Alþýðublaðið - 02.12.1944, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
THtS tS EHEWV
HUNTINð 6R0UNDS
SCOKCWy-.-y'THtNK
WE CAN 5LIP
k THROU&H ?
NOT YE.T M'ANi... BUT WHEN
we oo, THEM G. I. JOES WILL
86 POW'FUL GLAD TO SEE
THIS OL' SOX CAH...AN' /
you STEPP\H' oorj
Imoiu
WE GETTINS ANVWHEBE
NEAR TH6 SPOT WHERE
yOU SAW THE ARMY
DISTKESS SIGNAL,
PlNTO ?
IT'S A CINCH
...IF PlNlTO
CAN HANDLE
THAT GrUN .
... LIKE HlS
LINGO/
J-augardagnr 2. desember 1944
OAMLA SiO
„Ship Ahoy"
wTJARNAmtOM
f>að gerísf á morgun
■ NYJA Bið «
Kafbáfur í hemaði
MYNDA-
SAGA
(It happened Tomorrow)
Skemmtileg og eínkennileg
gamanmynd
(„Crash Diveu)
Stórmynd í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
TYRONE POWER
ANNE BAXTER
DANA ANDREWS
Bönnuð bömum yngri en 12.
Sýnd kL 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11, f. h.
sem þaiu 'kynnai að verða; en
hún fór að taka eftiir því, að
hann var þimglyndur og þög-
ull, en elkki ungur, sterkur og
fjörugur maður. Hún sá, að
hann var farinn að eldast í
krdngum augun og munninn.
og það voru önnur merki um
það, að nú sæi hún hann í sínu
rétta Ijósi. Nú farm hún, að
henni hafði skjátlast. Og um
leið vaknaði öðru hverju sú
hugsun hjá henni, að 4 raun og
yeru hefði hann neytt hana til
þess að strjúka með honum.
Nýja íbúðin var í Þrettándu
Skemmtileg og spennaudi
dans- og söngvamynd
ELEANOR POWEIJL
RED SKELTON
Tommy Dorsey og hljóm-
sveit.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og * *
Sala hefst kl. 11
|í
götu og var aðeins fjögur her-
bergL Carrie ieizt ekki vel á
umhverfið- Þarna voru engin
tré og ekkert útsýni til fljóts-
ins. Gatan var þéttbyggð. Þarna
voru tólf fjölákyldur, virðing-
arverðaT fjölskyldur, en ekkerft
líkar Vance fjölskyldunni. Auð-
ugra fólk þurfti meira húsrúm.
Canrie bjó einmana í þessari
lithi riibúð, þvi að hún haíðfi
enga vinnustúlku- Hún vann.
sín störf með ptrýði, en hún
hafði enga ánægju af þeim.
Hurstwood var hálfgramur yfir
því, að þau skyldiu þurfa að
En þegar við toomíuim iþangað
iþá er ég vásS um að þeir verða
ákaÆlega glaðir og ekki verða
þeir minna glaðið þegar þeir
sjá þig.“
LOFSKEYTAMAÐURINN:
,Þeitita ar óvinasívæði, Ör.n.
Helxkir .þú að við muimiim sleppa
í gegn/‘
ÖRN: „Ég veit ekki, en ef Pin-
tó kamn eins vel að fara með
byssuna og hann karni að stýra
vélinmi sinni, þá. . . “
fyrir, að allt glymdist, sem var
fyrir utan, og 'hann var fyrir
utan.
Á hverjum degi gat hann
‘lesið í blö ðunum um það sem
gerðlist innan hinnar vlíggirtu
borgar. í athugasemdum um
fólkið, sem ferðaðist til Evrópu,
las hann nöfn tiginna fasta-
gesta gömlu dirykkj u s tofunnar.
í greinum um Ieitohúsmál las
hann öðru hverju um leikara,
sem hann hafði kannazt við. Þá
vissi hann, að þeir voru eins og
í gamla daga. Þeir óku um land-
ið í Bulimanvögmim, blaðla
mennirnir 'báðu mn viðtöl við,
dyr veitingahúsanna og Ijóm-
andi salir stóðu þeim opnir.
