Alþýðublaðið - 02.06.1945, Qupperneq 8

a
ALÞYÐUBLAPIÐ
Ltaugardaginu 2. júní 1945
^LCXXS UfeTE THAT CUFF,
!5 WONE/CÖMBEP W'ITH
CAVBS. - - CAVE& ? THAT'S
IT/ HEy/ YOU'ícH IM
, LUCK.SCG&CHy// J-
'T^.wonder how a WOMAN'S
COWPACT, CAME TO BE LOST
IN A PlACE UIKE THIS ? MAYBB
SWE'S-,. HMM /• WHAT'S THIS ? ,
bb* MÝJA BlÖ
Hjálpaðu þér
(„Make your own Bed“)
Hressandi og f jörug gam-
anmynd. Aðalhlutv. leika
Jack Carson
Jane Wyman
Irene Manning
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
■ GAMLA BfÚ *B|
Hóðir og sonur
Hrífandi kvikmynd af
skáldsögu Booth Tark-
ingtons: The Magnificent
Ambersons.
Josepb Cotten
Dolores Costello
Anne Baxter
Tim Holt
Sýnd klukkan 7 og 9.
Varaðu þig,
prófessor!
Gamanmynd með
Harold Lloyd. I
Sala hefst kl. 11.
Sýnd kl. 3 og 5.
Sama daginn og Roger lagði af stað, simaði Tommi til hennar
af skrifstoíu sinni.
„Áittai ‘j>ú nolkikuð anairíSkt í kvölid? Hvennig litist ’þér á aS
Ibnegða bér ó Qeik?"
„Ég er önnum kafin.“
Þetta var ekki satt, en orðin hrutu út úr henni, áður en hún
var búin að átta sig-
,,Nú —• jæja. En á morgun?“
Ef hann heíði á einhvem hátt látið í ljós, að hann hefði
orðið fyrir vonbrigðum, ef hann hefði beðið hana að afþakka
þegið boð eða haúta við það, sem hún hafði hugsa sér að gera um
kvöldið — þá hefði hún ef til vill hleypt í sig kjarki og sagt hon-
GULLIÐ
vitinn að 'eðlisfari og teygði sig í allar áttir til að sjá betur
og hlusta. ,,Hvað ættu beir svo sem að vita?“
„Mennirnir, — það eru þeir, isern ráða í heimmum,££
rnælti örninn. „Þeir fella sterkustu dýr að velli o<g sprengja
sundur stærstu 'björgin, ef þeim lízt, eða þeim finnst einhver
hagur í því. Þeir eru dreifðir eins og maurar um gjörvalla
jörðina, þar sem þeim finnst lífvænlegast að búa. Og séu þeir
ekki ánægðir með löndin eins og þau eru frá náttúrunnar
hendi, leggja þeir 'hönd á plóginn og gjörhreyta þeim.“
„Hvað ættu svo þessir mtenn svosem að vita?“ spurði
gullmolinn aftur.
Ja, — til dæmis, að þú værir til, lagsmaður,“ sagði öm-
inn. ..Þeir mundu ekki verða seinir á sér að táka þig á burt
með sér.“
„Mín vegna mættu þeir það,“ svaraði gullmolinn. ,,Ekki
hefði ég neitt á móti því að sjá mig svolítið um í heiminum.
Stundum, þegar sólin skín á mig, kemur mér til hugar, að
ég þyrfti að minnsta kosti hvergi að Skammast mín fyrir út-
lit mitt.“
„Það þarftu heldur ekki,“ mælti örninn. „Mennirnir
elska þína líka um gjörval'lan 'heim. Þeim finnst þið guli-
molamir mestu dýrgripir á jörðu. Með ykkar hjálp geta
þeir Iíka veitt sér, hvað þeir vilja. Til þess að ná í ykkur,
strita þeir frá vöggu til grafar og verða oftast nær fyrir
TJARNARBIÚ
Langt fínnst þeim,
sem bíður
(Since You Went Away.)
Sýnd kl. 9.
Mlanfic City
Bráöfjörug músík- og
gamanmynd.
' f /
Constance Moore
Brad Taylor
Charles Grapewin
Jerry Colonna
Sýning klukkan 3, 5 og 7.
Sala hefst kl. 11 f. h.
BÆJARBfÓ
Hafnarfirði
DIXIE
Amerísk söngva- og mús-
íkmynd í eðlilegum lit-
um. — Aðalhlutverk:
Bing Crosby
i
Dorothy Lamopr
Sýnd kl. 7 og 9.
Súni 9184.
LAXVEIÐIMAÐURINN
Með veiðistöng fór hann að
veiða lax
í vöðium, á lendinni bar hann
sax,
malsekkinn hengdi í axlaról,
ormakollu og veiðihjól.
Við lágnætti stóð hann hjá
laxahyl
lék sér að beita í vornæturyl,
urriði mikijl á öngulinn beit
öngultauminn og færið sleit.
A laxveiðum kunni hann litil
akil
með laxveiðitólin steypti.st i
hyl,
og laxinn í bræði á land upp
stökk
en laxveiðihetjan í hylinn
þar sökk.
