Alþýðublaðið - 05.09.1944, Blaðsíða 8

ftLfeYQUSLAt#JjÖ
Þriðjudagnr 5. september 1944»
r-
|ví
TJARMAKBiti*
Viðureign á j
Norður-Allantshafi
(Action in the
North-Atlantic)
Spennandi mynd um þátt
kaupskipanna í baráttunni
um yfirráðin á höfunum.
I
Humhrey Bogart
Raymond Massey
Sýnd kl. 4, 6,30 og 9
önnuð börnum innan 12 áral

ÚTSVÖR í REYRJAVÍK 1910
Hæsta útsvarið var kr. 2 þús.
Kr. 500.00 og þar yfir báru þess
ir gjaldendur:
2000: Edinborgarverzlun. 1800:
Thomsens Magasin. 1600: Bryd
esverzlun, Duusverzlun, P. J.
Thorsteinson (Goodthab). 1400:
Steinolíuhlutafélagið, verzlanir
Th. Thorsteinssons. 700: Lund
lyfsali. 600: Ráðherra Björn
Jónsson, Schou bankastóri.
550: A. Philipsen. 500: Alliance
botnvörpufélag, Braunsverzlun,
G. Copland, Aage Möller, Ás-
geir Sigurðsson, Geir Zöega.
ÁRÍÐ 1691 var ferskt loft og
sólskin skattlagt í Englandi,
þegar gluggaskattur var lagður
á öll hús, sem höfðu sex glugga
eða fleiri.
Fjórum árum seinna var far-
farið að skattleggja hol og átti
að verja skattinum til þess að
endurbyggja kirkjur þær, sem
brunnu í hinum mikla eldsvoða
er þá hafði geysað í London.
VM ALDAMÓTIN síðustu dó
fjárhættuspilari einn í Ameríku
og stóð það nú næst vinum
hans og ættingjum að koma
honum í gröfina, en enginn
þeirra taldi sig hafa ráð á því.
Það varð því að samkomulagi,
að þeir nokkrir hófu spil eitt
kvöldið og spiluðu á móti lík-
inu sem „blindum“. TJm mið-
nætti hafði líkið unnið nægjan
legt fyrir útförinni.
skyldi fitja upp á þessu, þegar
hann var að hugsa allt annað.
„Það getur meira en verið.
Jessica kærir sig ekkert um að
vera svo lengi í bænum.“
,,Til hvers varstu þá að biðja
um fjölskyldukort?“
„Svei,“ sagði hún gremju-
lega. „Ég ætla ekki að fara að
rífast við þig,“ og hún reis á
fætur og ætlaði að ganga burt.
,,Heyrðu,“ sagði hann með
svo ákveðinni röddu, að hún
hægði á sér. „Hvað gengur eig-
inlega að þér upp á síðkastið?
Er ekki hægt að tala við þig
lengur?“
„Þú getur vissulega talað við
mig,“ sagði hún með áherzlu.
„Það er að minnsta kosti ó-
líklegt eftir framkomu þinni.
Og ef þú vilt endilega fá að vita
hvenær ég verð tilbúinn — þá
verður það ekki fyrr en eftir
mánuð. Og ef til vill ekki þá.“
„Við förum þá án þín.“
„Einmitt það, já,“ hreytti
hann út úr sér.
„Ójá.“
Hann var undrandi yfir festu
hennar en hún/jók enn meir á
gremju hans.
„Við sjáum hvað setur. Ann-
ars finnst mér þú hafa verið
býsa heimtufrek upp á síðkast-
ið. Þú talar rétt eins og það
væri þú, sem hefðir stjórnina
með höndum. En þar skjátlast
þér. Þú ræður ekki yfir neinu,
sem mig varðar. Og ef þú vilt
fara, þá skaltu fara, en þú herð
ir ekki á mér með neinu mikil-
mennskutali."
Nú var hann kominn í æs-
ing. Hin dökku augu hans skutu
gneistum, og hann bögglaði sam
an blaðið, þegar hann lagði það
frá sér. Frú Hurstwocd sagði
ekki meira. Strax og hann var
þagnaður, sneri hún sér á hæli
og gekk fram í forstofuna og
upp á loft. Hann stóð kyrr eitt
andartak, eins og hann hugsaði
sig um, síðan settist hann niður
og dreypti á kaffinu, reis upp
og sótti hatt sinn og hanzka.
Kona hans hafði alls ekki bú-
izt við slíkri deilu. Hún hafði
komið til morgunverðar í hálf
slæmu skapi og var að velta fyr-
ir sér ráðagerð, sem hún hafði
í huga. Jessica hafði vakið at-
hygli hennar á því, að veðreið-
arnar væru ekki eins og þær
ættu að vera. Þar buðust ekki
eins mörg tækifæri og þær
höfðu búizt við. Ungu stúlkunni
hafði lítið þótt varið í að fara
þangað á hverjum degi. Heldra
fólkið gerði mikið -af því á þess
um tíma að fara til Evrópu eða
baðstaðanna. í hennar kunn-
ingjahópi höfðu margir ungir
menn, sem hún hafði mætur á,
farið til Waukesha. Hún fór að
fá löngun til þess að fara þang-
að lika, og móðir hennar sam-
sinnti henni.
Af þessum ástæðum ákvað
frú Hurstwood að koma þessu
til tals. Hún var að velta þessu
fyrir sér, þegar hún kom að
borðinu, en einhver leiðindi
lágu í loftinu. Þegar þetta var
um garð gengið, var hún alls
ekki viss um, hvernig deilan
hafði hafizt. En hún var þó sann
færð um það núna, að maður
hennar væri mesta fól, og hún
skyldi engan veginn láta hon-
um líðast þetta. Hún vildi láta
viðhafa kurteislegri framkomu
við sig, annars tæki hún til
sinna ráða.
En Hurstwood var að velta
þ'essu nýja vandamiáli fyrir sér
á leiðinni á skrifstofuna. En þeg
ar hann tfór af stað þaðan til
þess að hitta Carrie, snerust
hugsanir hans aftur um þessi
flóknu ástamál hans, um ást
hanshans og þrá og öll þau vand
kvæði, sem mættu honum. Hugs
anir hans komu víða við. Hanh
gat varla beðið þangað til hann
hitti hana. Hvers virði voru næt
urnar án hennar — eða dagarn-
ir? Hann varð' að vinna hana,
og hann ætlaði sér að vinna
hana.
Og Carrie hafði sjálf lifað í
heimi drauma og tilfinninga síð
an hún skikli vð hann kvöldið
áöiur. Hún hafði hlustað á hin-
ar áköfu lofræður Drouets með
mikilli athygli, þegar um hana
sjálfa var að ræða, en með mesta
kæruleysi þegar hann ræddi um
áhugamál sín. Iiún reyndi að
halda honum í sem, mestri fjar-
lægð, því að hún hugsaði aðeins
um sinn eiginn sigur. Hún leit
á ást Hurtswoiod sem dásamlega
viðlbót við velgengni isína, og
hún var nú á fyrsta stigi þeirrar
hægfara breytingar, þegar hinn
auðmjúki, isem þiggur, breytist
í hinn náðuga, sem veitir. Hún
var frá sér numin af isælu.
En um morguninn var ekkert
um atburðinn rætt í blöðunum.
og. í Ijósi hversdagsleikans
missti hann talsvert af ljóma
kvöldsins. Drouet sjálfur talaði
ekki um hana heldur fyrir hana.
Honum fannst ósjálfrátt, að
! hann yrði að reyna að breyta
áliti hennar á honum.
! „Ég held,“ sagði hann miörg-
uninn eftir, meðan hann gekk
um íbúðina og ibjó sig undir að
fara niður d iborgina, „að ég
reyni að ná út pendngunum miín
um í þessum mánuði og þá get-
um^ við giift okkur. Ég minntist
á það við Mosher í gær.“
H NYJA BSO
Ástir skáldsins
(The loves of Edgar Aallan
Poe)
Aðalhlutverk:
John Shepperd
Virginia Gilmore
Linda Darnell
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
taARfflLA BíO
L