Þeir voru fyiir innan múrana.
Menn, sem hann hafði þektot,
menn, sem hann hafði skálað
við — ríkir menn; og hann var
gleymdur. Hver var herra
Wheeler? Hvers konar drykkju-
stofa var þetta í Warren Street?
Þvuh!
Það kom að þvá á þriðja ár-
inu, að hugsanir hans fóru að
hafa sínar afleiðingar í drykkju-
stofunni í Warren Street. Við-
sldptin þar fóru dálítið niður
fyrir meðallag. Honum gramd-
ist þetta, og hann hafði áhyggj-
ur af því.
Eitt kvöldið vaæð hann að
viðurkenna það fyxir Carrie, að
viðskiptin gengju ekki eins vel
í þessum mánuði og mánuðinn
áður. Það stafaði af þvi, að hún
hafði borið fram tillögur um
ýmislegt, sem hann Tangaði til
að tkaupa. Hún hafði tekið eftir
þ^í, að hann bar það aldxei
lundir hana, þegar hann þurfti
sjálfur að fá sér föt. Fyrst hélt
hún að þetta væri bragð eða
hún hélt að hann segði þetta
svo að hún bæði síður um eitt-
hvað. Svar hennar var blíðlegt,
en hugsanir hennar grimmileg-
a.r. Hann tók aldrei tillit til
hennar. Einu kunningjar henn-
ar voru Vance hjónin.
Og svo skýrði frú Vance frá
því, að þau væru að fara burt.
Vorið var að nálgast, og þau
ætluðu norður á bóginn.
„Okkur finnst réttast“, sagði
frú Vance við Carrie, „að segja
upp libúðinni og koma húsgögn-
umrni fyrir. Við verðum í burtu
all.t sumairið, og það er ástæðu-
laust að halda þessari dýæu íbúð
Ég byst við, að við revnum að
fá húsnæði nær m-iðhluta borg-
arinnar, þegar við 'komum aft-
ur.“
Carrie fylltist innilegri sorg.
þegar hún heyrði þetta. Hún
hafði glaðzt svo mikið yfir fé-
ia-gsskap frú Vanoe. Það var
enginn annar, sem hún þetokti,
í húsinu. Hún yxði aftur alein.
1 langan tíma láfðu þau trl-
breytingarlitliu lífi og svo kom
aftur tilbreyting til hins verra-
Eitt tovöld hafði Hurstwood
veiúð að hugsa um, hvernig
hann gæti fengið Carrie til að
'hætta við að toaupa nýja kjóla,
þar sem .tekj ur hans hrukku
ekki fyrir' þvi, og hann sagði:
j „Ég held ég geti aldreá átt
n'eitt við Shaughnessy.“
„Hvað er að?“ ságði Carrie.
„Hann er heimskur peninga-
há'mstrari. Hann vi'll ekki sam-
þyktoja neitt tii þess að endur-
hæta drykkjustofuna, og án
þess getur hún aldrei borið sig.“
„Geturðu ékki komið honum
í sldlning um það?“ sagði
Carrie-
„Nei, ég hef reynt það. Eina
ráðið sem ég get séð til bess
að koma endurbótímum á, er
að eignast drykkjustofuna ein-
samall.
„Því gerirðu það þá ekki?“
sagði Carrie.
„Nú, allir peningar xnínir eru
sem stendur fastir í fyrirtæk-
inu. Ef ég gæti lagt eitthvað
fyrár i nokfcum tíma, þá held
ég, að ég gæti opnað drykkju-
stofu, sem gæfi talsvert í aðra
hönd-“
„Getum við þá ekki lagt fyr-
ir?“ sagði Caxrie.
„Vdð getuxn reynt það“,
sagði hann. „Ég hef verið að
hugsa um það, að ég gæti ef til
vill fengið næga peninga, ef við
fengjum okkur minni íhúð niðri
í borgiruii og spöruðum dálítið
i eitt ár — og ásamt þeirn pen-
ingum, sem ég á irmi, gætí ég
stofsett góða drykkjustofu. Þá
hefðum við efni á að lifa eins
og þú vildir.“
„Það gerir ekkert til mín
vegna,“ sagði Carrie, en samt
sem áður þótti henni leitt, að
þau voru komdn svona langt
niður- Henni fannst það minna
á fátækt að tala um smærri í-
búð.
