Alþýðublaðið - 16.09.1944, Blaðsíða 8

s
AO?Yr>UgLAt»iæ
Laugardagur 16. sept. 1944=
paTMRNAitBlfi.
Gias læknir
(Doktor Glas)
Sænsk mynd eftir sam-
nefndri sögu HjaLmar Söder
oergs.
Georg Rydeberg
Irma Christenson
Rune Carlsten
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Sala aðgöngum. hefst kl. 11
Kl. 3
Giff fóik á giapstigum
Bob Hope og
Betty Hutton
VERIÐ VAR að búa börnin
í skólanum undir komu eftir-
litsmanns fræðslumála. í því
sambandi spurði unga kennslu-
konan: „Segið þið mér nú, börn
in mín, hver skapaði ykkuv?“
Nú var þögn í eina mínútu,
en því næst heyrðist í veik-
byggðri röddu, aftast úr stof-
unni: „Guð skapaði mig.“
„Það var rétt Nonni minn“,
vérið þið nú svo væn að muna
þetta, börnin mín, bæði dreng-
ir og stúlkur.“
Næsti dagur leið hægt og bít-
andi, en eftivlitsmaðurinn kink
aði alltaf við og við kolli til
þess að láta í Ijós ánægju sína
með fram.m.is'öðu bamanna.
Svo kom þessi skelfilega spurn-
ing: „Hver skapaði ykkur?“
Að þessu sinni var þögnin
löng og skelfileg. Að síðustu
stóð lítil stúlka upp og sagði:
„Afsakáð, en litli drengurinn,
sem Guð skapaði, er fjarverandi
í dag.“
*
VEIZTU það að skotthúfan er
kóróna, sem aldrei fellur af, því
hún er byggð á auðmýkt, én þær
háu, vilja stundum detta.
*
HREINSKILNI og einlægni
eru dýrmætar perlur. berðu þær
t bxjóstvasa þínum.
*
GJAFMJLDI er n-K v—
hún gerð af sjálfsafneitun.
Heimilið er höll lífsins, allt það
bezta sem í þér býr skaltu æfa
þar.
og svo ruddi Drouet öllu úr
sér.
„Hvernig er þetta með ykk-
ur Hurslwood?“ spurði hann.
„Okkur Hurstwood — 'hvað
áttu við?“
„Kom h.ann ekki ihingað ótal
sinnum, meðan ég var í burtu?“
„Ótal sinnum?“ endurtók
Carrie með sektarsvip. „Nei,
en hvað óttu við?“
„Mér var sagt, að þú hefðir
farið í ökuferðir með honum
og hann hefði komdð íhingað á
hverju kvöldi.“
„Hivaða vitleysa,“ svaraði
Carrie. „Þetta er ekki satt.
Hver sagði þér ;þetta?“
Hún roðnaði alveg upp í hárs
rættur, en Drouet sá andlit
hennar aðeins óljóst, (því að Ijós
in vor.u svo dauf. Hann fekk
traust sitt smám saman aftur
meðan Carre neitaði ákærun-
um.
„Mér var sagt það,“ sagði
hann. „En það er ekki satt?“
„Auðvitað ekki,“ sagði Carrie
„Þú veizt, hvað hann kom oft.“-
Drouet hugsaði sig um andar-
tak.
„Ég veit, hvað þú sagðir
mér,“ sagði 'hann að lokum.
Hann gekk óróle.gur um gólf,
og Carrie fygldi honum rugluð
með augunum.
„Nú, ég hef að minnsta kosti
ekki sagt þér þetta,“ -sagði hún
og tók ríögg á sig.
„Ef ég væri í þínum spor-
um,“ hélt Drouet áfram og
heyrði ekki hið síðasta, sem hún
sagði, „Þá myndi ég láta hann
eiga sig. Þetta er giftur maður
eins og þú veizt.“
„Hver — hver er gifur?“
sagði Carrie stamandi.
„Nú, H,urstwood,“ sagði Drou
et, sem tók eftir áhrifunum og
fann, að hann hafði greitt henni
þungt högg.
