Alþýðublaðið - 10.12.1944, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIP
Stœnndagor 1® desember 1344
sTMRHAKBieaa
Sólarlag
(Sundown)
Spennandi ævintýramynd
frá Afríku
Gene Tiemejr
George Sanders
Bonæ Cabot
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð börnum innan 14 ára
Uppi hjá Möggu
(Up in Mabel’s Room )
Sýnk kl. 3
Sala hefst kl. 11 f. h.
TALAÐ GEGN SPILLING-
UNNÍ.
„Ég veit, að einn asni verð-
ur þó aIdrei hestur, þótt menn
setji gullsöðul á hann, og svo
verður einn dári aldrei vís,
hvemig sem hann málar sig ut
an. . . . Formegurán, mann-
skapurinn og vísdómurinn eru
burtu úr landinu, en búningar
og klæðasnjíð eflist daglega.
Einn skóladrengur kostar öllu
til þess að fá vænan kjól, en að
kaupa sér eina bók, hvar af
hann nokkuð gott megi læra,
áþr hirði rhann ekki um. Og
um alla hluti fram, þá skulu
vor klæði skorin vera eftir
framandi þjóða sniði. . . . Vér
erum vorir eigin böðlar í slíku,
svo að líkast er, ef þessu skál
lengi fram fara, að það muni
ganga oss eins og það gekk Júð
um, er þeir tóku upp siðu
Grikkja, að þeir urðu þeim að
bráð, hverra siðum þeir breyttu
eftir.“ ,
Meistari Jón.
• • »
FÖST STAÐA.
Skuldheimtumaðurinn (við
stúdent): „Klæðskerinn liefir
falið mér að innheimta þessa
skúld.“
Stúdentinn: „Þá má ég óska
yður til hamingju með að hafa
fengið fasta stöðu.“
hann hafði ekki séð síðan Carr-
ie lék í Avery Hall. Hann
mundi einnig eftir því, að Car-
gill hafði endilega viljað kynna
hann konu sinni.
íHiuratwoo'd fór aiHur hjó sér.
Augu hans sýndu greinilega,
bvenu anilkiiuin' vandrseðum
hann var í.
,,Nú, það er Huirlsitwood,“
sagði Cargill, sem var nú illur
ylfir Iþví að hafa eíkki þekkt
hamn nógu fljótit til þesis að
geta sloppið við að hitta hann.
,yJá, eiinmLtt,“ saigði Humst-
wtoöd. „Hvemáig líður þér?“
,,Áæti'ega,“ sagði Cangiill, siem
vissd ekkent, hvað hamn ætti að
(tala um. „Býrðu héma?“
„Nei, ég mæiti mér mót
(hérma,“ isagði Hurstwood.“
„Ég vissi, að þú varst far-
imn tfiná Chicago. Ég hef oft ver-
ið að Ihugisa' um, hvað helfði orð-
ið af þér.“
„Éig er hérna núna,“ sagði
Hurstwood.
„Gengur þér ekki vel?“
„Jú, prýðiieiga."
„Það er gott að hteyra.“
Þeir horfðu vandræðalegir
hvor á annan.
„Jæja, ég þarf að hiitlta mamm
hér uppi ó' loiti, svo að ég verð
að fara. Vertu bleisisaður.“
Hurstwood kinkaði kolli.
„Fjandinn hafi það,“ muldr-
aði hanm og smeri fiil dyra. „Ég
vissi, að þá.ta ksemi fyrir.“
Hainn igekk upp götuna.
Klukkan var tebki nema liálf
tvö. 'Hann reyndi að huigsa um
eitrtíhvað sem hamm gseti gert.
Veðrið var isvo leiðinilogt, að
hamm villdi Iheizt komast undir
þak. Loks var boin/uim orðið
kalt á fótum, og hanm fór upp
á sporvaign. Vasninn ók í
Fimmtiugiustu og míumdiu götu,
sam var ekki verri em hvter ömrn-
ur gaita. Þeigar hainn ikom þang-
að, sne-ri hann við og æitilaði að
gamiga heiim tetQtir Sieventh
Avenue, en þar var ofmikið
(krap. ’Honum fammist óþolandi
að rófa um án (þesls að vita,
hvent hanm æftti að fara. Hann
Æainm', að harnn var að verða inn
bulisa.