'> (Þröstur)-
„Það var einmitt golt, að ég skyldi gera þetta strax. Nú
veit ég, hvernig þetta er allt saman. Satt að segja fannst mér
það ekkert stórkostlegt.
Hún varp Öndinni þunglega. Henni var þó huggun að því,
hve bliðlega hann hélt utan um hana- En hún átti i hræðilegu
stríði, við sjálfa sig. •
,.Þú ert þó eiklki rleið?" ispurði hairm.
„Reið? Nei. En úr þvi þelta kom fyrir hefði ég viljað óska,
að það hefði gerzt á rómantískari hátt. Þú hefur iitið á þetta
eifis og skrítna tilraun “
„Það er talsvert !il i því.“
Það vottaði fyrir brosi á andliti hennar.
„Og þú heldur, að þetta hafi verið ást?“
„O—jæja. — — Það er nú víst aðallega þetta, sem svo er
kallað"
„Nei — alls ekki. Ásl er kvöl' og sæla, himnaríki. og helviti,
blygðun og hrelling.“
„Heyrðu — þetta um hlutverkið. Getur Hanna komið til
greina?“ I
„Segðu henni, að hún slkuli tala við mig.“
Hún andvarpaði þunglega, þegar Roger var farinn. Hún
var mjög beygð. Hún var mjög einmana. Líf hennar hafði verið
svo auðugt og atburðaríkt, að hún hafði ekki gefið sér mikinn
tima til þess að hugsa um Roger. Hún hafði auðvitað verið í
önguni sinum, þegar hann fékk kighóstann og misli.ngana, en
annars hafði hann verið- heisluhraustur. Meðan hann var lítill
hafði hún oft hugsað um það, hve gaman yrði, þegar hann væri
orðinn svo stór, að hann gæti farið að fylgjast með áhugamálum
hennar. Nú dundi það yfir hana eins og reiðarslag að sjá, að hún
átti ekki lengur nein ítök í honum,, hafði ef til vill aldrei átt.
Drættirnir kringum munninn dýpkuðu, iþegar henni varð hugsað
til stúlkumiar, sem hafði vélað hann.
„Hlutver!k,“ tautaði hún. „Ég gæti séð hana hengda.“
Sársaukinn var svo mikill, að hryggðin, sem ótryggð Tomma
hafði annars valdið, komst ekki að. Hún hafði alltaí vitað það í
leynum hugans, að hann var henni ótrúr. Það lá líka í augum
uppi — maður á hans áldri og jafn léltúðugur og hann var. Og
hún bundin í leik'húsinu og víðar, svo að hún gal ekkert hreyft
sig heila og hálfa daga Honum gáfust auðvitað mýmörg tækifæri
til þess að iþjóna eðli sínu og hneigðum. , / • • ■
Hún lokaði augunum — vildi ekki sjá það, sem hún sá. Hún
þráði. ekkert frekar en að glayma — vita ekkert-
„Ég verð að sætta mig við þetta,“ muldraði hún.
Hver hugsunin flögraði að henni af annarri.
„Þetta er eins og að ljúga, án þess að vita af því. Ég verð
að telja sjálfri mér trú um, að það sé skárra að vera heimskingi
og vita það, heldur en vera það án þess að vita af því.“
Tommi fór með foreldrum sinum til Eastbourne í jólaleyfi
sinu. Annan dag jóla átti Júlía að leika tvívegis, svo að Gosselyns-
fjölskyldan var þess vegna um kyrrt í borginni. Þau Mikael sátu
veizlu mikla i Savoy, er Dollý de Vries efndi til til þess að fagna
nýja árinu. og fáum dögum síðar fór Roger af síað til Vínarborgar.
Júlía hafði sjáldan séð löpama síðustu dagana áður en hann
fór úr borginni Hún spurði Roger ekki, hvað þeir hefðu fyrir
stafni, þegar þeir voru saman úli fram á nætur. Hún kærði sig
ekki um að vita það. Hún hleypli í'sig hörku og reyndi að dreifa
áhyggjum sínum i veizlum og samkvæmum. Og svo var listin
alltaf hennar athvarf. Þegar hún var komin inn fyrir veggi leik-
hússins hjaðnaði örvænting hennar, .srnán hennaiv gleymdist og
afbrýðisemin missti tökin á henni- Það veitti henni sigri hrósandi
sjálfstraust að íinna, að þar varð hún önnur manneskja — þár
bitu mannlegar áhyggjur og raúnir ekki á hana. Meðan hún átli
þesisarar uindianikoimiu auðið, gat hútn boðið afl'Jlu byrig.iinn.
mínda-
SAGA j
ÖRN: „Ég skil ekki, - hvemig
púðurdós er hingað komin.
Kannske hún sé — hvað er
nú þetta? Það litur út eins og inu- Þetía er sannarlega heppi-
fullt sé af hellum þarna í fjall legt fyrir mig. Ég get hafzl
við í svona helli þar til ég fæ
einhverja hjálp.“