„Hurstwöod,“ hrópaði Carr-
ie og reis ó fætur. Hún var
orðið náföl í andlitið á nokkr-
um sekúndum. Hún gat ómögu-
lega hugsað skýrt.
„Hver hefur sagt þér þetta?“
spurði hún og gleymdi alveg
að geðshræðing hennar kom upp
■um hana.
„Nú, ég veit það. Ég hef allt-
af vitað það,“ sagði Drouet.
Carrie reyndi eftir megni að
hugsa skýrt. Hún leit mjög
aumlega út, en samt bærðist í
henni tilfinning, sem var allt
annað en kjarkleysi.
„Ég hélt, að ég hefði sagt
þér það,“ bætti hann við.
„Nei, þú gerðir það ekki,
í “ i
mótmælti hún, og rödd hennar
ihefur þú aldrei gert.“
Drouet 'hlustaði undrandi á
Ihana. Þetta var eitthvað nýtt.
„Ég hélt, að ég hefði gert
það, sagði hann.
Carrie leit hátíðlega í kring-
I um sig og gekk svo yfir að
| glugganum.
„Þú hefðir ekk.i ótt að skipta
þér neitt af honum,“ sagði
Drouet móðgaður, „eftir allt
sem ég hef gert fyrir þig“
„Þú,“ sagði Carrie. „Þú! Hvað
hefur þú ,gert fyrir mig?“
1 huga hennar risu mjög gagn
stæoar tilfinningar —- skömmin
yfir iþví, að allt var komdð upp,
skömm yfir undirferli Hurst-
woods, reiði gagnvart Drouet,
fyrir að hafa. Nú fékk hún eina
að aðhlægi. Nú fékk hún eina
:skýra hngsun. Hann átti sök-
ina. Á því var enginn efi. Hvers
vegna hafði hann íboðið Hurst-
wood þangað — Hurstwood
giftum manni, án þess að segja
orð við hana? Það stóð á sama
um svik Hurstwoods — en því
hafði Drouet gert þetta? Hvers
vegna hafði hann ekki varað
hana við? Þarna stóð hann nú,
hann sem var sekur um annað
eins og þetta, og talaði um,
hvað hann hafi gert fyrir hana.
„Þetta er laglegt að heyra,“
hrópaði Drouet, sem hafði enga
hugmynd um, hvílákan ofsa síð
ustu orð hans höfðu vakið., „Ég
hefði nú haldið, að það væri
ekki svo lítið.“
„Já, þakka þér fyrir,“ svar-
aði hún.' „Þú hefur svikið mig
— það hefurðu gert. Þú kem-
ur hingað með gamla vini und-
ir fölsku . yfirskini. Þú befur
gert mig að — ó,“ og rödd
hennar brast. Hún neri saman
höndunum með þjáningarsvip.
„Ég sé ekki, hvað það kem-
ur málinu við,“ sagði Drouet
ruglaður.
„Nei“ svaraði hún og beit
saman tönnum. „Nei, auðvitað
getur þú ekki séð það. Það er
ekki svo margt, sem þú getur
séð. Það var ómögulegt fyrir
þig að segja mér þetta strax,
eða hvað? Þú þurftir endilega
að halda því leyndu, þangað til
það var orðið af seint. Nú kem-
urðu skríðandi með upplýsing-
ar þínar og allt þitt tal um,
hvað þú hafir. gert íyrir mig.“
Drouet hafði aldrei grunað,
að þessi hlið í skapgerð Carrie
væri til. Hún var ofsar.eið. Augu
hennar leiftruðu, vari-r hennar
titruðu, og allur líkami hennar
skalf af gremju yfir þeirri móðg
NYJA Bið
Hagkvæmf

(„,The Lády is willing“)
Rómantízk gamanmynd
Aðalhlutverk;
Marlene Dietrích
Fred MacMurray
Sýnd kl. 5, 7, og 9

Barnasýning kl. 3
í glaurni lífséns
Betty Grable
John Payne
Sala hefst kl. 11 r. h.
GAHILA Bið
eíjur á heljarslóS!
i
(The North Star)
Amerísk stórmynd frá fyrstu
dögum Rússlandsstyrjaldar-
innar.
