Alþýðublaðið - 25.03.1945, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLADIP
Sunnudagur ?£. marz 19-.5
mTJARNARBIÖb
Eins og gengur
[ („True to Life“)
Sprenghlœgilegur
gamanleikur
um ástir og útvarp.
Mary Martin
Franchot Tone
*
Dick Powell
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11.
.J3B
„Dag nokkurn,“ byrjaði Book
er T. Washington, hinn ötuli
baráttumaður fyrir réttiirudum
megra, „tam fáfróður hvítur
spjátrungur á kjörstað til þess
að greiða atkvæði, Iþví að til
þess hafði harni öðlazt rétt.“
,,'Ég bið yður um að igera mér
þann greiða að krossa við jí á
atkvæðaseðilinn“, sagði múl-
atti, sem stóð við kosningaklef-
ann, við manninn.
„En hvað merkir það?“
spurði þá veslings hvíti mað-
urinn.
„Þér getið séð það sjálfur,“.
sagði múlattinn.
„Ég kann ekki að lesa.“
„Hvað, getið þér ekki lesið,
hvað stendur á atkvæðaseðlin-
um, sem þér haldið á og vitið
þér ekki um hvað þér ætlið að
kjósa?“ hrópaði kynblendingur
inn.
„Nei,“ sagði hann, „ég kann
ekki að lesa.“
„Jæja,“ isaigði múlattinn, „ef
þér krossið við já, þá viljið þér
jafnrétti hvitra manna og
blökkumanna.“
„Það þýðir að svertingjar
eigi að fá kosningarétt, eða er
það ekki?“
„Jú.“
„Þá geri ég Íþað ekki. Sverí-
ingjar eru ekld nógu menntað-
ir til þess að geta kosið.“
* * m
Fullur veit ei, hvar svangur
situr.
ótal hárfræðinga, og Júlia var sannfærð um, að hann hefði látið
'lyfta á sér andþtinu, ef hægt hefði verið að framkvæma slíka að-
gerð í kyrrþey. Hann hafði tamið sér það, að teygja hökuna dálít-
ið fram, þegar hann sat i sæti sinu, svo að hrukkurnar á hálsinum
sæjust ekki, og hann gekk dálítið álútur til þess að forðast keis.
Hann gekk aldrei framhjá spegli án þess að skoða sig i honum.
Hann var sifellt að leita eftir skjaili og ljómaði af ánægju, þegar
honum tókst að fiska eitthvað af þvi tagi. Það var hans æðsta
gleði.
Júlía hló beisklega, þegar hún hugleiddi, að það var hún,
sem hafði leitt hann út á þessa braut. í mörg ár hafði hún verið
að staglast á þvi, hvað fallegur hann væri, og nú gat hann ekki
lengur lifað án skjalis. Þetta var snöggi bletturinn á honum. Leik-
kona, sem var atvinnulaus, þurfti ekki annað en setja upp að-
dáunarsvip og segja við hann, að hann væri fallegri heldur en
hún hefði imyndað sér, að nokkur karlmaður gæti verið. Þá
fannst honum sú hin sama einmitt vera stúlkan, sem hann vantaði
í þetta eða hitt hlutverkið.
í rnörg ár hafði Mikael alls ekki hugsað um kvenfólk, að því
er Júlíá bezt viSsi. En þegar hann var orðinn hálffimmtugur fór
hann að smá-daðra við hinar og þessar. En Júlía hafði gnm um,
að honum yrði sjaldnast mikið úr ástarævintýrunum. Hann var
varkár, og allt, sem hann þráði, var aðdáun — aðeins aðdáun.
Hún hafði frétt, að hann hefði hana að yfirskyni til þess að losna
við kvenfóik, sem reyndist honum erfitt viðfangs. Annað hvort
þóttist hann eiga á hættu að særa hana með þessu eða hinu eða
þá hún var afbrýðisöm og tortryggin, svo að það var sjálfsagt
bezt, að kunningsskapnum væri lokið.
„Það má hamingjan vita, hverju þær eru að slægjast eftir,“
hrópaði Júlía og starði út í mannlaust herbergið.
Hún tók af handahófi sex—átta siðustu mýndirnar af hon-
um og skoðaði þær nákvæmlega hverja fyrir sig.
Hún yppti öxlum.
„Ja, ég er svo sem ekkert að áfellast þær. Ég var líka ást-
fangin af honum. Auðvitað var hann nú meira aðlaðandi í þá
daga.“
Júlía varð dálítið angurvær, er hún hugsaði um það, 'hve
heitt hún hafði elskað hann. Af þvi að ást hennar var útkulnuð,
fannst henni, að lífið hafa hálf-brugðizt sér. Hún andvarpaði.
„Og mig verkjar i bakið,“ sagði hún.
Það var barið að dyrum.
„Kom inn“, kallaði Júlia.
Eva kom inn.
„Ætlið þér fekki að leggja yður í dag, ungfrú Lambert?“
Svo tók hún eftir því, að Júlía sat á gólfinu með hrúgur af
ljósmyndum allt í kringum sig.
„Hvað í ósiiöpunum eruð þér að gera?“
„Rifja upp gamla drauma.“ Hún tók tvær ljósmyndanna.
„Sjáið þessa mynd, og svo þessa hérna.“
Önnur myndin var af Mikael í gervi Mercutiós, Ijómandi af
æskuþrótti og fegurð, og hin var af honum í siðasta hlutverkinu,
sem han hafði leikið — i siðjakka, með háan, hvítan hatt og kíki
í ól um öxlina. Hann var ótrúlega sjálfumglaður á svip.
Eva saug upp í nefið.
