Alþýðublaðið - 12.09.1944, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 12. september 1944

4^KEIN SÚ, sem hér fer á
eftir, er þýdd úr brezka
Útvarpsblaðinu The Listener
og er eftir K. W. Robson.
Hún fjallar um styrjaldar-
horfurnar á Kyrrahafi, en
tneðal leiðtoga Engilsaxa
gætir nú vaxandi bjartsýni
um sigurhorfur á þeim vett-
vangi. Telja þeir, að það
muni engan veginn taka
»ins langan tíma að sigrast, á
íapönum og upphaflega var
búizt við. t
IAMERÍKU gætir nú mjög
vaxandi bjartsýni varðandi
styrjöldina á Kyrrabafi. Eftir
heimsókn sína til Pearl Har-
bor lét Rooisevelt Æorseti í Ijós
þá skoðun sína, að endanlegur
sigur yfir Japönum myndi
verða unninn allmiklu fyrr en
hægt var að vænta fyrir tveim
árum síðan. Sömu skoðun lét
Nimitz flotaforingi í Ijós eftir
að hann hafði heimsótt stöðvar
Bandaríkjamanna á Marian-
eyjum. Brezki 'forsætisráðherr-
ann hefur einnig látið þá skoð-
un í Ijós í neðri málstofunni, að
miklu skemmra myndi verða
milli sigursins yfir Hitler og
sigursins jdir Japönum, en gert
hefði verið ráð fyrir. Þessar
björtu vonir eru studdar örugg-
um staðreyndum. Það væri að
vísu rangt að segja, að Japanir
hefðu þegar látið hugfallast.
En það sjást þó greinileg merki
þess, að stríðsæsingamennirnir í
Tokyo hafa loks gert sér grein
fyrir því, að þeir hafi færzt
meira í fang en þeir séu menn
til. iÞeim er að verða ljóst,
hversu vonlítið það er, að þeir
geti hrósað sigri yfir Banda-
ríkjunum og Stóra-Bretlandi.
Síðastliðna sjö mánuði hefur
ameríski heraflinn, sem hefur
bækistöðvar sínar í Pearl Har-
bor, sótt ifram tvö þúsund
mílna vegarlengd til austurs frá
Gilberteyjum og til Marian-
eyja, þar sem hann hefur nú
öflugar herstöðvar í aðeins
fimmtán hundruð mílna vegar-
lengd frá Japan. Á sama tíma
hafa amerískar og ástralskar
hersveitir, er hafa bækistöðvar
í Ástralíu sótt fram um þúsund
mílna vegarlengd í norðvestur-
átt, til vesturhjuta hollenzku
Nýju Gulneu.
Mælt á mælikvarða land-
vinninga hefðu bandamenn
litla ástæðu til að vera kampa-
kátir. Landsvæðin, sem unnin
hafa verið, eru hvorki víðlend
né miklum auðæfum þar fyrir
að fara. í því tilliti er þesH
framsókn því harla lítilvæg. Ó-
vinurinn ræður enn yfir holl-
enzku nýlendunum, ölíum Mal-
ajaskaga, Síam, Indo-Kína og
stórum hluta Kína. Þetta eru
mikil lönd og óhemju rík af
náttúruauðæfum. Vaxandi bjart
sýni bandamanna grundvallast
því ekki á því, að þeir hafi unn-
ið miki'l lönd, heldur miklu
fremur á því, með hverjum
hætti framsókn þeirra hefur
orðið. Fyrir tveimur árum síð-
Kjélasfni
í mörgum litum.
Kragar nýkomnir.
Verzlunin
Unnur.
(Horni Grettisgötu og Bar-
ónsstígs).

Myndin var tekin, þegar Bandaríkjamenn settu lið á land á
vesturodda Nýju Guineu, norður af Ástralíu, 1 sumar. Liðið
var flutt bæði sjóleiðis og loftleiðis.
an veittu Japanir hvarvetna
harðfengilegt viðnám og voru
hinir gunnreifustu. Nú er það
gerbreytt. Vörn þeirra ber
augljós merki um deyfð og von-
leysi.
NNAÐ er það, sem taka ber
fullt tillit til, þegar vegn-
ar eru og metnar horfurnar í
styrjöldinni á Kyrrahafi. Það
I eru ferðir stórra, amerískra
S flugvéla, sem flytja þunga
f farma af sprengjum inn yfir
' Japan og lönd, sem Japanir
hafa á valdi sínu. Það er komið
á daginn, að enginn staður í
veldi Japana, Tokyo sjálf með-
talin, er öruggur fyrir þessum
heimsóknum. Mjög veigamiklar
árásir hafa á þennan hátt verið
gerðar á Nagasaki, sem er mikið
skipalægi í Suður-Japan; á Da-
vao, þýðingarmikla höfn á Suð-
ur-Filippseyjum, og á Palemb-
ang á Sumatra, en þar eru
þýðingarmestu olíunámurnar,
sem Japanir tóku af Hollend-
ingum. Allir þessir staðir voru
álitnir öruggir fyrir loftárásum.