Sýnd kl. 7 og 9
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang
un, sem henni 'hefði verið sýnd.
Hún nötraði af reiði.
„Hver kemur skríðandi?“
spurði hann. Hann var sér ó-
ljósit með'v'itandi um misgerð
sína, en hann var þó fullviss
um, að hún gerði honum rangt
til.
„Þú, og enginn annar,“ sagði
Carrie og stappaði í gólfið. „Þú
ert hræðilega ímyndunarveik
raggelt, það emtu sannarlega.
Söngmærin
(Cinderella Swings It)
Gloria Warren
<lék í „í hjarta og hug“)
Helen Parrish
Dick Hogan
Sýnd kl. 3 og 5
Sala hefst kl. 11 f. h.
Ef þú hefur einhvprn snefil
af manndóm í þér, þá hefðirðu1..
aldrei getað gert annað eins
og þetta.“
Farandsalinn- starði á hana.
„Ég er engin praggeit,“ sagði
hann. „Hvað ó það eiginlega að
þýða að fara út með öðrum
mönnum?“
„Öðirum mönnuml," ihrópaði
ICarrile. „(Öðra|m mönnum —
þú ættir nú að vita betur. Ég
Iroels og kennslukonan hans.
eftir ELISE MÖLLER.
olli því, að hann bar af öðrum görðum bæjarins. ,Það var
stórt per)utré með hinum fegurstu og gómsætustu perum,
sem þar að auki þroskuðust fyrr en aðrar þerur. Nú hefði '
skólabörnunum verið stranglega bannað að fara inn í garð-
inn, og hann var læstur öllum stundum. En enginn gat bann-
að beim að virða fyrir sér perurnar á greinum perutrésins,
og bað kom vatn fram í munninn á öllum börnunum við-
þá sjón.
Því miður er sömu sögu að segja um skóla og aðra staði
að þar eru alltaf einhverjir, sem ekki eru eins góðir og
þeir ættu að vera. Tveim drengjum, sem báðir v-oru eldri
en Troels, hugkvæmdist, að kennslukonuna myndi svo sem.
ekki muna um það, þó að hún fengi nokkrum perunum
færra í ár en í fyrra, En hitt var vandinn meiri að ná per-
unum, því að neðstu greinarnar voru svo grannar, að þær
gátu hæglega brotnað, annars hefðu þeir að sjálfsögðu *
klifrað upp 1 tréð þegar í stað. Troels var að sjálfsögðu
ekki það þungur, að greinamar myndu hæglega bera hann
en hann var auðvitað slíkur mömmudrengur, að hann myndi
ekki þora að klifra upp í tréð sögðu þeir. Troels hefði efa-
laust sigrazt á freistingunni, ef þeir hefðu eklii vænt hann
um hugleysi, en að sjálfsögðu var það æðsta hugsjón hans
THÍ5 ISAWFUL...
IF WE GIVE THE
WROKIQ OKIE,WE'l?E
SUNK...ANP IF
WE PON’T,..
XREMEMBEKTHAT
ITWASTHE FIRST
LETTER INTHE
NAMEOFONE OF
MYRELATIVES...
UNCLEZACH, NO...
AUNT TILPA...NO...
OHH/THIS
IS DRIVING
ME BATTY/
MYNDA-
SAG A
ÖRN: Hugsaðu þig vel um,
Hank, blessaður reyndu að
muna það. Þú verður að
muna það. Annars sleppum
við ekki héðan!“
HANK: Eg man að fyrri staf-
urinn var A, en ég er ekki viss
um hinn stafinn, en hann var
annaðhvort L eða H.
ÖRN: Þetta er hræðilegt, ef
við gefum rangan staf, þá er-
um við glataðir — og ef við
nefnum engan •— þá...........
HANK: Eg man, að það var
fyrsti stafuxirm í nafni eins
af ættingjum mínum, Zach,
frændi, nei, Tilda frænka, nei„
Lissie frænka. Já! Þarna kem-
ur það. Jú, þetta er áreiðan-
legt, Örn. Merkið er A L !
ÖRN: Dásamlegt. — Nú skul-
um við gefa þeim merkið!
/