Alþýðublaðið - 29.07.1944, Blaðsíða 8

I
ftLÞYBUBLAem
Laugardagur 29. Júlí 1944
smum og meö (hið siöa skeR;.{, i
vildi sem sé til, að biskupinn.
SAMMYf mm HAFPENED ?
..OH...ÍQU WEREINTHAT BOMBER/
rHEN...TH£N SCORCHY'5 WITH Tgj
gsgf VOU' WHERE IS HE?
OH NO, SAMMY.
r mo' t—
KATf/Y/
* srr still,
6UY/THEVRE
BEIN6 TAREN
k CAREOF...
‘BOUT/
Kossaflens
GÓÐUR ENDIR.
PRESTUR nokkur dvaldist
seinni hluta dags í húsi noklcru
úti í sveitinni, þar sem hann
hafði prédikað.
Þegar te hafði verið drukkið,
settist hann hjá húsmóðurinni
úti í garðinum. Litli drengur-
inn hennar kom þá allt í einu
hlaupandi og veifaði stóreflis
rottu yfir höfði sér.
„Vertu ekki hrædd, mamma“,
hljóðaði hann, „hún er dauð.
Við 1 ömdum hana, börðum hana
og krömdum hana þangað til“
— í því varð honum litið á
prestinn og bætti við í lægri
tón —- ,þangað til guð tók hana
til sín.“
• * *
KVENHYGGINDI.
Báturinn vaggaðist með þau
á öldunum. Hún var í öðrum
enda hans, en hann i hinum.
Þau horfðust í augu. Svo bað
hann hennar.
Hún svaraði honum úr sín-
u menda.
„Skynsemi mín segir mér, að
hér úti sé tíu faðma dýpi, og
báturinn er afar óstöðugur. Ef
ég nú tæ.ki þér og þú gerðir
það, sem þú ættir að gera og
allir almennilegir menn gera
undir svoleiðis kringumstæð-
um, þá mundi bátnum hvolfa.
Ég verð því að neita bónorði
þínu i bili. En heyrðu, hjartað
— róðu eins fast og þú getur
til lands og spurðu mig aftur
þar.“
Þetta var konuefni.
* * *
ÞYNGRI ÞRAUTIN.
Landlagsmálarinn: „Þetta er
dýrlega fáílegt kvöld.“
Kona lians: „Já. En væri
mögulegt að selja það?“
(Kisses for Breakfast)
Bráðfjörugur gamanleikur
Dennis Morgan
Jane Wyatt «
•Shirley Ross.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. 9
Sala hefst kl. 11 f. h. i
átta áður en þau voru búin að
borða.
Drouet var að komast að
kjarnanum í atburðinum,, sem
hann var að segja frá, og bros
var að breiðast yfir andlit hans,
þegar hann mætti augnaráði
Hurstwoods. Hurstwood kom
þangað inn með nokkrum fé-
lögum sinum, og þegar hann
sá Drouet með einhverri konu,
annarri en Carrie, þá dró hann
sínar ályktanir af því.
„Bannsettur þorparinn“,
hugsaði hann og fann til rétt-
látrar gremju. „Þetta er illa
gert gagnvart ungu stúlkunni.“
Hugsarnir Drouets komust á
rin!7u]re;ð, þegar hann mætti
?ugnaráði Hursrivoods. Honum
farr.st ekkert athugavert við
frarokrmti sína, fvrr en hann
sá. að Iíurstwood lézt ekki taka
eftir' honum. Þá skildi hann,
hvað Hurstwood hlyti að hugsa.
Hann hugsaði um Carrie og
síðasta kvöld þeirra saman.
Hamingjan góða, hann yrði að
skýra þetta út fyrir Hurst-
wood. Svona hálftima rabb við
gamla vinkonu mátti ekki
draga neinn dilk á eftir sér.
Nú komst hann í vandræði í
fyrsta skipti. Hér lá fyrir hon-
um vandamál, sem hann gat
engan veginn komizt til botns
í. Hurstwood myndi hlæja að
hverflyndi hans. Hann myndi
‘hlæja ásamt Hurstwood. Carrie
kæmist aldrei að þessu, þessi
vinkor^a hans gæti aldrei kom-
izt að því, og samt gat hann
ekki varizt þeirri hugsun, að
hann yrði ranglega ásakaður
-— hann var brennimerktur á
einhvern hátt, og samt var hann
ekki sekur. Hann varð þungbú-
inn og batt enda á samræðurn-
ar, síðan fylgdi hann stúlkunni
út • í vagn. Því næst fór hann
heim.