(Hann tsfanzaði á göitiuhorni og
Iþeið eftir vagni, sem færi í
isuðurátt. Þefta var ekkert veð-
ur til að vera úti. Hann æílaði
að fara beim.
Garriie varð unjdnandi að sjá
hann kikukfcan háflf þrjú.
„Það er aifLeitt veður,‘ var al'lrt
og isumt, sem banm sagði. Síðan
fór hamn úr frakbanum og
iskipti um skó.
isft hanm. Hann leit auminigja-
(Lega út, iþegar hainn var vteikuæ,
og hann var ekki 'beimilánis að-
laðandi í litllauisum sílopp með
óigreitt hár. Hann var tekinn
ftiíL augnamma og mjög ellileg-
ur. Caririe tók eftir þessu, og
henni fainmisit hamn fráhrind-
andi. Hún reyndi að vera vel-
viljiuð og fóiinÆús, en það var
eitthvað við hann, sem hélt
hemmi í fjarlægð.
Undir kvöldið var 'hann svo
illa útlítandi í daufu ljósinu, að
bún ráðlagði homium að fara í
rúmið.
„Það er víst bezt fyrir þig að
sofa einn,“ sagði hún. „Þér líð-
ur betiur þannig. Ég skai búa
um þig.“
„Gobt og ved',“ sagði hanm.
Meðar hún tók til, var hún
ákafleiga örvæntimgarfuH.'
,jEn það 'láf! En það líf'“ var
eina hugsun hemmar.
Meðan hamm sat s/amanhnipr-
aður við ofninn og var að lesa,
% hún gegí . n stofun. og
nn\. aði hry.r a: . þ;gar h 'iu
sá hs-u,. Hu.i settiit við glugg
ann í dagstoZunnL og fór að
gráita. .Þammig var lífið, sem
henni var ætlað. Að búa í -ír;l-
fjörlegri íbúð með atvinnu-
íaus'.m. mann. «c*”i stóð a'.veg
á sa. ia um n uia. h'ann lei: nu
aðv.ns á hana sem þjón sinn.
Hún var rauðeyg af þessum
igráti, og þegar hún var búin
að búa um rúrnið og kveikti á
gasinu oig kallaði á hann, tók
hanm eítir því.
„Hvað gengur að þér?“
spyrði hann og leit framan í
hana. Rödd barns var hás, og
hið úfina hár hamis jók á óbeit
hennar á hotnum.
„Ekki tnisibt,“ sagði Carrie
Oiágt.
„Þú hefiuæ verið að gráta,“
isaigði bamm.
,,Nei, nei,“ svaraði hún.
Hanini visisi, að það var ekkí
af ást á honum.
„Þú þamf ekki að gráta,“
íaaigði hann, þeigar hamm fór upp
á rúmið. „Þtetta fer allit vtel.“
(Efitir nokkra daga var hann
(komimn á fæitur atfitulr, en
veðrið var ihiráisilagalegt, svo að
hanin fór ekkerf út. ítalski ibiaða
salinn hom nú upp með morg-
unblöðin, og hann las þau af
láfergju. Nökkrum sinmum vog-
aði hann siér út, en þar sem
hanm mætti öðrurni gömlum vini
símum, fór honium að verða ó-
rótt, þeigar hanm teait í forsöl-
um veitimigahúisanna.
Kami Ikom snemma heim á
Um kvölidið fann hann, ao
hanm var að fá kvef og tók • hverjum degi, og loks hætti
inn kínin. Hann var með hita i'hamn aiveg að telja henini1 trú
um nóittima;, og hann var heima 1 uim, að hann væri að teita að
NTM BiO m»W«.GAMLA BÍO
Í4HB0
VILLTiR TÓNAR f... Tarzan í New York
Svellandi fjörug músik- mynd með negnum í öllum hlutverkum. (Tarzan’s New York Adventure Johnny Weissmuller
Aðalhlutver: Maureen O’Sullivan
Lena Horne, Bill Boþinson, Cab Colloway og hljómsveit hans. Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 Sala hefst kl. 11 f. h. Aukamynd: FULGVIRKI YFIR ÞÝZALANDI — Litkvikmynd — Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 g Sala hefst kl. 11 f. h. • fi ÍJ
vimimx. ÍÞað var ómögulegt að
íleiba sér að atvimnu að vetri
tifl.
