Alþýðublaðið - 24.09.1944, Blaðsíða 5

Simtiudagur 24. sept. 1944.

Wei Li'huang —
Kínverski luggugúmmíhershöfðinginn
JAPANAR nefna Wei Li-
huang hershöfðingja „tuggu
gúmmíhershöfðingjann“. Það
er ógerlegt að vinna á tuggu-
gúmmí hversu ákaft sem maðUr
tyggur það, og tuggugúmmíið
er óþægiiegt í meira lagi, þegar
það festist á fingur manns eða
hár. Japanar komust að raun •
um þetía, þegar þeir börðust
við Wei hershöfðingja í Shansi
á árunum 1937 til 1941. Þeir
gátu ekki sigrað hann, þegar
þeir' lögðu til atlögu við hann,
því að hann. var jafnan viðbúinn
aókn þeirra. Wei hershöfðingi
er nú yfirmaður kínverska hers
ins, sem berst á Salweenvíg-
stöðvunum. Hann nefnir sig
stundum í gamni „bjúguhers-
höfðingjann.“ — „Við ristum
óvinaliðið í lengjur,“ segir hers
höfðinginn, „og átum svo hverja
lengjuna fyrir sig eins og
bjúga.“ Hin fjögur ár, sem Wei
barðist í Shansi, „át“ hann her-
sveitir Japana, sem skipaðar
voru mörgum þúsundum stríðs
manna. og kom í veg fyrir ótal
-tilraunir Japana til þess að eyða
dreifðum hópum K.ínverja í Suð
austur-Shansi.
Hermenn þeir, er berjast und
ir merki Wei hershöfðingja, bera
mikla virðingu fyrir þessum
þrautreynda og mikilhæfa her-
manni. — Hershöfðinginn er
ijörutíu og sjö ára gamall og
atvinnuhermaður af lífi og sál.
Það tók Wei þrjátiu ár óslit-
innar baráttu að hljóta hershöfð
ingjatign. Hann var liðsforingi
hjá Chiang Kai-shek, þegar leið
tógi Kínverja hafði á hendi
stjórn herfylkis, sem tók þátt í
orrustum þeim, er til var efnt
i árdögum lýðveldisins.
Wei hershöfðingi er kominn
af fornri ætt í Hofei í Norður-
Anbwei. Faðir hans vildi, að
han n yrði menntafrömuður,
enda gæti maður ætlað, að hers
höfðinginn væri menntafrömuð
ur eftir útliti hans að dæma.
Hann er rólyndur og hæglátur
eins og kínverskt skáld, enda
þótt hann vísi hæglæti sínu á
bug sem hermaður. Hann var
varayfirmaður setuliðsins í Nan
king fyrir strið.
Hersböfðinginn er mjög fróð-
leiksfús og leshneigður maður.
Hann á safn bóka og tímarita
á kínvcrsku, japönsku, ensku og
frönsku. Einkaritarar hans þýða
erlendar bókmenntir fyrir hann.
—- Hann hefir jafnan blýant við
böndina, þegar hann les, og
skrifar athugasemdir sínar og
minnisatriði á spássíurnar. Þeg
ar barizt var af mestu harð-
fengi sumarið 1938 og óvinirn-
ir voru aðeins staddir eina dag
leið frá aðalbækistöð Wei, komu
menn hans að honum dag nokk-
urn, þar sem hann las bók sagn
fræðilegs efnis og skrifaði at-
hugasemdir sínar að vanda á
spássíurnar, þár sem hann sat
við símann. Þegar þeir fóru
þess á leit við Wei. að hann
flytti aðalbækistöð sína á örugg
an stað, þá 'sagði hann þeim að
vera rólegum. „Við hrekjum
Japanana brótt í fyrramálið,"
mælti hann. „Til hvers er þá
að vera að hafa fyrir því • að
flytja aðalbækistöðina í kvöld?“
«
HERMENN WEI hafa það
mjög á orði, hversu hug-
djarfur hann sé, þótt kúlna-
hríðin dynji umhverfis hann.
Þegar hin mikla orrusta var háð
skammt frá Shinkow í Norður-
Shansi í októbermánuði árið
1937, var aðalbækistöð Wei inn-
an skotmáls fallbyssna óvin-
anna. En oft og tíðum stjómaði
hann sjálfur hernaðaraðgerðun-
um á vígvöllunum. Hersveitir
hans veittu Hði hins mikilhæfa
japanska hershöfðingja Itagaki
Telpan og dúfan.
Telpan á myndinni heitir Susan Desfor og á heima í New
York. Hér sést hún vera að gefa dxifu í einum skemmth
igarði stórborgarinnar.
REIN ÞESSI, sem er eft- 1
ir Samuel Chao og hér
þýdd úr tímaritinu World
Digest, fjallar um kínverska
hershöfðingjann Wei Li-
huang, sem Japanar nefna
„tuggugummíhershöfðingj-
ann,“ en hann á sér merka
sögu og er talinn sérstæður
og mikilhæfur hershöfðingi.
i
viönám í tuttugu og fjóra daga
og' felldu þrjátíu þúsundir óvin-
anna.