„Hann hefur ekkert sagt
mér um þessar nýjustu vinkon
ur“, hugsaði Hurstwood með
sér. „Hann býst víst við, að ég
haldi, að hann elski stúlkuna
í Odren Place.“
„Hann ætti ekki að halda, að
ég sé að slá mér út, þegar ég
er búinn að kynna hann fyrir
Carrie“, hugsaði Drouet.
„Ég sá þig“, sagði Hurst-
wood fjörlega í næsta skinti,
sem Drouet kom inn í hina
glæsilegu drykkjustofu, sem
hann heimsótti að staðaldri.
Hann otaði vísifingrinum aðvar-
andi framan í hann eins og for-
eldrar gera við börn.
„Þetta var gömul kunningja-
kona mín, sem ég mætti, þegar
ég var að koma úr lestinni“,
sagði Drouet til skýringar.
„Hún var lagleg á sínum tíma.“
„Hún er nú býsna snotur
HECKi POC...I
PROPPED ON MY HEAP
EVER SiHCEl CAN
REMEMBER/ITSTHE
OTHER 6UYS I'M
WORRJEP
ennþá,“ svaraði hinn í uppgerð-
ar stríðnistón.
„Uss, uss, nei“, sagði Drouet.
„Ég gat ekki losnað við hana í
þetta skipti.“
„Hvað verðurðu lengi í borg-
ínni núna?“ spurði Hurstwood.
„Aðeins nokkra daga.“
„Komdu einhvern daginn
með konuna þína hingað, og þið
borðið miðdegisverð með mér“,
sagði hann. „Ég held næstum
því, að þú lokir hana þarna inni.
Ég kaupi miða á Joe Jeffer-
son.“
„Ágæt hugmynd“, sagði um-
boðssalinn. „Við komum ‘
Hurstwood hlakkaði yfir
þessu. Hann hélt að Drouet
hefði engar innilegar tilfinning-
ar gagnvart Carrie. Hann öf-
undaði hann, og þegar hann
horfði á hinn velklædda, glað-
lynda sölumann, sem honum
geðjaðist svo vel að, þá var
hann ekki laus við afbrýðisemi.
Hann fór að gera Drouet upp
fyrir sér, hvað vit hans og kven-
hylli snerti. Hann fór að rifja
upp fyrir sér veikleika hans.
Það var ekkert efamál, að
hversu vel sem honum geðjað-
ist að Drouet, þá hafði hann
hálfgerða fyririitningu á hon-
um sem elskhuga. Hann gæti
áreiðanlega slegið hann út. Nú,
ef hann gæti látið Carrie sjá
svona smáatvik, eins og þetta á
fimmtudaginn, þá væri málið
útkljáð- Hann velti þessu fyr-
ir sér næstum fagnandi, með-
an hann hló og talaði, og Drou-
et tók ekki ef1|ir neinu. Hann
var engan veginn fær um að
skyggnast inn í hugskot manns
eins og Hurstv/oods. Hann stóð
brosandi.og þáði boðið, meðan
vinur hans virti hann fyrir sér
með arnaraugum.
Aðalpersónan í þessum gam-
anleik hugsaði um hvorugan I
þeirra. Hún var önnum kafin
við að laga hugsanir sínar og
tilfinningar eftir hinum nýju
aðstæðum, og það var engin
hætta á að hún yrði trufluð af
neinum hinna aðilanna.
Eitt kvöldið, kom Drouet að
henni, bar sem hún var að
klæða sig fyrir framan spegil-
inn.
,,Cad“, sagði hann og gekk
til hennar. „Ég held, að þú sért
að verða hégómleg.“
„Ekki hið allra minnsta“,
sagði hún brosandi.
„Þú ert yndisleg“, sagði hann
og tók utan um hana. „Farðu í
dökkbláa kjólinn þinn, og við
skulum koma i leikhúsið.“
,,Æ, ég lofaði frú Hale að
fara með henni á kjólasýningu
í kvöld“, sagði hún hálf afsak-
andi.
