Alþýðublaðið - 04.07.1945, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 04.07.1945, Blaðsíða 8
8 ALÞYÐUBLAÐIÐ MiSvikudagur 4. júlí 1945 TJARNARBÍÖoas FeHibylur (Tornadol Amerískur sjónleikur CHESTER MORRIS NANCY KELLY Aukamynd: ÞÝZKAI AM) ER SIGRAÐ (Yfirlit yfir aðalviðburði ófriðarins). Sýning kl. 5, 7 og 9. Bönnuð börnum innan 12 ára. _ BÆJAKBlÓ « Hafnaríirði. 3IESI (Hands Across the Border) Amerísk söngva- og hesta mynd frá Vestur-sléttunni Roy Rogers Blesi (,tTrigger“) Ruth Terry Sýnd kl. 7 og 9. Sáni 9184. DÓMKIRKJAN í Uppsölum var upprunalega byggð í got- meskum stíl. Hún er 118,7 m. löng og íhæð turnanna er einn- á(g 118,7 m. Kirkjúbyggingin hófst einhvern tíma um miðja 13. öld. Árið 1287 var franski steinhöggvarinn Estieune de Bonneuil fenginn til jþess að hafa yfirumsjón með bygging- unm.. Páfinn' varð oftar en einu sinni að hlaupa undir bagga, fjárhagslega, með kirkjubygg- unni; það gerði hann með því að lofa öllum þeim syndafyrir- gefningu, sem vildu styrkja hana með fjárframlögum. Júlia kveikti í sígarettu og hugleiddi málið. Hún spurði sjálfa sig, hvort Karl hefði notað undirgefni sína við hana fyrir skálka- skjól ti.l þess að draga fjöður yfir cg leiða athyglina frá hinum raunverulegu tilhneigingum sinum. ■ En hún hristi höfuðið. Væri hann kynvillingur, gat ekki 'hj!á þvi farið, að hún Ihefði -heyrt eiríhvern orðasveim um það. Síðan á styrjaldarárunurn var slíkt aðalumræðuefnið, hvar sem góðvinir hittust. En auðvitað gat vel átt sér stað, að hann væri kynferðis- legur öryrki.. Hún hugleiddi, hve gamall hann var orðinn. Vesa- lings Karl! Og væri þessi tilgáta rétt, þá var það *hann, en ekki hún, sem i mestan vándann hafði ratað — og orðið tií at'hlægis. Hann 'hlaut að hafa orðio örvita af skelfingu, blessaður sauður- inn. Eðlilega var þetta ekki hlufur, sem karlmenn voru sérstaklega fíknir að segja konum, sizt ef þeir voru viti sínu fjær af ást til þeirra. Því meira sem hún hugsaði um þetta, þeim mun sennilegri fannst henni þessi skýring; Hún fór að vorkenna honum, hér um bil eins og góð móðir fáráðu barni sínu. ,,Ég veit, hvað ég geri,“ sagði hún, þegar hún var byrjuð að hátta sig: ,,Ég sendi honum hvitar liljur á morgun, stóran , vönd.“ 25. ( ' Morguninn eftir lá Júlda lengi vakandi í rúminu áður en hún 'hringdi. Þegar 'hún hafði í huganum endurlifað ævintýr sitt kvöldið áður, gat hún ekki annað en haft gaman af því. Það var kannske of mikið sagt, að hún hefði snúið ósigri. í sigur á síðustu stundu, en væri litið á þetta frá hertfræðilegu sjónarmiði, þá hafði undanihaldið orðið meistaralegt afrek. Enþrátt fyrir þetta var hún ekki ánægð. Hún var ekki ánægð með 'þær skýringar á hátterni Karls, er henni böfðu dottið í hug. Ef til vill girntist hann 'hana ekki, af Iþví að hún var ekki lengur neitt ginnandi. Þessu hafði skotið upp í huga 'hennar milli dúra um nóttina. Að vísu hafði hún þegar visað þes'sari getgátu á bug, en núna i mjorgunsárinu var hún mun ískyggilegri en um nóttina. Hún hringdi. Þ.að var hér um bil föst venja Míkaels að koma inn meðan hún snæddi árbitinn, og þess vegna var það siður Evu að rétta henni spegil, greiðu, púðurkvasla og varalit, þegar hún hafði dregið frá glugganum. í stað þess að renna aðeins greiðunni gegn um hárið og sáldra dálitlu af púðri framan i sig, lagði Júlía sig álla fram í þetta skipti. Hún málaði varir sínar vendilega, litaði ki,nnarnar og greiddi hárið mjög kostgæfilega. „Höndina á hjartað,“ sagði hún og rýndi i spegiánn, þegar 1 Eva kom með bakkann og lét á rúmið hjá henni. „Gætuð þér sagt, að ég sé aðlaðandi ennþá?