Alþýðublaðið - 24.09.1944, Blaðsíða 8

Sunnudagur 24. sej;t. 1944.
m *' s. :f SJ > t! bor
Kvenhetjur
(„So Proudly We Hail“)
Claudette Colbert.
Paulette Goddard.
Veronica Lake.
Sýnd kl. 7' og 9
Rosalind Russell
Brian Aheme.
Sýning kl. 3 og 5.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
STEFÁN frá Bringu þótti
ekki sérlega vel aS sér í krist-
indóminum undir jermingu.
Einu sinni spurði séra Jón í
Möðrujelli hann á kirkjugólj-
ínu:
Hvar var lögmálið gejið
Stejáni var. óhægt um svar,
en sonur séra Jóns, sem sat við
hliðinu á honum, kom honum
til hjálpar og sagði honum
hverju hann skyldi svara. Svar
aði þá Steján svo hátt, að heyrð
ist um alla kirkjuna:
— Á jjalliniL jyrir ofan
Bringu.
i, * * *
HJÓNUM nokkrum kom held
ur illa saman. Þau ætluðu eitt
sinn til sakramentis og ejtir
gamalli siðvenju, áður en þau
lögðu aj stað, bað konan mann
inn fyrigefningar á öllum afbrot
um sínum við hann, en hann
svaraði:
— Nei, ekki verður neitt af
því í þetta sinn.
, — Þú ræður því þá, svaraði
ko-nan. — Guð fyrigefur mér
samt.
—Jæja. þið um það, svaraði
bóndinn.
« • <*
MAÐUR nokkur léði ná-
granna sínum hest með þessum
orðum:
— Þú mátt fá hann, guð sé
með þér, sláðu hann samt ekki,
hann kann að ausg.
að hann væri giftur,- og væri
nú i uppnámi yfir blekkingu
hans. Nú fannst honum þetta
óbærilegur missir, þegar hann
þurfti mest á henni að halda.
Hann ákvað að fara þangað og
krefjast þess að fá . að hitta
hana, ef hann fengi engin skila-
boð frá henni. Þessi missir hafði
þyngst.áhrif á hann. Hann Kafði
raunverulega elskað hana, en
núna, þegar hann átti á hættu
að missa hana, virtist hún ó-
segjanlega heillandi. Hann
þráði af öllu hjarta að heyra
eitthvað frá henni, og. hann
fylltist söknuði. Hann vildi ekki
missa hana, hvað sem hún
kynni að hugsa. Hvað sem fyr-
ir kæmi, þá skyldi hann koma
því í lag og það sern fyrst.
Hann ætlaði að fara tii hennar
og segja' henni allt áf létta.
Hann ætlaði að segja henni,
hvernig afstaða hans væri, og
hversu innilega hann þarfhað-
ist hennar. Hún gæti ekki snú-
ið baki við honum núna? Það
var ekki mögulegt. Hann ætl-
aði að sárbæna hana, þangað
til reiði hennar hyrfi — unz
hún fyrirgæfi honum.
Skyndilega hugsaði hann: „Ef
hún væri nú ekki þarna leng-
ur — ef hún væri farin?“
Hann varð að rísa á fætur.
Honum var ofraun að hugsa
úm þetta og sitja kyrr.
En ekkert dugði.
Það var sama sagan á þriðju-
daginn. Honum heppnaðist að
rífa sig upp og fara til Carrie,
en þegar hann kom að Ogden
Place, fannst honum einhver
hafa gætur á honum, svo að
hanrí sneri við áður en hann
var korninn að húsinu.
Eitt af því, sem gerðíst í bess-
ari ferð hans, var það, að hann
ók til baka eftir Rd-idoloh
Street oe uppgötvaði skyndi-
lega að hann var beint á móti
fyrirtækinu, þar sem sonur
harís vánn. Hann fékk *sting í
hjartað. Hann hafði oft vitiað
um son sinn þangað. Nú hafði
drengurinn ekkert látið til sín
hevra. P>örn hans virtust ekki
hryggjast yfir fjarveru hans.