Kvenmaður
í kröggum
(Girl Trouble).
Bráðskemmtileg mynd,
með
Don Ameche og
Joan Bennett.
k
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Skautarevyan
(Ice-Capades Revue)
Ellen Drew
Jerry Colonna
Richard Denning
og hinn frægi skauta .
flokkur Ice-Capades
Company.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sumarglettur.
(Here We Go Again)
með búktalaranum
Edgar Bergen,
Charlie McCarthy,
Gimmy Simms.
Sýnd klukkan 3 og
imsŒmmm
„Nú, já“, sagði hann og hug-
leiddi málið. „Það er nú ekk-
ert varið í það.“
„Það getur vel verið“, sagði
Carrie hægt, en hún bauðst
ekki til að rjúfa loforð sitt hans
vegna.
Rétt í þessu var barið á dyrn-
ar hjá þeim og þjónustustúlk-
an kom inn með bréf.
„Sendisveinninn bíður eftir
svari“, sagði hún.
„Það er frá Hurstwood“,
sagði Drouet, sem þekkti rit-
höndina.
„Þið komið með mér og sjá-
ið Joe Jefferson i kvöld“, stóð
í bréfinu. „í kvöld er það ég,
sem ræð, eins og við ákváðum
um daginn. Þið svíkið öll lof-
orð fyrir mig.“
„Hvað segir þú við þessu“,
spurði Drouet grunlaus, en
Carrie fékk hjartslátt af gleði.
„Þú ræður því, Oharlie“,
sagði hún stillilega.
„Ég held, að við ættum að
fara, ef þú egtur svikið konuna
BJÖRNINN
eftir HENEIK PONTOPPIDAN
Ef til vill voru enn einhverjir gamlir vinir hans lífs,
sem myndu gleðjast yfir því að sjá hann og sem hann gæti
sagt frá lífi. ;ínu þarna norður við heimskaut, Pétur Bramm-
er, Krisíófer Biröh og Anton Hansen og hvað þeir nú höfðu
heitið! En hvað þeir myndu verða undrandi, ef hann birt-
isÞeinhvern góðan veðurdag í dyrum þeirra og segði: “Hver
er ég? Munið þið eftir birninum? Hér getið þið séð hann“.
Veturinn eftir lézt Rebekka, og þá gat hann ekki ham-
ið þrá siria lengur, Hann skrifaði ráðuneytinu heima með
fyrsta sumarpóstinum, og árið eftir hafði hann veitingar-
bréfið í höndunum. Það duldist ekki, að nýlendubúarnir
hörmuðu bað mjög, að hann skyldi vera á förum, og nú
gat Þorkeil bezt sannfærzt um það, að starf hans hefoi bor-
ið nokkurn árangur. En nú var of seint að snúa við. — Hann
skildi þó börn sín eftir. Þau áttu hins vegar að koma árið
eftir, þegár hann héfði búið um sig hoima.
Þannig atvikaðist það, að ,,BjöuiLm“ skaut upp kollin-* *
um í ættbyggð sinni einn góðan veðurdag að haustlagi, í-
búum hennar til mikillar undrunar.
Það er mál manna, að biskuþinn hafi orðið meira en lítið
fár við, þegar hnnn sá Þorkel kottia inn úr dyrunum í tötrum
og með hið síða skegg, er nam við bringu hans. Svo illa
var enginn annar en Kristófer

iYNDA-
S AG A
SAÍMMY (hjá lækninuím)) „Þetta
er skurðlæknir. Éig ihef altaf
verið að detta á hausinn síðan
ég man tfyrst eítir mér! Ég er
toara að hugsa um hinia piltana.“
LÆKNIRINN „Sittu kyr, dreng
ur. Það er hugsað vel um
þá. . . .“
SAMMY: „Kata!“
KATA: „Saanany! Hvað kom
ifyrir ykkur! Ó, þú varst í
sprengju'flugýélinni! Þá — þá
Ihefur Örn verið með þér! Hvar
er ihann? — Ó, Nei, Sammy
— Nei!
MYM BiO
S GAMLA B10 SS