“ ,,Ég verð nú fyrsl að vita, hvað ég á á hættu, ef ég svara eins og mér 'býr i brjósti,“ sagði Eva. „Fj.andinn hirði yður.“ „Þér'eruð ekki nem fegurðargyðja, eins og þér vitið.“ „Enginn mi.ki.1 leikkona héfur verið það.“ „Ég hefi svo sem séð annað verra en yður, þegar þér eruð á götu prúðbúin eins og þér voruð í gær.“ („Það stoðaði líka.“) ,,Það sem mig langaði til að spyrja um var þetta: Haldið. þér að ég gæti tælt mann, ef ég reyndi það af fremsta megni,?“ „Ég þekki karlmennina, svo að ég yrði ekkert forviða, þótt þér gætuð það. Hvern eruð þér að hugsa um að tæla?“ „Engan sérstakan Ég rneinti aðeins karlmenn ýfiiieitt.“ w NÝJA BIÖ bv Lélílynds Rósa (Sweet Rosie O’Grady) Fyndin og fjörug dans- og söngvamynd í eðlil. litum. Aðalhlutverk: BETTY GRABLE, ROBERT YOUNG, ADOLPHE MENJOU. Sýnd kl. 7 og 9. Útiaginn Jesse James. 1 u Litmyndin fræga með TYRONE POWER og HENRY FONDA Sýnd kl. 5. Bönnuð fyrir börn. GAMLA BlÖ Hæflulegt hlutverfc Spennandi njósnara- mynd. ROBERT DONAT VALERIE HOBSON Sýnd kl. 7 og 9. Bönnuð fyrir börn. ÆVINTÝR Á FJÖLLUM Gög og Gokke. Sýnd kl. 5. Oskars Oíslasonar ljósmyndara verður sýnd í kvöld kl 11.30. — Að- göngumiðar seldir í Bóka- verzlunum Lárusar Blön- dal og Sigfúsar Eymunds- sonar og í Gamla Bíó eft- ir klukkan 9.30, ef eitt- hvað verður eftir. Eva saug upp í nefið og strauk það með vísifingrinum. „Hættið þessu snippi. Þurfið þér að snýta yður, þá gerið það.“ Júlía var lengi að borða linsoðið eggið. Um Iteið var hún mjög Ihugsi. Svo leit hún á Evu. Auðvitað var hún gömul og aulaleg ásýndum. En hver gat þó sagt um það? „Segið mér, Eva — ávarpa karlmenn yður aldrei. á götun- um?“ „Mig? Mér þætti gaman að því, að þeir reyndu það!“ „Og ég líka, satt að segja. Konur eru alltaf að segja mér frá því, hivernig karlmenn elti þær á röndum, og ef þær stanza GULLIÐ ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD gieyma bernsku minni, — Jú. — bíðið nú við, — nú man ég, — ég var vist einu sinni klumpur — vissulega, -— vissu- lega. — Hérna var eyðiiegur og óbyggður staður, — eins og er reyndar nú í dag. — OÞví betur isem ég sé mig hérum, nian ég eftir bessum bemsustöðvum -mínum. .... Þarna sat örn jafnan á fjállstindinum — og hér áttu að vera silfur, blý, járn og kopar; en það var bara ekki allt eins umturnað eins og hér er nú.“ „Það var heldur ekki hér áður umhorfs eins og nú er,“ sagði örinn. „Háltu áfram“. Örninn hafði fært sig nær. „Já, — nú man ég líka .... það lá blýhiunkur skarnmt frá gulhnolanum, sem ég var í. — Svo komu íveir menn og fundu mig, — gamalil maður og annar miklu yngri. Síðan myrti ungi maðurinn gamla manninn með blýklumpinum. j Svo fór hann á brótt með mig. Nú man ég vel eftir öllu ; saman, —'hvað hann var hræddur, —- hvað hann hljóp og hlustaði ve!l eftir því, hvort nokkur kynni að vera nærri.“ OH, &CORCHV/ iT- iT. CAN'T BE TKUE-- l'M NOT VEAHrAíAMf I TH0U6-HT , THAT STUFP I N COAAIC STKIPSi EclMS' THIM&S? /JUST HAPPENED STÚLKAN: Ó, Örn, — þetta getur ekki verið! Ég hlýt að sjá einhverja vitleysul ÖRN: Onei, góða mín. — En annars hélt ég, að svona kæmi ekki fyrir nema í ævintýr- um. — (Bandarískir menn ganga á land á eynni af innrásar- prömmum) ÖRN: Sjóliðar frá okkur! — þeir hafa eyjuna þegar á valdi sínu. — Komum bara og lát- um þá sjá okkur. Við erum þeirra félagar. r

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.