O. jæia. örlögin geta ereitt
rnörg bi:ne hcgg. Hann fór aft-
ur á skrifstofu sína og lenti í
samræðum við vini sína. Það
.var rétt eins og innantómar
samræður gætu linað þjáning-
ar hans.
'Tm kvöldið borðaði hann á
Rector ^eitingahúsinu og fór
svo strax í skrifstofu sína aft-
ur. I ysnum og hávaðanum með-
al gestanna fann hann nokkra j
ró rf-rr> dnndaði við ýmis smá !
atriði og talaði við hvern sem
var. Hann sat við skrifborð sitt
löngu eftir að allir vvoru farnir
og fór ekki fyrr en næturvörð-
urinn tók í aðaldyrnar til þess
að vita, hvort þær væru læstar.
Á miðvikudaginn fékk hann
annað kurteislegt bréf frá
McGregor, James og Hay. Bréf-
ið var þannig:
Kæri herra. Hér með
leyfum við okkur að tilkynna
yður, að við höfum fengið til-
mæli um að bíða til morguns
(fimmtudags) klukkan eitt, áð-
ur en við hefjum málsókn á
hendur yður varðandi skilnað
og framfærslu. frú Júliu Hurst-
wood. Ef við hevrurn ekki frá
yður fyrir þann tíma, hljótum
við að álíta, að bér óskið ekki
samkomulaps, og breytum í
samræmi við það.
Þetta tilkynnist vður hér með
o. s. frv.
,,Somkomulags“,. sagði Hurst-
wood beisklega. „Samkomu-
lap||“
hann hristi. höfuðið aftur.
Þsrna stóð það svart á hvítu
fyrir framan hann, op hann
vissi, hvers var að vænta. Ef ’
hann færi ekki uppí skrifstof-
uná. Há hefðn b-en- rn^icóv-n
gegn bonum. Færi hsrn Vn„ o-_
að, b'vðn beir hoiv'm skilmála,
sem hann gæti aldrej -
að. Hann braut saman bréfið
og setti það hiá hinu. Síðan
setti hnnn á si<r hattinn sinn og
gekk kringum húsið.
TUTTUGASTI OG SJÖTTI
KAFLI.
Þagar PFou et skildi við
Carrie, sat hún kyrr og hlust-
aði á fótatak hans og gerði sér
varla gmin fvrir því. sem gerzt
hafði. Það liðu nokkrar mínút-
ur, áður en hún gat spurt sjálfa
sig, hvnrt hann kæmi aftur. ekki
núna strax, heldur seij-uvr. Hún
leit í krinmim sig í stofummn,
sem v°ru Heðaðar í hini’ 'dvín-
andi dagsljósi, og hún furðaði
sig á bví. að hún leit- ekk’ sömu
sugirr á þ"°r núj Hún gekk vf-
ir að borðimj. kveikti á eld-
spvtu e.g tendraði gasið. Síðan
gekk hiín aftur vfir að ruggu-
stólnnm og fór að hugsa.
Það Jeið nn.kkjJT- tímí, áður °n
hún gaf fjiliVnmleo-a áttað sig,
en loks sá hún- fyn'r sér -blá-
beran sannleikann. Hú.n yar al-
e;n. Ef Drouet kæmí. ekki
aftur? Ef bj.m hevrði aldrei af
bonum meira? Þessi ágæta til-
hör'-" nnpf^ -r> ríoof ’ plrVí
staðið aö oilffu. Hún yrði að
flytja héðan.
í'*'-5 mn ^ til
hróss, að hún reiknaðl alls ekkj
HYJ|% BÍO
r
Astir dansmeyjar-
(„The Men in her Life“)
Loretta Young
Conrad Veidt
Dean Jagger
Otto Kruger.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
í bófahöndum 1
m
(Whistling in the Dark)
Red Skelton
Ann Rutherford
Conrad Veidt.
Sýnd kl. 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekkif
aðgang.
S¥iaisie og
fagra mær.