(Þar sem hamn dvialdist nú
me6itmegniis heima, tók hann
auðviitað vel efitir þvi, hvermig
Cainrie fióruist störfin úr hendi.
Hún var engan veginn hagsýn,
og duttlungar hennar á þessu
tsviði vöktu aithygli hans. En
það varð þá ekiki fyrr en hin-
ar regluile'gu kröfiur hennar tiil
heimdl'ispeniniganma fiór að gera
honum þurngt í huig. Vikurnar
(LiÖu óðfiluga fyrir honium, þeg-
ar hanm sat svona iðjulaus.
Carrie bað hann um pening-
ama á hverjum þriðjudegi.
„Heildurðu að við ldfium eins
spanliega og við gætum?,, spurði
hartnj elinim þráðjjulagsmorgum.
„Ég igeri miJtt bezta,‘ sagði
Carrie.
Hanm talaði eklki meira um
iþetta í það skiptið, en daginm
efitir sagði hamn:
„Ferðu nokkru tómann á Can-
isevoort markaðinm?“
Fyrria ævinlýrið.
þessum slóðum. og ef til vill gætum við orðið samferða,
þegar birta tekur.“
Mér tókst að átta mig að nýju, meðan maðurinn flutti
þessa ræðu sína, og mér skildist, að nú riði á því að vefa
gætinn. Þetta var meðalmaður á hæð og góðlegur á svip,
en þó olli augnaráð hans því, að mér gazt ekki að mannin-
um alls kostar og hefði getað grunað hann um gæsku. Hann
var klæddur sem verkamaður í unnudagafötum, en þó var
mér ógerlegt að ákveða hverrar stéttar hann myndi vera.
„Þakka yður fyrir,“ svaraði ég. „Við höfum orðið við-
skila við samferðarfólk okkar, svo að við urðiun að halda
kyrru fyrir hér í skóginum í nótt ,en á morgun ætlum við
til R skipstjóra í ..... En hvers vegna hafizt þér við hér í
skóginum/1 áræddi ég að spyrja.
Það færðist bros yfir andlit mannsins. „Já, ég er nú
tekinn að reskjast og var svo óheppinn að snúast á fæti,
svo að ég gat ekki haldið áfram leiðar minnar. Ég er á leið
til dóttur minnar, sem er gift og á fimm indæl böm, er þrá
afa sinn.“ Hann svarpaði þungt öndinni, og mér virtist sem
hann hefði elzt að miklum mun við að segja þessi orð. „Hún
býr skammt frá býli skipstjórans,“ hélt hann áfram máli
sínum. „Ég er skipstjóranum nákunnugur.“ Hann fjölyrti
svo meira um þetta, svo að ég sannfærðist um það, að hann
þekkti að minnsta kosti eitthvað til manns frænku minnar.
WHO ARE yoU T HE'S Rl&HT J
«■1 PDIN', SCGRCH?) FSLLA...
we're pone Jyou just &or
PUCKS/j—■f/' THOSE 'BABlES
ryz y~ MAP... WHAT
1./®% í NCvy 5COXCHY
-X. SMlTK ??
SCOECH NOSEP T
UP JES' IN TIME TO
SPCIL THAT VAR/WNT'S
RRE... AN'MINE .
BMS TO O' J—
■HIS PAL'S
CPMING- IN
...TC FINISH
THE J 00/

PINTÓ (’við vélbyssiumar)“
Örn sveiflaði sér upp svo
skynddlega að nazistarnir
misstu af okkur og ég missti
af þeim.“
FÉLAGI HANS: „Þama benv-
ur annar nazisti til að bæta
um.
PINTÓ: „Hvern ertu að
blekkja Öm? Ég get ekki feng
ið að heillsa iupp á svíniin!
Þefita er amnans í lagi. Þú
gerðir þá bara vitlausa. Hvað
sikal inú!“