Þrátt fyrir það, tókst að ná til
þeirra úr órafjarlægð. Það er
því auðvelt að gera sér í hugar-
lund, hvaða möguleikar skapast
í þessum efnum, þegar Banda-
ríkjamenn hafa komið sér vel
Æyrir á Marianeyjum.
Japanski landherinn berst af
grimmd dýrsins og framkvæma
enn hara kiri af hinu mesta
ofstæki, þegar hermennirnir
komast að raun um, að þeir fá
ekki borið hærra hlut. Flugher-
inn hefur einnig sýnt leikni og
hugrekki, þegar honum hefur
verið teflt gégn flugvélum
bandamanna. En það er aug-
ljóst, að vonleysið hefur grip-
ið um sig, — ekki síður meðal
stjórnendanna í Tokyo en meðal
Um hættur á vegur úti — Gamall sjómaður sendir mér
siglingavísur — Um sigur í Ecuador og kosningaþátt-
.töku.
hermannanna í frumskógunum.
Hversu blindaðir, sem Japanir
eru af ofstæki, geta þeir ekki
lokað augunum fyrir sívaxandi
herstyrk bandamanna. Þeim
hlýtur að vera Ijóst, að flugher
Iþeirna er orðdinn nólega eipskis
virði, að floti þeirra er í felum
og að vopn þeirra hafa reynzt
nauðailla í hvert sinn, sem til
átaka hefur komið við amerísk-
ar og brezkar hersveitir.
Meðal bandamanna hafa þær
skoðanir verið látnar uppi, að
ástæðulaust mvndi vera að
vinna öll þau lönd, er Japanir
hafa brotið undir. sig. Það væri
aðeins að eyða tíma og hernað-
arstyrk að óþörfu. Hitt væri
skynsamlegt, að ráðast gegn
hinum víggirtu eyjum, er til-
heyra Japan sjálfu.
Nú er öflugur herstyrkur
saman kominn á þremur stöðum
— sem er beint gegn Japönum.
í austri eru Bandaríkjamenn
með stöðvar á Marianeyjum;
Bretar og Indverjar í vestri með
bækistöðvar á Assam og Ceyl-
en, og srvo er MacArthur með
Ameríkumenn og Ástralíumenn
ó Nýju Guineu. Undir stjórn
MacÁrtihurs eru þjálfaðar og
vanar hersveitir Ástralíumanna,
sem þátt tóku í styrjöldinni í
Afríku. Af þeim hefur fátt
spurzt upp á síðkastið. Það; sem
MacArtíhur tekur ,sér næst
fvrir hendur, hvað svo sem það
verður, fær Tojo og kumpán-
um hans í Tokyo áreiðanlega
nóg um að hugsa.
Japanir eiga aðeins eitt há-
spil á hendinni, til að spila út.
Það er japanski flotinn. Hann
er væntanlega sterkasti liður-
inn í hinum þrískipta herafla
Japana. Og Japanir hafa ekki
Framh. á 6. síðu.
ÍJ NEGLU-HALLI skrifar: „Seg
# irðu mér satt núna“, sagði ég
við kunningja minn, er hann sagði
mér nýlega tvær stórfréttir, en það
er mér tamt til svars þegar ég
þeyri furðufréttir, enda þótt ég
rengi ekki sögumann. Önnur frétt
in var um að templarar væru að
selja Bindindishöllina, en hin um
hrun Ölfusárábrúar. Ekki veldur
sá er varar. Alþýðublaðið hefir oft
bent á hættuna að treysta veikri
brú á Ölfusá. Það hefir sömuleiðis
bent á hættuna við það að treysta
á að fólk hlýði settum reglum um
umferð hennar.“
„TEUJA MÁ það gott og rétt að
benda á það, sem betur má fara, og
nú ætla ég 1 allri einlægni og ein-
feldni að benda á tvo hættulega
staði, sem hægt er að laga, á veg-
spottanum milli Ölfusár og Reykja
víkur. Ahnar er auðvitað í Kömb-
um. Á bröttum, stuttum kafla ofar
lega í Kömbum hefir oft orðið slys.