Þegar Wei var næst æðsti
maður á vígvöllunum í Shansi
árið 1938, var hann jafnan þar
sem harðast var barizt og stjórn
aði sjálfur hernaðaraðgerðun-
um af hálfu.Kínverja. Hanri fór
fram og aftur um Tungpujárn-
brautina, sem Japanar höföu á
valdi sínu, og rauf herkví Jap-
ana að vild sinni. Einu sinni var
hann umkringdur ó.vinaliði
þarna á járnbrautinni, en harð
fengilegt áhlaup og því næst
hratt undanhald kom í veg fyrir
það, að hann félli þeim í hend-
ur. Japanar gerðu einu sinni
grimmilega loftárás á her hans
að Yunghoeheng í Suður-Shansi
skammt frá Gulafljófi. Einn að-
stoðarmaður Wei féll og næsta
hús við aðalbækistð hans var
hæft sprengju, en hershöfðingj-
ann sakaði hvergi.
Hinn fjögurra ára hernaður í
Shansi gerði Wei að sérstökum
snillingi í óvæntu-m áhlaupum.
Þegár Japanar höfðu í hyggju
að taka' sér hvíld frá hernaðárað
gerðum í Shansi vorið 1938, hóf
Wei hershöfðingi míkla gagn-
sókn og komst æ næsta leiti við
Taiyuan, höfuðborg Shasifylkis,
sem Japanar höfðu á valdi sínu.
Kínverski herinn koan óvinun-
um ilgerlega að óvörum og auðn
aðist að ná f jölda borga úr greip
um þeirra. Japanar kvöddu þeg
ar á vettvang mikið varalið, sem
þeir höfðu ætlað að senda til
Shantungvígstöðvanna. Wei
hershöfðingi stefndi þá her sín
um í skyndi til fjallanna í Suð-
ur-Shansi, og Japanar gripu í
tómt, þegar þeir höfðu skipu-
lagt sókn síria. —- Hin snöggu
og óvæntu áhlaup Wei, svo og
það hversu honum lét vel hratt
og skipulagt undanhald, ollu því
að honum tókst að halda vglli
á Shansivígstöðvunum, þrátt
fyrir ítrekaðar tilraunir Japana
ti'l þess að bera Kínverja þar
ofurliði. Sóknin við Salween-
fljótið er eitt hið sérstæðasta
þessara snöggu og óvæntu á-
hlaupá hans.
En enda þótt áhlaup Wei séu
snögg, kemur það ekki til af því,
að hann láti skeika að sköpuðu,
því að hann er maður, sem skipu
leggur sérhvert verk af kost-
gæfni. Hann kynnir sér upp-
drætti og athugar aðstöðu og
liðstyrk óvinanna klukkustund
um saman áður,en hann tekur
ákvarðanir sínar. Og þegar hann
'hefir kynnt sér málið til hlitar,
tekur hann ákvarðanir sínar.
En þegar hann hefir tekið á-
kvörðun sína, ætlast hann til
þess, að hún sé framkvæmd, ef
joað er á valdi dauðlegra manna.
Hann fer sjálfur til vígvallanna
til þess að athuga staðhætti og
aðstöðu hersins, ef hann á þess
nokkurn kost. Þegar óvinirnir
hófu sókn sína í Suður-Shansi
árið 1938, gekk hann einu sinni
að kvöldlagi meðfram Siýang-
fljóti skammt frá Shansiborg.
Hann sá þá dreng reka kinda-
hóp inn í þröngan dal. Hann
starði á drenginn og hjörðina.
Og allt í einu færðist bros yfir
ásjónu hans. Hann tók fram upp
drátt af umhverfinu. settist nið
ur og athugaði hann klukku-
stundum saman. Hann lagði
gildru fyrir hersveitir Japana
í samræmi við það, sem hann
hafði séð og uppdrátturinn
sýndi. Óvinirnir gengu í giddr-
una og misstu fimm þúsundir
manna.
Pramh. á 6. síðu.
ANNESj'
Fréttirnar í útvarpinu og athugasemdir um þær —
urinn milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur — N
in yfir ölfusá.
