lega um mig, þar sem ég sit hér,
þó að það sé að vísu dálítið kalt.
Ég er að hugsa um þig og reyna
að geta mér til, hvað þú sért að
gera einmitt núna. Klara, vina
mín. Ertu að reyna að koma
einhverri lögun á 'holduga, ame-
ríska stórborgarfrú með því að
nudda hana? Eða ertu að hvíla
þig eftir erfitt starf?
Ég minnist þess, þegar við
vorum síðast saman. Jón var þá
enn á lífi og hafði farið til Al-
bany. Við vorum á leiðinni heim
úr einhverju samkvæmi og á-
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Hann gekk fram og aftur óþreyjufuUur og óeirinn. Brátt
bætti hann aftur við á bálið.
Bara að hann hefði nú Bob hjá sér. Það hafði verið
venja hans að vaka og hlusta, er þeir félagar skiptust á um
að vaka með honum.
Nú hvítnuðu bein hans þarna úti á eyðimörkinni.
Var ekki einhver á ferli þama úti í myrkrinu?
Það gat verið, að Búatýra væri að koma. Skyldu nú
vera vinir í för með henni? Bara að hún hefði sótt hvíta
föður — og dóttur hans,
Það var sem allur ptti hyrfi úr huga hans, er honum
varð um þetta hugsað.
Kaliano hafði Jýst stúlku þessari sem ungri mær er
líktist helzt engli. Þetta hafði svo orðlð til þess, að myna
hennar greyptist í hug Hjálmari, enda þótt hann hefði hana
aldrei augum litið. Hann hafði sífellt hugsað um hana með-,
an á eyðimerkurförinni stóð. Hann hugsaði sér hana sem
guðhrætt, göfugt og saklaust barn.
Nú myndi náviSt hennar verða læknislyf huga hans og
hinum veika félaga hans. Því að hvernig má hið illa þrífast,
þar sem guðhræðslan og Sakleysið ræður ríkjum?
Hann hlustaði í ákefð til þess að reyna að heyra fótatak.
En það var ekkert fótatak að heyra.
Honum varð litið inn í runnann við bálið.
Sér til skelfingar sá hann viðurstyggilegt slönguhöfuð
koma þar í ljós. Slangan lét ekkert á sér bæra örfá andartök.
Hann sá klofna og djöfullega tungu hennar. Því næst skreið
hún furðulega hratt í áttina til hinna sofandi manna.
Hjálmar varð svo bilt við sýn þesSa, að honum féllust
[I
The planes approach each other.
HEAD-ON AT SPEEDS OF WO M.RH. AND
PA5S...WITH THI5 5ALUTE,THE BATTLE 15 0N/
yANKING THEIR PLANE5 INTO CLIMBIN&
TURN5, BOTH MEN BLACK OUT TEMPOf?AI?ILV
FROM-THE 5TRAIN...
¥NDA-
A A6 A
FLUGVÉLARNAR koma hver
á móti annarri með 400 mílna
hraða á klst. — og mætast
með kveðjunni: „Orustan er
byrjuð!“ Þeir sveigja nú vél-
arnar upp á við — og báðir
hverfa við og við úr augsýn.
BYSSUMAÐUR (annarrar vél-
arinnar): „Halló! Örn liðs-
foringi. Ég skaut yður niður.