„A—já, það er vist gagnslaust að gráta gengnar tíðir."
„Ég hef verið að hugsa um, hvernig allt var í gamla daga, og
ég er svo ’hnuggin og sorgmædd.“
„Ekki furðar mig á því. Fólk hugsar um fortíðina, af þvi að
það á sér enga framtið.“ N
„Haldið þér kjafti, bölvuð dyrgjan,“ sagði. Júlía, sem gat
verið mjög orðljót, ef þvi var að skipta.
__ NÝJA BlÓ rntm GAMLA BfO —
Óður eyjaskeggja WALT DISNEY-myndin
(„Rhythm of the Islands“) FANTASÍA
» Skemmtileg Sýnd kl. 7 og 9.
söngvamynd. ,Þ
Aðalhlutverk: BAMBI
Allan Jones, Sýnd kl. 5
Jane Frazee, 1
Andy Devine. GOSI 1
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 Sýnd kl. 3
Sala hefst kl. 11 Sala hefst kl. 11
„Komið nú, — annars getið þér ekkert í kvöld. Ég skal lag-
færa allt þetta umrót hér.“
íEva var í iseam' vinniukona hennar og búniingsimær. Hún hafði
verið hjiá henmi ií Middlepool oig fylgt henni þaðan til Lunduna.
Þaðan var hiún líka uppnunmin. Hún var mögur, Iþreyitfuleg og ó
ásjáleg. Hárið war rautt og úfið og virtist venijiulega ekki van
iþörf á að Ibvo Iþað. Tvær ífiramjt'ennurniar voru diottnar úr henni.
En þótt Júlía Ihetfði. mangboðið henni inýj'ár tennur, hafði hún ekki
viljað þekkjast það.
Meðal ræningja.
hafði í hendi og hljóp til hennar með kröftug blótsyrði á
vörum, en María litla forðaði sér hið bráðasta út afur og
æpti á hjálp:
„Jósep! — Jósep! — Hann myrðir mig!“
En enginn Jósep var þarna nálægur. Brúnó stóð fyrir
utan hellinn og hún hljóp í fang hans, utan við sig af
hræðslu.
„Hjálpaðu mér! — Hjálpaðu mér!” æpti hún.
Eitt augnablik stóð Brúnó kyrr 1 sömu sporum og var
skapi næst að losa sig við hana og henda henni frá .sér. En
að lokum fé'kk bað góða í sál hans yfirhöndina og ósnortnar
tilfinningar hans vöknuðu til samúðar með litlu stúlkunni,
sem í angist sinni hafði flúið á náðir hans og hlauið upp
um háls hans.
„Ég segi þér að gera henni ekkert mein!;; kallaði hann
til ræningjans. „Það er ég, sem ræð yfir henni, — en ekki
þið hinir!“
Maria þakkaði honum af heilum hug og bað hann þess
að vera sömuleiðis góðan við Jósep.
„Ég vildi vera góður við ykkur, en þið vilduð ekki
veita bví neinar viðtökur,“ sagði Brúnó og var ennþá auð-
sjáanlega móðgaður. „Þið gerðuð mig mjög leiðan, bæði
tvö.“
„Við þorðum ekki að taka á móti gjöfurn þínum“, sagði
María. ,,Guð hefði reiðst okkur og hefði ekki haldið vernd-
arhendi sinni yfir okkur lengur.“
r
NUTS!____VOU KATS
SPECIALIZE IN PICKING
ON SMALL FRY__I’M
SORGY I PIPN'T MAKE
A BETTER JOB .OF
CREASlNG youR jaw/ .
LET eo,
vou
VARMINT,
AN' I'LL
PO
IT /
JA?— >T IS ENOUGW
OF THlS — TÍ-IROW WIM
INTO A CELL, FI?ANZ/
— BRING U-IE OTWEK
ro THE. TRANSMITTEK
—WE 0EGIN AT y
. once/
Vgmwgf- —y-you
STKUCK ME/...YOU
SHALL PAY FOf?
SAVING THAT AKABS
WORTHLESS WIPE r
you paoL /
$\\<TO HAS SEEN CHOÍHN
BY POKTOR VON KUTTER
TO SROAPCASTA RAKE
S.O.S. 1N TWE NAZ/S'PLAN
TO LOCATE ANP BOMB
TWE SECRET ALLIEP
CONFEKENCE___WMILE
SCORCHY, IN 8EFRIENPING
OMAN, AN ARABSERVANT
HAS CROSSEP SWORPS
WITH THE POKTOR---
Reg. U. S. Pat. Off.
AP Fcaturcs
=<Jl«löll^
Grood,
MYNDA-
SAG A
Dt' orimi hefur tekið Piiiitó oig
ætlar að dáileiða harni og láta
hann senda skeyfi svo að hann
geti fenigið að vita hvar ráð
stefnan er. Óm hefuir ráðist á
daktorinn nlotið liðveislu Om
ans.
DOKTORINN: „Svín! Þú isilóst
mig. iÞú iskaM ífiá að gjalda þess
— og þú sfcalt vita að Araba
svínið ier þýðinjgarlaust.“
ÖRN: „Það er síðuir rotta ems
Og þú ert að ráðast á igarðinn
þar isem hann er læigsitur. Mér
Iþykir bana verfst,'áð éig slkyldi
efcki fcoma dálítið ffasfar við
vaaaganin. á þér tauiiminjgfl.!“
PINTÓ: „Láttu iböíllvaða elkeppn
unia hafa það.‘
DOKTORINN: „Það er toomiið
inóig -alf svo igóðu. Hendið hon
tum í M'efnann. Farið með hinn
að útvarpimu ivið byrjium ura
dreins.