HAFNFIRÐINGUR skrifar: „Mér
líkar ekki fréttaburður Ríkis-
útvarpsins og á ég þar við hinar
erlendu fréttir. Mér finnst t. d. á
kvöldin varið alltof stuttum tíma
til fréttalestursins. Ég hlusta mikið
á erlendar útvarpsstöðvar bg finn
hve afskaplega lítið okkur er flutt
af erlendum fréttum. Svo er eitt, að
þulurinn nefnir ýms borgarnöfn,
t. d. bandamenn liafa tekið, þá væri
nauðsynlegt að segja jafnan hversu
langt sú eða þaer borgir eru frá
velþekktum stöðum eða bara til-
greina svona marga km. frá landa-
mærum Þýzkalands og Hollands o.
s. frv.“
„ÞETTA ER ALVEG útgjalda-
laust, en gefur hlustendum miklu
skýrari mynd af hernaðarstöðunni
’á hverjum tíma. Það eru fæstir
hlustendur, sem hafa jafnan kort
fyrir framan sig. Morgunfréttirnar
eru afar vinsælar og mega þær ekki
falla niður fyrst um sinn. Yfirlit
erlendu fréttanna vikulega er á-
gæt tilhögun, en ætlað alltof stutt
ur tírni, aðeins 20 mínútur. Það er
líka vel þegið hjá Birni Franzsyni,
frásagnir hans í 1-ok þessara þátta
um ýmsar nýjungar á sviði lækn-
isfræði og tækni.“ \
„ÞÁ LANGAR MIG til að segja
þér frá viðgerðinni á malbikaða
veginum mihi Hafnarfjarðar og
Reykjavíkur. Hún er nú búin R'v
standa í marga mánuði í yfirleitt
ágaetisveðri mest allan tímann.
Er vegurinn nú undir veturinn all
ískyggilegur þrátt fyrir viðgerð-
ina. Flestir munu furða sig á tþessu
og vita líklega ekki fremur en ég
hvað veldur. Eri eitt er vísí, að
dýrt er þetta viðhald. Nú vildi ég
í allri mimii fáfræði á nálum
þessum, mega spyrja:
„ER EKKI FJARSTÆÐA EIN
að vera að klastra við veginn
svona? Er ekki betra að stein-
steypa þennan veg bara? Nokkrir
metrar af . þessum vegi voru
steyptir fyrir mokkrum árum og
er það sá eini kafli hans sem stað
ist hefir vel umferðina. Það er al-
veg víst, að þegar skammt er lið-
ið at vetri, verður þessi vegur ill-
fær. Götur inni í sjálfum Reykja-
víkurbæ, sem malbikaðar eru,
virðast endast miklu betur en Hafn
arfjarðarvegurinn. Hver er ástæð-
an? Fær bærinn betra efni en sjálft
ríkið til sinnar vegagerðar?“
„ÉG VIL Á ENGAN hátt halda
því fram, að þetta sé þeim aS
kenna, sem við veginn vinna, held-
ur verður manni á að halda, að or-
sakir þessarar lélegu viðgerðar
liggi á æðri stöðum.“
„SIGGI Á SJÓNARHÓLI skrif-
ar mér bréf um hrun Ölfusárbrú-
arinnar og nýja brú á Ölfusá og er
það svohljóðandi: „Vafalaust hef-
ur hrun Ölfusárbrúarinnar snert
viðkvæman istreng í brjósti margra,
ekki aðeins þeirra, er nú búa é
undirlendinu, heldur og þeirra,
sem muna úr æsku, er iþessi' mikla
brú reis upp, og vakti fögnuð og
vonir hjá flestum, þó*nú séu þeir
farnir af þessum slóðum. Það væri
því ekkert að undra þótt vegamála
stjóri hefði hiksta þessa dagana.“
„MAÐUR SPYR NÚ: Á nú að
reyna að kæfa þetta hneykslismál
á líkan hátt og ýmis önnur. Ekkl
spáir það góðu, að ekkert dag-
blaðanna nema Alþýðublaðið hef-
ur minnst á það enn. Maður spýr
ennfremur: .Hvernig getur vega-
málastjóri setið í embætti eftir að
kunnar eru upplýsingar Einars
fyrrverandi skipherra, í Alþbl.
15. þ. m.? Það var slembilukka,
en ekki hans forsjá að þakka að
ekki varð ægilegt slys er brúin
hrundi. Bílstjóramir er feldu hana
niður ættu að fá Fálkastórkross
með stjörnu fyrir það viðvik —
enda þótt þeir brytu settar reglur,
sem ‘í sjálfu sér er ekki bótmæl-
endi.“
‘ • .íii.i
„TILKYNNINGAR vegamála-
stjóra í útvarpinu um reglur viö
hinar brýrnar, eru bara brosleg-
ar. Hann veit af reynslu, að þær
eru af flestum að engu hafðar, og
því stoðar ekkert annað en að
varzla brýrnar, ef þær eru eitt-
hvað athugaverðar."
„SÉST HEFUR ÞAÐ, að til standi
að byggja nýja brú yfir Ölfusá,
og var mynd af nýju brúnni ný-
lega sýnd í Mbl. Samkvæmt henni
á nýja brúin að vera við hlið þeirr
ar gömlu. Ekki leist mér á þessa
mynd, þó hún líti vel út á papp-
Fvk. af 6. aflfa.
Unglingar!
Eldra fðlk!
Frá og með næstu mánaðamétum
éskum við eftir unglingum eða
eldra fólki til að bera blaðið til
fastra kaupenda víðs vegar um
bæinn.
Taflið vsð afgreiðsfluna.
Alþýðublaðið. — Sími 4900.
‘