Barnasýning kl., 3:
Söngvamynd með
DEANNA DURBIN.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
með Hurstwodd. Þegar henni
datt hann í hug, fann hún að-
eins til hryggðar og iðrunar. í
raun og veru fylltist hún við-
bjóði og skelfingu vfir þessu
dæmi um mannlega spillingu.
Hann hefði svikið hana án þess
að láta sgr bregða hið minnsta.
Hún hefði lent i nýju og verra
umhverfi. Og samt gat hún ekki
varizt þess að hugsa um útlit
hans og framkomu. Aðeins
þetta eina virtist undarlegt og
ömurlegt. Það var alger and-
(Ringside Maisie).
Ami Sothern
George Murphy
Robert Sterling
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11.
stæða alls, sem hún vissi umr
manninn.
* En 'hún var alein. Það var
mesta vandamál hennar . þessa
stundina. Hvað átti hún aS"
gera? Ætti hún að leita sér aÖ
vinnu á ný? Ætti hún að leita
fyrir sér í viðskiptahverfinu? í.
einhverju leikhúsi? Já, Drouet
hafði mirínzt á þaö. Skyldi húrt
hafa nokkra von þar? Húrt
gekk fram og aftur, niðursokk-
in í djúpar hugsanir, og meðant
leið tíminn og nóftin féll á.
Hún þafði ekkert borðað. og
Fyrsta ævintýrið.
lokið erindi mínú, sagði hásetinn, að ég væri röskur piltur
og yrði efalaust góður sjómaður, það kvaðst hann sjá á öllu?
og að svo mæltu gaf hann mér appelsínu, sem hann sagði
komna frá Messina. Ég stóð með appelsínuna í hendi mér og
starði á hana eins og hefði hún verið einn ávöxturinn úr
furðugarði Aladdins. Ég hefði ekki minnstu hugmynd um
það, hvar Messina var og hvort hún var heldur borg eða
land. En ég skildi* að hún var einn hinna furðulegu staða,
sem hin stóru skip sigldu til, þegar þau létu úr höfn í Kaup-
mannahöfn og tóku stefnu.út á hið víðfeðma haf.
Eftir því sem mér óx fiskur um hrygg, eignaðist ég
fleiri vini meðal sjómanna og var kærkominn gestur um
borð í f jölmörg skip. Bezti vinurinn, sem ég eignaðist meðal
sjómanna á þessum árum og hinn einn, sem kemur við
sögu, var skipstjóri frá Borgundarhólmi, er hét Pétur Mikk-
aelsen, og ég mun nú lýsa fyrir lesendunum. Hann var ó-
venjulegur maður, ávallt í góðu skapi og léi við hvern sinn.
fingnr. Honum þótti mjög gaman að því að segja frægðar-
sögúr af sér, en annars hefði hann heldur ekki verið sjómað-
ur eins og þeir tíðkuðust í gamla daga. Þessar lygasögur
| voru með öllu óskaðlegar, en vöktu hins vegag. mikla kátínu
! oft og einatt, því að áheyrendurnir gerðu sér grein fyrir
því, hvað myndi vera satt og hvað ýkt, og sögumaðurinn lét^
CÁ/Gtt/—ThÁ iú ..
Y S hsÍKíá
-/an
’-A p-
H&í
MYNDA-
SAG A
SAMMY: „Af hverju er hann
svona. Læknirinn hefir enga
möguleika hjá Kötu. Henni
stendur á sama um alla stráka,
nema Öm.“
HJÁ STÚLKUNUM: „Hana nú
þarna kemur hjartagosinn
hennaj Kötu — Sjáið bara
augnasvipinn stelpur.“
ÖRN: „. . . En kannske þið get
ið þá sagt mér hvar hún er —-
Sko, ég þarf nefnilega . . .“
STÚLKA: „Þa — það var kall-
að á hana North læknir, sko
— hún fór með honum.“
ÖRN: (við sjálfan sig)“ ég hafði
á réttu standa. Það er þessi
strákur, sem er í hug herínar - ~
H-júkrunarkona