Afleiðingarnar af þessu voru
þær, að þau fLuttu skömmu
seinna, en Carxde fann til djúpr-
ar örwílunar. Þetta hafði sterk-
ari álhrif á hana en nokkuð,
•mnað, sem gerzt hafði hingað
til. Hún fór að líta á Hurst-
’.vood eingöngu sem mann, en
ékiki sem elskhug^ éða eigin-
mann. Henni fannst hún vera
bundin honum, af því að hún
var gift honum og örlög þeirra
væru tvinnuð saman, hvernig
Okkur Eiríki farmst hún. í fyrstu alvarleg í bragði og
þurr á manninn, en þess varð þó skammt að bíða að okk-
ur skildist að hún vildi okkur í hvívetna allt hið bezta og
lagði mikla áherzlu á það að veita okkúr sem bezt. í stór-
stofunni, en svo nefndum við beztu stofuna, var rekkja
með mörgum dúnmjúkum sængum og þar sváfum við fé-
lagarnir þessar þrjár nætur sem við dvöldumst þarna.
Þegar ég gekk niður til stranda með þeim Mikkelsen
'og Sextus, sem kom þó nokkrum sinnum fyrir, vildi Eir-
íkur heldur halda sig heima við. Þegar ég kom svo aftur
heim úr þessum ferðtun fann ég hann löngum fyrir þar
sem hann hjálpaði húsfreyjimni með því að skræla kartöflur,
gefa öndunum og inna önnur slík smáviðvik af höndum,
Hann var þá svo glaður í bragði og sæll með sjálfan sig,
að ég hafði aldrei séð hann svo hamingusaman fyrri. Á dag->
inn gleymdum við áhyggjum okkar við hin ýmsu störf og
vegna alls þess, sem bar okkur fyrir augu og eyru. En þeg-
ar við vorum háttaðir á kvöldin vitjuðu áhyggjurnar okk-
ar á nýjan leik og ollu þvi, að við urðum lengi andvaka ofl
og tíðum.
KATA: „Eruan við nærxi
iin þamigað scm þu varðst var
við sænðu piitana, Pintó/*
PINTÓ: ,JTei ekki enn Kata.
PICK POWELL
LINDA DAONELL
JACK OAKIE
Sýning kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11.
Fynfa ævinlýrið.
F/.LLEGUR D. ÍUR
Maðurinn: „L í narstu. að
vekjc nú[ : Mig ..X svo
yndisle
Konan: ,IfvaÚ dreymdi þig?‘
. .Maðurinn: „Mig dreymdi, að
ég var staddur í stórum sal, og
í honum voru stórir hópar af
Ijómandi fallegwm ungum stúlk
um, sem voru til kaups, og verð
ið var fest á þær, 500 kr., 1000
kr. og allt upp í 10.000 kr.“
Konan: „Sástu nokkra, sem
líktist konunni þinni?“
Maðurinn: ,Já, margar■ Þær
héngu þar í kippum á veggjun-
um, og hver kippa kostaði 25
aura.“
• • • i
ALLAR þykjast meyjar, þar
til krakkinn krymtir.
Gamall málsháttur.
• • *
SJÖUNDA BOÐORÐIÐ
Presturinn: „Sjöunda hoðorð
ið, hvernig er það, bamið
mitt?“ ..
Bamið: „Presturinn — —
skal ekki stela.“
Presturinn: Þetta er ekki.
boðorðið er svona: Þú skalt
ekki stela.“
Banið: „Já, en hún mamma
ekki segja þú við prestinn.“
4 *
MISSKILNINGUR
Stórkaupmaðurinn: „Þér fraf
i& i blaði yðar í gær kallað
mig svikara og þrælmenni.“
Ritstjárinn: „Það er ómögu-
legt að ég hafi gert það, því
að blaðið mitt flytur aldrei ann
að en nýjustu fréttir.“