fjársjóður
Tarzans
(Tarzan’s Secret Treasure)
Johnny Weissmiiller.
Maureen O’SuIlivan.
John Sheffield.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
i
„Þú gerir það ekki af fúsum
vilja,“ sagði Carrie, sem fann
iðulega til veikrar liöngunar til
að stríða farandsalanum.
„Víst geri ég það,“ hrópaði
hann. af meiri tilfinningu en
endranær og bætti við í bæn-
arróm: „Trúir þú mér ekki
lengur?“
Carrie hló.
„Auðvitað geri ég það,“ svar-
aði hún.
Skömmu seinna gekk hann útr.
og Carrie fór að búa sig undir
að hitta Hurstwood. Hún flýtti
sér að snyrta sig og hraðaði sér
niður stigann. Við homið fór
'hún fram hjá Drouet, en þau
siá.u ekki hvort annað.
Farandsalinn haffði gleymt
nokkrum skjölum, sem hann
þurffti að framvísa hjá fyrirtæki
sínu. Hann flýtti sér upip stdg-
ann og óð inn á henbergið, en.
GÖTUDRENGVRINN
eftir ELISE MÖLLER.
stofu. Hann vaknaði við að eitthvað kom við hendi hans
og hann sá í hinni björtu júnínótt stórann loðinn hund, sena
var að sleikja á honum hendina. Eob kunni vel við þessi
vinahót, og hann klappaði hundinum. Svo gaf hann honum
brauðið sitt sem hundurinn át naeð áfergju og síðan fóru
þeir báðir að sofa. Um morguninn þegar Bob vaknaði lá
hundurinn þar ennþá hjá honum. Hann hélt að þetta væri
flækings skipshundur, og ef til vill var það einmitt það,
sem dróg þá hvorn að öðrum, að þeir voru báðir umkomu-
lausir í þessum heimi.
En frá þeirri nótt voru þeir óaðskiljanlegir. Bob kall-
aði hundinn „Rib“ af því hann sá að á ólinni sem um háls
hans var stóðu bókstafirnir R. I. B.. — Dag nokkurn stóðu
þeir báðir niður við fl.iótið, þegar tveir menn komu til þeirra
eldri maðurinn ávarpaði Bob og sagoi: „Hvað heitir þú dreng
ur minn?“
,,Bob,“ svaraði drengurinn.
„En hvað heita foreldrar þínir?“ hélt maðurinn áfram
í glettnistón.
„Ég hefi enga foreldra átt.“
Maðurinn brosti. „Jæja, hugsaðu þig nú um, drengur
minn, þú hlýtur að hafa átt foreldra.“
„Nei,“ svaraði drengurinn og var fastmæltur. „Ég er
aðeins drengurinn hennar Groll, en 'nú er hún dáin.
MYNDA
SAOA
ÖRN (stendur uppi í flugvél-
inni og hxópar af öllurn mætti
til félaga sinna í flugvélinni,
sem ætlar að fara að ráðast á
hann: „Varið ykkur strákar!
Það er þýzk flugvél á eftir
ykkur!“
í FLUGVÉLIMNI: ,3á er skrít
inn! Hann veifar okkur. —
Hann vill víst láta okkur hliífa
sér. — Varaðu þig Mac —
þarna kemur þýzk vél?“