Einu sinni bef ég komið að manni
sem lá þar undir bíl sínum og gat
enga björg sér veitt. Illa var hann
kominn sá maður, en hann hélt
þó lífi og limum. Oft hafa bílstjór-
ar sagt mér frá erfiðleikum sínum
á þessum stutta vegspotta. Á hann
hleðst. snjór, ísing og hálka öðr-
um stöðum fremur ,í Kömbum, og
margir bílar hafa farið þar út af
vegi. Aðalástæðan virðist vera, að
vegurinn er of mjór og of brattur."
„ViÐ SMIÐJULÁUT á Hellis-
heiði var veginum breytt fyrir
nokkrum árum vegna snjóþyngsla
í Smiðjulautinni. Þar sem hinn
nýi vegur byrjar vestan lautarinn-
ar er beygja og hátt út af, og veg-
urinn svo mjór að eigi er unnt fyr
ir bíla að mætast. Mér hefir verið
sagt að þarna hafi orðið dauðaslys
í sumar, hermannabíll hafi oltið
út af veginum og af 5 mönnum,
sem í 'bílnum voru hafi einn dáið
þar á staðnum og annar stórslasazt.
Þeir, sem um vegmn fara og vilja
veita þessu athygli, munu sannfær
ast af eigin sjón, að hér er þörf
aðgera, bæði í Kömbum og við
Smiðjulaut.“
GAMALL SJÓMAÐUR sendir
mér þessar vísur.
Kommúnistar keyptu skip.
Kom það flokknum vel, í svip
eignuðust þar góðan grip,
gamalt, úrelt lekahrip.
Útgerðina Áki má
anhast, hvað sem dynur á.
Máske þeir um sollinn sjá
sigli því til Rússíá.
Eflaust lundin yrði grá.
er að Stalin blekkti þá.
Þó „Falkur“ gamli fari á stjá
fæst ei gull í Rússíá.
Ef þeim bregst þar fé að fá
finna þeir ráð sem duga má.
Föðurlandið flytja þá
á „Falkur“ heim í Rússíá.
En settu marki seint þeir ná
þó seglum aki til og frá.
Vesælmenni völdin þrá,
en vonin ávallt svíkur þá.“
. . HREGGVIÐUR skrifar: „Ég veit
ekki, hvort þú hefir veitt því eftir
tekt, að „Þjóðviljinn á það til að
vera gamansamur, óafvitandi þó,
og birtir oft næsta nýstárlegar frétt
ir. Á laugardaginn var birti blað-
ið t. d. gleiðletraða frétt yfir tvo
dálka með formála um, að „lýð-
ræðisflokkarnir“ í Suður-Amer-
íkulýðveldinu Ecuador hefðu unn
ið glæsilegan kosningasigur.
„LÝÐRÆÐISFLOKKARNIR,
sem ,,Þjóðviljinn“ segir, að standi
að hinu sigursæla kosningabanda
lagi eru ,,frjálslyndir“, Kommún-
istaflokkurinn, Sósíalistaflokkur-
inn og Byltingasinnaði Sósíalista-
flokkurinn (!!) og má af þessu
marka, hve lýðræðissinnaðir flokk
ar þessir eru. Til fróðleiks lesend
um er þess getið, að það hafi verið
„þetta bandalag, sem skipulagði
alþýðuuppreisnina í maí s. 1., sem
steypti del Rio forseta af stóli og
setti Velasco Ibarra í hans stað“.
Má gera ráð fyrir, að menn þessir
séu alkunnir íslenzkum blaðales-
endum og þykir tíðindum sæta, að
dóninn del Rio sé farinn frá, en
heiðursmaðurinn Ibarra sé kominn
í hans stað!“
„SÍÐAST í FREGNINNI, sem er
á áberandi stað í blaðinu er þess
getið að meir en 90.000 manns
hafi greitt atkvæði og er helzt að
skilja, að kosningin hafi verið
sótt af hinu mesta kappi. Við nán-
ari athugun kemur í ljós, að
Ecuadorbúar virðast ekki vera
neitt sérlega æstir í kosningar eða
hinn glæsilega sigur „lýðræðis-
flokkanna" þar í landi, iþví að í-
búar landsins munu vera um 2Vz'
milljón að tölu og lætur því nærri
að um 27. hver maður hafi greitt
atkvæði við þessar þýðingarmiklu
kosningar. Myndi það svara til
þess, að um 4600 mann greiddu
atkvæði við alþingiskosningarnar
hér á landi, og' myndi það tæpast
teljast glæsilegur sigur fyrir þann,
er sigraði í kosningunum við
slíka þátttöku — eða vottur um
glæsilegt menningarstig þjóðar-
innar eða dæmi um þroska alþýð-'
unnar!“
Hannes á horninu.
Sendisveinn óskast
' frá 15. þessa mánaðar
álþýóyblaðið. — Sími 4900.
áskrlffarsími Alþýðublaðsins er 4900.